Ένα εκτενές δίκτυο δορυφόρων, που έχει ως στόχο να παρέχει υψηλές ταχύτητες και χαμηλό κόστος για την πρόσβαση στο διαδίκτυο, επιχειρεί να δημιουργήσει η SpaceX, η οποία εκτόξευσε ήδη τους πρώτους 60 μικρούς δορυφόρους χαμηλής τροχιάς. Το νέο δίκτυο ονομάζεται Starlink και έρχεται να «λύσει τα χέρια» στις εξελίξεις σχετικά με το πιο δημοφιλές προϊόν της σύγχρονης εποχής: το ίντερνετ.

Η εκτόξευση σηματοδοτεί την έναρξη του νέου φιλόδοξου σχεδίου του Έλον Μασκ και η αρχή έγινε με πύραυλο Falcon 9 της εταιρείας από το ακρωτήριο Κανάβεραλ της Φλόριντα στις 05:30 της Παρασκευής ώρα Ελλάδας. Σημειώνεται ότι το εν λόγω φορτίο αποτελεί το βαρύτερο -13,6 τόνοι- που έχει ποτέ μεταφέρει στο διάστημα ένας πύραυλος Falcon 9. Μετά την ολοκλήρωση της αποστολής του, ο πύραυλος Falcon 9, για 40η φορά στην «καριέρα» του επέστρεψε στη Γη και προσγειώθηκε σε ένα αυτόματο πλοίο στον Ατλαντικό, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ξανά.

Αναφορικά με τους δορυφόρους, που ζυγίζουν 227 κιλά ο καθένας, θα γυρνούν γύρω από τη Γη σε ύψος περίπου 550 χιλιομέτρων. Οι δορυφόροι προορίζονται να δημιουργήσουν ένα δίκτυο δορυφορικού ίντερνετ υψηλής ταχύτητας, το οποίο επίσης θα βοηθήσει τις απομακρυσμένες και απομονωμένες αγροτικές περιοχές να αποκτήσουν πρόσβαση στο διαδίκτυο. Το δίκτυο της Starlink μπορεί τελικά να φθάσει τους 12.000 μικροδορυφόρους, αλλά για να λειτουργήσει, θα χρειαστούν ακόμη αρκετές εκτοξεύσεις δορυφόρων. Υπολογίζεται ότι κάθε αποστολή δορυφόρων που θα εκτοξεύονται θα περιλαμβάνει 60 δορυφόρους κάθε φορά ή συνολικά 1.000 έως 2.000 ετησίως.

Μετά την πρώτη αυτή  πειραματική κίνηση, παρόμοιες ενέργειες προγραμματίζουν να πραγματοποιήσουν και άλλες εταιρείες. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η βρετανική OneWeb, που εκτόξευσε τους πρώτους έξι δορυφόρους της φέτος το Φεβρουάριο, η αμερικανική Amazon, με σχέδιο Kuiper για 3.200 δορυφόρους και η καναδική Telesat.

Οι δορυφόροι χαμηλής τροχιάς μπορούν να παρέχουν ταχύτερη σύνδεση στο διαδίκτυο, καθώς το σήμα δεν θα χρειάζεται να ταξιδεύει μεγάλες αποστάσεις ως τη Γη, αντίθετα με τους γεωστατικούς δορυφόρους, που βρίσκονται σε ύψος έως 42.000 χιλιομέτρων. Το «αντίτιμο» για την ταχύτερη κάλυψη είναι ότι ένα δίκτυο χαμηλής τροχιάς, για να καλύψει πλήρως τον πλανήτη, πρέπει να περιλαμβάνει ένα τεράστιο αριθμό δορυφόρων. Οι αναλυτές ήδη εκφράζουν ανησυχίες για τον αναμενόμενο συνωστισμό δορυφόρων στο διάστημα και τα πιθανά ατυχήματα.