Πέρασαν ήδη επτά χρόνια από τότε που ανακοινώθηκε για πρώτη φορά ότι οι συναλλαγές άνω των 1.500 ευρώ θα πρέπει να γίνονται αποκλειστικά μέσω τραπέζης, δηλαδή με κάρτες ή επιταγές, και όχι με μετρητά. Το μέτρο αυτό είχε ανακοινώσει ο τότε υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου το 2010, με στόχο την πάταξη της φοροδιαφυγής, και αρχικά το όριο τέθηκε στις 3.000 ευρώ, όμως από την 1η Ιανουαρίου του 2012 έπεσε στα 1.500 ευρώ, ενώ από το 2014 είναι στα 500 ευρώ.

Πολλοί πιθανόν να αμφισβητήσουν την επιτυχία του μέτρου αυτού, με δεδομένο ότι η φοροδιαφυγή στην Ελλάδα ζει και βασιλεύει. Όμως η πραγματικότητα είναι πως αν δεν υπήρχε αυτό το μέτρο, η φοροδιαφυγή θα ήταν ακόμα πιο μαζική, αφού οι συναλλαγές θα γίνονταν κάτω από τα “ραντάρ” των τραπεζών και των ελεγκτικών μηχανισμών και θα υπήρχε πεδίο δόξης λαμπρόν για κάθε επίδοξο φοροφυγά.

Μήπως έχει έρθει η ώρα για ένα ακόμα πιο τολμηρό βήμα; Μήπως θα μπορούσε το όριο αυτό των 500 ευρώ να πέσει ακόμα πιο χαμηλά; Πάντως, οι συνθήκες είναι ώριμες: μετά την επιβολή των capital controls, οι Έλληνες έχουν πια εξοικειωθεί με το πλαστικό χρήμα και το χρησιμοποιούν σε όλο και περισσότερες καθημερινές συναλλαγές τους, με τη “βοήθεια” και των τραπεζών, που προσφέρουν προγράμματα επιβράβευσης για τη χρήση καρτών, αλλά και με την υποχρεωτική πλέον τοποθέτηση POS στα περισσότερα καταστήματα και για τις περισσότερες επαγγελματικές ομάδες.

Πόσο τολμηρό θα μπορούσε να είναι αυτό το επόμενο βήμα; Ακόμα και στα… 5 ευρώ! Ναι, θα μπορούσε το πλαστικό χρήμα να επιβληθεί υποχρεωτικά σε όλες τις συναλλαγές άνω των 5 ευρώ, όσο ακραίο ή υπερβολικό κι αν ακούγεται αυτό, αφού θα ισοδυναμούσε με κατάργηση των μετρητών, πέρα από τα… φραγκοδίφραγκα. Τουλάχιστον αυτό υποστηρίζει ο πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών και της Eurobank Νίκος Καραμούζης σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις, εξηγώντας πως αυτός θα ήταν ο ιδανικός τρόπος για να μειωθεί η φοροδιαφυγή: να μη δέχονται οι επιχειρήσεις μετρητά, παρά μόνο κάρτες για όλες τις συναλλαγές άνω των 5 ευρώ.

Αντίστοιχες σκέψεις έχουν ακουστεί και στο εξωτερικό, πάντα με γνώμονα το κυνήγι κατά της φοροδιαφυγής και τη μείωση της παραοικονομίας, αν και για την ώρα οι περισσότεροι είναι επιφυλακτικοί, εκτιμώντας πως ο κόσμος δεν είναι ακόμα έτοιμος για έναν κόσμο χωρίς “χάρτινο” χρήμα.

Είναι βέβαια γεγονός ότι τα πράγματα προς τα ‘κει οδεύουν, με το πλαστικό χρήμα να κερδίζει διαρκώς έδαφος έναντι των μετρητών παγκοσμίως. Ωστόσο, δεν θα πρέπει κανείς να νομίζει ότι πρόκειται για μία εξέλιξη που “βολεύει” τις τράπεζες – γιατί υπάρχει και αυτή η παρανόηση, ότι με την επέλαση του πλαστικού χρήματος και τις προμήθειες που λαμβάνουν από τα POS, οι τράπεζες “θησαυρίζουν”.

Την απάντηση σε αυτήν την παρανόηση δίνει και πάλι ο Νίκος Καραμούζης, εξηγώντας πως το κόστος λειτουργίας των POS είναι δυσανάλογα υψηλό για τις τράπεζες και ανέρχεται στα 100 εκατομμύρια ευρώ ετησίως. Ωστόσο, ακόμα και αυτό το κόστος είναι μάλλον μικρό μπροστά στα οφέλη που μπορεί να αποκομίσει η ελληνική οικονομία από τη γενικευμένη χρήση πλαστικού χρήματος, αφού ένα μεγάλο κομμάτι της παραοικονομίας, που σήμερα λειτουργεί “υπόγεια” και υποσκάπτει τα θεμέλια της οικονομίας, θα ενταχθεί υποχρεωτικά στο σύστημά της, ενισχύοντας τα φορολογικά έσοδα και βοηθώντας στην ανάκαμψη από τη μακρά περίοδο ύφεσης στη χώρα μας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: Έρχεται ρύθμιση για διαχωρισμό στρατηγικών κακοπληρωτών–αδυνάμων

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Τι συμβαίνει στις τράπεζες; Γιατί επιστρέφουν για ρυθμίσεις οι στρατηγικοί κακοπληρωτές

ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ: Mαύρη οικονομία: Γιγαντώθηκε λόγω της φοροκαταιγίδας