Οι ηχηρές εκπλήξεις διαδέχονται η μία την άλλη στους κόλπους του σωματείου των εργαζόμενων στην Tράπεζα της Ελλάδος.

Εδώ και ένα  μήνα η διακυβέρνηση του συνδικάτου της κεντρικής τράπεζας της χώρας, στην οποία και απασχολούνται περίπου 1.900 υπάλληλοι, γίνεται από τρεις συνδικαλιστικές παρατάξεις, που κατά σειράν της εκλογικής τους δύναμης εκφράζουν το ΠΑΣΟΚ, τη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ…

Αν και στον πολιτικό στίβο μια τέτοιου είδους συμμαχία θεωρείται αδιανόητη υπό τις παρούσες συνθήκες, στο συνδικαλιστικό πεδίο της Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ) φαίνεται να  υπάρχει πρόσφορο έδαφος για υπερβάσεις. Εξηγήσιμο αυτό σε σημαντικό βαθμό, καθώς κατά κανόνα οι συνδικαλιστικές παρατάξεις  δεν περιχαρακώνονται στην πολιτική τους ταυτότητα, αλλά βασίζονται πρωτίστως στην πολυσυλλεκτικότητα του ακροατηρίου τους. Αφήνοντας έτσι αρκετό χώρο για προσωποκεντρικές κινήσεις, μέσω των οποίων χτίζονται γέφυρες, αλλά και διαμορφώνονται οι εκάστοτε ισορροπίες. Έστω και συγκυριακά. Χωρίς να είναι δεδομένη η αντοχή τους στο χρόνο.

Αποτελεί κοινό μυστικό ότι επί κυβερνήσεων Τσίπρα, ο κεντρικός Έλληνας τραπεζίτης, Γιάννης Στουρνάρας, ήταν ο πιο αγαπημένος… στόχος για τους αξιωματούχους του ΣΥΡΙΖΑ. Οι κόντρες ήταν συνεχείς και πολύπλευρες ανεβάζοντας στα ύψη το θερμόμετρο της έντασης. Ακόμη και ως αξιωματική αντιπολίτευση πιά, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχασε την ευκαιρία για να σχολιάσει, καυστικά, την επανεκλογή Στουρνάρα στη θέση του Διοικητή της ΤτΕ. Μια επανεκλογή, όμως, η οποία ήταν ομόφωνη, καθώς πήρε το «ναι» και από τις 4 «φωνές του ΣΥΡΙΖΑ» μέσα στο Γενικό Συμβούλιο της τράπεζας. Που δεν άκουσαν ή δεν θέλησαν να ακούσουν το σάλπισμα της αντιπαράθεσης από την Κουμουνδούρου. Κάτι που ενίοτε συμβαίνει και με τις συνδικαλιστικές παρατάξεις, οι οποίες δεν ταυτίζονται αναφανδόν με τις πολιτικές γραμμές των κομμάτων, διατηρώντας ουσιώδεις νησίδες αυτονομίας. Ειδικά σε περιόδους σαν τις τρέχουσες, που στιγματίζονται από την πανωλεθρία των πεποιθήσεων και των ιδεολογιών.

Άφησε το συνδικάτο και γύρισε για δουλειά στη τράπεζα

Σε κάθε περίπτωση η τριπλή συμμαχία στο αναμορφωμένο προεδρείο του Συλλόγου των εργαζόμενων στην ΤτΕ δεν ήταν η μόνη έκπληξη.

Στα μέσα του περασμένου Ιουλίου είχε προηγηθεί άλλη μία . Όταν και μετά από 7,5 συναπτά έτη στην ηγεσία του συνδικάτου, ο Ευάγγελος Γερανιωτάκης υπέβαλε την παραίτησή του από το αξίωμα του Προέδρου και επέστρεψε στο εργασιακό περιβάλλον της τράπεζας ώς υποδιευθυντής. Βαθμό στον οποίο είχε προαχθεί από τον Μάρτιο του 2016.

Αναμφίβολα πρόκειται  για μια κίνηση που αν μη τι άλλο «σπάει» τα πρότυπα στο συνδικαλιστικό τοπίο. Όπου ο γενικός κανόνας είναι, η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη παραμονή σε κορυφαίες θέσεις των φορέων εκπροσώπησης των εργαζόμενων.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η αποχώρηση Γερανιωτάκη ήρθε σχεδόν έναν χρόνο μετά τις εκλογές στον Σύλλογο, όπου η παράταξη της πασοκογενούς ΠΑΣΚΕ, της οποίας ηγήθηκε, αναδείχθηκε δεσπόζουσα συνδικαλιστική δύναμη. Λαμβάνοντας το 52,59% των ψήφων, γεγονός που αποτέλεσε ιστορικό  ρεκόρ για την παράταξη, η οποία πήρε και την πλειοψηφία των εδρών στο Διοικητικό Συμβούλιο (τις 8 από τις 15 έδρες).

Γεγονότα τα οποία σαφώς και έρχονται να καταδείξουν την ευρύτερη απήχηση που είχαν οι σημαντικές, συνδικαλιστικές πρωτοβουλίες,  στο εργασιακό τοπίο (επιχειρησιακές συμβάσεις, μετεργασιακό  πρόγραμμα, αλλά και θεσμικές κατακτήσεις). Η κίνηση του Ευάγγελου Γερανιωτάκη θεωρείται υψηλού, θεσμικού συμβολισμού, καθώς  δείχνει  την απεξάρτηση από το «σύνδρομο» της συνδικαλιστικής καρέκλας. Η αποχώρησή του ήρθε να ολοκληρώνει έναν κύκλο, ανοίγοντας έναν άλλον. Αυτό της συνέχειας του εργασιακού του βίου. Όντας υπάλληλος της τράπεζας από το 1997, όταν και μετά από τις οικονομικές σπουδές τους στην Ελλάδα και το εξωτερικό, προσελήφθη στην ΤτΕ έπειτα από γραπτό διαγωνισμό για εξειδικευμένο προσωπικό.

Μετά από αυτά, εκείνος που έλαβε το «δαχτυλίδι» της διαδοχής στην ηγεσία του συνδικάτου, ήταν ο εκλεγμένος από την πασοκογενή ΠΑΣΚΕ Θεοδόσης Πανάικας.

Μέχρι τότε στο προεδρείο του Συλλόγου, μετείχαν πέραν της ΠΑΣΚΕ, η νεοδημοκρατική ΔΑΚΕ (η οποία στις τελευταίες εκλογές είχε πάρει 15,19% των ψήφων και 2 έδρες) καθώς και η… χωρίς εμφανή, πολιτικό  χρηματισμό, ανεξάρτητη παράταξη  «Ανανεωτική», έχοντας λάβει ποσοστό 10,22% και 2 έδρες στο ΔΣ.

Εκτός θέσης ευθύνης στο προεδρείο είχε μείνει η συριζαϊκών πολιτικών αποχρώσεων παράταξη «Ενωτική», στην οποία μετέχουν και άλλες δυνάμεις από το λεγόμενο τόξο της Αριστεράς. Η συγκεκριμένη παράταξη  είχε καταγράψει σημαντική μείωση της εκλογικής της δύναμης, λαμβάνοντας το 14,12% των ψήφων και 2 έδρες στο ΔΣ.

Εκτός του προεδρείο βρισκόταν και η ΕΣΑΚ (του ΚΚΕ) με εκλογικό ποσοστό 7,88% και μία έδρα στο συμβούλιο του Συλλόγου.

Πώς χτίστηκε η τριπλή παραταξιακή συμμαχία

Με αυτά τα δεδομένα, ο νέος πρόεδρος Θεοδόσης Πανάικας επιχείρησε να ανακατέψει την τράπουλα, θέλοντας προφανώς να δώσει και το δικό του προσωπικό στίγμα στις εξελίξεις. Αν και ως επικεφαλής της παράταξης της ΠΑΣΚΕ δεν αντιμετώπιζε πιέσεις, καθώς είχε την αυτοδυναμία και τον έλεγχο του συνδικάτου. Στο οποίο η νέα εκλογική αναμέτρηση τοποθετείται χρονικά τον προσεχή Φεβρουάριο.

Το πώς και το γιατί  όλα αυτά εξηγούνται σε ανακοίνωση που αναφέρει ότι ο νέος Πρόεδρος: «Προκειμένου ο Σύλλογος να γυρίσει σελίδα και να δώσει την ευκαιρία να ξεπεραστούν προγενέστερες συνδικαλιστικές αντιπαλότητες που ενδεχομένως λειτούργησαν σε βάρος του Συλλόγου και κατ’ επέκταση στα συμφέροντα του συνόλου των συναδέλφων, κατέθεσε πρόταση ανασύνθεσης του προεδρείου σε θεσμική βάση, η οποία εκφράζεται με τη συμμετοχή στο προεδρείο του Δ.Σ. όλων των παρατάξεων. Βασιζόμενη στην αναλογικότητα και αντιπροσωπευτικότητα. Μία πρόταση άκρως δημοκρατική η οποία στοχεύει στην ενότητα και κατ’ επέκταση ενδυναμώνει τον θεσμό του Συλλόγου. Η πρόταση αυτή, όπως ρητά διατύπωσε ο Πρόεδρος, θα είναι ανά πάσα στιγμή υπό αίρεση, εφόσον διαπιστωθούν στο μέλλον ακραίες παραταξιακές ή προσωπικές συμπεριφορές με σκοπό να πλήξουν το κύρος του Συλλόγου.»

Ποιο όμως ήταν το αποτέλεσμα αυτής της πρότασης;

Το ΚΚΕ δια της ΕΣΑΚ, όπως συνήθως συμβαίνει, απάντησε όχι. Το δεύτερο όχι ήρθε από την παράταξη «Ανανεωτική» καθώς με τη συμμετοχή της στο προεδρείο δεν θα διατηρούσε τη θέση του Γενικού Γραμματέα.

Από την άλλη πλευρά, συμφώνησε και είπε το ναι η Νεοδημοκρατική ΔΑΚΕ, όπως επίσης και η «Ενωτική» που έχει πολιτογραφηθεί ως έκφραση του ΣΥΡΙΖΑ. Η μεν πρώτη έλαβε τις θέσεις του Γενικού Γραμματέα και του αναπληρωτή ταμία, ενώ η δεύτερη του Α’ Αντιπροέδρου.

Κατ’ ουσίαν δηλαδή η ανασύνθεση του προεδρείου του συνδικάτου, άνοιξε μόνο μία πόρτα εισόδου και αυτήν για την εκλογικά αποδυναμωμένη παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ. Μένει να αποδειχθεί το αν και τόσο οι εκπλήξεις θα συνεχιστούν με φόντο το σωματείο των εργαζόμενων στην τράπεζα της Ελλάδος. Στην οποία τρέχουν οι διαδικασίες διοικητικής αναδιοργάνωσης, ενώ το προσωπικό της έχει μακράν τις υψηλότερες αποδοχές από κάθε άλλη τράπεζα.

Ακολουθήστε το mononews.gr στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση