Στη σκιά της παγκόσμιας τραπεζικής αναταραχής, κατά τη διάρκεια της οποίας η Ελβετία προχώρησε σε μία δαπανηρή διάσωση της Credit Suisse, η Ευρωπαϊκή Ένωση εξετάζει την αναμόρφωση των κανονισμών για την εξυγίανση τραπεζών, με τη χρήση ιδίων πόρων όπως διαγραφή ομολόγων, με σκοπό να αποφευχθεί η διάθεση δημοσίου χρήματος για τη διάσωσή τους.

Η πρόσφατη κατάρρευση της Silicon Valley Bank αλλά και η περίπτωση της Ελβετίας, που οδήγησαν σε ένα εξαντλητικό sell off τις ευρωπαϊκές τράπεζες, υπενθύμισαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση ότι οι αστοχίες δεν είναι τόσο σπάνιες στο τραπεζικό σύστημα, γι’ αυτό και οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι προσβλέπουν μέσω βελτιωτικών ρυθμίσεων σε ταχύτερο χειρισμό για την διάσωση των χρεοκοπούμενων τραπεζών εστιάζοντας σε εσωτερικούς πόρους και όχι σ’ ένα σενάριο «διάσωσής» τους από τους φορολογούμενους.

Αυτό βέβαια επιβαρύνει τους ομολογιούχους σε περίπτωση διαγραφής ομολόγων για άμεση ρευστότητα, όπως στην περίπτωση της Credit Suisse, αλλά δεν επιβαρύνει το κράτος και τους πολίτες.

Το σχέδιο της ΕΕ

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σύμφωνα με το Reuters, επιθυμεί μία εύρυθμη έξοδο από την αγορά για μία τράπεζα που χρεοκοπεί, ασχέτως οικονομικού μεγέθους και επιχειρηματικού μοντέλου.

Στο ισχύον πλαίσιο το Ενιαίο Συμβούλιο Εξυγίανσης αποτελεί την Αρχή που διαχειρίζεται το κλείσιμο των μεγάλων ευρωπαϊκών τραπεζών. Για τις μικρότερες τράπεζες, υπεύθυνες είναι οι ίδιες οι χώρες, στις οποίες εδρεύουν με τη κάθε περίπτωση να υπάγεται στη διαφορετική νομοθεσία του κάθε κράτους-μέλους.

Ανάλογα με τη χώρα, σε κάποιες περιπτώσεις, η διάσωση ή εξυγίανση μιας τράπεζας βάζει στο κάδρο των «σωτήρων» και τους φορολογούμενους, δηλαδή το δημόσιο χρήμα, με την με την ΕΕ να επιχειρεί με την αυστηροποίηση του κανονισμού να θεσπίσει ένα κοινό πλαίσιο για όλα τα κράτη μέλη, το οποίο θα προστατεύει τους πολίτες από περιπτώσεις όπως αυτή της Ιταλίας το 2017.

Τότε το κράτος παρείχε κρατική βοήθεια 5,4 δις ευρώ στην τράπεζα Monte dei Paschi di Siena, κόντρα στις προθέσεις της ΕΕ να προωθήσει ένα κοινό πλαίσιο εξυγίανσης, μακριά από τις εθνικές πρακτικές και νομοθεσία.

Με τις προτάσεις της η ΕΕ θέλει να ενθαρρύνει τις ρυθμιστικές αρχές να χρησιμοποιούν μετρητά από συστήματα εγγύησης καταθέσεων που χρηματοδοτούνται από τη βιομηχανία, όπως στην περίπτωση της Γερμανίας.

Αυτά τα ποσά θα είναι στη διάθεση των αρχών για να τη μεταφορά καταθέσεων από την προβληματική τράπεζα σε μία άλλη. Πάντως στις προτάσεις δεν προβλέπεται ένα πανευρωπαϊκό σύστημα εγγύησης καταθέσεων, παρά το γεγονός ότι κρίνεται ως ένα βασικό κομμάτι που λείπει από το τραπεζικό σύστημα της ΕΕ.

Αντιδράσεις

Ήδη το προσχέδιο έχει προκαλέσει την αντίδραση κάποιων κρατών μελών, όπως η Γερμανία, με τον ευρωβουλευτή Μάρκους Φέρμπερ να δηλώνει ότι δεν χρειάζεται για κάθε προβληματική μικρή τράπεζα να υπάρχει ένα σχέδιο επίλυσης.

Ένα ακόμα αγκάθι αποτελεί και το γεγονός ότι ένα κοινό ταμείο έκτακτης χορήγησης βοήθειας στις τράπεζας, σύμφωνα με το Reuters, δεν περιλαμβάνεται στα σχέδια της Ε.Ε.

Αρκετές χώρες της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, διαθέτουν εθνικά συστήματα θεσμικής προστασίας που χρηματοδοτούνται από τη βιομηχανία και τα οποία μπορεί να αξιοποιηθούν για την αντιμετώπιση πτωχευμένων τραπεζών, με αντάλλαγμα χαμηλότερες απαιτήσεις κεφαλαίου και ρευστότητας.

Διαβάστε επίσης:

Monte dei Paschi: Δηλώνει ανοιχτή σε πιθανή εξαγορά ή συγχώνευση