Ξεκίνησε η δίκη των υπευθύνων του δυστυχήματος με το 10χρονο αγοράκι στη Μύκονο που συγκλόνισε την Ελλάδα

Ξεκίνησε σήμερα 7 Ιουνίου,  στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αιγαίου στην Σύρο, η δίκη των υπευθύνων του τραγικού δυστυχήματος που συγκλόνισε όλη την χώρα, το οποίο έγινε στις 11 Αυγούστου του 2014 στην Μύκονο, όταν ένα 10χρονο παιδάκι, ο Μιχαήλ Πασχαλάκης, έχασε τη ζωή του κάνοντας θαλάσσια σπορ μαζί με τους φίλους του στην παραλία Καλό Λιβάδι. Κατηγορούμενοι σε βαθμό κακουργήματος σύμφωνα με το βούλευμα (97/2018) του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Σύρου (Δείτε εδώ όλο το βούλευμα) με την κατηγορία της διατάραξης της ασφάλειας των υδάτινων συγκοινωνιών με ενδεχόμενο δόλο, είναι οι δύο ιδιοκτήτες της επιχείρησης εκμίσθωσης θαλασσίων σπορ και μέσων αναψυχής που προκάλεσε το θανατηφόρο ατύχημα καθώς και ο οδηγός του ταχύπλοου. 

Πρώτος μάρτυρας κατηγορίας είναι ο πατέρας του 10χρονου Μιχάλη Πασχαλάκη, Παναγιώτης Πασχαλάκης, ο οποίος σύμφωνα με πληροφορίες είναι «καταπέλτης» απέναντι στους υπευθύνους του τραγικού δυστυχήματος που συγκλόνισε το πανελλήνιο.

Σύμφωνα με όσα αναφέρονται στο βούλευμα, οι κατηγορούμενοι προέβησαν σε σωρεία παραβάσεων της ισχύουσας νομοθεσίας (Γενικός Κανονισμός Λιμένων Νο 20), οι περισσότερες των οποίων συνδέονται αιτιωδώς με το αποτέλεσμα, δηλαδή τον θανάσιμο τραυματισμό του 10χρονου αγοριού.

Συνοψίζοντας τις παραβάσεις που καταγράφονται στο βούλευμα: 

• Η επιχείρηση λειτουργούσε όλο το καλοκαίρι χωρίς νόμιμη άδεια του λιμεναρχείο
• Το ταχύπλοο που τραβούσε τα φουσκωτά παιχνίδια με επιβαίνοντες 4 ανήλικα παιδιά, και το οποίο τραυμάτισε θανάσιμα το 10χρονο αγόρι, οδηγούσε ένας χειριστής χωρίς να έχει τις απαιτούμενες γνώσεις (δίπλωμα προπονητή θαλασσίου σκι) και εμπειρία
• Δεν υπήρχε δεύτερος άτομο πάνω στο σκάφος, ο λεγόμενος παρατηρητής, ο οποίος παρακολουθεί συνεχώς τα ελκόμενα φουσκωτά και καθοδηγεί τον χειριστή του σκάφους στην φάση της περισυλλογής, όταν α παιδιά χάσουν την ισορροπία τους και βρεθούν μέσα στη θάλασσα.
• Οι καιρικές συνθήκες ήταν δυσμενείς, έντασης ακόμα και 7 bf, εντελώς ακατάλληλες για την διενέργεια του θαλάσσιου αυτού παιχνιδιού.
• Ο υπεύθυνος ασφάλειας, απουσίαζε από την θέση του
• Το φουσκωτό που χρησιμοποιήθηκε με τα ανήλικα παιδιά δεν είχε λάβει την σχετική άδεια από το Υπουργείο Ναυτιλίας, ήταν παράνομο και δεν έπρεπε να χρησιμοποιηθεί.
• Τα σωσίβια ήταν ακατάλληλα και δεν ήταν σε θέση να κρατήσουν το παιδί στην επιφάνεια της θάλασσας.
• Το σκοινί που τραβούσε τα φουσκωτά είχε μήκος διπλάσια από το ανώτατο επιτρεπτό.
• Ο χειριστής του σκάφους έκανε επικίνδυνους ελιγμούς , προφανώς από έλλειψή γνώσεων και εμπειρίας, το οποίο είχε σαν αποτέλεσμα να χτυπήσει θανάσιμα το άτυχο παιδί.
• Το ταχύπλοο δεν είχε πάνω κανένα μέσο επικοινωνίας με την επιχείρηση και την ξηρά και αμέσως μετά το ατύχημα ο οδηγός προσπαθούσε να ενημερώσει κουνώντας τα χέρια του και φωνάζοντας.
• Η επιχείρηση δεν είχε ναυαγοσωστική λέμβο σε ετοιμότητα και χρειάστηκε να πάει άλλο σκάφος στο τόπο του δυστυχήματος και μετά από αρκετή ώρα.

Τεράστια εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι παρόλο το τραγικό αυτό δυστήχημα και τις αναμφισβήτητες παραλείψεις και ευθύνες που βαρύνουν τους δύο επιχειρηματίες, αυτοί προσπάθησαν το 2015 και το 2016 να λάβουν εκ νέου άδεια δραστηριοποίησης στην ίδια παραλία, γεγονός όμως που δεν κατάφεραν καθώς οι αιτήσεις του απορρίφθηκαν από τον Δήμο και το Λιμεναρχείο.

Ο Οργανισμός αυτός έχει αναπτύξει μέσα σε 4 χρόνια πολλές δράσεις με βασικούς άξονες τη συνεργασία του με το Υπουργείο Ναυτιλίας σε θέματα χρήση της τεχνολογίας για την οργάνωση των ελέγχων που γίνονται σε παραλίες (ναυαγοσώστες) και επιχειρήσεις θαλασσίων σπορ, την εκπαίδευση παιδιών στα σχολεία όλης της χώρας, την ανάπτυξη εφαρμογών για κινητά τηλέφωνα με στόχο την ενημέρωση των πολιτών και την πιστοποίηση επιχειρήσεων θαλασσίων σπορ και μέσων αναψυχής σε συνεργασία με τον φορέα πιστοποίησης TUV Austria Hellas.

Πρόσφατα με κοινή πρωτοβουλία του Safe Water Sports και του Υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, θεσπίστηκε η 11^η Μαΐου ως Εθνική Ημέρα πρόληψης θαλάσσιων ατυχημάτων και πνιγμών.

Απρίλιος του 2014. Ο μαθητής του Δ1 τμήματος του Κολλεγίου Αθηνών, Μιχαήλ Πασχαλάκης, τερματίζει πρώτος στους αγώνες δρόμου 50 μέτρων που διοργανώνει κάθε χρόνο τέτοια εποχή το σχολείο όπου φοιτά. Οι φίλοι του τον σηκώνουν ψηλά κι εκείνος τους προτρέπει να τρέξουν κι άλλο. Ακόμη πιο γρήγορα, ακόμη πιο μακριά.

«Δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που συνέβη», λέει, σε ρεπορτάζ της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα» τον Αύγουστο του 2014, μητέρα συμμαθητών του άτυχου 10χρονου και συνεχίζει: «Ο Μιχαήλ δεν ήταν απλώς η χαρά της ζωής. Ηταν η ίδια η ζωή. Αθλητικός και πρόσχαρος, ένα παιδί που ξεχώριζε με ό,τι καταπιανόταν.

Καλός μαθητής, καλός αθλητής και πάνω απ’ όλα καλό παιδί, κάτι που οφειλόταν στην ιδιαίτερα στενή σχέση που είχε με τους γονείς του. Με τον Παναγιώτη, τον πατέρα του, έκαναν σχεδόν τα πάντα μαζί και αυτός φρόντιζε να ξεκλέβει όσο περισσότερο χρόνο μπορούσε από τις ανειλημμένες επαγγελματικές του υποχρεώσεις -μαζί με τον αδελφό του Νίκο είναι ιδιοκτήτες της γνωστής εταιρείας πληροφορικής Q&R- προκειμένου να βρίσκεται δίπλα του.

Το ίδιο και η μητέρα του η Ελευθερία. Οι γονείς του είχαν πάντα τον έλεγχο των πραγμάτων και ίσως σε κάποια σημεία ήταν έως και υπερπροστατευτικοί, γεγονός για το οποίο υπήρχε πολύ συγκεκριμένος λόγος.

Απ’ ό,τι έχω ακούσει από άλλες μαμάδες, η Ελευθερία έμεινε έγκυος και μάλιστα με διπλή κύηση, ύστερα από πάρα πολλές προσπάθειες. Εχασε όμως το ένα παιδί και έμεινε ο μονάκριβος Μιχαήλ τους, στον οποίο ο Παναγιώτης και η Ελευθερία αφιέρωσαν όλη τους τη ζωή και όλα τους τα ψυχικά αποθέματα αγάπης. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψει κάποιος την τραγωδία αυτής της οικογένειας. Είμαστε όλοι συγκλονισμένοι».

Αυτό το καλοκαίρι ο Μιχαήλ ήταν πολύ χαρούμενος καθώς θα μοιραζόταν τις καλοκαιρινές διακοπές του με συμμαθητές του από το σχολείο. Τη μοιραία μέρα της 11ης Αυγούστου βρισκόταν παρέα με τους συμμαθητές του στην παραλία Καλό Λιβάδι -περιοχή όπου η οικογένεια διατηρεί εξοχικό- όταν τα παιδιά ζήτησαν να κάνουν tubes, «καναπέ» σύμφωνα με την τρέχουσα ορολογία: «Ο Μιχαήλ βρισκόταν στον ίδιο “καναπέ” με τους φίλους του όταν ξαφνικά έχασε την ισορροπία του λόγω υπερβολικής ταχύτητας που ανέπτυξε το σκάφος. Τα παιδιά, βλέποντάς τον να πέφτει στη θάλασσα, άρχισαν να ουρλιάζουν στον χειριστή του σκάφους να σταματήσει», λέει φίλη της οικογένειας.

Και συνεχίζει:

«Σύμφωνα με τα λεγόμενα των παιδιών, εκείνος, αντί να σταματήσει, συνέχισε την πορεία του, για να πάρει τη μοιραία στροφή. Κανένα από τα παιδιά δεν μπορεί να καταλάβει την απρόβλεπτη αντίδραση του χειριστή να στρίψει με ταχύτητα το σκάφος ανάποδα. Το μετά δεν θέλω καν να το σκέφτομαι. Επικράτησε πανικός.

Κάποιοι στη Μύκονο επιμένουν ότι όση ώρα ο χειριστής έψαχνε για το παιδί, το είχε μαγκώσει από το σωσίβιο και πως το Λιμενικό το βρήκε κάτω από το σκάφος. Η σορός άλλωστε δεν βγήκε στην ακτή.

Τα παιδιά ακόμη δεν μπορούν να συνέλθουν, ούτε και να πιστέψουν ότι έχασαν τον αγαπημένο φίλο τους για πάντα. Ο γιος μου από τη στιγμή που το έμαθε δεν έχει σταματήσει να κλαίει. Αυτό που έγινε ήταν τόσο άδικο που κάποιος πρέπει να το πληρώσει ακριβά. Εκείνο το απόγευμα άρχισε να φυσάει έντονα στα ανοιχτά του κόλπου. Το ότι ο υπεύθυνος το παρέβλεψε αποτελεί από μόνο του ένα τεράστιο λάθος».

Ωστόσο, όσα λάθη κι αν καταλογιστούν κι όποια τιμωρία κι αν επιβληθεί στους υπευθύνους, το κακό έχει ήδη γίνει. Ένα κακό για το οποίο οι μόνοι που δεν ευθύνονται είναι δεκάχρονα παιδιά…