Το αργότερο μέχρι τα τέλη Ιουνίου το Συμβούλιο της Επικρατείας θα έχει οριστικά και αμετάκλητα αποφασίσει εάν θα δοθεί πολιτικό άσυλο στον πρώτο από τους οκτώ Τούρκους στρατιωτικούς. Μια απόφαση ” πιλότος” για την τύχη και των υπολοίπων επτά. Σήμερα στην Ολομέλεια του ΣτΕ συζητήθηκε το κυβερνητικό αίτημα να ακυρωθεί η απόφαση χορήγησης ασύλου.

Απόντος του Τούρκου, ο οποίος με πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ είναι πλέον ελεύθερος με αυστηρούς περιοριστικούς όρους, οι συνήγοροι του αιτούντος υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής υποστήριξαν ότι η επίμαχη απόφαση της δευτεροβάθμιας Επιτροπής Ασύλου είναι αντιφατική, ελλιπώς αιτιολογημένη και νομικά εσφαλμένη καθώς στηρίχθηκε σε παραδοχές που δεν περιλαμβάνονται στη Συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες.

“Αν υπάρχουν, που υπάρχουν, σοβαροί λόγοι συμμετοχής των συγκεκριμένων αξιωματικών στο πραξικόπημα, τότε δεν δικαιούνται ασύλου”, υποστήριξαν και συνέχισαν:

“Η Επιτροπή που του χορήγησε το άσυλο δέχθηκε,ότι ο εν λόγω Τούρκος αξιωματικός δεν μετείχε στο πραξικόπημα, δεν θα τύχει δίκαιης δίκης στην Τουρκία και τα στοιχεία σε βάρος του είναι αόριστα, όμως όλα αυτά δεν μπορούν να στηρίξουν την ιδιότητα του πρόσφυγα και εξ αυτού να στηρίξουν τη χορήγηση ασύλου”.

Από την πλευρά τους, οι δικηγόροι του στρατιωτικού υποστήριξαν ότι “η υπόθεση δεν είναι θέμα εξωτερικής πολιτικής αλλά θέμα σεβασμού του διεθνούς δικαίου και δεν είναι δυνατόν ζητήματα εξωτερικής πολιτικής να κρίνουν τη χορήγηση ασύλου. Αν πράγματι υπήρχαν στοιχεία εμπλοκής του στο πραξικόπημα, τότε δεν θα ήταν επιτρεπτό να δώσουμε άσυλο σε ένα εγκληματία, αλλά εδώ τέτοια στοιχεία δεν υπάρχουν. Όταν ο ίδιος ο πρόεδρος Ερντογάν τους αποκαλεί καθημερινά “τρομοκράτες και δολοφόνους” τί άλλο χρειαζόμαστε για να καταλάβουμε ότι οι άνθρωποι αυτοί για πολιτικούς λόγους φοβούνται να πάνε πίσω”;

Απευθυνόμενοι μάλιστα στους δικαστές είπαν: “Περιμένουμε να αισθανθούμε περήφανοι ως Έλληνες νομικοί και να πούμε ότι έχουμε δικαστές στην Αθήνα”.

Νομικοί κύκλοι λένε ότι το σκεπτικό της πρόσφατης απόφασης του ΣτΕ (όταν δεν ανέστειλε το άσυλο του Τούρκου), ενδεχομένως να αποτελέσει πρόκριμα για αυτή τη δίκη.

Τότε στο σκεπτικό τους οι ανώτατοι δικαστές ανέφεραν:

“Η αναγνώριση ενός προσώπου ως δικαιούχου διεθνούς προστασίας συνδέεται άρρηκτα με τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας η οποία οφείλει ως μέλος της διεθνούς κοινότητας και της Ευρωπαϊκής Ενωσης να σέβεται και να εφαρμόζει τη Σύμβαση της Γενεύης η οποία αποτελεί “ακρογωνιαίο λίθο” του διεθνούς νομικού συστήματος για την προστασία των προσφύγων. Αβασίμως προβάλλεται ότι η εκτέλεση της απόφασης ( χορήγησης ασύλου) θα επηρεάσει δυσμενώς τις σχέσεις της χώρας με την Τουρκία και συνεπώς συντρέχουν λόγοι δημοσίου συμφέροντος, σχετιζόμενοι με την προστασία της εθνικής ασφάλειας και της δημόσιας τάξης της χώρας οι οποίοι επιβάλλουν την χορήγηση της αιτούμενης αναστολής της εκτέλεσης της προσβαλλόμενης απόφασης. Η αναγνώριση ενός προσώπου ως αιτούντος διεθνούς προστασίας από αρχαιοτάτων χρόνων, θεωρείται πράξη ειρηνική και ανθρωπιστική και ως τέτοια δεν δύναται να θεωρηθεί ως μη φιλική ενέργεια έναντι άλλου κράτους”.