Η ομιλία του πρωθυπουργού στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν ένα κρεσέντο λαϊκισμού, διχασμού και όξυνσης. Μια κατρακύλα σε προσωπικές αναφορές, που δημιουργούν πόλωση και φανατισμό. Ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να καταδείξει ότι ο κύριος αντίπαλός του, Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι ένας πολιτικός που έχει τα εξής δυο χαρακτηριστικά: Πρώτον, σύρεται (από τον Άδωνι Γεωργιάδη, λέει ο πρωθυπουργός) προς ακροδεξιές θέσεις, χωρίς να προσδιορίζει περαιτέρω τι ακριβώς εννοεί με τον όρο “ακροδεξιές”, δηλαδή ποιες από τις θέσεις του κ. Μητσοτάκη ή της Νέας Δημοκρατίας θεωρεί ο ένοικος του Μεγάρου Μαξίμου ως “ακροδεξιές”. Απλώς, κολλάει τη “ρετσινιά”. Δεν μπορεί, όμως, να την αποδείξει. Όποιος είναι ευκολόπιστος, θα το “χάψει”. Εκεί ποντάρει, δυστυχώς, ο πρωθυπουργός της χώρας.
Δεύτερον, ότι ο ίδιος (λόγω Ζίμενς) και το στενό του περιβάλλον (λόγω paradise papers) είναι μπλεγμένο σε δραστηριότητες που προκαλούν το δημόσιο αίσθημα (φοροαποφυγή). Ο Τσίπρας το είπε καθαρά στην πρωινή του ομιλία: “Από τη μάχη κατά της διαφθοράς εν τέλει θα κριθούμε”.
Α, ναι; γιατί οι πολίτες πιστεύουν ότι θα κριθείτε όλοι από την πολιτική σας πρόταση για το αύριο του τόπου.
Αλλά η έντεχνη, όσο και συνοδευμένη με σφοδρή επίθεση, στροφή του Αλέξη Τσίπρα προς την αντιπαράθεση στο πεδίο της διαφθοράς, κρύβει μια μεγάλη αδυναμία του πρωθυπουργού, την οποία- άγνωστο γιατί- η Νέα Δημοκρατία δεν φαίνεται να έχει εντοπίσει, πολλώ δε μάλλον δεν φαίνεται έτοιμη να αξιοποιήσει: Ότι στο πεδίο της αντιπαράθεσης με πολιτικά επιχειρήματα, ο σημερινός πρωθυπουργός δεν έχει τίποτα να αντιτάξει στην κριτική που του ασκεί η αντιπολίτευση. Συγκεκριμένα:
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει απολύτως κανένα σχέδιο ανάκαμψης της χώρας, αντιστροφής του αναπτυξιακού της μοντέλου το οποίο την οδήγησε στη χρεοκοπία και το οποίο, με δυο λόγια, ήταν η συνεχής μεγέθυνση των οικονομικών δεικτών μέσω της τόνωσης της ζήτησης με δανεικά.
Αντίθετα, ο πολιτικός έρωτας του ΣΥΡΙΖΑ με τον κρατισμό, με το διογκωμένο κράτος που σε μεγάλο βαθμό λειτουργεί πελατειακά και με αδιαφάνεια, οδηγεί τη σημερινή κυβέρνηση σε συνεχή αύξηση των φορολογικών βαρών οριζόντια, για τους (ελάχιστους, πλέον) έχοντες αλλά και για τους (συντριπτικά περισσότερους, σχεδόν όλους) τους μη έχοντες.
Τι είπε για όλα αυτά σήμερα στους βουλευτές του ο κ. Τσίπρας;
Δυστυχώς, παρουσίασε μια πραγματικότητα διαστρεβλωμένη κατά το δικό του πολιτικό “δοκούν”. Μίλησε για “άνοδο του ΑΕΠ, για “αύξηση των εξαγωγών”, για “ενδυνάμωση της οικονομικής εμπιστοσύνης”, για “αύξηση των επενδύσεων”, για “βελτίωση της ανταγωνιστικότητας” κλπ.
Φυσικά, τίποτε από όλα αυτά δεν έχει δει ο πολίτης στη τσέπη του. Καμία βελτίωση της οικονομικής κατάστασης φυσικών και νομικών προσώπων δεν υπάρχει σήμερα. Μόνο μια εικονική πραγματικότητα στο λόγο του κ. Τσίπρα, βγαλμένη προφανώς από την πολιτική του στόχευση για όξυνση, διαστρέβλωση της πραγματικότητας, διχασμό της κοινωνίας.
Θα μπορούσε κανείς, βέβαια, να ρωτήσει τον πρωθυπουργό ή τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να μας πουν με ποιες πολιτικές οδηγηθήκαμε σε αυτή την “ονειρική πραγματικότητα” που περιέγραψε ο κ. Τσίπρας.
Βελτίωση των επενδύσεων σημαίνει μείωση της γραφειοκρατίας. Ποια μέτρα συγκεκριμένα έλαβε η σημερινή κυβέρνηση για μείωση της γραφειοκρατίας και πόσο απέδωσαν;
Αύξηση των εξαγωγών σημαίνει ωρίμανση πολιτικών ανάπτυξης της παραγωγικής βάσης της χώρας. Πήρε κανένα τέτοιο μέτρο ο κ. Τσίπρας; Κι αν πήρε -καλό είναι να μας το θυμίσει- πότε το πήρε, ώστε να ωριμάσει και να οδηγήσει δευτερογενώς σε αύξηση των εξαγωγών;
Το ίδιο ισχύει για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας. Ένας πρωθυπουργός που πραγματικά, κι όχι για τα μάτια του κόσμου, κομπάζει για αυτά του τα επιτεύγματα, στοιχειωδώς σπεύδει να τα τεκμηριώσει πολλαπλώς, να “κλείσει το στόμα των αντιπάλων του”, να αφαιρέσει κάθε αμφιβολία, κάθε ερωτηματικό από το μυαλό των πολιτών. Ο κ. Τσίπρας, απλώς παρέθεσε τα “επιτεύγματα”, που οριακά παρουσιάζουν οι κρατικές στατιστικές υπηρεσίες, χωρίς νατις τεκμηριώνει. Γιατί; Απλώς, διότι δεν υπάρχουν στοιχεία που να τεκμηριώνουν τους ισχυρισμούς Τσίπρα. Κι αυτοί, μόνο σε ευκολόπιστους απευθύνονται.
Τέλος, ο πρωθυπουργός παρουσίασε ως δικό του επίτευγμα την διαφαινόμενη ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης και την μετέπειτα (Αύγουστος 2018) έξοδο της Ελλάδας από τα μνημόνια.
Εντέχνως λησμονεί τα αυτονόητα: Ότι δηλαδή η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει, πλέον, άλλα, σοβαρότερα προβλήματα από το να “νταντεύει” την Ελλάδα επί οκτώ χρόνια και να περιμένει πότε θα αποκαλυφθεί η ιδεοληψία και η πολιτική κενότητα του κάθε κυρίου Βαρουφάκη. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας προσωπικά έχει ΤΕΡΑΣΤΙ ευθύνη σε αυτό. Σήμερα η ΕΕ πονοκεφαλιάζει με το brexit, με την αδυναμία επανεκκίνησης της ευρωπαϊκής οικονομίας μετά από χρόνια μηδενικών επιτοκίων, με τα αποσχιστικά κινήματα που θέλουν να μιμηθούν την Καταλονία, με την συνεχιζόμενη άνοδο “αντισυστημικών” πολιτικών δυνάμεων σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο.
Μόνη συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή την εξέλιξη, είναι αυτό ακριβώς που ο Τσίπρας κατηγορεί τους αντιπάλους του: Στην πραγματικότητα είναι ο ίδιος που λέει πρόθυμα και χωρίς χρονοτριβή το “ναι” σε κάθε απαίτηση των πιστωτών. Νέες φορολογίες, αναδρομική ισχύς πολλών από αυτές, κατασχέσεις, μπλοκαρίσματα λογαριασμών εκατομμυρίων Ελλήνων, άγρια επιδρομή στα εισοδήματα των πολιτών, στο όνομα μιας “αριστεράς” που αποδεικνύεται πιο υπάκουη από κάθε άλλη πολιτική δύναμη, στα “θέλω” των δανειστών.
Όλα αυτά, θέλει να τα “κρύψει” από τους πολίτες ο κύριος Τσίπρας.
Γι αυτό επενδύει στην πόλωση, στο φανατισμό, στο ξύπνημα των παθών.
Γιατί πολιτικά όπλα, δεν έχει.