ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Δεν ζήτησε να δικαιολογήσουν τη φρικτή πράξη της αλλά να δείξουν «μόνο ένα ίχνος κατανόησης». Ανέβηκε μόνη της ένα γολγοθά υποστήριξε στην απολογία της η 22χρονη και επέρριψε ευθύνες σε όσους την «απέρριψαν», εγκαταλείποντάς την δίχως βοήθεια.
Η σπουδάστρια απολογήθηκε για παιδοκτονία και αφέθηκε ελεύθερη με τους περιοριστικούς όρους της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα, της εμφάνισης δύο φορές το μήνα στο Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής της και 5000 εγγύηση.
«Το παιδί που θα γεννούσα το ήθελα καθώς ήταν ο καρπός του έρωτά μου. Έλαβα την απόφαση να κρατήσω», υποστηρίζει στο απολογητικό της υπόμνημα η 22χρονη.
«Βρέθηκα εντός μίας καταστάσεως, στην οποία ουδείς άνθρωπος θα επιθυμούσε να βρεθεί. Το χαρμόσυνο γεγονός μιας εγκυμοσύνης, δυστυχώς, για την δική μου οικογένεια δεν θα αποτελούσε τέτοιο, αλλά μία πηγή φόβου και τρόμου απέναντι πρώτον, στις συνέπειες που θα προέκυπταν από την ανακοίνωσή του και, κατά δεύτερον, στη ζωή του κυοφορούμενου μωρού, καθώς, η επιτακτική επιθυμία της μητέρας μου θα ήταν,σίγουρα, να το “ρίξω”.
Φοβόμουν, συνεπώς, ακόμα και να μιλήσω στην ίδια μου τη μητέρα, διότι ήμουν βεβαία πως θα νευριάσει μαζί μου. Ενώ σε άλλες περιπτώσεις η μητέρα της κάθε εγκυμονούσας είναι στήριγμα, στη δική μου περίπτωση πίστευα ότι ήταν πηγή φόβου, όπως προείπα, για τις προκληθησόμενες συνέπειες. Ο φόβος μου αυτός καθοδήγησε, για όλο το χρονικό διάστημα της μοναχικής μου εγκυμοσύνης, την ερμητική σιωπή μου.»
«Δεν είχα στήριγμα»
Η 22χρονη συνεχίζει στο υπόμνημά της:
«Οι γονείς μου χώρισαν, όταν ήμουν ακόμη σε πολύ μικρή ηλικία. Δυστυχώς, με τον πατέρα μου δεν έχω καμία απολύτως επαφή. Ο άνθρωπος αυτός θα μπορούσε να είναι ένα στήριγμα, αφ’ ης στιγμής είχα μεγάλα και σημαντικά προβλήματα στη σχέση μου με τη μητέρα μου. Βάσει της επιλογής τους να διαταραχθούν οι σχέσεις τους μεταξύ τους, αυτό είχε ως συνέπεια και τη διαταραχή των σχέσεών του μαζί μου. Ίσως, στην περίπτωσή μου βρίσκει πρακτική εφαρμογή η σοφή λαϊκή ρήση περί αμαρτιών των γονέων που παιδεύουν τα τέκνα τους. Συνεπώς, άλλο ένα κοντινό μου.»
Ο πατέρας του παιδιού της γνώριζε, αλλά της γύρισε την πλάτη, λέει η κατηγορουμένη:
«Περί τα τέλη Σεπτεμβρίου – αρχές Οκτωβρίου 2017, διαπίστωσα καθυστέρηση στον έμμηνο κύκλο μου, γεγονός που με θορύβησε και με οδήγησε στον έλεγχο πιθανότητας εγκυμοσύνης. Το τεστ εγκυμοσύνης βγήκε θετικό. Αρχικώς αισθάνθηκα υπέροχα και τόσο όμορφα. Αμέσως απευθύνθηκα στον Δ., φυσικό πατέρα του κυοφορούμενου, καθώς ήμουν σε θέση με πάσα βεβαιότητα να προσδιορίσω τον πατέρα αυτού.
Λόγω και της εμφανίσεώς μου στην προσπάθειά μου να διατηρήσω τον σύντροφό μου είχα αποδεχθεί την επιθυμία του για μια πιο ελεύθερη σεξουαλική επαφή, όπως μου ζήταγε επίμονα. Τον κάλεσα τηλεφωνικώς λοιπόν και μόλις του ανακοίνωσα το γεγονός, μου έκλεισε το τηλέφωνο! Προσπάθησα πλείστες φορές να επικοινωνήσω μαζί του, όμως καμία δεν εστέφθη από επιτυχία. Ο Δ. δεν απάντησε σε καμία από τις κλήσεις μου.
Στην συνέχεια προσπάθησα να βρω στήριγμα στην κολλητή μου φίλη. Εκμυστηρεύτηκα αυτή την απόφαση αλλά δυστυχώς είχα περίπου την ίδια αντιμετώπιση.»
«Θα το έδινα για υιοθεσία»
«Μόνη απέναντι στη σκληρή πραγματικότητα και χωρίς κανένα στήριγμα αποφάσισα να κυοφορήσω το έμβρυο και στη συνέχεια, αφού γεννηθεί να το δώσω προς υιοθεσία, σε κάποια οικογένεια που θα μπορούσε να εγγυηθεί την ομαλή ανατροφή του. Θα επιχειρούσα λοιπόν να αποκρύψω την εγκυμοσύνη για τους υπόλοιπους μήνες, πράγμα που θεώρησα εύκολο, δεδομένου ότι με την μητέρα μου, αν και διαμένουμε στην ίδια οικία δε βρισκόμαστε ιδιαιτέρως συχνά.
Περαιτέρω, δεν θα ήταν δύσκολο να αποκρυβεί κάποια σωματική μου μετάλλαξη, καθώς τυγχάνω ευτραφής και με την κατάλληλη ενδυματολογική επιλογή (ήτοι φαρδιά ρούχα), θα μπορούσα να περάσω απαρατήρητη, όπως και τελικά επέτυχα. Την απόφαση μου δεν ετόλμησα ποτέ να ανακοινώσω στη μητέρα μου, ούσα σίγουρη πως θα με απέτρεπε από την κυοφορία και θα με προέτρεπε στην άμβλωση.»
Με κάθε λεπτομέρεια η 22χρονη περιέγραψε τη γέννα
«Την Παρασκευή, 20 Απριλίου 2018 ξύπνησα τη συνήθη ώρα, προκειμένου να πάω στη Σχολή μου. Η μητέρα μου έλειπε από το σπίτι, όπως και κάθε εργάσιμη ημέρα, καθώς εργάζεται σε τράπεζα στο Παλαιό Φάληρο και συνήθως αποχωρεί από την οικία μας κατά τις 6.30 και επιστρέφει κατά τις 15.30. Κατευθυνόμενη προς τη σχολή μου, αισθάνθηκα αδιαθεσία και σύντομα έντονο κοιλιακό άλγος. Επέστρεψα γρήγορα στο σπίτι μου, θεωρώντας πως χρειαζόμουν ξεκούραση. Ωστόσο, οι πόνοι γίνονταν διαρκώς εντονότεροι.
Συνειδητοποίησα ότι είχε φτάσει η ώρα της γέννας. Δεν είχα χρήματα όμως για να πάω σε κάποιο νοσοκομείο, ενώ για πρώτη φορά αισθάνθηκα Φόβο. Επέστρεψα στην οικία μου. Οι έντονοι πόνοι είχαν επιφέρει εφίδρωση. Μπήκα στο μπάνιο για ένα ντους. Εκείνη την ώρα επέστρεψε η μητέρα μου η οποία αφού κατάλαβε ότι ήμουν στο μπάνιο, μου φώναξε για να μου πει ότι θα πάει στη γιαγιά μου (μητέρα της) και ότι θα επέστρεφε προσεχώς για να πάμε σε κάποιες δουλειές που είχαμε. Έζησα τον απόλυτο πανικό εκείνη τη στιγμή. Ο χρόνος μου τελείωνε.
Της απευθύνθηκα λέγοντάς της απλώς “εντάξει”, κι εκείνη αποχώρησε. Κατά τη διάρκεια που στεκόμουν όρθια μέσα στο μπάνιο ένιωσα ότι το μωρό “κατεβαίνει”. Είδα το κεφάλι του παιδιού και, ενστικτωδώς, “έσπρωχνα” προκειμένου να βγει. Λόγω εντονότατων πόνων, φώναζα, όμως δεν με άκουσε κανείς, πιθανότατα γιατί οι υπόλοιποι ένοικοι, τις συγκεκριμένες ώρες, βρίσκονται στην εργασία τους, ενώ στο διπλανό διαμέρισμα διαμένει μια ηλικιωμένη κυρία, μειωμένης ακοής. Δηλαδή ενώ γεννούσα, ενώ είχα αφόρητους πόνους, ενώ δεν γνώριζα τι πρέπει να κάνω, ενώ έβλεπα το κεφαλάκι του μωρού, ΕΙΧΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΤΟ ΦΟΒΟ ΜΗΝ ΤΥΧΟΝ ΚΑΙ ΜΕ ΑΚΟΥΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ.
Πράγματι, μετά από έντονες προσπάθειες και φρικτούς πόνους, το παιδί βγήκε, μου γλίστρησε μέσα από τα χέρια μου και έπεσε στην μπανιέρα. Κόπηκε με αυτόν τον τρόπο και ο ομφάλιος λώρος. Το σήκωσα από τη μπανιέρα και διαπίστωσα ότι αναπνέει αχνά, με δυσκολία. Ωστόσο, δεν έκλαψε καθόλου. Είχα μάθει από την ενημέρωσή μου στο διαδίκτυο ότι το μωρό μόλις γεννηθεί πρέπει να κλάψει.
Το μπάνιο είχε πλημμυρίσει με αίματα. Από στιγμή σε στιγμή θα επέστρεφε η μητέρα μου. Σε κατάσταση πανικού και έντρομη, έκοψα με ψαλίδι το τμήμα του ομφάλιου λώρου που κρεμόταν από εμένα. Δεν ήξερα όμως ότι έπρεπε να δεθεί και η αιμορραγία συνεχίστηκε. Όσο γρηγορότερα μπορούσα έπλυνα το μωρό και ξεπλύθηκα και η ίδια από τα αίματα. Βγήκα από το μπάνιο και πήγα στο δωμάτιό μου με το μωρό.
Δεν θα αργούσε η επιστροφή της μητέρας μου. Δεν ήξερα τι θα έπρεπε πλέον να κάνω. Άνοιξα το παράθυρο και την μπαλκονόπορτα του δωματίου μου και άφησα το μωρό να πέσει επάνω σε ένα δίχτυ, που γνώριζα ότι υπάρχει ακριβώς από κάτω στον ακάλυπτο χώρο της πολυκατοικίας μου, ενώ ήμουνα απόλυτα σίγουρη ότι δεν πρόκειται να πάθει τίποτα το μωρό μου.
Μάζεψα όσο ταχύτερα μπορούσα τις πετσέτες που είχαν αίμα, καθώς και τον πλακούντα, τα έβαλα σε μια σακούλα και κατέβηκα να τα πετάξω στον κάδο απορριμμάτων που βρίσκεται απέναντι από την πολυκατοικία. Επέστρεψα στο σπίτι και πριν προλάβω να ξεπλύνω το αίμα που είχε απομείνει στο μπάνιο, είχε γυρίσει η μητέρα μου. Στη θέα του αίματος με ρώτησε τι είχε συμβεί και της αποκρίθηκα ότι είχα περίοδο, δικαιολογία που δεν έγινε άμεσα πιστευτή καθώς η ποσότητα του αίματος ήταν μεγάλη, ωστόσο ενέμεινα σε αυτήν.
Καθάρισα με χαρτί υγείας το αίμα και απέρριψα στον οικιακό κάδο τα συγκεκριμένα ματωμένα χαρτιά, τα οποία απέρριψε η μητέρα μου στον κάδο που βρίσκεται απέναντι από την πολυκατοικία την επόμενη ημέρα. Δυστυχώς αρκετά συχνά επισκεπτόμουνα την τουαλέτα καθώς έχανα μεγάλες ποσότητες αίματος.
Σε αυτό το χρονικό διάστημα ανέμενα καρτερικά την στιγμή που θα αποχωρούσε η μητέρα μου, είτε για κάποια δουλειά, είτε για ψώνια ώστε να πάρω το παιδί μου και να πάμε σε ένα νοσοκομείο.»
Η 22χρονη ζήτησε μια ευκαιρία για να συνεχίσει τη ζωή της:
«Άπαντα τα ανωτέρω αποδεικνύουν ότι πρόκειται για την συμπεριφορά και τις πράξεις ενός παιδιού ανίκανου να αντιδράσει με λογική και σύνεση. Ενός παιδιού που τρόμαξε μπροστά στον αναλογισμό των συνεπειών της γέννησης ενός τέκνου. Και μόλις εμφιλοχώρησε ο φόβος, δεν τέθηκε σε εφαρμογή κάποιο παιδοκτόνο σχέδιο, αντιθέτως, τέθηκε σε εφαρμογή η προσπάθεια διάσωσης του παιδιού μου.
Προσπάθησα να βρω στήριγμα σε όλη αυτήν την περίπλοκη διαδικασία τόσο από τον σύντροφό μου όσο και από τους φίλους μου. Δυστυχώς η απόρριψή τους με ανάγκασε να ανέβω μόνη μου τον Γολγοθά ενώ και η φοβία μου για να το εξωτερικεύσω πολλαπλασιάστηκε. Αφού δεν ενδιαφέρονταν κανένας, πως η μητέρα μου υα το αποδέχονταν; Πως θα έβρισκα το θάρρος να πω κάτι τέτοιο σε αυτήν; Πως θα αντιδρούσε όταν όλοι οι υπόλοιποι με αποθαρρύνουν;
Δεν ζητώ να δικαιολογήσετε την πράξη μου. Ζητώ μόνο ένα ίχνος κατανόησης. Ο εγκλεισμός μου σε κατάστημα κρατήσεως ή μονάδας ψυχικής υγείας θα έχει ως αποτέλεσμα την απόλυτη καταστροφή μου. Είναι δεδομένο πως αυτό θα οδηγήσει στον μαρασμό μου και τη διάλυση του υπολοίπου της ζωής μου, για την οποία, παρά τις δυσκολίες, έχω ακόμη όνειρα και θέλω να παλέψω με τα προβλήματά μου. Εκείνα που με έφεραν ενώπιόν Σας, να απολογούμαι για τη ζωή του ίδιου του παιδιού μου που πήρα.»
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Ελεύθερη με περιοριστικούς όρους η 22χρονη: Ανατριχιαστικές λεπτομέρειες της φρικτής πράξης της
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Συγκλονιστικές καταθέσεις στη δικογραφία της 22χρονης παιδοκτόνου
ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ: Σοκάρει η κυνική ομολογία της 22χρονης: «Πώς πέταξα το μωρό από το μπαλκόνι»
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ
- Κυριάκος Μητσοτάκης: Δεν θα δεχθούμε ΑΟΖ Τουρκίας με Συρία που να παραγνωρίζει την Κύπρο
- Τα μεγάλα σχέδια της Intralot, το παρασκήνιο για τη ΔΕΠΑ, οι νέες business του Λου Κολλάκη, έτοιμος ο Φέσσας, οι αλλαγές του Νεμπή, τα νέα πλοία του Προκοπίου, το κάλεσμα της Μήτση, οι περιπέτειες της πλατινομαλλούσας σε Βουλιαγμένη – Λεγρενά και ο ΧΧ
- Προμήνυμα ευρύτερα κακών μαντάτων και όχι περιστασιακή η πτώση των χρηματιστηρίων
- Ποια πλοία βγαίνουν σε πλειστηριασμό