Αν υπήρχε έγκαιρη κινητοποίηση των αρμοδίων, με άμεση αποστολή περισσότερων εναέριων και επίγειων δυνάμεων πυρόσβεσης στη φωτιά στο Μάτι, ίσως να είχαν σωθεί άνθρωποι. Αυτό κατέθεσε ακόμα ένας μάρτυρας στη δίκη για την πολύνεκρη τραγωδία.

Ο Μανώλης Τσαλιαγκός, υπάλληλος του Δήμου Ραφήνας-Πικερμίου στο Τμήμα Πολιτικής Προστασίας βρέθηκε στον τόπο της πυρκαγιάς από την αρχή. Και περιέγραψε στους δικαστές τόσο τις δικές του προσπάθειες να κινητοποιήσει τις αρχές πριν να είναι αργά όσο και τις αγωνιώδεις εκκλήσεις των πυροσβεστών που, όπως είπε, τους έβλεπε να παρακαλούν για να σταλούν περισσότερες δυνάμεις πυρόσβεσης, δίχως αποτέλεσμα.

Πρόεδρος: Στις πέντε και μισή ποιες ήταν οι συνθήκες;

Μάρτυρες: Είχε πολύ αέρα, πολύ καπνό και πολύ θερμικό.

Πρόεδρος: Κατέθεσε και ο πραγματογνώμονας ότι αν είχαν ειδοποιηθεί οι άνθρωποι πριν από τις πέντε και μισή ίσως κάποιοι  να είχαν σωθεί.

Μάρτυρας: Δεν υπήρξε ειδοποίηση. Δεν είναι εύκολο να απομακρυνθούν. Κάποιοι δεν ήθελαν να φύγουν. Σίγουρα αν είχαν ειδοποιηθεί και είχε ξεκινήσει η απομάκρυνση θα ήταν καλύτερα τα πράγματα. Προσπαθούσαν να κάνουν κάτι… Δεν μπορώ να απαντήσω αν είχε γίνει εισήγηση για απομάκρυνση αν θα ήταν καλύτερα. Ίσως να ήταν καλύτερα αλλά δεν είμαι εκατό τοις εκατό σίγουρος.

Πρόεδρος: Εσείς ήσασταν στη φωτιά τι πιστεύετε ότι δεν έγινε;

Μάρτυρας: Ήμασταν λίγα αυτοκίνητα. Και από την άλλη αν υπήρχε ρίψη μέσα στην αναδάσωση η φωτιά δεν θα είχε προχωρήσει  και δεν θα είχε φτάσει στο Κόκκινα Λιμανάκι και το Μάτι. Θεωρώ ότι πεντέμισι και έξι παρά που ήταν στα αναδασωμένα θα μπορούσε να περιοριστεί. Ήταν τρομακτικό το… περπάτημα της φωτιάς. Ζήτησα από την πρώτη στιγμή εναέρια μέσα αν και δεν ήταν στη δική μου δικαιοδοσία.

Όταν έχουμε τέτοια ένταση αέρα και βλέπω ότι η φωτιά τρέχει, ζήτησα εναέρια. Το είπα από τον ασύρματο μήπως το ακούσει και το επαναλάβει κάποιος αξιωματικός .Τα εναέρια  αν είχαν πετάξει στο πρώτο δεκάλεπτο ή τέταρτο τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα θεωρώ.” Είδα ένα εναέριο γύρω στις πέντε και είκοσι. Αλλά έκανε ένα κύκλο κι έφυγε”.. Οι δυνάμεις που επιχειρούσαν εκεί ήταν ελάχιστες. Πέντε αυτοκίνητα να σβήσουμε αυτό το μέτωπο δεν γίνεται.

Σε πρώτο βαθμό, εμείς ήμασταν περισσότεροι από όσοι ήταν στην Πυροσβεστική. Οι αξιωματικοί εκεί ζητούσαν δυνάμεις και ήταν αγανακτισμένοι. Δυνάμεις περίμεναν  που δεν ήρθαν ποτέ.  Οι δυνάμεις ήταν μηδενικές. Οι αξιωματικοί παρακαλούσαν σαν ένα παιδί που λέει δώστε μου το παιχνίδι. Έτσι παρακαλούσαν και εκείνοι για δυνάμεις.Βλέπαμε την απόγνωση ο ένας στα μάτια του άλλου .Η έλλειψη δυνάμεων ήταν το πρόβλημα.

Ο μάρτυρας περιέγραψε το αλαλούμ που επικρατούσε και τον πανικό των εγκλωβισμένων ανθρώπων. Ο ίδιος είπε ότι προσπάθησε να βοηθήσει όσο μπορούσε:

“Μια γυναίκα που ήταν ανάπηρη την πήρα εγώ στα χέρια μου και τη σήκωσα να τη βάλω στο αυτοκίνητο. Ο κόσμος ήταν σε σύγχυση. Είδα έναν άνθρωπο που είχε θέσει σε κίνηση το αυτοκίνητο, είχε κατεβάσει την ασφάλεια και ήταν παγωμένος στο φλεγόμενο αυτοκίνητο. Αναγκαστήκαμε  να σπάσουμε το τζαμί για να τον συνεφέρουμε. Για να διασώσουμε μια Ιρλανδή και να την βάλουμε στο αυτοκίνητο εγώ κρεμάστηκα στον καθρέφτη”.

Διαβάστε επίσης:

Γ. Καραγιάννης: Η κυβέρνηση είναι δίπλα στους πολίτες της Εύβοιας