Με τον νομοσχέδιο για τα μη κρατικά πανεπιστήμια να βρίσκεται στις προτεραιότητες της κυβέρνησης για άμεση ψήφιση από την Βουλή τις επόμενες εβδομάδες, οι πρώτες έριδες εντός της ακαδημαϊκής κοινότητας δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνισή τους. Με πρωτοφανείς εκφράσεις και επιθέσεις τις προηγούμενες ημέρες, δύο πανεπιστημιακοί, ο καθένας με τη δική του πορεία στο δημόσιο Πανεπιστήμιο, ξεκίνησαν μία διαμάχη, χωρίς ουσιαστικά επιχειρήματα για το φλέγον ζήτημα.

Ο λόγος για τον πρώην πρύτανη του ΕΜΠ κ. Νικόλαο Μαρκάτο και για την καθηγήτρια Φιλοσοφίας στο ΕΚΠΑ κ. Βάσω Κιντή, οι οποίοι διασταυρώσαν διαδικτυακά τα ξίφη τους, με «αφορμή» τον δημόσιο διάλογο για την ιδιωτική εκπαίδευση.

1

Από την κόντρα σίγουρα δεν εξήχθησαν συμπεράσματα για την πρωτοβουλία ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων, όμως ο κ. Μαρκάτος δέχθηκε κατηγορίες για σχέσεις με ιδιωτικές πρωτοβουλίες αν και απορρίπτει την ιδέα των μη κρατικων πανεπιστημίων, ενώ η κ. Κιντή κατηγορήθηκε ότι το ακαδημαϊκό της έργο δεν καλύπτει καν τις προϋποθέσεις για πρωτοβάθμια καθηγήτρια.

Πώς ξεκίνησαν όλα

Ένα άρθρο του ομότιμου καθηγητή του ΕΜΠ, πρώην πρύτανη κ Νικόλαου Μαρκάτου για το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας, με θέσεις εκ διαμέτρου αντίθετες από την επιχειρηματολογία της κυβέρνησης για την ανάγκη ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων, προκάλεσε την αντίδραση της κ. Κιντή.

«O Νικόλαος Μαρκάτος, που επί της πρυτανικής του θητείας κάηκε το ΕΜΠ, που δεν έχει αφήσει trash κανάλι στο οποίο να μην έχει εμφανιστεί, που περιπλανήθηκε πολιτικά από το Πασοκ, στον Συριζα, στους Ανεξάρτητους Έλληνες (και μπορεί να μου διαφεύγουν κάποια), μας λέει σε κείμενό του στα ΝΕΑ ότι είναι εναντίον των ιδιωτικών πανεπιστημίων στη χώρα ενώ διδάσκει σε αμερικανικό πανεπιστήμιο στο Κατάρ. Επίσης μας λέει ότι παραρτήματα στη χώρα μπορεί να ιδρύσουν μόνο “χαμηλής ποιότητας ιδρύματα που δεν χρηματοδοτούνται επαρκώς στη χώρα τους ακριβώς λόγω της χαμηλής ποιότητάς τους (παράδειγμα τα αγγλικά πρώην polytechnics).” Ξεχνάει όμως να μάς πει ότι ο ίδιος, όπως γράφει στο βιογραφικό του, δούλευε ως Reader σε πρώην Polytechnic στη Βρετανία πριν έρθει στο Πολυτεχνείο (το University of Greenwich έγινε πανεπιστήμιο αφού έφυγε)», ανέφερε σε ανάρτησή της.

Ο καβγάς για το «πάπλωμα»

Λίγο αργότερα, η κ. Κιντή προχώρησε σε διόρθωση στην ανάρτησή της αναφέροντας ότι «Το πανεπιστήμιο στο οποίο διδάσκει ο Ν. Μαρκάτος στο Κατάρ, το Texas A&M είναι δημόσιο πανεπιστήμιο στην Πολιτεία του Τέξας με παράρτημα στο Κατάρ. Δεν το έλεγξα διότι νόμιζα ότι το δημόσιο στο Τέξας ήταν το University of Texas.

O ίδιος, πάντως, όπως ενημέρωσε φίλος παρακάτω, δεν είχε ενδοιασμούς για σχέσεις με κολλέγιο στην Ελλάδα», σημείωσε, παραθέτοντας άρθρο που αναφέρεται στη συνεργασία του κ. Μαρκάτου με το Mediterranean College.

«Εμφανώς με πλήρη άγνοια  των ξένων εκπαιδευτικών δεδομένων η κ. Κιντή δεν πήρε καν τον κόπο να ελέγξει ότι το Texas A&M University (στο οποίο ήμουν επί τιμή επισκέπτης καθηγητής, όχι προσληφθείς)  δεν είναι ιδιωτικό πανεπιστήμιο αλλά Δημόσιο!

Αγνοεί προφανώς ότι στις ΗΠΑ υπάρχουν ΚΑΙ Δημόσια ΚΑΙ Κρατικά ΚΑΙ Ιδιωτικά Πανεπιστήμια», ήταν η απάντηση του κ. Μαρκάτου.

Ακαδημαϊκές συγκρίσεις

 Σε μία μακροσκελή ανάρτηση ως απάντηση στην κ. Κιντή, ο κ. Μαρκάτος επέλεξε να γίνει ακόμα πιο σκληρός γιατο αντίκτυπο του ακαδημαϊκού έργου της πανεπιστημιακού.

«Αυτό όμως που είναι σχετικό είναι ότι εμείς οι ακαδημαϊκοί πρέπει πρώτα από όλα να έχουμε δημιουργήσει σημαντικό έργο στις ειδικότητές μας, να έχουμε κάποια διεθνή αναγνώριση, να γνωρίζουμε εμπεριστατωμένα τι σημαίνει πανεπιστήμιο, αν είναι φιλοσοφικά συμβατές οι έννοιες Παιδεία, Κατάρτιση, Universitas, Δημόσιο, Ιδιωτικό, Κρατικό, για να γινόμαστε τιμητές άλλων, τιμητές θεσμών, νομοθετημάτων και να προτείνουμε εκπαιδευτικές αλλαγές. Ευτυχώς σήμερα έχουμε διεθνώς παραδεκτά κριτήρια αξιολόγησης του έργου μας και δείκτες που, αν και ίσως όχι απόλυτοι, είναι ξεκάθαροι ως προς την τάξη μεγέθους τους. Έτσι λοιπόν δείκτες όπως ο  h-factor,  ο i10  και ο αριθμός των αναφορών στις εργασίες μας από άλλους ερευνητές (citation index) είναι δείκτες που χρησιμοποιούνται διεθνώς για την αξιολόγηση του έργου μας, για προαγωγές, για προσκλήσεις ,κτλ..

Ένας πρωτοβάθμιος καθηγητής έχει τουλάχιστον h=35, i10=70, citations=6-7000. Σήμερα  οι τελειόφοιτοι του PhD στο ΕΜΠ, που  είναι ακόμα παγκοσμίως άγνωστοι, έχουν ίσως h-factor=11, i10=11,citation index= 439, δείκτες με τους οποίους δύσκολα γίνεσαι ακόμα και επίκουρος καθηγητής. Δυστυχώς αυτοί είναι και οι δείκτες  του έργου της ‘ πρωτοβάθμιας καθηγήτριας’  κ. Κιντή (Πηγή Google Scholar Citations, στο Scopus ακόμα χαμηλότεροι). Τα συμπεράσματα δικά σας. Η κ. Κιντή με τέτοιους δείκτες δεν θα μπορούσε να είναι πρωτοβάθμια καθηγήτρια ούτε σε δημόσιο, ούτε σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο της αλλοδαπής. Τι ασχολείται λοιπόν;», ήταν η δηκτική του απάντηση.

Διαβάστε επίσης:

Αναβρασμός σε 35 κολλέγια για τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια – Τι φοβούνται οι κολλεγιάρχες

Πιερρακάκης: Με πλήρη Ακαδημαϊκά και επαγγελματικά δικαιώματα το πτυχίο των Μη Κρατικών πανεπιστημίων

Πιερρακάκης για μη κρατικά πανεπιστήμια: Πάμε να λύσουμε έναν Γόρδιο Δεσμό και θα τον λύσουμε