Το σύνολο των δεδουλευμένων τους έχουν δικαίωμα να πληρωθούν όλοι οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, ακόμα κι όταν οι συμβάσεις εργασίας τους κριθούν άκυρες.

Τη σημαντική απόφαση πήρε η Ολομέλεια του Αρείου Πάγο, παράγοντας έτσι δεδικασμένο για ανάλογες υποθέσεις καθώς μέχρι τώρα είχαν εκδοθεί αντικρουόμενες αποφάσεις, ακόμα και από τα Εργατικά Τμήματα του ίδιου Δικαστηρίου.

Νομικοί εκτιμούν πως μετά από αυτή τη θετική για τους υπαλλήλους απόφαση, θα ακολουθήσουν νέες προσφυγές από άλλους εργαζόμενους που δεν έχουν πληρωθεί για την εργασία τους.

Με την υπ’ αριθμ. 4/2021 απόφασή της η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου έκρινε ότι κατά την ορθή έννοια του νόμου, σε περίπτωση άκυρης σύμβασης εργασίας, αλλά και γενικότερα σύμβασης παροχής υπηρεσιών (συμβάσεις έργου, ορισμένου χρόνου, stage, κ.λπ.), ο πλουτισμός του εργοδότη συνίσταται σε αυτήν καθ’ εαυτήν την εργασία που ο εργοδότης έλαβε και η οποία ενσωματώθηκε στην υπάρχουσα περιουσία του, από την οποία και δεν μπορεί πλέον να αποχωρισθεί.

Στο σκεπτικό τους οι δικαστές αναφέρουν ότι ο πλουτισμός αυτός υπάρχει, ανεξαρτήτως του αν η σύμβαση είναι έγκυρη ή άκυρη. Αν η σύμβαση είναι άκυρη, αυτό δεν σημαίνει ότι ο εργοδότης επιτρέπεται να πλουτίσει αδικαιολόγητα σε βάρος του εργαζομένου. Ο εργαζόμενος στην περίπτωση αυτή θα λάβει την αμοιβή την οποία θα κατέβαλλε αναγκαστικά ο εργοδότης για την ίδια εργασία σε άλλο πρόσωπο με τις ίδιες ικανότητες και τα ίδια προσόντα του απασχοληθέντος, με έγκυρη σύμβαση εργασίας.

Μάλιστα οι ανώτατοι δικαστές έκριναν ότι η αμοιβή του εργαζόμενου δεν μπορεί να είναι κατώτερη από τις αποδοχές που προβλέπουν οι ισχύουσες συλλογικές συμβάσεις εργασίας και διαιτητικές αποφάσεις ή, αν δεν υπάρχουν τέτοιες, η αμοιβή που στη συγκεκριμένη περίπτωση αποδεικνύεται ότι ο εργοδότης καταβάλλει σε άλλον εργαζόμενο με έγκυρη σύμβαση εργασίας.

Επισημαίνει επίσης η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου ότι οι περιορισμοί και οι απαγορεύσεις που προβλέπει το Σύνταγμα και ο νόμος για τις προσλήψεις στο Δημόσιο (άρθρο 103 Συντάγματος και ο Ν. 2190/1994) δεν αποκλείουν το γεγονός ότι ο εργοδότης ωφελήθηκε από την εργασία, αλλά ούτε αποτελούν δικαιολογία για να διατηρήσει το Δημόσιο την ωφέλεια που απέκτησε από την παρασχεθείσα εργασία του εργαζομένου. Αντίθετα, το γεγονός ότι η πρόσληψη δεν συμμορφώθηκε με τις απαιτήσεις των επίμαχων αυτών νομοθετικών διατάξεων αποτελεί προϋπόθεση για την εφαρμογή των κανόνων για τον αδικαιολόγητο πλουτισμό.

Η υπόθεση έφτασε στον Άρειο Πάγο μετά από προσφυγή εργαζομένων στο Γενικό Νοσοκομείο Βόλου.

«Ορθά η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου επισήμανε στην απόφασή της ότι το να πληρώνονται οι εργαζόμενοι κανονικά για όσο χρόνο εργάσθηκαν αποτελεί στοιχειώδη κανόνα που απορρέει από τις θεμελιώδεις κοινωνικές αντιλήψεις περί ισότητας και επιείκειας», αναφέρει σε δήλωση του ο εκ των δικηγόρων των εργαζομένων Δημήτρης Βερβεσός. «Το να αρνείται ο εργοδότης, με διάφορα προσχήματα, να καταβάλλει ό,τι θα κατέβαλλε κανονικά σε οποιονδήποτε άλλον εργαζόμενο για την εκτέλεση μιας εργασίαςαποτελεί μία από τις χειρότερες μορφές εκμετάλλευσης. Δυστυχώς τέτοιες πρακτικές δεν ήσαν άγνωστες μέχρι σήμερα ούτε στον δημόσιο τομέα. Σήμερα ο Άρειος Πάγος έθεσε φραγμό σε παρόμοιες πρακτικές. Βεβαίως, η ανάγκη τήρησης της νομιμότητας είναι αυτονόητη. Η ανάγκη όμως αυτή δεν μπορείνα χρησιμεύει ως πρόσχημα για να πλουτίζει ο εργοδότης αδικαιολόγητα σε βάρος του εργαζομένου, ακόμη και όταν εργοδότης είναι το Δημόσιο».

Διαβάστε επίσης:

Κέκροψ: Εντός του έτους η εκδίκαση στον Άρειο Πάγο της υπόθεσης των 300 στρεμμάτων στο Παλαιό Ψυχικό

Ολόκληρη η ομολογία του 49χρονου: Πώς εκνεύρισε τον φύλακα της Πινακοθήκης για να κλέψει ανενόχλητος

Ακολουθήστε το mononews.gr στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση