Ο Αλέξης Κούγιας πέθανε την τελευταία ημέρα του Φεβρουαρίου, χάνοντας τη μάχη με τον καρκίνο, αν και πολέμησε σαν πραγματικό λιοντάρι.

Στις 24 Ιανουαρίου 2024, πριν από περίπου ένα χρόνο, εμφανίστηκε στον ΑΝΤ1 και αναφέρθηκε εκτενώς στην ασθένειά του.

1

Εδειχνε καλά, ότι αντιμετώπιζε με σθένος αλλά και με επιτυχία την αρρώστια και σίγουρα δεν τον είχε καταβάλει ακόμη.

Μίλησε για τον καρκίνο, για τους γάμους του, τα παιδιά του, για τις δίκες που είχε αναλάβει.

“Από την πρώτη στιγμή που αποκαλύφθηκε τυχαία η ασθένεια μου, μετά από ένα ατύχημα που είχα, όλοι οι γιατροί με διαβεβαίωσαν ότι -ευτυχώς για μένα που έγινε το ατύχημα αυτό… Ήταν του Αγίου Νεκταρίου, νήστεψα ένα μήνα για να τον τιμήσω. Στις 40 μέρες της νηστείας λέω “δεν πάω να κάνω πάλι εξετάσεις, να δω πόσο ευεργετικές συνέπειες είχε η νηστεία;”. Κι εκεί βρέθηκε ο καρκίνος. Μία Παρασκευή απόγευμα, ήμουν με τη σύντροφο μου στο σπίτι, και με παίρνει ο γιατρός μου, ο Ηλίας Πολιτάκης, ο Διευθυντής του “Υγεία”, και μου λέει “Αλέξη έχεις καρκίνο”. Πάγωσα. Μου λέει “αύριο βιοψία, μεθαύριο pet scan, να βρούμε πού έχεις τον καρκίνο”. Βρέθηκε ότι ο καρκίνος ήταν αργής ανάπτυξης. Κι εγώ, επειδή είχα δικαστήρια τότε – για να καταλάβεις τη διαστροφή του Αλέξη Κούγια… Είχα 50 δίκες που ήταν ανθρωποκτονίες και σοβαρά κακουργήματα. Λέω “πειράζει να την κάνουμε το καλοκαίρι; Να τελειώσω αυτά τα δικαστήρια, γιατί ειδικά η δίκη του Λιγνάδη αν διακοπεί τώρα, θα έμενε ελεύθερος με 18 μήνες προσωρινής κράτησης; Αν διέκοπταν την Τοπαλούδη θα έμεναν ελεύθεροι οι δύο που κατηγορήθηκαν για την ανθρωποκτονία. Δεν θα ήμουν δυνατός να υποστηρίξω τη δίκη της Γαρουφαλλιάς στη Φολέγανδρο…

Όταν έγινε η επέμβαση τον Ιούλιο, που ήθελα να πάω εγώ, ο καρκίνος είχε γίνει άκρως επιθετικός. Αν δεν προλάβαινα στο τσακ, πιθανώς ο χρόνος ζωής μου να ήταν δύο χρόνια. Δεν είχε κάνει μετάσταση πουθενά. Ήταν κοντά στους λεμφαδένες, αλλά από εκείνη τη στιγμή και μετά με διαβεβαίωσαν όλοι ότι “θα πεθάνεις από κάτι άλλο”. Απόδειξη είναι ότι δεν έκανα χημειοθεραπείες, έκανα ορμονοθεραπεία, η οποία μπορεί να σε κάνει να πάρεις πάρα πολλά κιλά, αλλά εγώ το ελέγχω γιατί γυμνάζομαι και προσέχω τη διατροφή μου”.

Αλέξης Κούγιας: “Η πρόληψη είναι το παν, γιατί ο καρκίνος είναι θεραπεύσιμος”

“Ο καρκίνος θεραπεύεται. Δεν είναι όπως παλιά. Και αν το προλάβεις κιόλας. Υπάρχουν επιστημονικές εξετάσεις που προβλέπουν την εκδήλωση καρκίνου, ακόμα και δύο χρόνια πριν. Υπάρχει, πια, η πυρηνική ιατρική, η οποία προβλέπει πού θα εκδηλωθεί ο καρκίνος μετά από δύο χρόνια. Δηλαδή, αν υπάρχουν κάποια δείγματα… Και από εκεί και πέρα, υπάρχουν κάποιες θεραπείες που όλοι μπορούν να έχουν πρόσβαση. Δεν είναι ότι πρέπει να έχεις χρήματα για να το κάνεις αυτό το πράγμα. Παλαιότερα αυτές οι εξετάσεις ήταν πολύ δαπανηρές… Η πρόληψη είναι η πιο σημαντική. Από εκεί και πέρα, είναι να το θεωρήσεις ότι αυτό είναι ένα κομμάτι της ζωής σου. Η πρόληψη είναι το παν, γιατί ο καρκίνος είναι θεραπεύσιμος”.

Είχε πει επίσης:

“Πήγα και έκανα εγχείρηση καρκίνου, χωρίς να το γνωρίζει κανείς. Πήρα ένα κάμπριο αυτοκίνητο που έχω, στις 5 το πρωί, καλοκαίρι. Το άνοιξα, εισέπνευσα τον καθαρό αέρα. Μπήκα στο χειρουργείο στις 7, βγήκα το απόγευμα. Όταν συνήλθα, έλεγα στα παιδιά μου ότι είναι διακοπές. Τα παιδιά μου το πίστεψαν. Οι συνεργάτες του γραφείου μου νόμιζαν ότι είμαι στην Ελβετία για μία πολύ σοβαρή υπόθεση γνωστής οικογενείας… και αντιμετωπίζω τη ζωή με αυτόν τον τρόπο. Να ξέρετε κάτι: Ο καρκίνος είναι μεν μία αρρώστια που δεν θέλεις να έρθει. Όταν έρθει, όμως, είσαι υποχρεωμένος να το βάλεις στην καθημερινότητα σου. Εγώ τον έχω βάλει στην καθημερινότητα μου τρία χρόνια και έχω πει ότι θα φύγω από τη ζωή ή μέσα από τα δικαστήρια ή μέσα από ένα γήπεδο.
Για μένα δεν είναι τίποτα. Ζεις με αυτό και κάθε μέρα η επιστήμη εξελίσσεται. Κανείς δεν θέλει να πεθάνει. Όμως, αλλοίμονο αν αλλάξεις τρόπο ζωής. Εγώ, τρία χρόνια, δεν έχω αλλάξει ούτε μία λέξη από τη ζωή μου, ούτε μία επιλογή. Ακόμα και από την προσωπική μου ζωή. Άρα, λοιπόν, μην σοκάρεστε από αυτό. Δεν είναι μάθημα. Είναι αναγκαία συνέπεια. Τι να κάνω; Να κλειστώ σπίτι μου και να μεμψιμοιρώ όλη μέρα; Περνάω όμορφα. Είμαι εδώ, είμαι κοντά σας, μιλάμε, γελάμε… Γιατί να αλλάξεις τρόπο ζωής; Το πρόβλημα είναι να έχεις τις δυνάμεις να το κάνεις. Εκεί αρχίζουν τα προβλήματα”.

“Όταν σου χτυπήσει την πόρτα ο καρκίνος, είναι μία εναλλαγή συναισθημάτων, καθημερινή. Είναι εκείνο το οποίο εγώ από την πρώτη στιγμή έβαλα στο μυαλό μου γιατί ούτε καν το περίμενα. Σημασία έχει να μεμψιμοιρείς, να σταματήσεις να κάνεις αυτά που αγαπάς, αυτά που είναι η καθημερινότητα σου; Έχω δει ανθρώπους που είναι υγιέστατοι και είναι μες τη δυστυχία. Άνδρες και γυναίκες. Γόνοι μεγάλων οικογενειών. Επιστήμονες να είναι ταλαιπωρημένοι από εξαρτήσεις, ενώ δεν έχουν καμία ασθένεια, είναι απομονωμένοι… Εκεί, είπα “αλλάζει η καθημερινότητα σου; Μπορείς να κάνεις αυτό που αγαπάς στην καθημερινότητα σου και συγχρόνως να καταφέρεις -αν είναι δυνατόν- να το θεραπεύσεις. Γιατί ο καρκίνος θεραπεύεται. Όταν ξυπνάς 6.30 το πρωί για να είσαι 8.30 στα δικαστήρια, όχι μόνο στην Αθήνα αλλά σε όλη την Ελλάδα. Όταν μπορείς να οδηγήσεις ώρες και να απολαμβάνεις αυτή την καθημερινότητα που για μένα ήταν ευλογία, όλα αυτά τα 50 χρόνια, για ποιο λόγο θα πρέπει να τα παρατήσω;
Γιατί να το κρύψω; Εγώ αυτά δεν τα σκέφτομαι. Είχε περάσει ένα διάστημα που χάνεις τα μαλλιά σου. Το προηγούμενο διάστημα των τριών ετών, οι θεραπείες που είχαν επιλέξει οι γιατροί ήταν σκληρές, ορμονοθεραπείες, με κορτιζόνη και είχα πάρει 23 κιλά”.