Αλέξανδρος Ωνάσης: Ο γιος του Έλληνα θρύλου που έφυγε νωρίς…

Το πριγκιπόπουλο της οικογένειας Ωνάση, που γεννήθηκε με όλα τα φόντα να γίνει ο λαμπρός και άξιος συνεχιστής του σπουδαιότερου Έλληνα επιχειρηματία, «σβήνει» στις 23 Ιανουαρίου 1973, σημαίνοντας την αντίστροφη μέτρηση της ολικής καταστροφής για την πιο αξιοζήλευτη οικογένεια της χώρας…

Αλέξανδρος Ωνάσης. Ο μοναχογιός του Έλληνα μεγιστάνα, του ζωντανού θρύλου Αριστοτέλη Ωνάση. Ο άνθρωπος που προοριζόταν να γίνει ο άξιος συνεχιστής της αυτοκρατορίας Ωνάση, εκείνος που εκπαιδεύτηκε από νωρίς να κυριαρχήσει στις επιχειρήσεις δίπλα, φυσικά, στον πιο έμπειρο…τον ίδιο του τον πατέρα.

Ο Αλέξανδρος Ωνάσης ήταν η μεγάλη αδυναμία του Αριστοτέλη, γιατί σ’ εκείνον έβλεπε τον εαυτό του, γιατί μαζί του μπορούσε να μοιράζεται την αγάπη του για τη δουλειά και τη ζωή. Η Χριστίνα, η κόρη του Αριστοτέλη ήταν άλλο παιδί, αγαπούσε την καλή ζωή και την διασκέδαση, της έλειπε όμως το όραμα του πατέρα της, το επιχειρηματικό δαιμόνιο και η διάθεση για δουλειά. Ο Αλέξανδρος έγινε από νωρίς ένας άξιος επιχειρηματίας, που, σε πολύ νεαρή ηλικία, ανέλαβε να ηγηθεί της Ολυμπιακής και μπήκε στις επιχειρήσεις του πατέρα του από μικρός, δουλεύοντας σκληρά, όπως και ο ίδιος.

Στις 23 Ιανουαρίου 1973, όταν ο Αλέξανδρος βρίσκεται ακόμη στην τρυφερή ηλικία των 25, γράφεται ξαφνικά ο επίλογος της ζωής του. Όντας εξαιρετικός πιλότος ο ίδιος και μετά από παρότρυνση της δεύτερης συζύγου του πατέρα του και πρώην πρώτης κυρίας των ΗΠΑ, Τζάκι Κένεντι, ο Αλέξανδρος Ωνάσης αναλαμβάνει να εκπαιδεύσει πιλότους που έχουν έρθει από τις ΗΠΑ στο αεροσκάφος Piaggio, ώστε να πετάξουν στη συνέχεια για την Καραϊβική.

Λίγο μετά την απογείωση του αεροσκάφους από το αεροδρόμιο του Ελληνικού, στην Αθήνα, το δεξί πηδάλιο, μετά από επιπλοκή, καρφώνεται στο κρανίο του λατρευτού γιου του Έλληνα μεγιστάνα. Ο Αλέξανδρος μένει κλινικά νεκρός και, λίγο αργότερα, ο πατέρας του δίνει τη συγκατάθεσή του να αποσυνδεθεί από τη μηχανική υποστήριξη. Ο λαμπερός κόσμος της οικογένειας Ωνάση γίνεται μαύρος και η ευτυχία δεν επιστρέφει ποτέ ξανά εκεί. Ο Αριστοτέλης Ωνάσης βυθίζεται στη θλίψη και ο θάνατος παίρνει ένα ένα όλα τα μέλη της πιο θρυλικής οικογένειας της Ελλάδας.

Ο Αλέξανδρος Ωνάσης γεννιέται στην Νέα Υόρκη, στις 30 Απριλίου 1948 από τον Έλληνα εφοπλιστή παγκόσμιου βεληνεκούς Αριστοτέλη Ωνάση και τη νεαρή σύζυγό του, Τίνα Λιβανού. Είναι το πρώτο παιδί της οικογένειας Ωνάση και ο μοναδικός γιος του Αριστοτέλη. Είχε μία αδερφή, την Χριστίνα.

Όποιος γνώριζε τον Αλέξανδρο Ωνάση έκανε λόγο για ένα παιδί μετρημένο, χαμηλών τόνων, που δούλευε πολύ και διασκέδαζε ήσυχα, σε αντίθεση με την αδερφή του Χριστίνα. Είχε ξέγνοιαστα παιδικά χρόνια και απολάμβανε την απεριόριστη αγάπη και των δύο γονιών του. Ο χωρισμός τους του στοίχισε πολύ, καθώς είχε αδυναμία στη μητέρα του. Γι’ αυτό, η προδοσία του Αριστοτέλη στον γάμο του, με την παράνομη σχέση που απέκτησε με την Μαρία Κάλλας, είχε ως αποτέλεσμα οι σχέσεις του Αλέξανδρου με τον πατέρα του να περάσουν από 40 κύματα και ο ίδιος να μην έχει επαφή μαζί του για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, έως ότου οι δύο τους ήρθαν και πάλι κοντά. Εκείνο που τους ένωσε ήταν περισσότερο η αγάπη τους για τις επιχειρήσεις και τη δουλειά, ενώ ο Αλέξανδρος δεν είδε ποτέ με καλό μάτι τη δεύτερη σύζυγο του πατέρα του, Τζάκι Κένεντι, συναίσθημα που φαίνεται να ήταν αμοιβαίο.

Ο μοναχογιός του Αριστοτέλη Ωνάση είχε πάθος για τα ακριβά σπορ αυτοκίνητα και την ταχύτητα, ενώ ήταν και εξαιρετικός πιλότος. Η ενασχόλησή του με τις επιχειρήσεις του πατέρα του ξεκίνησε από πολύ νωρίς, καθώς ο Αριστοτέλης τον έπαιρνε μαζί του από μικρή ηλικία, για να «ψηθεί» στη δουλειά.

Ο Αλέξανδρος εξελίχθηκε σε έναν ικανό νέο, με επιχειρηματικές ικανότητες, γι’ αυτό και ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’70, όταν μετά βίας είχε ξεπεράσει τα 20 χρόνια της ζωής του, είχε αναλάβει τη γενική διεύθυνση της Ολυμπιακής Αεροπορίας.

Στο διάβα της σύντομης ζωής του, ο Αλέξανδρος έδειξε ότι ήταν ένας άνθρωπος που επρόκειτο να μεγαλουργήσει, αναλαμβάνοντας τις επιχειρήσεις του πατέρα του, ζώντας μία κατά τα άλλα απλή ζωή, χωρίς γυναίκες και έξαλλα πάρτι, όπως επιτάσσουν οι συνήθειες του κοινωνικο-οικονομικού κύκλου, στον οποίο εκείνος ανήκε.

Είχε, άλλωστε, βρει τη γυναίκα της ζωής του στο πρόσωπο της Φιόνα Φον Τίσεν, μοντέλου από την Νέα Ζηλανδία και πασίγνωστης κοσμικής των ευρωπαϊκών σαλονιών. Επρόκειτο για μία γυναίκα μεγαλύτερη κατά 16 χρόνια από τον μοναχογιό του Αριστοτέλη, χωρισμένη από προηγούμενο γάμο και μητέρα δύο παιδιών. Η γυναίκα αυτή αποτέλεσε «κόκκινο πανί» για τον Έλληνα μεγιστάνα, που δεν ενέκρινε ποτέ αυτό το δεσμό και προσπάθησε με κάθε μέσο να τον διαλύσει. Ο Αλέξανδρος όμως ήταν αποφασισμένος να την παντρευτεί και να ζήσει μαζί της, όνειρο που μόνο ο πρόωρος θάνατός του μπορούσε να σταματήσει…και το έκανε…

Ο Αλέξανδρος Ωνάσης ήταν σίγουρα προορισμένος να ζήσει μία ζωή γεμάτη χαρές, επιτυχίες, χλιδή και αξιοζήλευτες απολαύσεις. Η ζωή, όμως, είχε άλλα σχέδια για εκείνον. Το τέλος θα γραφτεί απότομα στις 22 Ιανουαρίου 1973, με την συντριβή του αεροσκάφους στο οποίο επέβαινε, λίγη ώρα μετά την απογείωσή του από το Ελληνικό. Ο Αλέξανδρος θα μεταφερθεί, τότε, βαριά τραυματισμένος με κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις στο ΚΑΤ, όπου και θα αφήσει την τελευταία του πνοή την επομένη, 23 Ιανουαρίου, στις 7 το απόγευμα μίας μέρας χειμωνιάτικης και βροχερής.

Ο θάνατος του Αλέξανδρου θα σημάνει το τέλος της οικογένειας Ωνάση, καθώς για όλους έχει ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση. Ο πατέρας του, Αριστοτέλης καταρρακώνεται και μεταφέρει το άψυχο σώμα του Αλέξανδρου στον Σκορπιό, όπου αρνείται να το θάψει. Η ταφή θα γίνει τελικά 20 ημέρες αργότερα, όταν ο μητροπολίτης Λευκάδος θα πιέσει τον Αριστοτέλη να προχωρήσει σε μία απόφαση: «Κύριε Ωνάση, ή τον θάβετε ή θα τον πάτε σε μαυσωλείο στη Γαλλία».

Ο Ωνάσης δεν αντέχει στη σκέψη το παιδί του να μεταφερθεί σε έναν ξένο τόπο και δίνει εντολή να τον θάψουν. Στην κηδεία του, όμως, ο ίδιος δεν θα μπορέσει να πάει, η ψυχή του δεν το αντέχει. Ύστερα από το χαμό του Αλέξανδρου, ο Αριστοτέλης έχασε κάθε νόημα για ζωή. Αμέσως, θα διατυπώσει την ιδέα ότι ο θάνατος του γιου του δεν οφείλεται σε ένα απλό, τυχαίο δυστύχημα, αλλά σε εγκληματική ενέργεια. Ο Ωνάσης επικηρύσσει τους δολοφόνους του Αλέξανδρου, προσφέροντας 1 εκατ. δολάρια σε όποιον γνωρίζει οποιαδήποτε πληροφορία, που να οδηγεί στην εξιχνίαση του εγκλήματος.

Οι φόβοι του εφοπλιστή ενισχύονται αργότερα, όταν και τα τρία πορίσματα που εκδόθηκαν για το δυστύχημα συνέκλιναν στη διαπίστωση ότι προκλήθηκε από την ανάποδη τοποθέτηση των πηδαλίων κλίσεως, με αποτέλεσμα το αεροπλάνο να μην υπακούει στις εντολές του πιλότου.

Η συνωμοσιολογία της εποχής έδινε και έπαιρνε. Ως «δολοφόνοι» του Αλέξανδρου Ωνάση έχουν υποδειχθεί κατά καιρούς η CIA, ο Σταύρος Νιάρχος, το καθεστώς των Συνταγματαρχών, ακόμη και οι εργαζόμενοι στην Ολυμπιακή. Υποψίες κίνησε επίσης η ύποπτη επιμονή της Τζάκι Κένεντι να οδηγήσει, εκείνη τη μοιραία μέρα, ο Αλέξανδρος το αεροσκάφος. Η οικονόμος του Αριστοτέλη Ωνάση υποστήριξε, μάλιστα, ότι, αν δεν είχε επιμείνει η Τζάκι τόσο πολύ, ο Αριστοτέλης δεν θα είχε στείλει ποτέ τον Αλέξανδρο σε αυτή την μοιραία πτήση.

Για το δυστύχημα κατηγορήθηκαν επτά μηχανικοί της Ολυμπιακής, που αθωώθηκαν στις 7 Νοεμβρίου 1977, με απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών. Αξίζει, μάλιστα, να αναφερθεί ότι η επικήρυξη των ανθρώπων που έστειλαν τον Αλέξανδρο Ωνάση στον θάνατο ισχύει μέχρι και σήμερα.

Στη μνήμη του γιου του, ο Αριστοτέλης να ιδρύσει το κοινωφελές Ίδρυμα Αλέξανδρου Ωνάση, που πραγματοποιεί σπουδαίο έργο έως και σήμερα.

Ο θάνατος του Αλέξανδρου Ωνάση ήταν η πρώτη μαύρη σελίδα στο παραμύθι της οικογένειας Ωνάση. Έκτοτε, ο μύθος που περιτριγύριζε το όνομα Ωνάση «έσβησε», η λάμψη που «έντυνε» τα μέλη της ξεθώριασε, η οικογένεια αποδεκατίστηκε και ο θρύλος των Ωνάσηδων πέρασε στην αιωνιότητα. Ο πατέρας Αριστοτέλης βυθίστηκε στη θλίψη και, λίγο αργότερα, διαγνώστηκε με μυασθένεια, ακολουθώντας τον γιο του στο θάνατο δύο χρόνια αργότερα, το 1975, οπότε και ετάφη δίπλα στο γιο του, στον Σκορπιό. Είχε προηγηθεί και ο θάνατος της μητέρας του, Τίνας Λιβανού, το 1974, η οποία βρέθηκε νεκρή στο υπνοδωμάτιό της, έχοντας λάβει υπερβολική δόση υπνωτικών χαπιών, ενώ μερικά χρόνια αργότερα, σε ηλικία μόλις 37 ετών έφυγε από τη ζωή και η τελευταία αχτίδα της οικογένειας Ωνάση, η Χριστίνα.

«Αν δεν είχε πεθάνει ο Αλέξανδρος, θα ζούσε όλη η οικογένεια» θα πει, χρόνια αργότερα η οικονόμος της οικογένειας, Γεωργία Βέττα, κάνοντας τον νου να αναρωτιέται πώς θα είχε εξελιχθεί η ζωή αυτών των ξεχωριστών ανθρώπων, αν η μοίρα είχε φυλάξει γι’ αυτούς ένα παιχνίδι άλλο, πιο τυχερό, πιο ευτυχισμένο…