Ο κατασκευαστικός κλάδος και η αγορά ακινήτων ήταν οι πρώτοι που επηρεάστηκαν από την οικονομική κρίση στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα η ιδιοκτησία να αποτελεί πλέον βάρος και όχι «σιγουριά» για το μέλλον. Εναλλακτικοί τρόποι χρηματοδότησης μπορούν να χρησιμοποιηθούν και να γίνουν το «εργαλείο» που θα ξεκλειδώσει την αγορά ακινήτων και θα δώσει ώθηση στις επενδύσεις και την ανάπτυξη.

Ένας από αυτούς είναι το crowdfunding ή «χρηματοδότηση από το πλήθος». Πρόκειται για μια νέα μορφή κεφαλαιοδοτικής συμμετοχικής χρηματοδότησης, η οποία αποτελεί μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα εναλλακτική δυνατότητα εξεύρεσης πιστώσεων εταιριών σε μια οικονομία που πάσχει από ρευστότητα.

Αρχικά, το crowdfunding χρησιμοποιήθηκε ως τρόπος χρηματοδότησης διαφόρων κοινωφελών έργων ή μορφών τέχνης. Τελευταία, όμως, έχει δώσει λύσεις για την άντληση κεφαλαίων για μικρομεσαίες και νεοφυείς  επιχειρήσεις.

To crowdfunding υλοποιείται μέσω μιας διαδικτυακής πλατφόρμας, η οποία παρουσιάζει στο επενδυτικό κοινό το υποψήφιο προς χρηματοδότηση έργο. Στην ελληνική αγορά έχει εμφανιστεί με δειλά βήματα από το 2011, αλλά παρουσιάζονται έως τώρα μικρής επενδυτικής εμβέλειας έργα προς χρηματοδότηση για νεοφυείς επιχειρήσεις.

Τον τελευταίο, όμως, χρόνο στην Ευρώπη, έχει επεκταθεί σε μεγαλύτερες επενδύσεις και, κυρίως, σε επενδύσεις στην αγορά και εκμετάλλευση ακινήτων. Τo crowdfunding ακινήτων συνίσταται στη συλλογή χρημάτων για αγορά μεγάλων ακινήτων από μικρούς ιδιώτες επενδυτές, οι οποίοι προσβλέπουν σε έσοδα από την εκμετάλλευση ή την πώληση των εν λόγω ακινήτων.

Με τον τρόπο αυτό, οι επενδυτές κερδίζουν από μια επένδυση σχετικά «σίγουρη», εφόσον η ακίνητη περιουσία δεν έχει τις διακυμάνσεις που μπορεί να έχει η αγορά αμοιβαίων κεφαλαίων, ενώ η εταιρία αποκτά τα κεφάλαια που χρειάζεται για την επένδυση με εναλλακτικό τρόπο και παρακάμπτοντας το τραπεζικό μονοπώλιο.

Για τον λόγο αυτό, κατασκευαστικές εταιρίες μετατρέπονται πλέον σε εταιρίες συμβούλων συμμετοχικής χρηματοδότησης και μπορούν να προτείνουν στο κοινό τις επενδυτικές τους προτάσεις. Οι εταιρίες αυτές οφείλουν να ενημερώνουν το κοινό για τους κινδύνους της επένδυσης και υπόκεινται στις διατυπώσεις των νόμων για τις ασφαλιστικές εταιρίες ή τις εταιρίες διαχείρισης αμοιβαίων κεφαλαίων.

Το όφελος μπορεί να είναι μεγάλο, ιδιαίτερα αν τέτοιου είδους επενδύσεις αφορούν σε εμπορικά ακίνητα, τουριστικές επιχειρήσεις ή εκμετάλλευση συγκροτημάτων εξοχικών κατοικιών. Για παράδειγμα, στη Γαλλία, το 2015, οι διαδικτυακές αυτές πλατφόρμες από 5 έφτασαν τις 26 και χρηματοδότησαν 180 έργα (από 7 το 2014) και όλα αυτά μέσα σε έξι μήνες από το Διάταγμα (Ordonnance 2014-559 30.5.2014) που έθεσε τις νομικές βάσεις για τη λειτουργία τους.

Όλα αυτά, στα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη, γιατί στη χώρα μας εισήχθη η έννοια του crowdfunding με το α. 23 του ν. 4416/2016 (ΦΕΚ Α160/6.9.2016) απλώς ως μετάφραση της διάταξης της Κοινοτικής Οδηγίας, χωρίς καμία άλλη ειδική νομοθετική ρύθμιση που θα μπορούσε να υποστηρίξει νομικά την ουσιαστική λειτουργία του εναλλακτικού αυτού τρόπου χρηματοδότησης.

Το ερώτημα τίθεται, λοιπόν, αυτόματα:

Γιατί η πολιτεία δεν «ακολουθεί» τις δημιουργικές λύσεις της πραγματικής οικονομίας, ώστε να ξαναγεννηθεί από τις στάχτες του ένας κλάδος τόσο ταλαιπωρημένος τα τελευταία χρόνια της κρίσης;

Αρθρο: Μαρί Δελλή, Δικηγόρος, Real Estate, Asset Management, ΕΕΑΠ, [email protected]