Ζωγραφική μετά υποκριτικής – Οι διάσημοι του Χόλιγουντ ζωγραφίζουν

Μπορούν οι καλοί ηθοποιοί να είναι και καλοί ζωγράφοι; Οι ηθοποιοί είναι ελεύθεροι να ασχοληθούν με τη μουσική, την πολιτική, τον ακτιβισμό, τις επιχειρήσεις, αλλά με τα εικαστικά; Εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά και οι περισσότεροι, γνωρίζοντας τα όριά τους και παρότι ασκούν το θαρραλέο επάγγελμα του ηθοποιού, προτιμούν να αποφεύγουν την έκθεση σε κάτι που τους ξεπερνά. Εν τούτοις κάποιοι το έχουν τολμήσει με σοβαρά αποτελέσματα. Ορισμένοι έχουν κάνει εκθέσεις σε μουσεία, άλλοι έχουν πουλήσει έργα τους για εξαψήφια ποσά και κάποιοι απολαμβάνουν καλές κριτικές. Βεβαίως, όμως, και το αντίθετο.

Ο Άντονι Χόπκινς, ο Σιλβέστερ Σταλόνε, ο Βίγκο Μόρτενσεν, η Σάρον Στόουν είναι μεταξύ των ηθοποιών, που δοκιμάζονται και στη ζωγραφική και τις επιδόσεις τους – ομοίως και ορισμένων άλλων – κρίνει σε μία κατάταξή του το Artnet news με ενδιαφέροντα αποτελέσματα.

Πρώτη στην κατάταξη έτσι, εμφανίζεται η Λούσι Λιου, που θεωρεί άλλωστε τον εαυτό της ισότιμα ως ηθοποιό και εικαστικό καλλιτέχνη. Από τις αρχές της δεκαετίας του ΄90 πραγματοποιεί εξάλλου μία έκθεση το χρόνο, ενώ το 2019 παρουσίασε τα έργα της στο Εθνικό Μουσείο της Σιγκαπούρης. Η φωτογραφία, την οποία ξεκίνησε στο Γυμνάσιο, η καλλιγραφία, η τολμηρή εξπρεσιονιστική ζωγραφική και το κολάζ, χρησιμοποιώντας συχνά αντικείμενα που έχει βρει στο δρόμο είναι οι τρόποι που εκφράζεται και μάλιστα με επιτυχία.

Σάτιρα και ποίηση

Σε όλη τη διάρκεια της ταραχώδους προεδρίας του Ντόναλντ Τραμπ, ο Τζιμ Κάρεϊ πρόσφερε στο κοινό μια σταθερή ροή σατιρικών γελοιογραφιών: Ο Τραμπ να καταπίνει χλωρίνη, ο Τραμπ να αποφεύγει ένα νομοσχέδιο, ακόμη και να ερωτεύεται τον Βορειοκορεάτη δικτάτορα Κιμ Γιονγκ Ουν. Τολμηρός τόσο στη χρήση του χρώματος όσο και στο περιεχόμενο, πήρε τελικά επαίνους για τη δουλειά του. Όσο για τα πορτρέτα του είναι δυναμικά, άγρια και με εκτυφλωτικό φως. Το 2020 πάντως, ανακοίνωσε, ότι σταματά τα κινούμενα σχέδια και επιστρέφει στη ζωγραφική, που είχε αρχίσει από την παιδική του ηλικία, ενώ κάνει επίσης και γλυπτική.

Σύμφωνα με τον Βίγκο Μόρτενσεν εξάλλου, που έρχεται τρίτος στην κατάταξη, το να είναι κάποιος καλλιτέχνης είναι «ένας τρόπος ζωής». Έτσι, από τότε που έγινε διάσημος στον κινηματογράφο, ο χρόνος του μπορεί να είναι περιορισμένος, τον διοχετεύει όμως, σε μακροχρόνιες καλλιτεχνικές αναζητήσεις. Από το 2002 έχει δημιουργήσει μαζί με άλλους συναδέλφους του έναν μικρό εκδοτικό οίκο, τον Perceval Press, ενώ δεν σταματά να ζωγραφίζει. Αυστηροί και πολυεπίπεδοι οι πίνακές του ενσωματώνουν μάλιστα συχνά την ποίηση και τη φωτογραφία σε αφαιρετικές συνθέσεις.

Από την αφαίρεση στον σουρεαλισμό

Όψιμη ζωγράφος είναι η Σάρον Στόουν, αφού αποφάσισε να ασχοληθεί με τα εικαστικά μέσα στην πανδημία και τον υποχρεωτικό εγκλεισμό. Ξεκίνησε με ένα απλό σετ ζωγραφικής, που της έκαναν δώρο, αλλά έχοντας άφθονο χρόνο μέσα στους άγονους μήνες του lockdown, η ενασχόλησή της έγινε γρήγορα σοβαρή πρακτική ενώ απέκτησε και ένα αποκλειστικό στούντιο.

Στη ζωγραφική, η Στόουν λέει, ότι ανακάλυψε ξανά τον εαυτό της και την καρδιά της. Τα έργα της αρχικά ήταν σε μεγάλο βαθμό αφηρημένα, με επικαλυπτόμενα χρώματα και κομμένα σχήματα, αλλά τελικά αυτό το στυλ εξελίχθηκε και αποτέλεσε τη βάση για το «Shedding», όπως ήταν ο τίτλος της έκθεσής της στην Allouche Gallery πριν από λίγους μήνες.

Ο Χόπκινς από την άλλη μπορεί να θεωρείται ως ένας ήρεμος Ουαλός, αλλά οι πίνακές του κάθε άλλο παρά ήρεμοι είναι. Συνδυάζοντας τυχαία μελάνι, λάδι και ακρυλικά, ο σπουδαίος ηθοποιός δημιουργεί έντονους πίνακες ζωγραφικής με ανάλογη υφή. Το πρόσωπο είναι ένα επαναλαμβανόμενο θέμα στα έργα του. Έτσι υπάρχουν πολύχρωμα πρόσωπα, πρόσωπα με μάσκα φαντασμάτων, πρόσωπα ασύνδετα. Κατόπιν αυτού κάποιοι έχουν αποκαλέσει το στυλ του σουρεαλιστικό.

Πάντως, αν και οι πρώτοι πίνακες του Χόπκινς σημείωσαν μέτρια απήχηση σε δημοπρασία, η συλλογή του 2022 εμπνευσμένη από τους πιο γνωστούς κινηματογραφικούς ρόλους του ήταν επιτυχία, αφού ξεπούλησε σε επτά λεπτά.

Από τον Καντίνσκι στον Μπασκιά

Η πρώτη φιλοδοξία του Πιρς Μπρόσναν ήταν να γίνει ζωγράφος. Όμως η τύχη τα έφερε αλλιώς. Έχοντας αποφοιτήσει από τη Σχολή Τέχνης St. Martin και ενώ εργαζόταν σε ένα στούντιο στο Νότιο Λονδίνο παρακολούθησε ένα θεατρικό εργαστήρι, που άλλαξε τον προσανατολισμό του. Χωρίς όμως να ξεχάσει τη ζωγραφική. Έτσι οι πίνακες του χαρακτηρίζονται σήμερα ως μία συγχώνευση μεγάλων ζωγράφων του 20ού αιώνα: Ο Καντίνσκι βρίσκεται στο αφηρημένο υπόβαθρο, κάτι από τον Πικάσο στα βαριά του περιγράμματα και ο Ματίς στην ισορροπία των χρωμάτων του. Όταν ο ηθοποιός πουλάει όμως έργα του, το κάνει συνήθως για φιλανθρωπικούς σκοπούς, με το πορτρέτο του Μπομπ Ντίλαν να έχει συγκεντρώσει 1,4 εκατομμύρια δολάρια για την Έρευνα για το AIDS, το 2018.

Για τον Σταλόνε, υπάρχει μια διαχρονική γραμμή από τη ζωγραφική στην υποκριτική. Πολύ συχνά μάλιστα, ζωγραφίζει τους χαρακτήρες του πριν γράψει ένα σενάριο, γιατί όπως έχει πει «Η ζωγραφική είναι αυτή που αποκαλύπτει τη γυμνή αλήθεια». Ο Σταλόνε ήταν φίλος με τον Γουόρχολ στη δεκαετία του ’70, αλλά οι πίνακές του οφείλουν περισσότερα στον Τζούλιαν Σνάμπελ και τον Ζαν-Μισέλ Μπασκιά με ένα ύφος, που έρχεται από την ξέφρενη δεκαετία του ’80.

Κακές κριτικές, καλές πωλήσεις

Όπως έχει πει ο Τζέιμς Φράνκο, θέλει πολύ να τον πάρει ο κόσμος των εικαστικών στα σοβαρά. Αντ’ αυτού όμως, έχει δεχθεί ιδιαίτερα έντονες κριτικές και αντιδράσεις για την «ανανέωση» του «Untitled Film Stills» ενός φωτογραφικού έργου -ορόσημο της Σίντι Σέρμαν για την πραγματική Αμερικανίδα του ΄70. Μπορεί να έχει παρουσιάσει έργα του σε μεγάλες γκαλερί όπως οι Pace και Gagosian, αλλά οι αναφορές σε πολλούς από τους πίνακές του είναι αρνητικές. Ιδίως, όταν τον παρουσιάζουν να μιμείται τον Μπασκιά ή τον Σάι Τουόμπλι.

Τέλος, ο Τζόνι Ντεπ είναι μια διασημότητα, που ζωγραφίζει άλλες διασημότητες. Για τον ίδιο δεν είναι κάτι το περίεργο, γιατί θεωρεί, ότι απλώς ζωγραφίζει τους φίλους του. Οι οποίοι όμως τυγχάνει να είναι γνωστοί (ζωντανοί ή και όχι). Οι πρόσφατοι πίνακές του με τον Μπομπ Μάρλεϊ, τον Χιθ Λέτζερ και άλλους, κάτω από τον γενικό τίτλο «Φίλοι και Ήρωες», που εκτέθηκαν στο Castle Fine Art του Λονδίνου έχουν την αισθητική των φωτογραφιών επεξεργασμένες σε πρώιμα κινητά τηλέφωνα. Ωστόσο, ο Ντεπ πούλησε εκτυπώσεις αξίας 3,5 εκατομμυρίων δολαρίων.

Διαβάστε επίσης:

Ένας Σάτυρος, ο Στάλιν και ένα αρχαίο ελληνικό νόμισμα 6 εκατ. δολαρίων