Βρετανικό Μουσείο: Μια απαράμιλλη συλλογή εκτυπώσεων του Πικάσο σε έκθεση

Ο Πικάσο και οι ταύροι (ακόμα και Μινώταυροι). Ο Πικάσο κι ένας «άτακτος» Φαύνος. O Πικάσο, ακόμα και με εδέσματα επί πίνακι, του τύπου νεκρή φύση.

Μια σειρά από 100 εκτυπώσεις του σπουδαίου καλλιτέχνη, που δεν δίσταζε να δοκιμάζει διάφορους τρόπους έκφρασης στην τέχνη του θα παρουσιαστούν στην έκθεση που οργανώνει το Βρετανικό Μουσείο.

Να σημειωθεί άλλωστε, ότι το μουσείο διαθέτει την πληρέστερη συλλογή στο Ηνωμένο Βασίλειο με εκτυπώσεις του Πικάσο, αφού διαθέτει περισσότερες από 500.

«Picasso: Printmaker» τιτλοφορείται η έκθεση με χαρακτικά, λιθογραφίες, υδατογραφίες και λινογραφίες, που αναδεικνύουν τον τρόπο με τον οποίο ο μεγάλος δημιουργός εξερεύνησε το συγκεκριμένο μέσον αλλά και το ενδιαφέρον του γι’ αυτό, αφού πειραματίστηκε σ΄όλη τη διάρκεια της καριέρας του και παρήγε σχεδόν 2.500 εκτυπώσεις.

Η έκθεση μάλιστα είναι το αποκορύφωμα δύο δεκαετιών επίπονης αναζήτησης έργων για την ολοκλήρωση της συλλογής, έτσι όταν το μουσείο απέκτησε το 2016 και τις 19 τελευταίες εκτυπώσεις που του έλειπαν, ανακοίνωσε ότι είχε καλύψει «το τελευταίο σημαντικό κενό» στη συγκεκριμένη δουλειά του Πικάσο.

Δικαιολογημένα επομένως ισχυρίζεται ο διευθυντής του Βρετανικού Μουσείου Νίκολας Κάλιναν, ότι θα παρουσιάσει την «πιο εκτεταμένη συλλογή εκτυπώσεων του Ηνωμένου Βασιλείου» του Πικάσο.

Από τη θλίψη στη σάτιρα

Η πρώτη μόνιμη κατοικία του Πάμπλο Πικάσο στο Παρίσι όπου ζούσε, μαζί με άλλους φτωχούς καλλιτέχνες, στο «περίφημο» Washhouse Boat, ένα μισοερειπωμένο κτήριο της Μονμάρτης, που σε κάθε κακοκαιρία ταλαντευόταν και «βογκούσε», σύμφωνα με τις περιγραφές, γι΄αυτό του δόθηκε και το συγκεκριμένο παρατσούκλι.

Αυτή ήταν η εποχή της «Μπλε Περιόδου» του Πικάσο, που ορίστηκε από τους θλιμμένους μονόχρωμους πίνακές του, την ίδια στιγμή όμως, που άρχισε να ασχολείται και με την χαρακτική. Ένα μέσον, που θα συνέχιζε να τον απασχολεί για τις επόμενες επτά δεκαετίες.

Το έργο του «Ένα λιτό γεύμα» από αυτήν την περίοδο (1904) είναι έτσι, ένα είδος σάτιρας των πλούσιων ιμπρεσιονιστών, που επικρατούσαν τότε, σε αντίστιξη με τον ίδιο και τους φίλους του.

Γι’ αυτό και το ζευγάρι που εικονίζεται σ’ αυτό είναι αδύναμο και μελαγχολικό ενώ όλη η εικόνα προσφέρεται με τέτοια ενσυναίσθηση, που οδηγεί στο συμπέρασμα, ότι ο καλλιτέχνης έχει αντλήσει υλικό από προσωπική εμπειρία.

Φτιαγμένο με μια πλάκα ψευδάργυρο, που έχει διασωθεί υπήρξε ωστόσο, η πρώτη σωστή προσπάθεια του Πικάσο στην χαρακτική.

Μυθολογία και λαγνεία

Διάσημες σειρές από τις εξερευνήσεις του Πικάσο στην εκτύπωση είναι όμως, αυτές, που αντλούν έμπνευση από την μυθολογία ή πρόκειται για φανταστικές ερωτικές σκηνές.

Πρόκειται για έργα γεμάτα λαγνεία, ερωτισμό και έντονα παιχνιδιάρικη διάθεση. Η μία από αυτές είναι η «Σουίτα του Βολάρ», που πήρε το όνομά της από τον έμπορο τέχνης, ο οποίος είχε παραγγείλει στον καλλιτέχνη 100 χαρακτικά σε νεοκλασικό ύφος το 1930, αν και χρειάστηκαν επτά χρόνια για να ολοκληρωθούν.

Αν και δεν προέρχονται από μία μόνο πηγή, τα χαρακτικά αυτά παραπέμπουν όχι μόνο στην κλασική μυθολογία, αλλά και στους προηγούμενους δεξιοτέχνες της ιστορίας της τέχνης.

Ο «Φαύνος που ξεσκεπάζει μία γυναίκα» (1936), για παράδειγμα, παίζει με την απεικόνιση του Δία και της Αντιόπης του Ρέμπραντ ενώ καλλιτεχνικά ο Πικάσο χαλαρώνει τις γραμμές του και στρέφεται στην αφαίρεση.

Τα θηρία και οι γυναίκες

Η δεύτερη από τις περίφημες εξερευνήσεις του Πικάσο στη χαρακτική είναι η «Σουίτα 347», που πήρε το όνομά της από τις εκτυπώσεις, τις οποίες εκτέλεσε μέσα σε ένα επτάμηνο, το 1968.

Το Βρετανικό Μουσείο μπορεί να υπερηφανεύεται για το πλήρες σετ αυτής της σειράς, αλλά δεδομένου, ότι τα έργα είναι συχνά επαναλαμβανόμενα – μερικές φορές έκανε έως και οκτώ εκτυπώσεις την ημέρα- μόνο 28 τελικώς παρουσιάζονται στην έκθεση.

Πρόκειται για έργα με ερωτικές και φανταστικές απεικονίσεις γεμάτα με θηρία αλλά και …γυναικεία στήθη. Στο γνωστό έργο του εξάλλου, «Ο Πικάσο, το έργο του και το κοινό του» (1968), ο καλλιτέχνης έρχεται αντιμέτωπος με τον εαυτό του και τον θεατή του.

Όπως σημειώνει και η επιμελήτρια μοντέρνων και σύγχρονων εκτυπώσεων του Βρετανικού Μουσείου Κάθριν Ντόντ «Οι εκτυπώσεις του Πικάσο δείχνουν την βαθιά κατανόηση του μέσου και την διάθεσή του για πειραματισμούς και καινοτομίες.

Η εκτύπωση έγινε για τον Πικάσο η μορφή τέχνης μέσω της οποίας μπορούσε να πει ιστορίες και να ακολουθήσει μια σκέψη ή μια ιδέα, συμβάλλοντας έτσι, όσο λίγοι άλλοι καλλιτέχνες στο μέσον κατά τον 20ό αιώνα».

Διαβάστε επίσης:

Ο Πάμπλο Πικάσο και ο κουρέας του: Μια απροσδόκητη φιλία σε έκθεση

Η μούσα του Πικάσο που δεν έγινε ποτέ ερωμένη – Έκθεση και δημοπρασία

Η συλλέκτρια που αντικατέστησε τα διαμάντια με πίνακες – Ανταγωνισμός για τη δημοπρασία 500 εκατ. δολαρίων