Βυθισμένο στις λάσπες το πλοίο που κυβερνούσε ο Κένεντι στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο

Ένας γερανός δουλεύει σε μια όχθη του ποταμού Χάρλεμ στο Μανχάταν, όπου έχει δημιουργεί ένας μικρός υγρότοπος.

Ο στόχος είναι να κατασκευαστεί ένα μεγάλο τείχος στην περιοχή, προκειμένου να προστατευθεί η πόλη από πλημμύρες, σαν αυτή που είχε συμβεί το 2012, κατά τη διάρκεια του καταστροφικού τυφώνα «Σάντι». Λάσπη και απόβλητα ανασύρονται από το ποτάμι, ώσπου οι δαγκάνες του γερανού βγάζουν στην επιφάνεια τα συντρίμμια ενός σκάφους.

Αλλά όχι οποιουδήποτε σκάφους…

Γιατί οι έρευνες της Μητροπολιτικής Υπηρεσίας Μεταφορών της Νέας Υόρκης οδηγούν σύντομα στο συμπέρασμα πως πρόκειται, πιθανότατα, για ένα πολεμικό πλοίο περιπολίας, που, ούτε λίγο ούτε πολύ, είχε κυβερνήσει ο Τζον Φ. Κένεντι στην διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ένα κομμάτι της ιστορίας των Ηνωμένων Πολιτειών, συνδεδεμένη μάλιστα με τον όνομα ενός ήρωα των Αμερικανών και μετέπειτα προέδρου, μόλις είχε ανασυρθεί από τα λασπόνερα. Την πληροφορία επιβεβαίωσε η Προεδρική Βιβλιοθήκη και το Μουσείο Τζον Φ. Κένεντι στη Βοστώνη, όσο και το Ναυτικό Μουσείο της Μασαχουσέτης, αναφέροντας συγκεκριμένα ότι πρόκειται για το σκάφος με την κωδική ονομασία «PT-59». Διαπίστωση με την οποία συμφωνεί και ο τελευταίος ιδιοκτήτης του, Ρέιμοντ Μπουρκ, ο οποίος το είχε αγοράσει το 1970 και ο οποίος επιβεβαίωσε τον αριθμό του σκάφους στα στοιχεία της Ακτοφυλακής.

Πώς βρέθηκε όμως εκεί, βυθισμένο στο ποτάμι ένα πλοίο της ιστορίας;

Ο ρόλος της θάλασσας

Καταλυτικός υπήρξε ο ρόλος της θάλασσας στην εξέλιξη και την άνοδο του Τζον Φ. Κένεντι στο ανώτατο αξίωμα των Ηνωμένων Πολιτειών. Μια θριαμβευτική πορεία, που είχε τις ρίζες της στις θάλασσες του Ειρηνικού, εκεί όπου είχε ναυαγήσει με το πρώτο πλοίο που διοικούσε, την τορπιλάκατο «PT-109» (patrol torpedo) στην διάρκεια του πολέμου.

Ήταν τον Αύγουστο του 1943 όταν συνέβη το περιστατικό, κοντά στα Νησιά του Σολομώντα και οι προσπάθειες που είχε κάνει τότε ο ανθυποπλοίαρχος Τζον Φ. Κένεντι για να σώσει το πλήρωμά του από τα εχθρικά ιαπωνικά πυρά, θα τον αναδείκνυαν στην συνέχεια ως ήρωα. Μετάλλια ανδρείας και δημοσιεύματα στον Τύπο, με νωπές ακόμη τις μνήμες από το πόλεμο, βοήθησαν πολύ, λίγα χρόνια αργότερα, για την κάθοδό του στην πολιτική και ώσπου να γίνει γνωστός στους Αμερικανούς ψηφοφόρους.

Γεννημένος στο Μπρουκλάιν της Μασαχουσέτης, δευτερότοκος γιος του ιρλανδικής καταγωγής Τζόζεφ Πάτρικ Κένεντι, ενός δαιμόνιου επιχειρηματία που ξεκίνησε από το μηδέν για να κάνει περιουσία στην ποτοαπαγόρευση και ήδη στα 30 του να είναι εκατομμυριούχος, ο Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι ήταν ένας άνθρωπος μεγάλων φιλοδοξιών. Έτσι είχε γαλουχηθεί, άλλωστε, από τον πατέρα του, που, από τα εννιά παιδιά του, είχε διαλέξει αυτόν, προκειμένου να «ποντάρει» για το μέλλον της οικογένειας.

Πρώτες σπουδές στο London School of Economics, τις οποίες όμως διακόπτει λόγω ασθένειας. Πίσω στην πατρίδα, λοιπόν, για να εγγραφεί στο Πρίνστον, που επίσης εγκαταλείπει, πάλι λόγω ασθένειας. Και τελικά έρχεται το Χάρβαρντ, όπου ένας από τους καθηγητές του είναι ο διάσημος οικονομολόγος Τζον Γκάλμπρεϊθ, ο οποίος αργότερα και παρά το γεγονός ότι ο Τζον Κένεντι τον είχε διορίσει πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Ινδία, θα τον θυμόταν από εκείνη την εποχή ως έναν νεαρό, ευχάριστο και ανέμελο, αλλά καθόλου επιμελή.

Στο Πολεμικό Ναυτικό

Στα τέλη του 1937, ενώ είναι φοιτητής ακόμη κι ο πατέρας του έχει διοριστεί από τον Ρούζβελτ πρεσβευτής των ΗΠΑ στο Λονδίνο, κάνει ένα μεγάλο ταξίδι στην Ευρώπη. Στην Ρώμη εντυπωσιάζεται από τον Μουσολίνι, στην Μαδρίτη από τον Φράνκο -και για τους δύο γράφει σχετικά στον πατέρα του- κι όταν επιστρέφει στην Αμερική η διατριβή του θα έχει θέμα την συμφωνία του Μονάχου, τον Σεπτέμβριο του 1938, μεταξύ των δυτικών συμμάχων και του Χίτλερ.

Δεν ήταν ο μόνος βέβαια -κάθε άλλο- που παραπλανήθηκε από τα πρόσωπα και τις πράξεις τους. Σύντομα, άλλωστε, θα του δινόταν η ευκαιρία να επανατοποθετηθεί εμπράκτως. Ενώ ο πόλεμος στην Ευρώπη είχε ξεσπάσει και παρ΄ότι αρχικά είχε κριθεί ακατάλληλος για τον στρατό, εξ αιτίας ενός παλιού τραύματος στην σπονδυλική του στήλη, τελικά το φθινόπωρο του 1941 ο Τζον κατατάσσεται στο Πολεμικό Ναυτικό.

Με την επίθεση των Ιαπώνων στο Περλ Χάρμπορ ζητάει να μετατεθεί σε ζώνη επιχειρήσεων, κάτι που τελικά επιτυγχάνει ο πατέρας του μέσω του ναυάρχου Τζέιμς Φόρεσταλ και έτσι, στις αρχές του 1943, θα φύγει για τον Ειρηνικό.

Στις 2 Αυγούστου, όμως, κι ενώ βρίσκεται με το σκάφος του «ΡΤ 109» κοντά στα νησιά του Σολομώντα, εμβολίζεται από ένα ιαπωνικό αντιτορπιλικό. Η αμερικανική τορπιλάκατος κόβεται στα δύο και βυθίζεται, δύο ναύτες του πληρώματος, από τους 13, χάνουν τη ζωή τους και οι υπόλοιποι, όλοι μαζί θα κολυμπήσουν περί τα πέντε – έξι χιλιόμετρα, για να φθάσουν στο κοντινότερο νησάκι.

Χωρίς νερό και τροφή και υπό την συνεχή απειλή των ιαπωνικών περιπόλων, ήταν βέβαιο ότι δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν για πολύ. Έτσι, ο Κένεντι, που ήταν δεινός κολυμβητής, αφού ανήκε και στην κολυμβητική ομάδα του Χάρβαρντ, αποφάσισε να διανύσει τέσσερα χιλιόμετρα ακόμη για να αναζητήσει τροφή σε κάποιο άλλο νησί. Και έτσι έγινε, ώσπου τελικά, έξι μέρες μετά, διασώθηκαν όλοι οι ναυαγοί από τις αμερικανικές δυνάμεις.

Η πολιτική

Όσο κι αν φαίνεται πάντως ότι η αντίδραση και η αυτοθυσία του Κένεντι ήταν αποφασιστική για την επιβίωση των ανδρών του σκάφους «ΡΤ 109», οι ανώτεροι αξιωματικοί του Αμερικανικού Ναυτικού είχαν άλλη γνώμη. Γιατί θεώρησαν ότι όλα αυτά θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί, αν οι χειρισμοί του Κένεντι ως κυβερνήτη της τορπιλακάτου ήταν διαφορετικοί εξ αρχής. Οι λάθος αντιδράσεις του, όπως έλεγαν, ευθύνονταν ουσιαστικά για την βύθιση του σκάφους. Δεδομένου, όμως, ότι στη συνέχεια έπραξε παν δυνατόν για τη σωτηρία των ανδρών του, δύο μετάλλια ανδρείας του απονεμήθηκαν: η «Πορφυρή Καρδιά» και το «Μετάλλιο των Πεζοναυτών».

Και, αργότερα, όλη αυτή η περιπέτεια, διανθισμένη με διάφορες λεπτομέρειες, θα γινόταν από βιβλίο, κινηματογραφική ταινία και τηλεοπτική σειρά ως τραγούδι. Άλλωστε και το νησάκι των ναυαγών μετονομάστηκε σε Κένεντι. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, έχοντας στόχους στην πολιτική, ο Κένεντι δεν θα άφηνε ανεκμετάλλευτο αυτό το πολεμικό επεισόδιο. Αμέσως μετά τη λήξη του πολέμου, με την ώθηση, βεβαίως, του φοβερού Τζόζεφ Πάτρικ Κένεντι, αλλά και ολόκληρης της οικογένειας θα στραφεί την πολιτική.

Οι έμπειροι, Αμερικανοί πολιτικοί τον αντιμετωπίζουν χλευαστικά και επ’ ουδενί θεωρούν ότι αποτελεί απειλή γι΄αυτούς. Εκείνος όμως προχωρεί μπροστά, εφαρμόζοντας νέες μεθόδους επικοινωνίας με τον κόσμο -πόρτα πόρτα, όπως λένε- ενώ ούτε ο ηρωισμός του θα πάει χαμένος. Οι τοίχοι γεμίζουν με το δημοσίευμα του «New Yorker», που εξιστορούσε το κατόρθωμά του στον πόλεμο, έτσι τον Ιούνιο του 1946 κερδίζει τις προκριματικές εκλογές και τον Νοέμβριο εκλέγεται στη Βουλή των Αντιπροσώπων, εκπροσωπώντας την Μασαχουσέτη.

Η άνοδος

Από εκεί και μετά η ιστορία του Τζον Φιτζέρλαντ Κένεντι είναι μόνον ανοδική. Τον Ιανουάριο του 1953 μπαίνει στη Γερουσία και τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου παντρεύεται την νεαρή Ζακλίν Λι Μπουβιέ. Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών υπήρξε ως γνωστόν για τρία μόλις χρόνια (1961- 1963), σε μια περίοδο ψυχροπολεμική και ταραγμένη διεθνώς, με την κρίση της Κούβας και την απειλή πυρηνικού πολέμου, ώσπου να υπογράψει με τον Χρουτσόφ το Σύμφωνο της Μόσχας, λίγες μέρες πριν την δολοφονία του.

Γυρίζοντας πίσω, στην αρχή της ιστορίας και στο βυθισμένο σκάφος –απομεινάρι του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, που ήταν το δεύτερο πλοίο το οποίο διοίκησε ο Κένεντι, οι πηγές λένε ότι στην δεκαετία του 1950 πουλήθηκε από το αμερικανικό Ναυτικό και έγινε αλιευτικό. Στην συνέχεια, αγοράστηκε από τον Ρέιμοντ Μπουρκ, ο οποίος το ρυμούλκησε στην ξηρά και το χρησιμοποίησε ως σπίτι, δεδομένου ότι δεν είχε πια μηχανές.

Λίγα χρόνια αργότερα, όμως, στα μέσα της δεκαετίας του 1970 το εγκατέλειψε κι αυτός, αφήνοντας το στην αποβάθρα να βυθιστεί στη λάσπη. Η κατάστασή του βέβαια σήμερα μόνον μνήμες μπορεί να ανασύρει, καθώς, όπως φαίνεται και από τις φωτογραφίες, είναι κατεστραμμένο από την πολυετή παραμονή του στο νερό.