Συλλεκτικό crypto – έργο του Μικελάντζελο πουλάει η Πινακοθήκη Ουφίτσι

Θέλετε έναν Μιχαήλ Άγγελο στο σπίτι σας; Αυτή είναι η ευκαιρία. Με τη σφραγίδα μουσείου μάλιστα, και χωρίς …παρανομίες.

Ένας χρόνος οικονομικής καταστροφής λόγω της πανδημίας και για να την αντιμετωπίσει η φημισμένη Πινακοθήκη Ουφίτσι της Φλωρεντίας χρησιμοποίησε τον πλέον σύγχρονο τρόπο για να αυξήσει τα έσοδά της: την πώληση κρυπτογραφημένης ζωγραφικής (NFT).  Η αρχή έγινε με το αριστούργημα του Μικελάντζελο «Η Αγία Οικογένεια» (1505- 1506) και η πώληση του συλλεκτικού crypto – έργου έφθασε τα 140.000 ευρώ.

Όπως ανέφερε μάλιστα η  ιταλική εφημερίδα Corriere della Sera ο αγοραστής του ψηφιακού Μικελάντζελο ήταν μια γυναίκα από τη Ρώμη που αγόρασε το έργο για τα 60ά γενέθλια του συζύγου, ενός διακεκριμένου συλλέκτη, αλλά χωρίς υπόλοιπα στοιχεία.

Για το Ουφίτσι όμως, που είδε τον ετήσιο αριθμό επισκεπτών του να πέφτει από τα 4,4 εκατομμύρια το 2019,  μόνον στα 1,2 εκατομμύρια πέρυσι, αυτή η κίνηση μπορεί να αποφέρει κάποια επιπλέον μετρητά σ΄αυτή την κρίσιμη στιγμή. Τα έσοδα ωστόσο θα πρέπει να μοιρασθούν με την ιταλική εταιρεία Cinello, που έχει κατοχυρώσει με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας έναν νέο τρόπο δημιουργίας ψηφιακών τηλεομοιοτυπιών διάσημων έργων ζωγραφικής, στο πλαίσιο της  συνεργασίας της με την Ουφίτσι.

Τα ψηφιακά έργα τέχνης της Cinello, τα οποία ονομάζει DAWS παράγονται στις διαστάσεις του πρωτότυπου και φιλοδοξούν να θεωρούνται μοναδικά ενώ είναι ασφαλή για κλοπή. Γιατί δημιουργείται ένα διακριτικό NFT (non-fungible tokens) στο blockchain για κάθε DAW (Digital Art Work), πιστοποιώντας την ιδιοκτησία.

Κάθε κομμάτι εξάλλου, που παράγεται για την Ουφίτσι συνοδεύεται από πιστοποιητικό γνησιότητας υπογεγραμμένο από τον Άικ Σμιτ, τον γερμανό διευθυντή του μουσείου.  Η «Αγία Οικογένεια» είναι ένα μόνο από τα έργα του Μικελάτζελο ντι Λοντοβίκο Μπουοναρότι Σιμόνι _όπως ήταν το πλήρες όνομα του μεγάλου δημιουργού_ που βρίσκεται στην Πινακοθήκη Ουφίτσι. Το νόημα του έργου ακόμη συζητείται, αν και θεωρείται ότι μπορεί να αναφέρεται σε βάπτιση.

Οι φιγούρες πάντως είναι δυνατές και μυώδεις, όπως αυτές που ζωγράφισε ο Μιχαήλ Άγγελος αργότερα στην οροφή της Καπέλα Σιστίνα (1508 -1512), ενώ τα χρώματα είναι ζωντανά και λαμπερά, ειδικά εκείνα στα ενδύματα της Μαρίας και του Ιωσήφ, που δίνουν πλαστικότητα στους χαρακτήρες μέσω του κιαροσκούρο. Θεωρείται εξάλλου, ότι οι γυμνές φιγούρες πίσω από τον Ιωσήφ ήταν εμπνευσμένες από το μαρμάρινο σύμπλεγμα του Λαοκόωντα της Ελληνιστικής εποχής, που είχε ανακαλυφθεί εκείνη την εποχή στη Ρώμη, προκαλώντας τεράστια εντύπωση, ειδικά μάλιστα στον Μιχαήλ Άγγελο.

Στα μέσα του 16ου αιώνα, ο πίνακας βρισκόταν ακόμη στην Βία Σαν Νικολό, στο σπίτι του έμπορου της Φλωρεντίας Ανιόλο Ντόνι, που τον είχε παραγγείλει. Τον 17ο αιώνα όμως ο πίνακας μεταφέρθηκε στην Πινακοθήκη Ουφίτσι, όπου και έμεινε.