Αρχίζει ως αστείο, αλλά καταλήγει ως αιμοτοβαμμένη τραγωδία: Το οικογενειακό δράμα “Παράσιτα” (“Parasite”, 2019) του Μπονγκ Τζουν-χο, που βραβεύτηκε με το Χρυσό Φοίνικα στο πρόσφατο Φεστιβάλ των Καννών, εχθές το βράδυ παρουσιάστηκε στην επίσημη πρεμιέρα του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας , αλλά προβάλλεται από σήμερα και στις κινηματογραφικές αίθουσες.

Ο νοτιοκορεάτης σκηνοθέτης τοποθετεί στο κέντρο της αφήγησής του μία λούμπεν, πάμφτωχη οικογένεια που δεν έχει φαγητό και ζει φριχτά σε ένα υπόγειο. Κάποια στιγμή ο άμοιρος γιος της, ύστερα από παρότρυνση φίλου του, εμφανίζεται στην τεράστια έπαυλη μίας βαθύπλουτης οικογένειας ως υποψήφιος coach για το κορίτσι της και πείθει την όμορφη πλην όμως απλοϊκή, εύπιστη μαμά και κυρία του σπιτιού να τον προσλάβει.

Σταδιακά, ο απατεώνας δάσκαλος προσπαθεί να επινοήσει τρόπους ώστε να εμφιλοχωρήσει ολόκληρη η οικογένειά του ως προσωπικό στο εκπληκτικό αυτό σπίτι με την πισίνα. Η αδελφή του λοιπόν ως διάσημη δήθεν ψυχοθεραπεύτρια αναλαμβάνει τον γιο της οικογένειας που αντιμετωπίζει προβλήματα ενώ ο πατέρας του εμφανίζεται ως πολύπειρος σωφέρ μεγάλων επιχειρηματιών. Η μητέρα του αντικαθιστά την παλιά οικονόμο του σπιτιού, την οποία πρώτα ενοχοποιούν με έναν απατηλό τρόπο καταφέρνοντας να προκαλέσουν την απόλυσή της.

Έτσι συν τω χρόνω όλα τα μέλη της οικογένειάς του καταλαμβάνουν το χώρο του σπιτιού ως παράσιτα. Λειτουργούν ως σπείρα μέσα σε αυτό χωρίς να αποκαλύπτουν βέβαια στα αφεντικά τους τη συγγένιά τους έτσι ώστε να εξακολουθούν ανεμπόδιστα να παίζουν τους ρόλους τους ζώντας ανάμεσά τους (αντίθετα από ό,τι συμβαίνει στο αριστουργηματικό ¨Κλέφτες καταστημάτων¨ του Ιάπωνα Χιροκάζου Κόρε Έντα όπου τα μέλη της αυτοσχέδιας οικογένειας υποδύονται και μεταξύ τους ότι έχουν συγγένεια χωρίς όμως να έχουν στην πραγματικότητα σχέση, πράγμα που ο θεατής ανακαλύπτει σχεδόν μαιευτικά).

Ξαφνικά τα πράγματα περιπλέκονται τρομακτικά όταν η παλιά οικονόμος καταφέρνει να ξαναμπεί στην οικία (χρειάζεται κωδικό) και την ανακαλύπτουν στο σκοτεινό υπόγειο εκεί όπου βρίσκεται καταχωνιασμένο ένα αντιαεροπορικό καταφύγιο (ως μέτρο προφύλαξης από τη Βόρεα Κορέα). Μέσα σε αυτό η δύστυχη γυναίκα έκρυβε έπι πέντε συναπτά έτη τον σύζυγό της ταϊζοντάς τον όσο βρισκόταν εκεί. Από την ώρα που εκείνη εκδιώχθηκε, ο άνδρας της είχε κοντέψει να πεθάνει. Από τη στιγμή που το μυστικό της αποκαλύπτεται, η ταινία αλλάζει φυσιογνωμία. Σε μία γιορτή εμφανίζεται ο πλέον απελευθερωμένος έγκλειστος και κοπανάει βάναυσα το παιδί της οικογένειας αλλά ο απατεώνας σωφέρ αρπάζει ένα κρεμασμένο σπαθί σαμουράι και τον σκοτώνει. Ωστόσο ο ίδιος αμέσως μετά δολοφονεί ακαριαία και τον αφέντη του σε μία τροπή της ιστορίας που προσιδιάζει περισσότερο στο σπλάτερ. Αγαπούσε άραγε την κυρία του σπιτιού;

Κανείς δεν το μαθαίνει… ο πατέρας δολοφόνος προς στιγμήν εξαφανίζεται ενώ η οικογένειά του περνάει από δίκη για εξαπάτηση… Το φινάλε πραγματοποιείται με απόλυτη αποκλιμάκωση: με δύο (!) κοινωνικοφιλοσοφικούς μονολόγους.

Σύσσωμη η διεθνής κριτική εξύμνησε την ταινίαως αλληγορία και διαπεραστικό σχόλιο για την πάλη των τάξεων παραβλέποντας ίσως το ενδεχομένως απίθανο περιεχόμενό της. Αναμένεται μάλιστα να πρωταγωνιστήσει και στα προσεχή Όσκαρ.

ΠΑΡΑΣΙΤΑ / PARASITE /

GISAENGCHUNG (2019, Νότια Κορέα, 131′): Στις 22:00 στον κινηματογράφο “Δαναός”