Όταν ο Αϊνστάιν προσπαθούσε να ερμηνεύσει τον κόσμο – Χειρόγραφά του σε δημοπρασία

Το 1929 έχοντας ήδη αναπτύξει τη Θεωρία της Σχετικότητας και έχοντας κατακτήσει την παγκόσμια αναγνώριση, ο Αϊνστάιν κατέθετε εν μέσω μεγάλης αναμονής και ενθουσιασμού την νέα του «Θεωρία ενοποιημένου πεδίου», που περιλαμβανόταν σε έξι μόνον σελίδες. Ένα αντίγραφο τους μάλιστα εκτέθηκε στη βιτρίνα του Selfridges στο Λονδίνο και πλήθη κόσμου συγκεντρώθηκαν για να το κοιτάξουν, όπως τα τέκνα του Ισραήλ που κοιτούσαν τις πέτρινες πλάκες που μετέφερε ο Μωυσής από το όρος Σινά.

Αλλά το πρόβλημα ήταν, ότι κανείς δεν καταλάβαινε τίποτε. Ως εκ τούτου οι New York Times ζήτησαν από τον Αϊνστάιν να εξηγήσει την πολυπόθητη Μεγάλη Ανακάλυψή του «σε μια μορφή τόσο απλή όσο το θέμα του επέτρεπε». Κι εκείνος δέχτηκε. Τώρα, στις 23 του μήνα για την ακρίβεια, το προσχέδιο αυτού του χειρογράφου βγαίνει σε δημοπρασία από τους Christie’s Asia στη Σαγκάη. Μέσα από 14 σελίδες, γραμμένο στα γερμανικά, περιλαμβάνει δύο εξισώσεις και ένα διάγραμμα, που απεικονίζει τη δομή του χωροχρονικού συνεχούς, μαζί με δύο σελίδες επιστημονικών τύπων. Εκτιμάται από 980.000 ως 1.400.000 δολάρια.

Το χειρόγραφο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά σε ειδικό συμπλήρωμα στους New York Times στις 3 Φεβρουαρίου 1929 και έχει τεράστια σημασία, καθώς αφηγείται την ιστορία πίσω από την ανακάλυψη της σχετικότητας, εξηγεί τη λειτουργία της και εξετάζει τη δυνατότητα ολοκλήρωσης του κύκλου της σχετικότητας σε μια «Ενοποιημένη Θεωρία Πεδίου».

Η νέα θεωρία

Ήδη εκείνη την εποχή ο Αϊνστάιν ήταν μακράν ο πιο διάσημος επιστήμονας στον πλανήτη, σεβαστός όχι μόνο ως ιδιοφυΐα αλλά και ως η συνείδηση της ανθρωπότητας. Όσο για την «Θεωρία του ενοποιημένου πεδίου» φαινόταν σαν το δώρο του σε έναν κόσμο, που ανέμενε με προσμονή ένα ακόμη επίτευγμά του, το σημαντικότερο, όπως πιστευόταν.

«Αυτό που σκέφτηκα και υπολόγισα όλες τις μέρες και τις μισές νύχτες είναι τώρα έτοιμο μπροστά μου, συμπιεσμένο σε επτά σελίδες», έγραψε σε έναν φίλο του στις αρχές Ιανουαρίου. Ταυτόχρονα, η σύζυγος του Έλσα, ενημέρωνε έναν γνωστό τους, ότι «δούλεψε υπέροχα και έλυσε το πρόβλημα, που ήταν όνειρο ζωής του να λύσει». Ο ίδιος άλλωστε θεωρούσε, ότι η θεωρία του θα επισκίαζε και αυτήν της Σχετικότητας, η οποία είχε φέρει επανάσταση στη Φυσική 15 χρόνια πριν.

Στην νέα θεωρία, ο Αϊνστάιν κατέθετε την άποψη, ότι ο ηλεκτρομαγνητισμός και η βαρύτητα ήταν πτυχές του ίδιου παγκόσμιου φαινομένου, κάτι που θέλησε να αποδείξει, αναζητώντας την συγγένειά τους μαθηματικά με ένα σύνολο εξισώσεων. Για τον ίδιο η «Θεωρία ενοποιημένου πεδίου», όπως την ονόμασε, ήταν η φυσική προέκταση της δουλειάς του για τη σχετικότητα, η οποία ήδη είχε καταργήσει τη Νευτώνεια έννοια της βαρύτητας.

Άλλοι ωστόσο είδαν το έργο του Αϊνστάιν πιο εντυπωσιακά ως μία προσωπική αναζήτηση για την αποκάλυψη της «Θεωρίας των πάντων». Της θεωρίας δηλαδή, που αν και εφ΄ όσον διατυπωθεί, θα περιγράφει με συνέπεια το σύνολο και όλες τις φυσικές διαστάσεις του σύμπαντος.

Η απάντηση που δεν δόθηκε

Το ολοκληρωμένο άρθρο του στους New York Times δεν διαβάζεται εύκολα με κανέναν τρόπο. Αλλά είναι πολύ προφανές, ότι ο Αϊνστάιν πρόβαλλε τολμηρούς ισχυρισμούς για τη νέα «Θεωρία του ενιαίου πεδίου». Κι αυτό, γιατί δήλωνε κατηγορηματικά ότι «και οι δύο τύποι πεδίου» (ηλεκτρομαγνητισμός και βαρύτητα) μπορούν να περιγραφούν «ως εκδηλώσεις ενός ολοκληρωμένου τύπου χωρικής δομής». Καταλήγοντας, ότι «η απάντηση που προσπάθησα να δώσω σε μια νέα δημοσίευση αποδίδει ενιαίους νόμους πεδίου για τη βαρύτητα και τον ηλεκτρομαγνητισμό».

Αλλά ο Αϊνστάιν δεν είχε λύσει το πρόβλημα και ακόμη λιγότερο δεν είχε διαβάσει το μυαλό του Θεού, όπως και ο ίδιος σύντομα συνειδητοποίησε. Υπήρχαν κενά στη μαθηματική λογική και οι υπολογισμοί του έρχονταν σε αντίθεση με κάποια από τα ήδη αποδεδειγμένα συμπεράσματά του αναφορικά με τη Σχετικότητα. Παρ΄ όλα αυτά δεν σταμάτησε ποτέ ως το θάνατό του, το 1955 να αναζητεί απαντήσεις που ο ίδιος είχε θέσει.

Επτά δεκαετίες μετά, δεν υπάρχει αποδεδειγμένη «Ενοποιημένη θεωρία πεδίου». Παραμένει ένα όνειρο στο άφατο μυαλό του Άλμπερτ Αϊνστάιν. Αλλά αυτό δεν σημαίνει, ότι ο Αϊνστάιν απέτυχε. Επειδή δεν ήταν μόνο ένας επιστήμονας που προσπαθούσε να περιγράψει τον κόσμο. Ήταν επίσης ένα είδος καλλιτέχνη, που ζωγράφιζε εικόνες του σύμπαντος, όπως τον έβλεπε. Η θεοφάνεια γύρω από αυτή τη θεωρία ήρθε σε αυτόν, όπως κάνουν συχνά τα αριστουργήματα, μετά από μια περίοδο αρρώστιας και κρίσης. Είναι μια ιδέα που ανήκει στην εποχή της, αλλά εξακολουθεί να στέκεται ως ένας επικός καμβάς, που γεννιέται από εσωτερική πάλη.

 

Διαβάστε επίσης:

ΣΥΡΙΖΑ: Ο Ευκ. Τσακαλώτος «δείχνει» Έφη Αχτσιόγλου για τον β’ γύρο

Κομισιόν για Ταμείο Ανάκαμψης: Το ελληνικό σχέδιο προχωράει καλά, αλλά αντιμετωπίζει προκλήσεις στο μέλλον

Ζελένσκι: Σχεδιάζει μια “παγκόσμια ειρηνευτική σύνοδο” και καλεί όλους τους ηγέτες να συμμετάσχουν σε αυτήν