Περιεχόμενα
Ηθοποιός; Όχι μόνον! Γιατί ο ο Τζόνι Ντεπ, διάσημος και πολυβραβευμένος για τις ερμηνείες του ως σοκολατοποιός, γκάγκστερ ή άνθρωπος με τα ψαλίδια, γνωστός επίσης για τον ταραχώδη βίο του, δεν αρκείται σε όσα έχει κατακτήσει ως σήμερα.
Οι εικαστικές τέχνες είναι ένα πεδίο δράσης όπου επιδίδεται εδώ και πολλά χρόνια.
Και η απόδειξη, μια μεγάλη έκθεση στην Νέα Υόρκη με έργα, για τα οποία, όπως ο ίδιος σημειώνει στο εισαγωγικό κείμενο «Μερικοί μπορεί να τα αποκαλούν τέχνη, κάποιοι όχι. Εγώ τα αποκαλώ δικά μου».
Στην πραγματικότητα, μέσα από τους πίνακες και τα κολάζ του, οι θεατές παρακολουθούν τον καλλιτέχνη στο δημιουργικό του ταξίδι, το οποίο αντικατοπτρίζει στενά την προσωπική του ζωή.
Με τίτλο «Ένας σωρός από πράγματα», η έκθεση χαρακτηρίζεται έτσι, ως μια «εμβυθιστική παρουσίαση πολλαπλών επιπέδων». Ή, όπως την διαφημίζει ο διοργανωτής της, «Η τέχνη του Τζόνι Ντεπ είναι το συναίσθημα που γίνεται σάρκα».
Εγκατάσταση του Τζόνι Ντεπ στην έκθεση «Ένας σωρός από πράγματα»
Να σημειωθεί εξάλλου, ότι η έκθεση εγκαινιάζεται την ίδια στιγμή που η ταινία «Μόντι» του Τζόνι Ντεπ για τον Αμαντέο Μοντιλιάνι κάνει τον γύρο των κινηματογραφικών φεστιβάλ.
Τα κουτιά της ενδοσκόπησης
Θεατρική όμως, είναι η όλη παρουσίαση, καθώς ο θεατής ακολουθεί έναν ελικοειδή διάδρομο, ντυμένο με πράσινες και κόκκινες κουρτίνες, προτού οδηγηθεί σε έναν χώρο, ο οποίος ονομάζεται «Λευκό Κουτί» και είναι γεμάτος με δεκάδες θεματικά έργα.
Σε μιαν άλλη αίθουσα, το «Μαύρο Κουτί», παίζεται μία ταινία κινουμένων σχεδίων ενώ έξω από αυτήν βρίσκονται έπιπλα από το στούντιο του καλλιτέχνη. Κι ακόμη, ένας τοίχος όπου οι επισκέπτες μπορούν να αφήσουν χειρόγραφα μηνύματα για τον ηθοποιό.
Λέξεις γραμμένες από τον ηθοποιό, που συλλαβίζουν διάφορα συνθήματα, όπως «Ερωτήσεις για όλα» και «Το αστείο είναι για εμάς, αλλά δεν είναι αστεία που προορίζονται να είναι αστεία» συνθέτουν μία ομάδα από τα έργα του.
Κι όπως πληροφορεί το συνοδευτικό φυλλάδιο «ανακαλούν» το έργο του Βρετανού Ράλφ Στέντμαν, ενός καλλιτέχνη που είναι περισσότερο γνωστός για τις εικονογραφήσεις και την συνεργασία του με τον αμερικανό συγγραφέα Χάντερ Σ, Τόμσον, στο μυθιστόρημα του οποίου «Φόβος και Απέχθεια στο Λας Βέγκας», είχε πρωταγωνιστήσει ο Τζόνι Ντεπ, όταν γυρίστηκε ταινία το 1998.
Ακολουθεί η σειρά έργων με τίτλο «Χέντι Λαμάρ», ένα σύνολο από πίνακες σε στυλ γκράφιτι ενώ σε μία άλλη αίθουσα βρίσκεται μια εγκατάσταση με καλώδια που κρέμονται από την οροφή και συνοδεύονται από διάφορα αντικείμενα: Φτερά, σκίτσα, μικρά κολάζ, τσιγαρόχαρτα, καρτ ποστάλ, σελιδοδείκτες και σκέψεις γραμμένες σε χαρτί ξενοδοχείων.
Προφανώς κομμάτια που ανασύρθηκαν από το αρχείο του ηθοποιού (ή και από τις τσέπες του), προσφέροντας μία επιπλέον ματιά πάνω στη δημιουργική του σκέψη αλλά και στη ζωή του.
Τα προσωπικά
Στο «Λευκό κουτί» οι ιδιωτικοί χώροι του ηθοποιού πρωταγωνιστούν, καθώς ένας τους μοιάζει με στούντιο (με ένα καβαλέτο και ντουλάπι γεμάτο με μπογιές) ενώ ένας άλλος με σαλόνι στο οποίο επισημαίνεται μία ηλεκτρική κιθάρα σε μια γωνία αλλά και ένα ακατάστατο τραπεζάκι.
Ένα εντυπωσιακό γραφείο αντίκα είναι γεμάτο, εξάλλου, από στοιβαγμένα πράγματα, όπως, μεταξύ άλλων, μια γραφομηχανή, ένα μεγεθυντικό φακό, ένα κρανίο και μια θήκη με αυτοκόλλητα παλιά πάσο για τα παρασκήνια. Χωρίς διευκρίνιση, ωστόσο, αν πρόκειται για το πραγματικό γραφείο του ηθοποιού, ένα σκηνικό από έργο του ή και τα δύο.
Στο «Ένας σωρός από πράγματα» περιλαμβάνονται όμως, και κείμενα των Μάρλον Μπράντο, Κιθ Ρίτσαρντς και Τζακ Κέρουακ (ακόμη και τρυφερά πορτρέτα γιου του Κέρουακ και του αγαπημένου του σκύλου) αλλά και πίνακες μυστηριωδών προσώπων.
Μια ολόκληρη σειρά έργων, επίσης, απεικονίζει σκελετούς και κρανία. Σε ένα από αυτά, που συνοδεύεται από την επεξηγηματική φράση «Η επιχείρηση σε αποθεώνει.
Σε ανεβάζουν ψηλά αλλά πνίγεσαι από αυτό. Νομίζω ότι οι σκελετοί το καταλαβαίνουν» οι κριτικοί είδαν την απογοήτευση του ηθοποιού για την ζημιά, που υπέστη η δημόσια εικόνα του μετά την δικαστική διαμάχη του με την πρώην σύζυγό του Άμπερ Χέρντ.
Το ερώτημα
Μια κινούμενη «οπτική εμπειρία» κλείνει τέλος, την έκθεση. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μία ταινία διάρκειας 13 λεπτών, που προβάλλεται στο «Μαύρο Κουτί», ένα σκοτεινό δωμάτιο με μια οθόνη, που δείχνει ένα χωράφι με κόκκινα λουλούδια.
Σε αυτήν ο Τζόνι Ντεπ μιλάει για τη ζωή του, αποκαλυπτικά μάλιστα, αφηγούμενος με εξομολογητικό τρόπο καταστάσεις και γεγονότα που τον σημάδεψαν, όπως η νομαδική του ανατροφή και τη φιλία του με τον Μπράντο, αλλά και η δημιουργική του παρόρμηση, από την παιδική του ηλικία, όταν από παιδί ζωγράφιζε τους τοίχους για να εκφραστεί.
«Ήμουν περισσότεροι άνθρωποι από ό,τι οι περισσότεροι άνθρωποι», ακούγεται να λέει. «Το ερώτημα είναι, υπάρχει κάτι που μπορώ να προσφέρω; Υπάρχει κάτι μοναδικό που μπορώ να προσθέσω;».
Διαβάστε επίσης:
Ο μαγικός κόσμος της ελιάς – Ξενάγηση στο Ίδρυμα Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή
Ένας Προμηθέας που σπάει τα δεσμά του – Για πρώτη φορά μπροστά στο κοινό