Αλλάζουν όλα! Ή καλύτερα αλλάζουν εκείνα, που προκαλούν τον τεράστιο συνωστισμό στην Ακρόπολη και ειδικά στο τμήμα της ανόδου προς τα Προπύλαια. Εκεί, όπου οι επισκέπτες αναγκάζονται να συνωθούνται ακολουθώντας μία οφιοειδή πορεία, η οποία συχνά είναι και επικίνδυνη, παρά τα μέτρα προστασίας που έχουν ληφθεί.

Στην προσπάθεια λοιπόν, βελτίωσης αυτής της κατάστασης, παράλληλα όμως και για την αντιμετώπιση των προβλημάτων, που έχουν δημιουργηθεί από τις επεμβάσεις στη νεώτερη εποχή, το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο ενέκρινε χθες αργά το βράδυ την μελέτη του καθηγητή κ. Μανόλη Κορρέ, προέδρου της Επιτροπής Συντήρησης Μνημείων Ακροπόλεως για την αποκατάσταση της ανόδου των επισκεπτών από τη δυτική είσοδο προς τα Προπύλαια και εν συνεχεία στον Παρθενώνα και στα υπόλοιπα μνημεία.

Στη μελέτη προτείνεται, επίσης, η δημιουργία μιας παρόμοιας προσπέλασης, από τα νότια, που θα διευκολύνει ακόμη περισσότερο την επίσκεψη. Γιατί στην αρχαιότητα και για πολλούς αιώνες οι άνθρωποι ανέβαιναν κατ’ ευθείαν στην Ακρόπολη μέσω μιας μεγάλης σκάλας, που σήμερα δεν υπάρχει, παρά μόνον κατά ένα τμήμα της. Με τις νέες διαμορφώσεις ωστόσο, αυτό, ως ένα σημείο θα διαφοροποιηθεί.

Όπως επισημαίνει μάλιστα ο ίδιος, εκτός από την διευκόλυνση της κίνησης των επισκεπτών, οι επεμβάσεις θα συντελέσουν και στην ορθή πρόσληψη της μορφής και των λειτουργικών χαρακτηριστικών των αρχαίων μνημείων, κάτι που αποτελεί υψηλό και αυτοτελή στόχο. Γιατί, είτε λίγοι είναι οι επισκέπτες είτε πολλοί, αυτό που αντικρίζουν, θα πρέπει να είναι έγκυρο και τεκμηριωμένο, όπως αναφέρει.

Σχεδιαστική αναπαράσταση της ανόδου προς την Ακρόπολη μέσω των Προπυλαίων κατά τον 5ο π.Χ. αιώνα

Γεγονός είναι, ότι όπως όλα τα μνημεία της Ακρόπολης δεν έφθασαν αλώβητα ως τις μέρες μας, έτσι η σκάλα της ανόδου υπέστη πολλές καταστροφές, αλλοιώσεις αλλά και μετασκευές από την αρχαιότητα (Κλασική εποχή, Ρωμαϊκή) αλλά και στον Μεσαίωνα.

Και στα νεώτερα χρόνια εξάλλου, έγιναν κάποιες λανθασμένες επεμβάσεις, ενώ ακόμη και στα εντελώς πρόσφατα, συγκεκριμένα από το 1977 έως το 2004 πολλές από αυτές ήταν τελείως αντίθετες προς την αρχαιολογική μαρτυρία.

Μόνο τους ελαφρυντικό ήταν το προσωρινό του χαρακτήρα τους, αλλά και καθαρά πρακτικοί λόγοι, που είχαν να κάνουν με την αναστήλωση των μνημείων. Επιπλέον, πάντα υπήρχε η προϋπόθεση μιας οριστικής αποκατάστασης με βάση την αρχαιολογική τεκμηρίωση.

Η δυσκολία ανόδου σήμερα, λόγω της κατεστραμμένης σκάλας

Η μαρμάρινη σκάλα

Και ποια είναι αυτή:

Για την προσπέλαση στην κορυφή του λόφου της Ακρόπολη είχε κατασκευαστεί από τον 6ο π.Χ αιώνα μία πλατιά ανωφερική πρόσβαση με μορφή ράμπας, πλάτους 12 μέτρων, η οποία χρησίμευε και για τη μεταφορά των υλικών κατασκευής των ναών. Όταν κτίσθηκαν τα Προπύλαια (437 – 431π.Χ. χωρίς να ολοκληρωθούν), η άνοδος προς αυτά είχε διαπλατυνθεί και είχε γίνει διπλάσια της προηγουμένης. Μέσα από την κεντρική αίθουσα των Προπυλαίων άλλωστε περνούσε ο δρόμος για την Ακρόπολη.

Στη Ρωμαϊκή εποχή, το 1ο μ.Χ. αιώνα η αναβάθρα μετατράπηκε σε μία εντυπωσιακή μαρμάρινη κλίμακα με πλάτος 21,70 μέτρα. Μεγάλα τμήματά της μάλιστα αποκαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια ανασκαφών (1835 έως 1850). Η σκάλα αυτή διακοπτόταν από ένα μεγάλο πλατύσκαλο, τεσσάρων μέτρων σε όλο το πλάτος της, το οποίο ήταν συνεχόμενο, προς βορρά με το άνδηρο όπου βρίσκεται το Βάθρο του Αγρίππα και προς νότο, με την οδό που ανεβαίνει από τα νότια και περνά μπροστά από τον πύργο της Αθηνάς Νίκης.

Από αυτό το ευρύ πλατύσκαλο έως τα Προπύλαια υπήρχαν 36 βαθμίδες και δύο στενά πλατύσκαλα -ένα τερματικό και ένα ενδιάμεσο- ενώ πριν από το μεγάλο πλατύσκαλο υπήρχε μία ακόμη κλίμακα με 26 βαθμίδες και προ αυτής ένα πλατύσκαλο τριών μέτρων.

Από τις πρώτες φωτογραφίες των Προπυλαίων μετά την απομάκρυνση των προσκτισμάτων. Διακρίνεται το μονοπάτι ανόδου

Τα οχυρωματικά έργα

Δύο αιώνες μετά, και εξ αιτίας των επιδρομών των Ερούλων το 267 μ.Χ. επιβλήθηκε η κατασκευή οχυρωματικών έργων στην Ακρόπολη. Έτσι στην περιοχή δυτικά των Προπυλαίων κατασκευάσθηκε ένα ισχυρό τείχος με δύο πύλες: μία κάτω από τον πύργο της Αθηνάς Νίκης και μία στα δυτικά. Αυτή η δεύτερη πύλη αποτελεί σήμερα την κύρια είσοδο για την ανάβαση στον ιερό βράχο, έχει πάρει μάλιστα το όνομά της «Πύλη Μπελέ» από τον Γάλλο αρχαιολόγο Beulé που έκανε ανασκαφές στο σημείο, το 1852.

Στο Μεσαίωνα και στα Νεώτερα χρόνια τέλος, τα Προπύλαια και ό,τι βρισκόταν μπροστά τους μετατράπηκαν σε ένα σύνθετο οχυρό με διαδοχικές γραμμές άμυνας και πύλες, που αναπτύσσονταν κατά μήκος μιας ελικοειδούς διαδρομής.

Σήμερα στην Ακρόπολη ανεβαίνουμε από την αρχαία ανηφοριά. Αριστερά και δεξιά της βλέπουμε τα υπολείμματα από την μεγάλη σκάλα, που είχαν κατασκευάσει οι Ρωμαίοι, καθώς και την Πύλη Μπελέ. Πρόκειται για μία κατάσταση, που έχει προκύψει, τόσο από τις ανασκαφές που έγιναν από το 1834 έως το 1888 όσο και από τις αναστηλώσεις. Αρχικά κατεδαφίστηκαν τα διάφορα κτίσματα που είχαν προστεθεί στον ιερό βράχο ενώ από το 1850 έως το 1917 αλλά και από το 1977 έως το 2016 πραγματοποιήθηκαν οι αναστηλωτικές εργασίες.

Στα τέλη του 19ου αιώνα η άποψη από το εσωτερικό των Προπυλαίων προς τα έξω

Οι επεμβάσεις

Όσον αφορά την μαρμάρινη σκάλα (ό,τι έχει απομείνει από αυτήν), το 1850 αναστηλώθηκε κατά το ένα έβδομο του πλάτους της. Ωστόσο, όπως αναφέρει στην εγκεκριμένη πλέον πρότασή του ο κ. Κορρές «το 1890 και το 1934, η κλίμακα συμπληρώθηκε, από το μέσον της έως την πύλη, κατά τρόπον λίαν βλαπτικό για τα μαρμάρινα μέλη της και την αυθεντικότητα της μορφή της. Και το 1957, το μεν εσφαλμένο μέρος της κλίμακας διατηρήθηκε, ενώ το ορθώς αναστηλωμένο μέρος καθαιρέθηκε, υπέρ της νυν δις τεθλασμένης ατραπού, πλάτους 2,30 μ.».

Για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν, η μελέτη του κ. Κορρέ περιλαμβάνει την καθαίρεση όλων των λανθασμένων επεμβάσεων και την επανάχρηση των λίθων με τον ορθό τρόπο. Ακολουθούν, μεταξύ άλλων, οι αποκαταστάσεις του μεγάλου πλατύσκαλου, άνδηρων και της κλίμακας έως το μεγάλο πλατύσκαλο, και η κατάργηση της υφιστάμενης νότιας εισόδου.

Όσον αφορά ωστόσο την ευκολότερη είσοδο των επισκεπτών ο κ. Κορρές προτείνει την δημιουργία μιας παρόμοιας, από τα νότια, προσπέλασης, του έσω της πύλης, πλατύσκαλου. Πόσο μάλλον, όπως λέει ο ίδιος, που η ύπαρξη μιας τέτοιας προσπέλασης πιθανολογείται σε διάφορα δημοσιευμένα σχέδια αναπαράστασης, αν και επιτόπου δεν έχουν απομείνει σχετικές ενδείξεις. Για τον λόγο αυτό προτείνει έναν ξύλινο διάδρομο μήκους 30 και πλάτους 3,5 – 4 μέτρων.

Διαβάστε επίσης:

Ερωτηματικά προκαλεί η πρόσληψη του αδερφού του Δημήτρη Λιγνάδη στο Εθνικό Θέατρο

Ανοιχτή πρόσκληση σε δημιουργούς για την Ελευσίνα Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης

Κομφούκιος και Σωκράτης συναντιούνται στην Αρχαία Αγορά