Μια συνταγή επιτυχίας σε δημοπρασία – Η «προίκα» ενός διάσημου εστιατορίου

Τα συστατικά, που έκαναν το Le Gavroche του Λονδίνου ένα από τα αγαπημένα γαλλικά εστιατόρια του κόσμου ήταν πολλά. Κατ’ αρχάς η κουζίνα του, με αστέρια Michelin φυσικά, η εξαιρετική κάβα του αλλά και η τέχνη, τα έπιπλα, οι πορσελάνες Wedgwood, τα κάθε είδους αντικείμενα, που στο σύνολό τους είχαν δημιουργήσει μία ατμόσφαιρα, που για σχεδόν εξήντα χρόνια απολάμβαναν διάσημοι καλλιτέχνες, από τον Τσάρλι Τσάπλιν, ως την Τζούντι Ντενς και ως τον Μικ Τζάγκερ.

Στις 13 Ιανουαρίου 2024 όμως, ο σεφ Μισέλ Ρου σέρβιρε το τελευταίο του γεύμα στο εστιατόριο του Μέιφερ και τώρα, από τις 10 ως τις 24 Απριλίου ο οίκος Christie’s φιλοξενεί δύο ηλεκτρονικές δημοπρασίες, που προσφέρουν μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα αντικείμενα αλλά και κρασιά του Le Gavroche, περισσότερα από 7.000 μπουκάλια.

Το πρώτο μέρος της δημοπρασίας συγκεκριμένα, περιλαμβάνει ασημένια σκεύη, κάδους σαμπάνιας, δίσκους από μαόνι για τυριά, είδη σερβιρίσματος Wedgwood αλλά μαζί και την ιστορική, φωτεινή επιγραφή και το βιβλίο επισκεπτών του εστιατορίου, που περιέχει αυτόγραφα από τον Πολ ΜακΚαρντνεϊ , τον Τομ Τζόουνς, την Νταϊάνα Ρος και άλλους.

Υπάρχει όμως και μία επιλογή από έργα τέχνης του 20ου αιώνα, που βρίσκονταν στους τοίχους του εστιατορίου, όπως εκτυπώσεις του Μιρό, του Σαγκάλ και του Νταλί, καθώς επίσης ο πίνακας «The Gavroche Boy», που είχε αγοραστεί από τον Αλμπέρ και τον Μισέλ Ρου (τον πρεσβύτερο) στη Μονμάρτρη, μία απεικόνιση του μικρού αλητάκου από το Les Misérables του Βίκτορα Ουγκό, που έδωσε το όνομά του στο εστιατόριο, το 1967.

Το κελάρι

Το θρυλικό κελάρι του εστιατορίου καταλαμβάνει εξάλλου, όλο το δεύτερο μέρος της δημοπρασίας. Αποθηκευμένα σε οκτώ χώρους, κάτω από το πεζοδρόμο της οδού Upper Brook αλλά και στο «καθημερινό κελάρι» του εστιατορίου, το απόθεμά του είχε φθάσει κάποια στιγμή στις 100.000 φιάλες, έτσι ώστε να θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες συλλογές κρασιού στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Σύμφωνα μάλιστα, με τον Τιμ Τρίπρι, διεθνή διευθυντή Wine and Spirits των Christie’s, αυτό που κάνει τη συλλογή πραγματικά εξαιρετική είναι η τεχνογνωσία και η προσοχή στη λεπτομέρεια με την οποία είχε δημιουργηθεί. «Έξι δεκαετίες έχουν δαπανηθεί επιμελώς για τη λίστα του Le Gavroche με περίπου 2.500 διαφορετικά κρασιά, έτσι ώστε κάθε ένα να συμπληρώνει συγκεκριμένες πτυχές του μενού με ειδικό τρόπο», όπως εξηγεί ο ίδιος. «Και αυτή η εξειδικευμένη γνώση έχει περάσει από τον έναν σομελιέ στον άλλο.»

Το πιο πρόσφατο άτομο που ανέλαβε αυτή τη βαριά ευθύνη ήταν ο επικεφαλής σομελιέ Ρεμί Κουζέν με το παρατσούκλι «Ο Παντοδύναμος», κατά τη διάρκεια της θητείας του, οποίου επεκτάθηκαν σημαντικά τα αποθέματα το κελαριού με αφρώδη κρασιά του Νέου Κόσμου, καθώς και αγγλικά, όπως και με αποκλειστικές σοδειές, οι οποίες συχνά προέρχονταν από προνομιακή πρόσβαση σε αμπελώνες κορυφαίας κατηγορίας, χάρη στις σχέσεις που χρονολογούνταν από την εποχή της ίδρυσης του εστιατορίου.

Ο ειδικός επισημαίνει επίσης, την ύπαρξη πολλών κρασιών από το Μπορντό, όπως το Château Latour, που χρονολογείται από το 1948, πολλαπλές σοδειές Petrus και διάφορες σοδειές Le Pin, που είναι ένα από τα πιο ακριβά κρασιά Μπορντό στον κόσμο αυτή τη στιγμή.

Το τελευταίο προπύργιο

Μια γαστρονομική επανάσταση σε μια πόλη, που ως τότε, το 1967, θεωρούνταν σε μεγάλο βαθμό ερημική όσον αφορά την υψηλή μαγειρική ήταν το Le Gavroche για το Λονδίνο.

Τα δύο αδέρφια Αλμπέρ και Μισέλ Ρου είχαν ανοίξει αρχικά το εστιατόριο στο Τσέλσι, έχοντας μεταξύ άλλων στην πελατεία τους την Άβα Γκάρντνερ, τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ και τον Τσάρλι Τσάπλιν, ο οποίος φέρεται να απολάμβανε ιδιαίτερα το θρυλικό σουφλέ Suissesse, τόσο πολύ ώστε να επανέρχεται στο Le Gavroche, κάθε βράδυ επί μία εβδομάδα

Άλλωστε επρόκειτο για το πιάτο, που ένας κριτικός είχε περιγράψει ως τη Μόνα Λίζα της γαστρονομίας.

Γενικότερα εξάλλου, το εστιατόριο είχε διεθνή αναγνώριση για τη μαγειρική του αριστεία και την απαράμιλλη προσοχή στη λεπτομέρεια. Ήταν το πρώτο εστιατόριο στη Βρετανία που βραβεύτηκε με ένα (1974), μετά δύο (1977) και μετά τρία (1982) αστέρια Michelin.

Πολλοί άλλωστε από όσους εργάστηκαν εκεί έγιναν στη συνέχεια και οι ίδιοι μεγάλοι σεφ, όπως ο Γκόρντον Ράμσεϊ, ο Μάρκο Πιερ Ουάιτ, ο Μάρκους Γουέρινγκ και ο Πιερ Κόφμαν.

Από το 1981 το εστιατόριο είχε μετακομίσει στην Upper Brook Street, κοντά στο Hyde Park και μία δεκαετία αργότερα τα ηνία πέρασαν στον Μισέλ Ρου τον νεώτερο.

Υπό τη διαχείρισή του, το Le Gavroche εμφανιζόταν τακτικά στην παγκόσμια λίστα των κορυφαίων 50 του περιοδικού Restaurant ώσπου τον Αύγουστο του 2023 ανακοίνωσε ότι «το τελευταίο προπύργιο στο Λονδίνο της κλασικά πλούσιας, γαλλικής υψηλής κουζίνας» θα έκλεινε.

Διαβάστε επίσης:

Νίκος Σταμπολίδης: Η αρχαία γειτονιά του Μουσείου Ακρόπολης και Πικάσο στην Ελεύθερνα

Ώρα για επενδύσεις – Στην Αθήνα σήμερα η ελίτ της παγκόσμιας φαρμακοβιομηχανίας (Sanofi, BMS, Novo Nordisk)

Motor Oil: 20.000 ευρώ στις οικογένειες των εργαζομένων του Διυλιστηρίου για κάθε παιδί μετά το 2ο