ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Περιεχόμενα
Μια εσωτερική πισίνα είναι πάντα ένα είδος ιδιαίτερης πολυτέλειας. Ιδίως μάλιστα όταν μετρά δύο χιλιετίες ύπαρξης… Αποδεικνύοντας τον πλούτο του ιδιοκτήτη της, την θέση του σε ανώτερη κοινωνική τάξη και ασφαλώς την διάθεσή του να απολαμβάνει τις χαρές της ζωής.
Όπως η πισίνα, που ανακαλύφθηκε μέσα σε μία αρχαία ρωμαϊκή έπαυλη στο Δυρράχιο, την πόλη που είχαν ιδρύσει οι Έλληνες από τον 7ο π.Χ. αιώνα στα παράλια της Αδριατικής, για να περάσει πολύ αργότερα στους Ρωμαίους, όπως και όλος ο τότε γνωστός κόσμος της Δύσης και στη συνέχεια στο Βυζάντιο.
Πολλά είναι τα αρχαιολογικά ευρήματα επομένως στην πόλη αλλά το συγκεκριμένο προέκυψε αιφνιδιαστικά: Ένα νέο σχολείο επρόκειτο να κτιστεί στο σημείο αλλά οι αρχαιολόγοι, που προηγήθηκαν για τον έλεγχο, το πρώτο που συνάντησαν από τις ανασκαφές ήταν ένα ωραίο μωσαϊκό δάπεδο. Για να αποδειχθεί στη συνέχεια, ότι επρόκειτο για δάπεδο πισίνας, ένα τμήμα δηλαδή μόνον, μιας βίλας της Ρωμαϊκής εποχής, που την περιελάμβανε.
Ο ιδιοκτήτης
Με ορθογώνιο σχήμα και μεγάλο μέγεθος η πισίνα έχει ένα εκτεταμένο και καλοφτιαγμένο μωσαϊκό φτιαγμένο από μικρές ψηφίδες μαρμάρου, πέτρας, γυαλιού και κεραμικών πλακιδίων, τα οποία είναι διατεταγμένα έτσι, ώστε να δημιουργούν εξαγωνικά και φυτικά μοτίβα.
Ενώ ο γύρω χώρος, όπως αναφέρεται από το Ινστιτούτο Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Αλβανίας ήταν διακοσμημένος με πολύχρωμες τοιχογραφίες. Κοντά στην πισίνα εξάλλου, ανακαλύφθηκαν επίσης, δύο ρηχοί λουτήρες, που ήταν καλυμμένοι με αδιαβροχοποιημένο κονίαμα.
Ανάμεσα στον 1ο π.Χ. αιώνα και τον 2ο μ.Χ. χρονολογήθηκε η βίλα, με βάση τα κεραμίδια της, που είναι χαρακτηριστικά αυτής της ευρείας, πάντως, περιόδου. Σύμφωνα με τους ανασκαφείς εξάλλου, και κρίνοντας από τους τοίχους της επρόκειτο για ένα διώροφο οικοδόμημα, το οποίο πέραν των άλλων θα πρέπει να διέθετε και λουτρό, με ψυχρό και θερμό νερό, όπως δείχνει ένα άλλο μεγάλο δάπεδο από τούβλα.
Σε κάθε περίπτωση δηλαδή, ο ιδιοκτήτης της βίλας θα πρέπει να ήταν ένα σημαντικό πρόσωπο, ένας αξιωματούχος της Ρώμης. Πολλές ακόμη ρωμαϊκές αρχαιότητες έχουν άλλωστε, αποκαλυφθεί στο Δυρράχιο, τόσο κινητά ευρήματα όσο και κτήρια και κατασκευές, όπως ένα αμφιθέατρο, που έχει χρονολογηθεί στην εποχή του αυτοκράτορα Τραϊανού, ο οποίος πέθανε το 117 μ.Χ.
Οι κολυμβήθρες
Γεγονός είναι, ότι τόσο στην αρχαία Ελλάδα όσο αργότερα και στη Ρώμη υπήρχαν πισίνες, αν όχι ακριβώς με την σημερινή έννοια, σίγουρα όμως για άσκηση και ψυχοσωματική υγεία. Κολυμβήθρες ονομάζονταν από τους Έλληνες και βρίσκονταν σε όλα τα μεγάλα Γυμνάσια και τις παλαίστρες, με την γνώση της κολύμβησης απαραίτητη και για καιρό πολέμου. Χαρακτηριστική είναι η αναφορά του Ηρόδοτου για τους Πέρσες στην ναυμαχία της Σαλαμίνας, που όταν έπεφταν στο νερό πνίγονταν, καθώς δεν γνώριζαν κολύμπι.
Γενικότερα βέβαια, οι αρχαίοι προτιμούσαν τη θάλασσα για κολύμπι και δευτερευόντως τα ποτάμια, ενώ οι παλαιότερες παραστάσεις κολύμβησης στην Ελλάδα χρονολογούνται από το 1600 π.Χ., αξίζει δε να σημειωθεί ότι γίνονταν και κολυμβητικοί αγώνες, που δεν περιλαμβάνονταν ωστόσο στα επίσημα αγωνίσματα.
Σημειώνεται, ότι η πόλη του Δυρραχίου υπήρξε σημαντικό λιμάνι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, περίπου από τον 3ο π.Χ. αιώνα, ενώ οι Ρωμαίοι ήταν αυτοί που άλλαξαν και την ονομασία από το αρχαιοελληνικό Επίδαμνος. Με την προέλευση ωστόσο, της λέξης Dyrrachium να προέρχεται από τη σύνθεση των ελληνικών λέξεων «δυσ-» και «ράχες», πιθανόν λόγων των απότομων βράχων της.
Διαβάστε επίσης:
Τζον Λένον-Γιόκο Όνο: Πωλείται το πρώτο σπίτι τους στη Νέα Υόρκη
Βουλή: Κυρώθηκε η δωρεά Λάτση για τις μελέτες επέκτασης του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ
