Η Μαρία Δουρίδα Μηταράκη με το παιδικό βιβλίο Η Φελίσια και οι Λαμπυρίδες του Βυθού (εκδ. once upon a book) εκπλήσσει θετικά.

Πρόκειται για την περιπετειώδη ονειροφαντασία της αγαθής και απογοητευμένης Φελίσιας. Το όνειρο και ο εφιάλτης όμως δεν γερνούν.

Η ιστορία λοιπόν της Μηταράκη αγγίζει αναπάντεχα και τον ώριμο αναγνώστη. Όπως περίπου και τα τέσσερα προηγούμενα βιβλία της.

Εξάλλου, το εκμυστηρεύεται και η ίδια: Πηγή έμπνευσής της αποτελεί η συνεχής αναζήτηση του νοήματος της ζωής.

Πηγαία έφεση

Η Μαρία Δουρίδα Μηταράκη, απέκτησε με τον χιώτη πολιτικό και υπουργό Μετανάστευσης και Ασύλου Νότη Μηταράκη μία κόρη.

Παράλληλα, διδάσκει Μοριακή και Εφαρμοσμένη Φυσιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Με σπουδές φυσικοθεραπείας στην Αθήνα και το Λονδίνο, ορκίστηκε διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών το 2018.

Η διατριβή της διερευνά πώς διαφορετικά πρωτόκολλα άσκησης επηρεάζουν τις ορμόνες σε ξεχωριστές ομάδες πληθυσμού.

Κατάγεται από το Βούτσι Γορτυνίας.

Ως μητέρα, σύζυγος επιτυχημένου επαγγελματία με αυξημένες υποχρεώσεις και εργαζόμενη, θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι ολοκληρώθηκε και με το παραπάνω.

Ωστόσο, μέσα από τον κύριο ρόλο της, τη μητρική της ταυτότητα, προέκυψε τελικά η πηγαία έφεσή της. Δεν μπορούσε να της κλείσει την πόρτα.

Επινοώντας παραμύθια για την Ελισάβετ κάθε μέρα, κατέληξε να έχει ένα απόθεμα από ιστορίες, που έπρεπε να πάρουν δομή, σάρκα και οστά. Εξάλλου, από μικρή έγραφε.

Για την αγάπη και την επιβίωση

Το πρώτο της βιβλίο Το όνομά της ήταν Μπουμπού και δεν ήταν συνηθισμένη στη ζέστη και το δεύτερο, Το όνομά του ήταν Ρόκο και δεν ήταν μια συνηθισμένη βόλτα, χρησιμεύουν ως αλληγορίες εμψυχωτικές για τα μικρά παιδιά.

Μέσα από πλούσια εικονοποιία και λυρισμό, ταξίδια μακρινά και προκλήσεις, οι αγαθοί ήρωες αρδεύουν θάρρος από τον εσωτερικό τους κόσμο. Ανακαλύπτουν (τουλάχιστον συναισθηματικά) τη δική τους αλήθεια.

Οι μικροί αναγνώστες μαθαίνουν έτσι για την επιβίωση μέσα από την ταύτιση. Μέθοδος αρχαία και καλά δοκιμασμένη για την εύπλαστη παιδική ψυχή και όχι μόνο. Το τελευταία βιβλίο της Λιλά μαλλιά και σύννεφα ψηλά αφορά την παιδική φιλία, φέρνει την ηρωίδα αντιμέτωπη με την αποδοχή: Μερικές φορές η αγάπη δεν τελειώνει, ακόμη και αν τα συναισθήματα σκοτεινιάζουν.

«Αισθανόταν τόσο θυμωμένη που νόμιζε πως μισούσε τη μαμά της. Αλλά την αγαπούσε κιόλας», γράφει για τη Φελίσια. Ξεκινάει ένα φανταστικό ταξίδι μέσα στη βάρκα. Με δεξιοτεχνική αμφισημία στη διατύπωση ώστε ακόμη και ο εξασκημένος αναγνώστης να μην γνωρίζει αν βρίσκεται στο όνειρο ή στην πραγματικότητα. Εξάλλου, ένα όνειρο δεν μοιάζει και η ίδια η ζωή;

Η περιπέτεια της Φελίσιας σχετίζεται με τα δύσκολα συναισθήματα, που όλοι βιώνουν και όχι όλοι γνωρίζουν πώς να χειριστούν (ακόμη και μεγαλώνοντας).

Παραβολή για τη συμφιλίωση

Η Μρία Δουρίδα Μηταράκη δεν προσπαθεί να εξωραΐσει τις καταστάσεις με γλυκανάλατα επίθετα και γλώσσα. Ευτυχώς αποφεύγει την ομοιοκαταληξία που τόσο μαστίζει την ελληνική παιδική λογοτεχνία. Χρησιμοποιεί φράσεις λιτές αλλά όχι απλοϊκές. Γράφει με γνησιότητα και συναίσθημα, άρα με ύφος που τα παιδιά κατανοούν ενστικτωδώς. Τα παιδιά αισθάνονται φόβο, θυμό, απογοήτευση, ζήλια. Χρειάζεται ένας άνθρωπος με αγάπη να τα βοηθήσει να ακολουθήσουν το μίτο και να συμφιλιωθούν.

«Ένιωθε τα βότσαλα κρύα στα χέρια της, όπως ένιωθε κι η ίδια εκείνη τη στιγμή».

Και η ιστορία της Φελίσιας αποτελεί παραβολή για τη συμφιλίωση.

Παίρνει τη βάρκα και χάνεται στη μοναξιά του πελάγους. Σιγά σιγά αντιμέτωπη με τα συναισθήματά της, αρχίζει κάθε φορά να τα ξεδιαλύνει. Κλαίει, απογοητεύεται, οργίζεται, παλεύει με τον εαυτό της. Πετάει πέτρες στο νερό, λύνει με δυσκολία τα σκοινιά… Όμως δεν ευφησυχάζει. Και έτσι όταν καταλαγιάζει, ο ψυχισμός της μοιάζει με το λάδι της θάλασσας. Η γνησιότητά της, η τόλμη να αναγνωρίσει τη λύπη που αισθάνεται, αποτελεί εφαλτήριο της ευτυχίας της.  Όχι το κουκούλωμα.

Θέλω να αισθάνομαι

Στο επίμετρο, η Μαρία Δουρίδα Μηταράκη κλείνει το μάτι και στους γονείς:

«Κάποιες φορές δεν μου είναι τόσο εύκολο να διαχειριστώ τα συναισθήματά μου. Άλλες φορές πάλι δυσκολεύομαι να αναγνωρίσω το κάθε συναίσθημα. Επίσης, μπορεί να μην ξέρω πώς να εκφράσω αυτό που αισθάνομαι. Δεν με βοηθά που μου λες να μην νιώθω έτσι ή να μην το δείχνω.

Είναι καλό να το δείχνω. Θέλω να αισθάνομαι. Θέλω να αναγνωρίζω αυτά που νιώθω. Θέλω να μπορώ να τα εκφράζω. Θέλω να μπορώ να χρησιμοποιώ τη φωνή μου … το πρόσωπό μου ολόκληρο, για να δείξω αυτό που νιώθω».

Τέλος, συμπεριλαμβάνεται το τμήμα «Δραστηριότητες με τη Φελίσια», επιμέλειας της ψυχοπαιδαγωγού Γεωργίας Κατσάνη. Συνεργάστηκε και με άλλους ειδικούς για τη συγγραφή αυτού του βιβλίου.

Η Μαρία Δουρίδα Μηταράκη εκδίδει μόνη τα βιβλία της οπότε δεν στηρίζεται από εκδοτικό οίκο για την προώθησή τους. Αξίζουν πραγματικά την προσοχή των νέων γονιών.

Πληροφορίες

Μαρία Δουρίδα Μηταράκη

Η Φελίσια και οι λαμπυρίδες του βυθού

Εικονογράφηση Μαιρήλια Φωτιάδου

σελ. 38

Once upon a book, Οκτώβριος 2021

τιμή 15 ευρώ.

 

Διαβάστε επίσης Αταλάντη Μαρτίνου: Στο Κυκλαδικό και στον Arch αναβαθμίζει τη σύγχρονη τέχνη

Ακολουθήστε το mononews.gr στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση