Tout Athènes συγκεντρώθηκε χθες βράδυ στις Σπέτσες για τα νέα έργα της Λάρας Σταφυλοπάτη. Το επιμελητικό δαιμόνιο της Άννας Χατζηνάσιου οργάνωσε στη νεοπαγή γκαλερί Baraka Art Space την έκθεση Things we don’t see. Περιλαμβάνει επίσης συνθέσεις της τελευταίας διετίας.

Στρατηγικά τοποθετημένος ο εκθεσιακός χώρος στο πιο κεντρικό σημείο στο Παλιό Λιμάνι, δίπλα στον Ταρσανά. «Τα έργα της Σταφυλοπάτη βασίζονται σε προσωπικές συναντήσεις και σκέψεις οι οποίες γίνονται αιτίες για φευγαλέα, εσωτερικά ερεθίσματα, που καταγράφονται στον καμβά» σημείωσε η έμπιστη σύμβουλος τέχνης του Ach Art Advisory Άννα Χατζηνάσιου.

Στις 8 το βράδυ, με το σπάνιο αεράκι να δροσίζει τους παρευρισκόμενους, η γκαλερί είχε ήδη γεμίσει. Από τη Μαρία Ιωάννου (πάντα με το Guilty γιωτ του Δάκη). Έως τους Churchill Luce, Alexandra Burke, Όλγα Κεφαλογιάννη και Μίνω Μάτσα, Αλίκη Μαρτίνου και Ντένη Ηλιάδη, Γιάννη Χανδρή, Νάντια Δαυίδ, Τόμας ντε Βάργκας (Thomas de Vargas) και την Camelia Chenaf. Και φυσικά το Μάριο και τη Μαριάννα Σταφυλοπάτη. Η πιο κομψή Αθήνα έσπευσε στην αγαπημένη ζωγράφο της. Τα περισσότερα έργα της είχαν ήδη πουληθεί μέχρι τις 9 το βράδυ.

Παρόλη την πολυκοσμία του χώρου, η βαθιά εσωτερικότητα των έργων αναδυόταν ξεκάθαρα. Οι αδρές πινελιές, η εκτόξευση του χρώματος στην επιφάνεια: Εγγράφουν την ενέργεια της δημιουργού πάνω στην καμβά.

@larastafilopati

Επίμονη αναζήτηση της ουσίας

Οι κηλίδες αστροποβόλου χρώματος μοιάζουν τυχαία ή μάλλον αυθόρμητα αποτυπωμένες στις συνθέσεις της. Ωστόσο, ακόμη και στα πιο αναρχικά ταμπλώ της, η παρουσία της προμελετημένης σύλληψης διακρίνεται σε δεύτερο, θεμελιώδες επίπεδο.

Πλάι σε αυτά τα πιο ενστικτώδη έργα της, η αυστηρή γεωμετρικότητα των μονοχρωματικών έργων. Σε αυτά δεσπόζει το μπλε, αλλά η Λάρα αφήνει τη μπογιά να στάξει από τις κάθετες και παράλληλες γραμμές της. Τα έργα της διεκδικούν σθεναρά την εσωτερική ελευθερία τους.

Και έτσι παρότι κυριαρχεί το εκτυφλωτικό χρώμα, υπόγεια εσωτερικότητα φλέγεται στο υπόβαθρό τους. Η Λάρα Σταφυλοπάτη ζωγραφίζει με την καρδιά της. Μνήμες και συναισθήματα προεκτείνονται στα τελάρα της. Η αφαιρετικότητα της εργασίας της μοιάζει να αποτελεί απόσταγμα ουσίας σε μία επίμονη αναζήτηση της αλήθειας των πραγμάτων.

Things we don’t see, τιτλοφορείται ένα από τα έργα της. Πρόκειται για επίκληση στα βάθη του υποσυνειδήτου της, για την αναζήτηση της προσωπικής της έκφρασης. Για αυτό το σκοπό, κινητοποιεί δραματικά τη ζωντανή μνήμη.

Όμως τα έργα της δεν συνιστούν ναρκισσιστική, εμμονική ενασχόληση με την εσωτερική της ύπαρξη. Προσκαλούν τον θεατή σε μυστική επικοινωνία. Παρά τον αυθορμητισμό και την αίσθηση του στιγμιαίου, υπάρχει μέσα τους η παρατήρηση του κόσμου. Ο χρόνος της ωρίμανσης που την προϋποθέτει.

Η Λάρα Σταφυλοπάτη φαίνεται ότι κωδικοποιεί το βίωμα της κοινωνίας. Αισθάνεται και συμπυκνώνει εμπειρίες του σχετίζεσθαι. Πώς λειτουργεί μέσα μας ο κόσμος, πώς τον αντιλαμβανόμαστε μαζί με την εσωτερική μας ζωή; Πόσο αντικειμενική μπορεί να είναι; Τί ποσοστά αλήθειας και ψέματος περιέχει; Ποιες ανάγκες αυτοδικαίωσης την οδηγούν;

Έτσι πλάθει εξαιρετικά σύνθετο έργο αντιμετωπίζοντας συνολικά όλα αυτά τα θέματα. Και η επιμέλεια της Άννας Χατζηνάσιου μάς οδηγεί στο να θέσουμε μόνοι μας μια σειρά από καίρια ερωτήματα: Καίρια για εμάς, για την τέχνη, για το μέλλον μας.

Η Άννα Χατζηνάσιου για τη Λάρα Σταφυλοπάτη

Ιδού τι σημείωσε η επιμελήτρια στο εξαιρετικό κείμενό της για τα έργα της Λάρας Σταφυλοπάτη:

Τα τελευταία χρόνια, η Λάρα Σταφυλοπάτη έχει διαμορφώσει μια μοναδική προσέγγιση στην αφαίρεση, που βασίζεται στο σώμα και στην προσεκτική παρατήρηση του κόσμου γύρω της. Με μια ιδιοσυγκρασιακή, μη-κομφορμιστική προσέγγιση στη ζωγραφική, τα έργα της καταλαμβάνουν έναν διαισθητικό χώρο, ο οποίος υπάρχει πέρα από το σχηματισμό αναγνωρίσιμων εικόνων, «πριν από την ομιλούμενη γλώσσα», «πριν από τη μνήμη» και «πριν από τη παρεμβατικότητα των αντικειμένων». Οι συνθέσεις της αποκαλύπτονται κατά τη διάρκεια της διαδικασίας της ζωγραφικής δημιουργώντας, σε συνδυασμό με τα υλικά της, την παραγωγή έργων, που ακροβατούν μεταξύ του τυχαίου και του προσχεδιασμένου.

Σε αντίθεση με τις ορθολογικές αρχές του μινιμαλισμού και της εννοιολογικής τέχνης, που εμφανίστηκαν στις δεκαετίες του 1960 και του 1970, οι πίνακες της Λάρας Σταφυλοπάτη μεταφέρουν μια προφανή αίσθηση του εαυτού. Η τέχνη της είναι σαν ένα ημερολόγιο. Αυτή είναι η μέθοδος της δουλειάς της.

Τα έργα της Σταφυλοπάτη βασίζονται σε προσωπικές συναντήσεις και σκέψεις, οι οποίες γίνονται αιτίες για φευγαλέα, εσωτερικά ερεθίσματα, που καταγράφονται στον καμβά. Η διαδικασία που ακολουθεί είναι ένας άμεσος ρυθμός, ο οποίος περιλαμβάνει το σώμα, με τυχαίες χρωματικές κηλίδες, παραμένοντας ως ενστικτώδης καταγραφή της παρουσίας της στο έργο. Σε κάποια από τα έργα της, η ζωηρή χρωματική παλέτα εστιάζει συχνά σε ένα παρόμοιο σωματικό κατάλογο σαρκωδών ροζ, ερυθρών του αίματος και ισχυρών μπλε.

Οικεία αλλά και καθολική

Η εκφραστική και ενστικτώδης τέχνη της Λάρας Σταφυλοπάτη είναι μια αποκάλυψη και αφορά την προσωπική εμπειρία και τις υψηλές συναισθηματικές καταστάσεις. Ειλικρινής και οικεία αλλά καθολική ως προς τη σημασία της, η δουλειά της βασίζεται στα θεμελιώδη θέματα της αγάπης, της επιθυμίας, της απώλειας και της θλίψης, ξεδιπλώνοντας στην πορεία τις αποχρώσεις της «γυναίκας» και του «εαυτού» μέσω της διεισδυτικής αυτο-εξερεύνησης.

Με τίτλους όπως ‘Refusing the fossilization of the past‘ (2020), ‘Crossing the void‘ (2021) ή ‘Dissolving into nothing‘ (2021), η καλλιτέχνης απεικονίζει όχι μόνο τη δική της προοπτική σχετικά με τις σκέψεις, τις αγωνίες και τις ελπίδες της αλλά και την προοπτική των γύρω της. Έχοντας ως βασικό άξονα της δουλειάς της την ίδια τη ζωή, η Λάρα Σταφυλοπάτη κατέληξε, πως για εκείνην η τέχνη πρέπει να συνδέεται εγγενώς με μια εσωτερική ζωή.

Πληροφορίες

Things we don’t see

Λάρα Σταφυλοπάτη

Επιμέλεια: Άννα Χατζηνάσιου

Baraka Art Space

Παλιό Λιμάνι

Σπέτσες

Έως 20 Αυγούστου

Διαβάστε επίσης Αλεξία Αντσακλή Βαρδινογιάννη: Πώς τίμησε τα δέκα χρόνια Artflyer χαρίζοντάς του εκθεσιακό χώρο

Ακολουθήστε το mononews.gr στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση