Κατάρρευση στα βυζαντινά τείχη της Κωνσταντινούπολης – Αδιαφορία των τουρκικών αρχών

Από τη μία θέλει να κάνει την Αγία Σοφία τζαμί κι από την άλλη αφήνει και τα διάσημα τείχη της Κωνσταντινούπολης να καταρρέουν.

Ότι η τουρκική κυβέρνηση αδιαφορεί σε μεγάλο βαθμό για τα μνημεία και κυρίως, ότι θα ήθελε να εξαφανίσει οτιδήποτε ελληνικό είναι γνωστό, με τις συνέπειες αυτής της συμπεριφοράς μάλιστα να κάνουν και ηχηρό κρότο. Σαν αυτόν που ακούστηκε προ ημερών στην Κωνσταντινούπολη, όταν ένα τμήμα από τα διάσημα τείχη του Θεοδόσιου και συγκεκριμένα ένας πύργος στη γειτονιά του Τοπ Καπί κατέρρευσαν για «άγνωστο λόγο», όπως αναφέρθηκε επισήμως.

Όμως μόνον τα παραμελημένα μνημεία πέφτουν και είναι προφανές, κρίνοντας και από τις φωτογραφίες που απεικονίζουν το σημείο της κατάρρευσης ήταν επιβεβλημένη μία επέμβαση των ειδικών, προκειμένου να μην υπάρξει καταστροφή. Και μόνον η ύπαρξη δέντρων που έχουν φυτρώσει πάνω στα τείχη αποτελεί μεγάλο κίνδυνο γι΄αυτά.

Αναστηλωτικές επεμβάσεις όμως στα τείχη της Κωνσταντινούπολης δεν έχουν γίνει εδώ και 30 -40 χρόνια. Οι τελευταίες μάλιστα στη δεκαετία του ΄80 παρ΄ότι έγιναν στο πλαίσιο προγράμματος με την οικονομική υποστήριξη της UNESCO ήταν τραγικές. Η  Τουρκία δέχθηκε πολλές επικρίσεις γι΄αυτό αλλά εν τω μεταξύ τα χρήματα είχαν δοθεί και οι καταστροφές είχαν γίνει.

Βασικό πρόβλημα, η προχειρότητα των επεμβάσεων, που περιορίσθηκαν μόνον στην επιφανειακή αποκατάσταση των τειχών με χρήση ακατάλληλων υλικών και κακή ποιότητα εργασίας. Το χειρότερο μάλιστα, εκτός από τις κακοτεχνίες που αλλοίωσαν αισθητικά το μνημείο ήταν ότι καταστράφηκαν πολλά ιστορικά στοιχεία.

Στη σημερινή τους κατάσταση, τα τείχη του Θεοδόσιου εκτείνονται για περίπου 5,7 χλμ. Από τον νότο προς τον βορρά και συγκεκριμένα από τον «Μαρμάρινο Πύργο», γνωστό και ως «Πύργο Βασιλείου και Κωνσταντίνου»  στην ακτή του Προποντίδας  στην περιοχή του Παλατιού του Πορφυρογέννητου στη συνοικία των Βλαχερνών.  Ο Πύργος με τον αριθμό 69 που κατέρρευσε  είναι ένας από τους 96 που είχαν κατασκευαστεί συνολικά στο «έξω τείχος» ενώ άλλοι τόσοι υπήρχαν στο «έσω τείχος». Γενικά τα τείχη της Κωνσταντινούπολης ήταν μία πολύπλοκη κατασκευή και βέβαια εξαιρετικά ισχυρή. Απόδειξη ότι η μοναδική φορά που παραβιάστηκαν στα χίλια χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ήταν το 1453 με την Άλωση της Πόλης.

Η βασική κατασκευή των τειχών χρονολογείται στον 5^ο αιώνα με εντολή του Θεοδόσιου Β΄ παρ΄ότι υπήρχαν και αρχαία τείχη που όμως ήταν πολύ μικρά. Είχαν κτισθεί με διπλή οχυρωματική γραμμή και με τάφρο πριν το «έξω τείχος» ενώ είχαν φυσικά και πολλές πύλες. Δέκα συνολικά, με διασημότερη τη Χρυσή Πύλη (στο σημείο όπου αργότερα κτίσθηκε το Επταπύργιο) ενώ υπήρχαν και πολλές πυλίδες για επισκέπτες του αυτοκράτορα, αγγελιαφόρους, στρατιώτες, μοναχούς κ.ά. γνωστότερη από τις οποίες έμελλε να γίνει η Κερκόπορτα ή Ξυλόκερκος πόρτα. Πάντως ως τον 19 αιώνα οι Τούρκοι επισκεύαζαν τα τείχη για λόγους στρατιωτικούς, με την πλήρη αλλαγή όμως των τρόπων του πολέμου τα εγκατέλειψαν.