Την ιστορία της Εκάβης, της τραγικής βασίλισσας της Τροίας σε συνομιλία με σπουδαία γλυπτά, που εκτίθενται στην Εθνική Γλυπτοθήκη αφηγείται η μουσικοθεατρική performance, που θα παρουσιαστεί από 19 έως τις 23 Μαρτίου σε σκηνοθεσία και απόδοση του Κωνσταντίνου Χατζή και μουσική του Γιώργου Κουμεντάκη.
Μια παρτιτούρα λόγου και κίνησης στην οποία ακούγεται αυτούσιος ο λόγος του Ευριπίδη –χωρίς διασκευή- σε διάλογο με τη μουσική είναι η παράσταση, μια μελέτη πάνω στον πόλεμο, την προσφυγιά, τη γενοκτονία, την ελπίδα, το όνειρο, τον εφιάλτη και το σκοτάδι, όπως αναφέρουν οι συντελεστές της. Είναι η ιστορία του ανθρώπου, η αέναη δίψα του για εξουσία, καταστροφή και πόλεμο ως σπαρακτικό πορτρέτο του σύγχρονου κόσμου με όχημα τον λόγο του Ευριπίδη και το πρόσωπο της Εκάβης.
Η performance «Ευριπίδου Εκάβη» αντλεί την έμπνευσή της από τα έργα που βρίσκονται στην Εθνική Γλυπτοθήκη.
Η ιστορία της βασανισμένης Εκάβης, που μετατρέπεται σε μία μαινάδα καθώς έχει ξεριζωθεί από τον μητρικό της τόπο και ετοιμάζεται να θαφτεί για πάντα στα χώματα μιας ξένης γης, αλλιώτικης από την δική της την οποία εξουσίαζε ως βασίλισσα συνομιλεί σπαρακτικά με το παρελθόν του απανταχού ελληνισμού, έχοντας ως φόντο τις σπουδαιότερες γλυπτικές δημιουργίες των τελευταίων αιώνων. Όπως η «Πηνελόπη» (1873) του Λεωνίδα Δρόση, ο «Ιπποκένταυρος» (1901) του Θωμά Θωμόπουλου, «Η γυναίκα του Λωτ» (1962) της Φρόσως Ευθυμιάδη-Μενεγάκη, το «Κεφάλι του Μ. Αλεξάνδρου» (1958-1993) του Δημήτρη Καλαμάρα, ο «Δούρειος Ίππος» (1970) του Ιωάννη Αβραμίδη, ο «Κένταυρος» (1985) της Σοφίας Βάρη κ.ά.
Η μνήμη
Αυτή η «Εκάβη» του Κωνσταντίνου Χατζή λειτουργεί επιπλέον, ως alter ego της «Αναδυομένης» (1975) του Δημήτρη Αρμακόλα ως έργο-σύμβολο της ελληνικής κοινωνίας, της μάνας που αναδύεται από το δικό της έρεβος για να μοιραστεί το δράμα της, να λυτρωθεί μέσω της κάθαρσης, που η ίδια διεκδικεί για τον δικό της οίκο, να αφήσει το στίγμα της στην ιστορία του ελληνικού γίγνεσθαι.
Τα γλυπτά μαρτυρούν έτσι, κάθε πέρασμα, κάθε μνημονική εγγραφή και στην performance αυτή η Εκάβη μεταμορφώνεται σε ένα άλλο κινούμενο-αέρινο γλυπτό, που αναζητεί τον δρόμο της επιστροφής στην Τροία, όπου και δικαιωματικά ανήκει. Γιατί η μνήμη θεωρείται παράγοντας καθοριστικής σημασίας κατά τη διαμόρφωση της πολιτισμικής ταυτότητας μιας κοινότητας ή ενός έθνους. Συνδέεται με την κατανόηση του παρελθόντος, τη συλλογική εμπειρία και τις αξίες που κληροδοτούνται από προηγούμενες γενιές.
Το πρόσωπο, η μάνα, η γη, η πατρίδα, η βασίλισσα είναι στοιχεία του έργου. Η Εκάβη μέσα από τον κόσμο των νεκρών διασχίζει τον χρόνο, περιπλανιέται ανάμεσα στα ερείπια και στα νεκρά σώματα ενώ συνομιλεί με θεούς και ανθρώπους. Αγωνίζεται, αντιστέκεται, σηκώνεται και κοιτάζει κατάματα το τρομερό πρόσωπο του πολέμου. Ο λόγος της αντηχεί εκκωφαντικά μέσα στους αιώνες ξανά και ξανά.
Τον ίδιο δρόμο ακολουθεί και η μουσική ως μια «άλλη» περιπλάνηση ενώ ο ρυθμός αφηγείται την ιστορία κάθε ανθρώπου που περιπλανιέται σε μια άδεια, κατεστραμμένη πόλη. Ερμηνεύουν ο Κωνσταντίνος Χατζής, ο Πάνος Θεοδωρακόπουλος και ο Θάνος Στασινός.
Info
Εθνική Γλυπτοθήκη: Άλσος Στρατού, Γουδή, Τηλ. 2107709855
Μουσικοθεατρική performance: «Εκάβη»
Διάρκεια:19 έως 23 Μαρτίου
Διαβάστε επίσης:
Έχετε δει αυτό το έργο τέχνης; Αναζητείται
Απειλές, ύβρεις και κατάρες – Πράξη βίας και βανδαλισμού η επίθεση στην Πινακοθήκη
Κυβέρνηση Τραμπ: Κατάργηση επιχορηγήσεων και στο Παγκόσμιο Ταμείο Μνημείων
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ
