Η στιγμή που σταμάτησε η μουσική – Όταν η επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ γίνεται έκθεση

Απανθρακωμένα αυτοκίνητα,  άδεια μπουκάλια, φορητές τουαλέτες με σφαίρες, σκηνές των κατασκηνωτών,  πλαστικά ποτήρια, αναποδογυρισμένες καρέκλες, στραπατσαρισμένα αθλητικά παπούτσια, κοσμήματα, σακίδια πλάτης, μπλουζάκια… Το οδυνηρό ταξίδι του περάσματος από μια νύχτα γλεντιού σ’ ένα πρωινό φρίκης. Ή αλλιώς ό,τι απέμεινε  από την επίθεση της Χαμάς εκείνο το πρωινό της 7ης Οκτωβρίου στο φεστιβάλ μουσικής Supernova στην έρημο Νεγκέβ του Ισραήλ. Τεκμήρια μιας θηριωδίας, που παρουσιάζονται τώρα στην Νέα Υόρκη σε χώρο της Wall Street 35 ως μέρος της εγκατάστασης με τον τίτλο  «06:29 π.μ.: Η στιγμή που η μουσική σταμάτησε».  Μια καθηλωτική έκθεση που θυμίζει, ότι οι τρομοκράτες που επιτέθηκαν στο φεστιβάλ σκότωσαν περισσότερους από 360 ανθρώπους,  παίρνοντας 44 ομήρους.  Ενώ όπως είναι γνωστό, από τις επιθέσεις της Χαμάς στο Ισραήλ εκείνη την ημέρα βρήκαν συνολικά το θάνατο  περίπου 1.200 άνθρωποι και συνελήφθηκαν ως  όμηροι περί τους 250.

Η έκθεση παρουσιάστηκε πρώτα στο Τελ Αβίβ για διάστημα δύο μηνών και στη συνέχεια κάθε αντικείμενο που είχε συλλεχθεί, τοποθετήθηκε σε κιβώτιο και απεστάλη στην Νέα Υόρκη με πλοίο, με την έγκριση των ισραηλινών αρχών. Τα περισσότερα από τα αντικείμενα που εκτίθενται άλλωστε, παραμένουν κρατικά περιουσιακά στοιχεία,  όπως έχει διευκρινίσει ο Yoni Feingold, ένας από τους συνδιοργανωτές της έκθεσης. Διευθύντρια του έργου είναι η σύζυγός του, Reut Feingold, υπό την καθοδήγηση της οποίας πολυάριθμες φωτογραφίες και βίντεο, που προβάλλονται σε μεγάλες οθόνες δίπλα στα προσωπικά αντικείμενα των κατασκηνωτών ενημερώνουν διαρκώς τους επισκέπτες  για τις συνέπειες της επίθεσης.

Η αναπαράσταση του κάμπινγκ

Η είσοδος όμως στην έκθεση είναι χαρούμενη, μέσα από μια ταινία στην οποία οι συμμετέχοντες στο φεστιβάλ φαίνονται να χορεύουν και τραγουδούν. Αυτά πριν την επίθεση, γιατί στη συνέχεια η έκθεση οδηγεί τους επισκέπτες σε αυτό, που οι διοργανωτές αποκαλούν «δωμάτιο επίθεσης» με υπνόσακους, κινητά τηλέφωνα και άλλα αντικείμενα που άφησαν πίσω τους τα θύματα ενώ προσπαθούσαν να ξεφύγουν. Και από εκεί στο «δωμάτιο Nova», μια απαιτητική αναπαράσταση της κεντρικής σκηνής του φεστιβάλ και του μπαρ. Ταυτόχρονα ένα soundtrack παλλόμενων trance beat αυξάνει το αποπροσανατολιστικό χάος της εμπειρίας.

«Πρόθεσή μας είναι, να κάνουμε  τον επισκέπτη να νιώσει, ότι πραγματικά  βρίσκεται σε ένα χωράφι με ευκαλύπτους», όπως λέει η Virginia Fout, η διευθύντρια παραγωγής της έκθεσης στο «The Art Newspaper». Αν και λόγω εποχής επιλέχθηκε τελικά για την αναπαράσταση του χώρου του φεστιβάλ η κατασκευή 26 τεχνητών δέντρων, τα οποία φαίνεται ότι θα χρησιμοποιηθούν και σε άλλους τόπους, όπου μπορεί να ταξιδέψει η έκθεση. Η αναπαράσταση του κάμπινγκ είναι σημαντική εξάλλου, γι’ αυτό το λόγο υπάρχει και βρωμιά στο δάπεδο.

Η καθολικότητα της μουσικής

Όπως σημειώνεται πάντως, η προσέγγιση των διοργανωτών θυμίζει το κοντινό Μουσείο Μνήμης της 11ης Σεπτεμβρίου, το οποίο περιλαμβάνει χιλιάδες αντικείμενα, μεγάλα και μικρά, τα οποία εξιστορούν τις εμπειρίες των θυμάτων, των επιζώντων και των πρώτων ανταποκριτών από την τρομοκρατική επίθεση του 2001 στο Κάτω Μανχάταν.  Κάτι που επιβεβαιώνουν και οι διοργανωτές της τωρινής έκθεσης λέγοντας, ότι πράγματι αυτός ήταν ο στόχος τους, η σύνδεση δηλαδή, που επιδιώκεται να κάνουν οι επισκέπτες.

Πέρα ωστόσο, από την τεκμηρίωση της αιματοχυσίας και την ανάμνηση των θυμάτων του φεστιβάλ Tribe of Nova, οι διοργανωτές της έκθεσης θέλουν να μιλήσουν και για την καθολικότητα της μουσικής, που φέρνει κοντά τους ανθρώπους, ακόμη και σε ιδιαίτερα διχαστικές στιγμές.

 «Η μουσική είναι μια διεθνής γλώσσα. Είτε πρόκειται για το φεστιβάλ της Coachella είτε του Governors Ball ή του Glastonbury, εμείς είμαστε πάντα παρόντες, γιατί η μουσική μας συνδέει», όπως λέει ο Feingold. «Υπήρχαν εκατοντάδες άνθρωποι από το εξωτερικό που ήρθαν σε αυτό το φεστιβάλ. Ήταν μια συνεργασία με DJs από την Ινδία, τη Βραζιλία, την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες».

Και ένας ακόμη από τους διοργανωτές της έκθεσης, ο Scooter Braun, δισκογραφικό στέλεχος που είχε σχεδιάσει την συναυλία One Love Manchester, το 2017 μετά από μια τρομοκρατική επίθεση στην πόλη  πιστεύει,  ότι η μουσική δεν έχει να κάνει με την πολιτική ή την επιλογή πλευρών. «Μετά τους πυροβολισμούς στο Harvest Festival στο Λας Βέγκας ή στο Manchester Arena, η μία μουσική κοινότητα συσπειρώθηκε γύρω από την άλλη», λέει. «Η Nova ήταν η μεγαλύτερη μουσική σφαγή στην ιστορία. Και για μας είναι απαίτηση να παραμείνει η μουσική ένας ασφαλής χώρος».

Μέτρα ασφαλείας και ένταση

Προφανώς όμως, αυτό δεν συμβαίνει, έτσι οι διοργανωτές της έκθεσης έχουν λάβει  ισχυρά μέτρα ασφαλείας, με προβολές και προεγγραφή εισιτηρίων για τους επισκέπτες. Τα εισιτήρια ξεκινούν από 1δολάριο μόνον,  με τα τυχόν επιπλέον χρήματα να πηγαίνουν στο Nova Healing Journey, μια πρωτοβουλία που υποστηρίζει τα θύματα της επίθεσης της 7ης Οκτωβρίου και τις οικογένειές τους.

Η έκθεση πάντως, όπως σημειώνεται στον αμερικανικό Τύπο φθάνει στη Νέα Υόρκη σε μια στιγμή αυξημένης έντασης γύρω από τον πόλεμο Ισραήλ-Χαμάς, κατά τη διάρκεια του οποίου περισσότεροι από 34.000 κάτοικοι της Γάζας έχουν σκοτωθεί, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία, που έδωσε στη δημοσιότητα το υπουργείο Υγείας της Χαμάς στη Γάζα.

Στην Νέα Υόρκη εξάλλου, στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, μία αντιπαράθεση μεταξύ των επικεφαλής του ιδρύματος, της Αστυνομίας και διαδηλωτών υπέρ της Παλαιστίνης οδήγησε σε μαζικές συλλήψεις φοιτητών και σε διαμαρτυρίες αλληλεγγύης σε πανεπιστήμια όλης της πόλης και της χώρας.

Διαβάστε επίσης

Νέα θεωρία: Στην Ακαδημία Πλάτωνος ο τάφος του μεγάλου φιλοσόφου