Οι σπουδαίοι ανώνυμοι ήρωες του Ξένου στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Πλήθος κόσμου σε καθημερινή βάση στο Πάρκο του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος για μια ανάσα ζωής, που συνοδεύεται ιδανικά με μια έκθεση που αναπτύσσεται σε όλον τον υπαίθριο χώρο φέρνοντας κοντά τον επισκέπτη με την τέχνη.

Οι 120 «Διερχόμενοι» του εικαστικού Γιώργου Ξένου αλλά και οι «Επτά Πύλες», έργα μεγάλων διαστάσεων, φτιαγμένα από σίδηρο εκτίθενται στα Φυτεμένα Δώματα και στα Νότια Μονοπάτια του Πάρκου ενταγμένα εξαιρετικά στην θεματική του ΚΠΙΣΝ «Πρόσωπα του Ήρωα» για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821.

Όλο τον Απρίλιο και όλο το Μάιο που θα διαρκέσει η έκθεση οι δύο αυτές μνημειακού μεγέθους εγκαταστάσεις παραπέμπουν στους ανώνυμους ήρωες, απ’ αυτούς που αγνοεί η μεγάλη Ιστορία των σπουδαίων προσωπικοτήτων.

Τέτοια έργα θα μπορούσαν να είναι αυτά τα ανθρώπινα περιγράμματα / Διερχόμενοι του Γιώργου Ξένου. Έργα που με τον τρόπο τους μας καλούν να σκεφτούμε, τι σημαίνει ήρωας, ποιοι είναι οι δικοί μας ήρωες, ποια η δική μας σχέση με ό,τι χαρακτηρίζεται «ηρωική στάση».

Ανάμεσά τους κινείται και ο ίδιος ο καλλιτέχνης στο βίντεο που δημιούργησε το ΚΠΙΣΝ αναστοχαζόμενος, όπως όλοι τα ερωτήματα, που θέτουν οι «ήρωές» του. Είναι σημαντικό μάλιστα, ότι στο ΚΠΙΣΝ βλέπουμε για πρώτη φορά την πλήρη ανάπτυξη του έργου της εγκατάστασης, η οποία παραμένει ανοιχτή σε νοήματα και μηνύματα.

Χωρίς πρόσωπο κι άλλα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά όμως, οι μορφές-περιγράμματα του Γιώργου Ξένου «ενθαρρύνουν την πλήρωση του κενού με πορτρέτα από την ατελείωτη χορεία των ηρώων της κάθε επανάστασης. Οι Διερχόμενοι, οι υψιτενείς αυτές φιγούρες, είναι μια λιτανεία ηρωικών μορφών έτοιμων “Πύλας πόλεων περήσειν”», όπως σημειώνει ο δημιουργός τους.

Το υλικό από το οποίο είναι κατασκευασμένες και το διαφορετικό οπτικό αποτέλεσμα, που προκύπτει ανάλογα με τον φωτισμό (φυσικό ή τεχνητό) καθώς οι σκιές των μορφών προστίθενται στο σύμπλεγμα, διεγείρουν τη σκέψη και το συναίσθημα. Πάρα το εύθραυστο και προσωρινό καθενός από μας (όλοι είμαστε διερχόμενοι), η επιθυμία του ανθρώπου για ζωή, ελευθερία, δημιουργία είναι μέσα στο χρόνο διαρκής και ακατάβλητη. Και σε κρίσιμες εποχές, όπως ήταν τα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης, η θέλησή του μπορεί να αποδειχθεί σαν από σίδερο.

  Οι «Πύλες» εξάλλου μία πολύσημη εγκατάσταση από σίδηρο που έχει στηθεί στα Νότια Μονοπάτια παραπέμπουν σε όλες τις πύλες, που είναι ταυτόχρονα ένα άνοιγμα, μία δίοδος αλλά και ένα όριο. Από την επτάπυλη Θήβα της αρχαίας τραγωδίας ως τις σημερινές πύλες εισόδου στην Ελλάδα και την Ευρώπη και βέβαια ως την Επανάσταση του 1821 που σηματοδότησε το τέλος του ζυγού των Ελλήνων και ταυτόχρονα την είσοδό του σε μια νέα εποχή.