Πολιτισμός

Οι μεγάλες γκαλερί συνεχίζουν, όπως τα εμπορικά καταστήματα

Οι μεγάλες γκαλερί της πόλης όπως η The Breeder στο Μεταξουργείο και η Citronne στο Κολωνάκι άνοιξαν εκ νέου, αφού εντάσσονται στην κατηγορία του λιανεμπορίου. Πρόκειται για δύο υφολογικά εντελώς διαφορετικές εκθέσεις. «Μαζί με τα σούπερ μάρκετ και εμείς», παρατηρεί εύστοχα και χαριτολογώντας η ιδιοκτήτρια της Citronne Τατιάνα Σπινάρη Πολλάλη, που ξεκίνησε θεαματικά το 2008 […]

Κατερίνα Δαφέρμου

29.01.2021 | 12:01

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Τα μεγάλα σχέδια της Intralot, το παρασκήνιο για τη ΔΕΠΑ, οι νέες business του Λου Κολλάκη, έτοιμος ο Φέσσας, οι αλλαγές του Νεμπή, τα νέα πλοία του Προκοπίου, το κάλεσμα της Μήτση, οι περιπέτειες της πλατινομαλλούσας σε Βουλιαγμένη – Λεγρενά και ο ΧΧ

Το κάλεσμα της Σοφίας Σωτηράκου-Καραγεώργη, το γεύμα του Lifeline Hellas για τα νοσοκομεία Παίδων, η απονομή των FNL Awards και μία έκθεση με νόημα

Τατιάνα Σπινάρη Πολλάλη: Πάνος Χαραλάμπους με Δ. Σοτοβίκη

Οι μεγάλες γκαλερί της πόλης όπως η The Breeder στο Μεταξουργείο και η Citronne στο Κολωνάκι άνοιξαν εκ νέου, αφού εντάσσονται στην κατηγορία του λιανεμπορίου. Πρόκειται για δύο υφολογικά εντελώς διαφορετικές εκθέσεις. «Μαζί με τα σούπερ μάρκετ και εμείς», παρατηρεί εύστοχα και χαριτολογώντας η ιδιοκτήτρια της Citronne Τατιάνα Σπινάρη Πολλάλη, που ξεκίνησε θεαματικά το 2008 στον Πόρο (το 2018 στην Πατριάρχου Ιωακείμ). Όποιος προλάβει προτού πάλι κλείσουν.

«Ο κόσμος δεν το έχει αντιληφθεί ότι είμαστε ανοιχτά διότι δικαιολογημένα συνδέει περισσότερο τις γκαλερί με τα μουσεία που παραμένουν κλειστά και όχι με τα εμπορικά καταστήματα», επισημαίνει η ίδια. Οι γκαλερί άνοιξαν την περασμένη Δευτέρα μαζί με το λιανεμπόριο. Τις Δευτέρες όμως οι γκαλερί βρίσκονται πάντα σε αργία. Άρα όλες και όλες τέσσερις μέρες λειτουργούν συνολικά.

Η σύγχρονη ελληνική τέχνη

Η CITRONNE Gallery λοιπόν συνεχίζει το εκθεσιακό της πρόγραμμα με την ίδια έκθεση του Αλέκου Κυραρίνη «ὁρατῶν τε καί ἀοράτων», που είχε εγκαινιαστεί τον Οκτώβριο. Και για όσο παραμείνει ανοιχτή, διευκρινίζει η Τατιάνα Σπινάρη Πολλάλη. Συνεχίζει έτσι να προβάλλει τη σύγχρονη ελληνική τέχνη ανιχνεύοντας καίρια την εξελιχτική πορεία της.

Στην παρούσα έκθεση παρουσιάζονται σαράντα τρία καινούργια ζωγραφικά έργα με τα οποία ο Κυραρίνης επεκτείνει και τελειοποιεί τη σχεδόν εικοσαετή πορεία ζωγραφικής του συμπυκνώνοντας τα βασικά χαρακτηριστικά της.

Στα έργο του Αλέκου Κυραρίνη ο χώρος παρουσιάζεται αβαθής, αντιφυσιοκρατικός. Η τρίτη διάσταση (το περίφημο βάθος της δυτικής τέχνης) καταργείται αλλά «με απόλυτο σεβασμό όμως στις μοντερνιστικές κατακτήσεις των αρχών του εικοστού αιώνα» όπως επισημαίνεται. Παραμένουν ορατές στο έργο του οι συνισταμένες της, η παιγνιώδης ηρωνεία του Πολ Κλε και ο παιδικόμορφος σουρεαλισμός του Χουάν Μιρό.

Στις συνθέσεις του Κυραρίνη αναζωογονούνται αρχέτυπα από την τέχνη στην εγγύς και άπω Ανατολή αλλά όχι μόνο. Στο έργο του διακρίνονται αναφορές στο περίφημο κείμενο Τα ακηλίδωτα αρχέτυπα του σπουδαίου βυζαντινού-ορθόδοξου ζωγράφου Φώτη Κόντογλου το οποίο δημοσιεύτηκε στη Νέα Εστία το 1943.

Ως επιμύθιο παραθέτει εκεί τα λόγια του αγίου: «Τα μυστήρια του πνεύματος, πούναι απάνω από τη γνώση, δεν τα αισθάνουνται οι αισθήσεις του κορμιού, μηδέ το λογικό του νου, αλλά έδωκε ο Θεός την πίστη, με την οποία μονάχα γνωρίζουμε πως υπάρχουνε».

Στον καμβά του Κυραρίνη δεσπόζουν πολυποίκιλα διακοσμητικά μοτίβα που αρύονται από ποικίλες πηγές και στιγμές στην ιστορία -από την ύστερη αρχαιότητα ως τους βυζαντινούς και μεταβυζαντινούς χρόνους, τη λαϊκή μαρμαρογλυπτική και ξυλογλυπτική ως στον ποιητή, πεζογράφο και αυτοδίδακτο ζωγράφο Νίκο Γαβριήλ Πεντζίκη. Είχε και αυτός σπουδάσει πρώτα ιατρική όπως και ο γνωστός μελετητής συγγραφέας και επιμελητής της έκθεσης Νίκος Παΐσιος.

Ο οποίος σημειώνει ότι «δεν πρέπει να ζωγραφίζει κανένας στον τόπο μας, σήμερα, όπως ο Αλέκος Κυραρίνης. Η διαπίστωση αυτή, αν και υποκειμενική, δεν είναι αναγκαστικά αξιολογική. Σημαίνει απλώς ότι,μετά από πολλές προσωπικές περιδινήσεις, ο Κυραρίνης έχει βρει τον εντελώς δικό του δρόμο, εκείνον που του ταιριάζει καλύτερα. Πως στην υψηλή, πανύψηλη της Τέχνης σκάλα έχει προσπεράσει προ πολλού το πρώτο σκαλοπάτι, και πως τη μέχρι τώρα πορεία του δεν την αντιμετωπίζει με όρους σταδιοδρομίας, αλλά πιο πολύ σαν ανάβαση στο Κάρμηλον, με όρους Σιναϊτικής Κλίμακος».

Κάθε μοτίβο εντάσσεται οργανικά στην εκάστοτε σύνθεση, γιατί έχει επιλεγεί με βαθειά επίγνωση του συμβολισμού και της οπτικής του βαρύτητας. Με το βαθύτατα μεταφυσικό έργο του, οραματικό και πυκνό, δοκιμάζει στην ὁρατῶν τε καί ἀοράτων να εξευμενήσει τα πιο ζοφερά ανθρώπινα ένστικτα.

Στην έκθεση παρουσιάζεται και το βίντεο του καλλιτέχνη πάνω σε απόσπασμα της μουσικής σύνθεσης του καλλιτεχνικού διευθυντή της ΕΛΣ Γιώργου Κουμεντάκη, Το Ισοκράτημα ενός Παιδιού. Καρπός της συνεργασίας και αλληλοεκτίμησης των δύο δημιουργών.

Ο σαραντατετράχρονος σήμερα Αλέκος Κυραρίνης είχε μυηθεί στην παράδοση της γεννέτειράς του Τήνου από το εργαστήριο μαρμαρογλυπτικής του πατέρα του Γιάννη Κυραρίνη στο οποίο εξάλλου εργαζόταν από έντεκα ετών. Ο απόφοιτος της ΑΣΚΤ είχε δάσκαλο τον Γιάννη Ψυχοπαίδη.

Στην κάτω Αθήνα

Η Breeder της κάτω Αθήνας παρουσιάζει την έκθεση του Λουκ Έντουαρντ Χολ (LUKE EDWARD HALL) Figs and Honey and Sailing.

Ο ίδιος σημειώνει: «Ναύτες που χορεύουν, σκοτεινοί πρίγκιπες, ρουστίκ θεοί και εραστές. Μισοί άνθρωποι-μισοί τέρατα, μοναχικοί βοσκοί και άρχοντες μυθικών νησιών. Μανάβηδες, στρατιώτες, αρχαία αγάλματα. Σκοτεινά μάτια, ροζ μάγουλα. Λουλούδια και ελιές και δοχεία και κύματα και κρασία (…) Ερωτικό γράμμα στην ομορφιά και στη γη. Τη γη που μακάρι να γνώριζα καλύτερα αλλά που παραμένει εντελώς ζωντανή στη μνήμη μου».

Στην ατομική έκθεση του Χολ παρουσιάζονται έργα σε χαρτί πλάι σε πίνακες και κεραμικά. Η παρουσίαση ανιχνεύει σε περισσότερο βάθος τη διαχρονική καταβύθιση του καλλιτέχνη στη μυθολογία, στην ιστορία της τέχνης, στο ντιζάιν, στη μόδα, στην αρχαιολογία.

Ο Χολ προσπαθεί πάντα να ανακαλέσει εμπειρικούς χρόνους και τόπους αλλά τα σχέδιά του ξεφεύγουν πάντα προς μία υπερβατική αχλύ. Εν προκειμένω αναμειγνύει με ιδιαίτερη έμπευση βουκολικές ελληνικές σκηνές με το αγγλικό αρχέτυπο του ναυτικού και του ψαρά. Με παραστατικά χρώματα και έντονα διαγράμματα και μοτίβα, τα έργα του μοιάζουν με σύντομα, ποιητικά αφηγήματα.

Ο ρομαντισμός του γίνεται αισθητός από τον τρόπο με τον οποίο εγκολπώνει στα έργα του προσωπικούς ήρωές του. Αναμειγνύει αρμονικά τις διάφορες αισθητικές αναφορές του από την ιστορία της τέχνης. Τα όρια ανάμεσα στις σχολές και τα είδη θολώνουν καθώς διακρίνει κανείς τον Σεσίλ Μπίτον μαζί με τον Γουές Άντερσον. Τον εμπνέει ο Ζαν Κοκτώ όσο και η αμφισημία του Πάτρικ Πρόκτορ (Patrick Procktor) ή του Τζον Κράξτον (John Craxton). Αμυδρά διακρίνει κανείς και μια μακρινή συγγένεια με τον Τσαρούχη.

Αυτός ο δημιουργικός διάλογος προκύπτει και από την πολυδιάστατη, δημιουργική του δράση, που υπηρετεί με επιτυχία. Έχει ξεχωρίσει στο χώρο της μόδας και του ντιζάιν με εικονογραφήσεις σε βιβλία και τοιχογραφίες σε ξενοδοχεία και εστιατόρια. Έχει συνεργαστεί με κολοσσούς όπως ο οίκος μόδας Λανβέν (Lanvin), ο οίκος δημοπρασιών Chiristie’s και η βασιλική ακαδημιών των τεχνών (Royal Academy of Arts) στη Μεγάλη Βρετανία. Διαθέτει εβδομαδιαία στήλη στο FT Weekend των Financial Times όπου απαντά σε ερωτήσεις περί αισθητικής και στιλ. Τι άλλο;