Ο λόγος του ορμητικός, αιχμηρός, συχνά και δηκτικός αλλά πάντα ευφυής και κομψός. Η μόρφωση και η καλλιέργειά του αξιοθαύμαστα, οι ιδέες, οι απόψεις, οι προτάσεις του πάντα διαφορετικές και συχνά ένα βήμα πιο μπροστά από των άλλων.

Άνθρωπος που θαύμαζε το ωραίο, το αναζητούσε και το αναδείκνυε με την ιδιαίτερη εκλέπτυνση που τον χαρακτήριζε. Ένας εστέτ της αρχαιολογίας. Αυτός ήταν ο Γιάννης Τουράτσογλου, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 81 ετών, έχοντας αποχωρήσει δυστυχώς από την ενεργό δράση αρκετά χρόνια πριν, λόγω προβλημάτων υγείας.

Νομισματολόγος και επιγραφικός, είχε «κληρονομήσει» την πρώτη ειδικότητα από τον περίφημο καθηγητή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θωμά Μπακαλάκη που τον μύησε στα μυστικά της και την δεύτερη από τον σπουδαίο Μανόλη Ανδρόνικο και διέπρεψε και στις δύο. Γενικότερα όμως οι γνώσεις του στους τομείς της Αρχαιολογίας και της Ιστορίας υπήρξαν πάντα πεδίο αναφοράς της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας. Άλλωστε η ευρυμάθειά του υπήρξε παροιμιώδης. Όπως και το καυστικό χιούμορ του, οι χαριτωμένες ατάκες που πετούσε ξαφνικά, περιμένοντας με ένα υπομειδίαμα για να διαπιστώσει την αίσθηση που είχαν προκαλέσει… Κάτι σαν παιχνίδι για μεγάλους…

Ο Γιάννης Τουράτσογλου είχε γεννηθεί στη Θεσσαλονίκη από γονείς Κωνσταντινοπολίτες και μετά την αποφοίτησή του από το ΑΠΘ είχε συνεχίσει τις σπουδές του στη Γερμανία με υποτροφία Humboldt, εκπονώντας τη διδακτορική του διατριβή, με επόπτη καθηγητή τον P.R. Franke και θέμα «Η Νομισματοκοπία της Θεσσαλονίκης κατά τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορική Περίοδο». Καθώς μιλούσε μάλιστα πολλές γλώσσες υπηρέτησε αρχικά ως διερμηνέας στη Σχολή Εθνικής Αμύνης.

Από το 1976 όμως ανέλαβε τη θέση Εφόρου στο Νομισματικό Μουσείο και από το 1994, τη διεύθυνσή του. Έργο στο οποίο και αφοσιώθηκε με ιδιαίτερο ζήλο Επρόκειτο για μια ιδιαίτερα απαιτητική περίοδο καθώς επί των ημερών του ολοκληρώθηκε η προετοιμασία και τα εγκαίνια, το 1998, του «νέου» Νομισματικού Μουσείου. Η μεταφορά του δηλαδή από την οδό Τοσίτσα (δίπλα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο), όπου στεγαζόταν ως τότε, στο Ιλίου Μέλαθρον, το λαμπρό κτήριο Σλήμαν της οδού Πανεπιστημίου.

Παράλληλα εξάλλου εκτελούσε περιοδικά, χρέη διευθυντή στο Επιγραφικό Μουσείο, αλλά και στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, του οποίου είχε την διεύθυνση για δύο χρόνια. Επί των ημερών του μάλιστα εγκαινιάστηκε η έκδοση του περιοδικού «Το Μουσείον».

Ξεχωριστός ο ίδιος, ξεχωριστή και η θητεία του στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, όπου οι καίριες παρεμβάσεις του έδιναν συχνά λύσεις σε σημαντικά θέματα ενώ κάποιοι θα έχουν να θυμούνται και τα πικρόχολα σχόλιά του, τα οποία άλλωστε είχαν αφήσει εποχή. Γιατί η ανθρώπινη βλακεία δεν ήταν κάτι που μπορούσε να αφήσει να περάσει απαρατήρητη…

Άνθρωπος ανήσυχος εξάλλου, όπως ήταν, παρ΄ότι υπέμενε στωικά συνεδριάσεις, που έφθαναν ως τις πρώτες πρωινές ώρες έβρισκε τρόπους διαφυγής: Τα μικρά σκιτσάκια του πάνω στο χαρτί, συχνά σε κομμάτια από κάποιους φακέλους ή και σελίδες των ημερήσιων διατάξεων. Σκιτσάριζε με μονοκοντυλιά ό,τι έβλεπε απέναντί του και αυτό που έβλεπε ήταν συνήθως οι δημοσιογράφοι. Στη συνέχεια τα σκιτσάκια παραδίδονταν στον απεικονιζόμενο, όπως στην γράφουσα, συνοδευόμενα από εύστοχα λογοπαίγνια. Και συχνά δεχόταν το ερώτημα, πότε θα κάνετε έκθεση, χωρίς να απαντά.

«Σε όλους όσοι συνεργαστήκαμε μαζί του και μοιραστήκαμε τη φιλία του, θα μας λείψει πολύ», αναφέρει στο συλλυπητήριο μήνυμά της η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, η οποία συνεργάστηκε επί μακρόν με τον Γιάννη Τουράτσογλου και έχει να θυμηθεί την βαθιά καλλιέργειά του, την παιδεία και την ευστροφία του.