«Αλλόκοτες, τούβλινες κατασκευές που συνθέτουν χρωματικές πανδαισίες από ‘‘κυψέλες ζωής’’, πολύχρωμες οντότητες από ξαναζωντανεμένα μικρά, ξαναχτισμένα ερείπια, στο πείσμα των βάρβαρων καιρών, στο πείσμα των μονόχρωμων, μαύρων, σκοτεινών προμηνυμάτων».

Με αυτά τα λόγια περιγράφει ο Γιάννης Ψυχοπαίδης το έργο του που παρουσιάζεται από τις 16 Ιανουαρίου στην γκαλερί Ζουμπουλάκη, με τίτλο «Παλέρμο. Άνθρωποι και Ερείπια».

1

Μία εγκατάσταση από ζωγραφισμένα τούβλα και κεραμίδια, η οποία περιβάλλεται από σειρά εκατό σχεδίων μεικτής τεχνικής. Ένα σύνολο, που αντλεί την έμπνευσή του, όπως σημειώνει ο ίδιος από το πρόσφατο ταξίδι του στην Μάγκνα Γκρέτσια και τους ερειπιώνες των σικελικών πολιτισμών της, αλλά και από τα ακρογιάλια της Πελοποννήσου, όπου ο περιπατητής μπορεί να ανακαλύψει τους μικρούς θησαυρούς, που απλόχερα προσφέρει η θάλασσα σε όσους ψάχνουν και βρίσκουν.

Πέτρες, βότσαλα, σπασμένα ξύλα, κοχύλια αλλά και φθαρμένα πλαστικά, σκουριασμένα σίδερα και φαγωμένα μάρμαρα είναι αυτά που ξεβράζονται από το κύμα ακατάπαυστα, με τα πιο ελαφριά από αυτά να παρασέρνονται πιο εύκολα και πιο μακριά γεμίζοντας τις αμμουδιές. Είναι τα σπασμένα τούβλα και τα κεραμίδια, οι μικρές αλλοιωμένες φόρμες, θραύσματα που έχουν χάσει το πρώτο τους σχήμα, για χρόνια μέσα στο νερό. Αυτά που ο καλλιτέχνης θα ανασύρει για να τους δώσει μια νέα ζωή.

Γιάννης Ψυχοπαίδης
Γιάννης Ψυχοπαίδης

Οι θρυμματισμένες μνήμες

«Σπαρμένα στην άμμο, με τις παράξενες όψεις, οι «κυψέλες» αυτές από σπασμένα τούβλα και τσακισμένα κομμάτια, με τον χρόνο να ’χει λειάνει την μορφή τους ψάχνουν έναν φανταστικό, ελλειπτικό μικρόκοσμο μιας παράδοξης μικρογλυπτικής από όγκους, πλαστικούς ρυθμούς και καμπυλώσεις θερμών χρωματικών τόνων», όπως λέει ο ίδιος.

«Μέλη από παλιά οικοδομήματα ήταν κάποτε και αυτά, κομμάτια και θρύψαλα από περήφανα κτίσματα, ανθρώπινες κατασκευές για ταπεινά ή μεγαλειώδη ενδιαιτήματα, μάρτυρες άλλων εποχών, ίχνη στους χρόνους που περνούν και αφήνουν πίσω τους ερείπια».

Από πού και από πότε προέρχονται, άγνωστο. Είτε από μακρινό όμως, είτε από το κοντινό παρελθόν έχουν μια κοινή μοίρα, καθώς ξεβράζονται στο σήμερα αλλά κι έναν κοινό προορισμό, θα μπορούσε να πει κανείς: Να ανακαλέσουν μνήμες ή να δημιουργήσουν με την φαντασία την προϊστορία τους, μια περασμένη ζωή και για τα ίδια αλλά και για τους ανθρώπους, που έχτιζαν και στέριωναν μ΄αυτά, τα σπίτια τους, τις ελπίδες και τα όνειρά τους.

«Αυτές οι θρυμματισμένες μνήμες, τα σπαράγματα μιας άλλης ζωής ζητούν σήμερα να μεταμορφωθούν μέσα από την εικαστική γλώσσα σε μικρές συμβολικές «κοιλάδες των ναών», φανταστικά κτίσματα και κατοικίες, πρωτόγονοι νέοι οικισμοί, μαρτυρίες μιας νέας ελπίδας για την συνέχιση της ζωής», καταλήγει ο Γιάννης Ψυχοπαίδης.

Γεννημένος στην Αθήνα με σπουδές στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών και μεταπτυχιακά στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου, με μακρά παραμονή στην Γερμανία αλλά στην συνέχεια από το 1994 καθηγητής στην ΑΣΚΤ ο Γιάννης Ψυχοπαίδης παρουσιάζει την δουλειά του στην Ελλάδα αλλά και σε μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις, στις ΗΠΑ και στην Ιαπωνία.

Κατά την δεκαετία του 1960 υπήρξε μέλος της Καλλιτεχνικής Ομάδας Α΄ στην Αθήνα και της εικαστικής ομάδας του περιοδικού ”Επιθεώρηση Τέχνης” ενώ ήταν επίσης ιδρυτικό μέλος της ομάδας των ”Νέων Ελλήνων Ρεαλιστών” (1971-1973) και του Κέντρου Εικαστικών Τεχνών (1974-1976).

Info

Γκαλερί Ζουμπουλάκη: Πλ. Κολωνακίου 20, Τηλ. 2103608278

Γιάννης Ψυχοπαίδης «Παλέρμο – Άνθρωποι και Ερείπια»

Διάρκεια έκθεσης: 16 Ιανουαρίου – 8 Φεβρουαρίου

Διαβάστε επίσης:

Η πινακοθήκη των ηρώων από τον Γιάννη Ψυχοπαίδη

Μαρλίν Ντιμά: Το σύγχρονο βλέμμα της τέχνης στα κυκλαδικά ειδώλια

Δάκης Ιωάννου: Ελπίζω να έρθει το τέλος της τέχνης που είναι «της μόδας»