Για το χαμόγελό της μόνο! Νέα αίθουσα για τη Μόνα Λίζα στον απόηχο αρνητικών σχολίων

Απογοητευμένοι, δυσαρεστημένοι, ταλαιπωρημένοι. Περί τα δέκα εκατομμύρια το χρόνο είναι οι επισκέπτες, που φθάνουν στο Λούβρο για να δουν τη Μόνα Λίζα, αλλά η εμπειρία τους, όπως τουλάχιστον καταγράφεται στο διαδίκτυο μόνον θετική δεν είναι…

Η μακρά αναμονή στην ουρά, που φθάνει άνετα τις δύο ώρες, στην συνέχεια ο εντελώς περιορισμένος χρόνος – το πολύ 50 δευτερόλεπτα – που τους παρέχεται για να σταθούν μπροστά της και να την θαυμάσουν από απόσταση φυσικά, στριμωγμένοι και απηυδισμένοι μαζί με άλλους ομοιοπαθείς φαίνεται να δικαιολογούν τις αρνητικές αντιδράσεις τους.

Οι διαμαρτυρίες προέρχονται από έναν ιστότοπο που παρέχει εκπτώσεις και προσφορές στα μέλη του, το CouponBirds, το οποίο με βάση περί τις 18.000 κριτικές για τα διασημότερα έργα τέχνης στον κόσμο κατέληξε στην Μόνα Λίζα ως μακράν «το πιο απογοητευτικό αριστούργημα του κόσμου».

Προφανώς και δεν πρόκειται για ουσιαστικές κριτικές, άλλωστε μερίδα των επισκεπτών, κακά τα ψέματα, αγνοεί ακόμη και τα βασικά για το συγκεκριμένο έργο – ορισμένοι δυσφορούν ακόμη και για το μικρό μέγεθός του (!) – ενώ οι περισσότεροι αναλώνουν τον ελάχιστο χρόνο τους, έχοντας την πλάτη στον πίνακα, για να βγάλουν selfie. Ωστόσο αυτά δεν έχουν σχέση με την ταλαιπωρία που υφίστανται.

Ακόμη κι αν δεν διαμαρτύρονται εξάλλου όλοι, το Λούβρο έχει πάρει το μήνυμα. Και παρ’ ότι προτάσσει ως δικαιολογία τον υπερτουρισμό – πράγμα αληθές αν και συμβαίνει σε όλα τα μεγάλα μνημεία – αλλά και την αποπνικτική ζέστη το καλοκαίρι ετοιμάζεται να αναλάβει δράση.

Σχέδιο υψηλού κόστους

Έναν νέο χώρο, αποκλειστικά αφιερωμένο στο αριστούργημα του Λεονάρντο ντα Βίντσι, προτίθεται έτσι, να δημιουργήσει το μουσείο, σύμφωνα με δηλώσεις της διευθύντριάς του Λοράνς ντε Καρ στους Times. Το σχέδιο δεν έχει ακόμη αποσαφηνιστεί, όμως η κυρία ντε Καρ είναι σε θέση να γνωρίζει τη δυσαρέσκεια του κοινού, που αντανακλά φυσικά στον τρόπο που διαχειρίζεται το μουσείο τα εκθέματά του.

«Οι επισκέπτες δεν απολαμβάνουν το έργο στην αίθουσα όπου βρίσκεται σήμερα, επομένως αισθανόμαστε ότι δεν κάνουμε καλά τη δουλειά μας», όπως είπε στην εφημερίδα. Προσθέτοντας, ότι η έκθεση του πίνακα σε έναν ξεχωριστό χώρο θα μπορούσε να αντιστρέψει τις αρνητικές εντυπώσεις. Άλλωστε, όταν ακόμη και ελάχιστοι επισκέπτες περιγράφουν την εμπειρία τους ως «μαρτύριο» δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια εφησυχασμού.

Μία από τις ιδέες μάλιστα, που υπάρχουν ήδη, είναι η τοποθέτησή της σε αίθουσα που θα δημιουργηθεί κοντά στην είσοδο του μουσείου, στο υπόγειο κάτω από την γυάλινη πυραμίδα, κάτι που θα επέτρεπε στους επισκέπτες να έχουν άμεση πρόσβαση. Το σχέδιο όμως θα πρέπει να εγκριθεί και από την υπουργό Πολιτισμού Ρασιντά Ντατί αλλά κυρίως από τον υπουργό Οικονομικών Μπρουνό Λε Μερ. Ειδικά για τον τελευταίο το κόστος του συγκεκριμένου έργου, περί τα 500 εκατομμύρια ευρώ θεωρείται απαγορευτικό, καθώς μάλιστα έχει ζητήσει από τους πολιτιστικούς φορείς της χώρας να κάνουν οικονομία.

Ωστόσο, αυτό δεν πτοεί το μουσείο. «Η πρόθεση του μουσείου είναι πλέον ώριμη», όπως δηλώνει η ντε Καρ. «Πρέπει να δεχθούμε ότι ο πίνακας είναι ένα παγκόσμιο μνημείο, που είναι πέρα ​​από τον έλεγχό μας».

Η αδικία

Η Μόνα Λίζα βρίσκεται σήμερα στην Salle des États, η οποία ανακαινίσθηκε ριζικά το 2019, όταν τοποθετήθηκε και ένα αντιανακλαστικό γυάλινο πέτασμα μπροστά της για καλύτερη θέαση.  Ο προηγούμενος διευθυντής του Λούβρου μάλιστα, Ζαν-Λικ Μαρτινέζ προχώρησε τότε, εκτός από την ανανέωση του φωτισμού και σε αλλαγή της διάταξης της αίθουσας, ώστε να αντιμετωπιστεί ο συνωστισμός στις ώρες αιχμής αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

Εν τέλει με 25.000 επισκέπτες την ημέρα η Salle des États είναι πάντα ασφυκτικά γεμάτη, γεγονός που δεν εμπόδισε –μάλλον διευκόλυνε – τους ακτιβιστές περιβάλλοντος, που δύο φορές ως τώρα, την μία πετώντας τούρτα στον πίνακα και την δεύτερη σούπα θέλησαν να κοινοποιήσουν μ’ αυτόν τον τρόπο τις διαμαρτυρίες τους. Η Μόνα Λίζα δεν κινδύνευσε φυσικά, αφού προστατεύεται από το ειδικό τζάμι, όμως οι απορίες παραμένουν για τους φύλακες, που υποθετικά αγρυπνούν εμποδίζοντας τον κόσμο να πλησιάσει ή σταθεί λίγο περισσότερο μπροστά της.

Στην ίδια αίθουσα εξάλλου, σημειώνεται μία μεγάλη αδικία, καθώς τα αριστουργήματα που βρίσκονται δίπλα στην Τζοκόντα ελάχιστα συγκεντρώνουν την προσοχή των επισκεπτών. Πρόκειται για πίνακες μεγάλων ζωγράφων της Αναγέννησης του Τιτσιάνο, του Τιντορέτο, του Βερονέζε και του Τζορτζιόνε, μια εξαιρετική συλλογή βενετσιάνικων έργων του 16^ου αιώνα, που «σβήνουν», αν μπορεί να το πει κανείς έτσι, μπροστά στη φήμη της Μόνα Λίζα. Αν τώρα όλα αυτά αλλάξουν επί τα βελτίω είναι θέμα των ενεργειών που θα αποφασιστούν.

Διαβάστε επίσης:

Το φιρμάνι- διαβατήριο του λόρδου Βύρωνα στο Μουσείο Ακρόπολης

Μόραλης, Θεόφιλος, Ιακωβίδης, Τσαρούχης, οι μεγάλοι της ελληνικής ζωγραφικής σε δημοπρασία

Ένας Πούτιν με πάνες – Η νέα βιογραφική ταινία του Ρώσου προέδρου