Εριέτα Αττάλη: Η διεθνής φωτογράφος της αρχιτεκτονικής και του τοπίου στο Βυζαντινό Μουσείο

Οι γνώμες συχνά διχάζονται, αν η ασπρόμαυρη φωτογραφία είναι πιο ωραία ή πιο δυνατή από την έγχρωμη, για την  Erieta Attali ωστόσο, την σπουδαία ελληνοϊσραηλινή φωτογράφο με την διεθνή καριέρα και φήμη η πλάστιγγα γέρνει σαφώς στην πρώτη.

Πώς να αποτυπωθεί καλύτερα η σχέση ανάμεσα στο τοπίο και την αρχιτεκτονική σε ακραίες συνθήκες _ αντικείμενο που πρωτίστως την ενδιαφέρει_ ή αίφνης το Παρίσι της εποχής της πανδημίας και γενικά η αίσθηση του κενού και η έλλειψη ζωής… Στην έκθεσή της, που εγκαινιάζεται την Πέμπτη στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, έναν χώρο οικείο, όπου κάποτε, πριν από 30 χρόνια έκανε την πρακτική της άσκηση, οι φωτογραφίες της – έργα τέχνης κάτω από τον τίτλο «Limina» είναι φυσικά και έγχρωμες, αλλά πάντα με στοχευμένη ματιά.

Με θέμα την αρχιτεκτονική ως αναπόσπαστο τμήμα του τοπίου η Erieta Attali παρουσιάζει δεκαοκτώ μεγάλων διαστάσεων έργα της και μέσα από αυτά ταξιδεύει αλλά κυρίως προβληματίζει το θεατή για τις περιβαλλοντικές συνθήκες παγκοσμίως. Γιατί η ίδια έχει αφιερώσει πάνω από δύο δεκαετίες, προκειμένου να διερευνήσει αυτή τη σχέση μεταξύ αρχιτεκτονικής και τοπίου σε όλες τις περιοχές του κόσμου από την Ευρασία ως την Αυστραλία και ως την Αμερική και μάλιστα πώς αυτή διαμορφώνεται υπό την επίδραση της κλιματικής αλλαγής.

Στην πραγματικότητα μέσα από το φωτογραφικό της φακό, που στέκεται ιδιαίτερα σε περιοχές όπου το φαινόμενο εμφανίζεται πιο έντονο η Attali μελετά την επίδραση του περιβάλλοντος στον άνθρωπο, που καλείται να επαναπροσδιορίσει το κέντρο σε σχέση προς την περιφέρεια, όπως αυτό αποτυπώνεται στον διάλογο αρχιτεκτονικής και τοπίου.

Με τις κουλτούρες της νοτιοανατολικής Μεσογείου στο αίμα της, η 55χρονη σήμερα Erieta Attali γεννήθηκε στο Τελ Αβίβ αλλά μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη και την Αθήνα, με πρώτες σπουδές στο Tμήμα Φωτογραφίας του TEI Aθηνών. Ακολούθησαν σπουδές φωτογραφίας στο Goldsmith’s College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, το διδακτορικό της στη Σχολή Αρχιτεκτονικής και Σχεδίασης του Πανεπιστημίου RMIT στη Μελβούρνη της Αυστραλίας ενώ συνέχισε ως ερευνήτρια στη Σχολή Αρχιτεκτονικής του Columbia University στη Νέα Υόρκη και στο Πανεπιστήμιο Waseda στο Τόκιο.

Με έδρα την Νέα Υόρκη σήμερα και με διεθνή καριέρα η Attali έχει εργαστεί ωστόσο στο παρελθόν και επί μία δεκαετία, από το 1992 ως το 2002 και για το ελληνικό υπουργείο Πολιτισμού, κυρίως όσον αφορά αρχαιολογικές ανασκαφές και ευρήματα. Την ίδια περίοδο παρόμοια δραστηριότητα ανέπτυξε και στην Ιταλία την Τουρκία, τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο με ειδικότητα  την φωτογράφηση υπόγειων ταφών και τοιχογραφιών.  Παράλληλα, έκτισε την ακαδημαϊκή της σταδιοδρομία  αφού από τον Ιανουάριο του 2020 κατέχει θέση επίκουρης καθηγήτριας Αρχιτεκτονικής Φωτογραφίας στο Irwin S. Chanin School of Architecture και στο Cooper Union της Νέας Υόρκης ενώ από τον Ιανουάριο του 2021 είναι επίκουρη καθηγήτρια και στο National University της Σιγκαπούρης.

Το έργο της έχει περιοδεύσει σε όλο τον κόσμο ενώ έχει παρουσιαστεί από μεγάλους εκδοτικούς οίκους και από διεθνή περιοδικά design. Πολυβραβευμένη επίσης, ήταν αποδέκτης και πολλών υποτροφιών και διακρίσεων, όπως από το Ίδρυμα Fulbright, το Ίδρυμα Ιαπωνίας, το Ίδρυμα Graham στο Σικάγο, το Ίδρυμα Dreyer στη Δανία, το Συμβούλιο Τεχνών της Δανίας, τη Νορβηγική Πρεσβεία στην Κοπεγχάγη, το Υπουργείο Πολιτισμού της Χιλής στο Σαντιάγο της Χιλής, το Ερευνητικό ίδρυμα  Marie Curie και άλλα.

Η έκθεση  της Attali αναπτύσσεται στον ισόγειο χώρο του Μεγάρου της Δούκισσας της Πλακεντίας και στους εξωτερικούς τοίχους των περιμετρικών κτηρίων της κεντρικής αυλής του μουσείου.

Τη φωτογραφική έκθεση συνοδεύει εξάλλου φωτογραφική προβολή με τίτλο «Απαθανατίζοντας τo Άδειο Σκηνικό. Το Παρίσι σε εγκλεισμό» (στο δεξί τμήμα του ισογείου του κεντρικού κτηρίου). Εδώ η καλλιτέχνης  παρουσιάζει φωτογραφικές της αποτυπώσεις με τη χρήση iPhone, διάσημων αρχιτεκτονημάτων-τοποσήμων του Παρισιού κατά τη διάρκεια των περιοριστικών μέτρων, λόγω της πανδημίας το 2020. Έτσι, για πρώτη φορά απαθανατίζεται φωτογραφικά μια ιστορική περίοδος της Πόλης του Φωτός στερημένη από την ανθρώπινη παρουσία και τον πολύβουο καθημερινό αστικό της χαρακτήρα. Την παρουσίαση της προβολής πλαισιώνει μουσικά το άλμπουμ  «Lontano»  (ECM Records με τους Anja Lechner, τσέλο και François Couturier, πιάνο).

Info:

 Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο: Βασιλίσσης Σοφίας 22

 Έκθεση: «Limina» της Erieta Attali

 Διάρκεια: 9 Ιουλίου έως 30 Σεπτεμβρίου

Διαβάστε επίσης:

Νίκος Μπακουνάκης: Το ανεξίτηλο μελάνι της δημοσιογραφίας σαν μυθιστόρημα

Γιατρομανωλάκης: Πολιτιστικό masterplan για τη Θεσσαλονίκη, από το πρόγραμμα του Ταμείου Ανάκαμψης

Η «Γυναίκα της Ζάκυθος» του Σολωμού στο Μέγαρο Μουσικής – Δοκιμιακή προσέγγιση σε ένα «θρίλερ»