Μία μαρμάρινη προτομή άνδρα, σε άριστη κατάσταση ξεπήδησε μέσα από το τείχος της αρχαίας πόλης της Λαοδίκειας της Μικράς Ασίας κατά τις ανασκαφές που γίνονται στην περιοχή.

Είναι εντυπωσιακό μάλιστα, πώς το κεφάλι διατηρήθηκε άθικτο ανάμεσα στις πέτρες και τα χώματα όπου ήταν θαμμένο.  Γιατί το γλυπτό αυτό, μαζί με άλλα πιθανώς, είχε χρησιμοποιηθεί μαζί με μπάζα κάθε είδους, προκειμένου για να γεμίσουν το ενδιάμεσο χώρο του οχυρωματικού τείχους της πόλης που κτίσθηκε τον 5ο μ.Χ. αιώνα.

Και δεδομένου, ότι εκείνη την εποχή όλα τα ειδωλολατρικά μνημεία είχαν καταστραφεί ή απαξιωθεί γενικότερα, λόγω της επικράτησης της νέας θρησκείας του Χριστιανισμού, τα απομεινάρια του παρελθόντος  άνετα μπορούσε να πεταχτούν στα σκουπίδια. Σ΄αυτό συνέβαλαν επίσης και οι σεισμοί στην περιοχή, που είχε μετατρέψει πολλά οικοδομήματα σε ερείπια.

Όπως δήλωσε  ο επικεφαλή των ανασκαφών στην Λαοδίκεια το συγκεκριμένο τείχος εκτείνεται από τα δυτικά της σκηνής του αρχαίου θεάτρου και η πλήρωσή του με διάφορα υλικά φθάνει τα οκτώ μέτρα. Κυρίως μάλιστα τα υλικά της γέμισης ήταν κτηριακά κατάλοιπα. Ανάμεσά τους και η προτομή, που θεωρείται ότι ανήκε σε άτομο μεγάλης ηλικίας, πιθανώς ιερέα ο οποίος έζησε πριν από 2000 χρόνια.

Η μαρμάρινη προτομή όπως βρέθηκε μέσα στα μπάζα τείχους της Λαοδίκειας

Οι αρχαιολόγοι μάλιστα πιθανολογούν ότι ήταν ο ιερέας  του ναού του Διός που ήταν προστάτης θεός της πόλης. Το εύρημα πάντως μεταφέρθηκε στον Μουσείο του Ντενιζλί.

Να σημειώσουμε ότι η Λαοδίκεια η εν Φρυγία ήταν πόλη κτισμένη στο σημείο που ο ποταμός Λύκος συμβάλλει με τον ποταμό Μαίανδρο. Αρχικά ονομαζόταν Διόσπολις δηλαδή Πόλη του Δία, και στη συνέχεια Ροαί, ενώ το όνομα Λαοδίκεια της το έδωσε ο Αντίοχος Β΄ προς τιμή της συζύγου του. Ο Αντίοχος Β΄ ήταν βασιλιάς του ελληνικού βασιλείου των Σελευκιδών κατά την περίοδο 261 – 246 π.Χ.  ενώ στους Ρωμαίους πέρασε η πόλη το 133 π.Χ. Το 66 π.Χ όμως η πόλη καταστράφηκε από σεισμό το 66 π.Χ. και την ανοικοδόμησε ο Μάρκος Αυρήλιος. Η Λαοδίκεια υπήρξε εξάλλου μία από τις πρώτες πόλεις που εκχριστιανίσθηκαν, υπάρχει άλλωστε και επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς τους κατοίκους της.

Σήμερα είναι ένας μεγάλος αρχαιολογικός χώρος με σπάνια και σε μεγάλο βαθμό διατηρημένα κτίρια. Έχει ναούς, θέατρο, αγορά και το μεγαλύτερο  αρχαίο στάδιο στη Μικρά Ασία.