Ορμητικός, θυελλώδης, με πάθος και γνώσεις. Και ταυτόχρονα ένας γλυκύτατος άνθρωπος με καρδιά μικρού παιδιού και ανεξάντλητο χιούμορ. Αλλά πάνω απ’ όλα ένας σπουδαίος δημοσιογράφος με όλα τα γράμματα κεφαλαία. Αυτός ήταν ο Κώστας Παπαϊωάννου που έφυγε χθες από τη ζωή σε ηλικία 84 ετών, έχοντας αφήσει πίσω του μία σπουδαία δημοσιογραφική παρακαταθήκη στους αναγνώστες του αλλά και σε όσους είχαν την τύχη να συνεργαστούν μαζί του.

Πολιτικός συντάκτης παλαιάς κοπής, που είχε τη δυνατότητα να συνομιλεί με πρωθυπουργούς και προέδρους κάθε κόμματος και βαθύτατα δημοκράτης είχε δημιουργήσει από το 1979 -αρχικά με μερικούς ακόμη δημοσιογράφους- την πολιτική-σατιρική εφημερίδα «Ποντίκι», η οποία με τις αποκαλύψεις της προκαλούσε αναταραχές στον πολιτικό στίβο. Όσο και με τα εξώφυλλά της ωστόσο, που συχνά ήταν σκληρά σατιρικά κολάζ στο πρότυπο αντίστοιχων γαλλικών εντύπων. Ο Κώστας Παπαϊωάννου όμως δεν φοβόταν τις συγκρούσεις, που ήταν τακτικές με άτομα της εξουσίας.

Είχε γεννηθεί το 1938 στη Νέα Σμύρνη από πατέρα Αθηναίο και μητέρα από την Κωνσταντινούπολη. Σε ηλικία μόλις 18 ετών άρχισε να δουλεύει στην εφημερίδα «Ακρόπολις» στο δικαστικό ρεπορτάζ και στη συνέχεια στο ελεύθερο ενώ από το 1974, μετά την μεταπολίτευση μεταπήδησε στην εφημερίδα «Τα Νέα» ως υπεύθυνος του πολιτικού ρεπορτάζ. Ταυτόχρονα και για μερικά χρόνια, από το 1975 ως το 1978 ήταν αρχισυντάκτης του περιοδικού «Αντί». Στα «Νέα» έμεινε ως το 1986, στη συνέχεια όμως αφοσιώθηκε πλήρως στο δικό του έντυπο αλλά και στη συγγραφή βιβλίων.

Η πολιτική ιστορία της νεώτερης Ελλάδας έως και της πρόσφατης  -πόλεμος, κατοχή, εμφύλιος, αποστασία, χούντα,  Κυπριακό, η ιστορία των κομμάτων- ήταν τα θέματα με τα οποία ασχολήθηκε στα βιβλία του, όπως όμως και μεγάλες ανεξιχνίαστες υποθέσεις, όπως η δολοφονία του αμερικανού δημοσιογράφου Τζορτζ Πολκ το 1948, η δίκη  του Αριστείδη Παγκρατίδη και βέβαια περισσότερο απ΄όλα η δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη το 1963.

 Μετά τη συνταξιδότησή του, το 2005 ο Κώστας Παπαϊωάννου εγκαταστάθηκε μονίμως στην Αίγινα με την αγαπημένη του σύντροφο Ελένη και από εκεί συνέχισε βέβαια να γράφει.

 Ανάμεσα στα βιβλία του σημειώνουμε: «Η ιστορία της Κυρίας ΟΥ» (Καστανιώτης, 1983), «Ο δράκος του Σέιχ-Σου: υπόθεση Παγκρατίδη» (Το Ποντίκι, 1988), «Δέκα μικροί και μεγάλοι νέγροι» (Το Ποντίκι, 1989). «Ιστορία μιας νύχτας ατέλειωτης» (Το Ποντίκι, 1991), «Αστυνομική ιστορία» (Το Ποντίκι, 1992), «Πολιτική δολοφονία, Θεσσαλονίκη ’48: Υπόθεση Τζωρτζ Πολκ» (Το Ποντίκι, 1993), «Πολιτική δολοφονία, Θεσσαλονίκη ’63: Υπόθεση Γρηγόρη Λαμπράκη (Το Ποντίκι, 1993), «15 Ιουλίου 1965: «Επιχείρηση ΑποσταΣΙΑ» (Το Ποντίκι, 1995), «Αρχίστε από δω τον Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο!» (Το Ποντίκι, 1995), «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει: μια πολιτική ανασκο(λο)πηση της Ιστορίας, 1944-2007» (Καστανιώτης, 2008), «Ποιος επιτέλους κυβερνά αυτή τη χώρα;» (Λιβάνη, 2013), «Οι έξι θάνατοι του Τζωρτζ Πολκ» (Πατάκης,  2018).

Διαβάστε επίσης

Πέθανε ο δημοσιογράφος Κώστας Παπαϊωάννου