Σε νέες αποκαλύψεις προχωρούν οι Financial Times για το φλέγον ζήτημα της επιστροφής των γλυπτών του Παρθενώνα.

Σύμφωνα με το νέο τους δημοσίευμα οι Financial Times, αποκαλύπτουν ένα νέο παρασκήνιο σχετικά με τις «κρυφές» συναντήσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον επικεφαλής του Βρετανικού Μουσείου, Τζορτζ Όσμπορν.

Με βάση το δημοσίευμα ο κ. Μητσοτάκης φέρεται να ανέφερε στον Τζορτζ Όσμπορν πως η επιστροφή των Γλυπτών στη χώρα που ανήκουν είναι «το πάθος του». «Το ήθελα πάρα πολύ από την πρώτη φορά που είδα τη Ζωφόρο, όταν ήμουν περίπου 18 ετών και επισκέφθηκα το Βρετανικό Μουσείο. Αυτό που με σόκαρε και με εξόργισε ήταν ότι το μνημείο ήταν σπασμένο. Είναι σαν να έχεις πάρει τη Μόνα Λίζα και να την έχεις κόψει στη μέση», πρόσθεσε.

Απ’ την άλλη, ο Τζορτζ Όσμπορν, θεωρεί ότι οι συναντήσεις πηγαίνουν πολύ καλά, ενώ ο κ. Μητσοτάκης υποστήριξε ότι υπάρχει εμπιστοσύνη και σεβασμός.

Ο κ. Οσμπορν αρνήθηκε να μιλήσει δημόσια για τις συνομιλίες του με τον κ. Μητσοτάκη, για να «προσταστέψει» τον Έλληνα Πρωθυπουργό, καθώς ο,τιδήποτε πει θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί εναντίον του ενόψει εκλογών.

«Είχες δύο λογικούς ανθρώπους σε ένα δωμάτιο, χωρίς προηγούμενα μεταξύ τους», είπε ένας από τους συνεργάτες του επικεφαλής του Μουσείου και εσυνέχισε «Θα πρέπει να μπoρέσουν να καταλήξουν σε μια συμφωνία ώστε κάποια από τα Γλυπτά να βρίσκονται στο Λονδίνο και μερικά από αυτά στην Αθήνα».

Πιο συγκεκριμένα, το άρθρο αναφέρει αναλυτικά:

«Λίγα είναι τα πράγματα για τα οποία ο Κυριάκος Μητσοτάκης μιλά με πάθος. Μετά από 3,5 χρόνια στο τιμόνι της χώρας του, είναι γνωστός για την αποτελεσματικότητά του, τις οργανωτικές του ικανότητες και τις μεταρρυθμίσεις υπέρ των επιχειρήσεων […] Ο Όσμπορν δεν γνώριζε σχεδόν καθόλου τον Μητσοτάκη πριν από τη συνάντησή τους. Αλλά οι δύο το πέτυχαν.

Ο Μητσοτάκης είπε στους συναδέλφους στη συνέχεια ότι υπήρχε ‘εμπιστοσύνη και σεβασμός’, ενώ ο Όσμπορν είδε τον Έλληνα πρωθυπουργό ως έναν αποτελεσματικό τεχνοκράτη, αστειευόμενος μάλιστα σε συναδέλφους ότι ο Μητσοτάκης, ένας Αγγλόφιλος, ήταν ‘ο Ρίσι Σουνάκ της Ελλάδας’. Ο Όσμπορν αρνήθηκε να μιλήσει δημόσια για τις συνομιλίες του με τον Μητσοτάκη, φοβούμενος ότι οτιδήποτε πει θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί εναντίον του πρωθυπουργού, ο οποίος βρίσκεται αντιμέτωπος με εκλογές τους επόμενους μήνες. Αλλά συνάδελφοί του είπαν πως πίστεψε αμέσως ότι θα μπορούσε να υπάρξει συμφωνία. ‘Ουσιαστικά, είχες δύο λογικούς ανθρώπους σε ένα δωμάτιο χωρίς βαρίδια ή προϊστορία’ είπε πηγή από το Βρετανικό Μουσείο. ‘Θα μπορούσατε να καταλήξετε σε μια συμφωνία όπου κάποια από τα Γλυπτά ανά πάσα στιγμή θα βρίσκονται στο Λονδίνο και μερικά από αυτά στην Αθήνα’. Μπορεί η πρόταση να ακούγεται λογική, όμως η Ελλάδα πιστεύει ότι τα Γλυπτά εκλάπησαν από τον Έλγιν, ανήκουν στον ελληνικό λαό και πρέπει να επιστραφούν άμεσα στο υπέροχο νέο Μουσείο της Ακρόπολης στην Αθήνα. Ο Όσμπορν, εν τω μεταξύ, περιορίζεται από την Πράξη του 1963 του Κοινοβουλίου, η οποία απαγορεύει στο Βρετανικό Μουσείο να επιστρέψει οριστικά τα Γλυπτά του Παρθενώνα.

Η βρετανική κυβέρνηση δεν πρόκειται να αλλάξει το νόμο, παρά τις εκκλήσεις να το πράξει από επιτροπή της Unesco το 2021. Η αποτυχία εξεύρεσης συμφωνίας είναι μια πολύ πραγματική πιθανότητα. Η πρόταση του Όσμπορν χρησιμοποιεί μια σειρά από στρατηγικές για να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ των πλευρών, συμπεριλαμβανομένης της ανταλλαγής. Σύμφωνα με άτομα που ενημερώθηκαν για το σχέδιο, θα προέβλεπε μια σειρά συμφωνιών δανεισμού που θα αφορούσαν τα Γλυπτά, οι οποίες σταδιακά θα χτίσουν εμπιστοσύνη.

Η Ελλάδα δεν θα απαρνηθεί την αξίωσή της -θα ήταν μεγάλο πρόβλημα για τον Μητσοτάκη να δεχτεί ένα ‘δάνειο’ αυτού που θεωρείται ελληνική περιουσία- αλλά το Βρετανικό Μουσείο θα συμφωνούσε να στείλει στην Αθήνα το ένα τρίτο ή περισσότερα από τα Γλυπτά για καθορισμένο χρονικό διάστημα, όπως 10 χρόνια. Υπάρχει μάλιστα και προηγούμενο. Ένα από τα Γλυπτά -ο ημίθεος Ιλισσός- είχε δανειστεί στον Βλαντιμίρ Πούτιν, για να εκτεθεί στο μουσείο Ερμιτάζ της Αγίας Πετρούπολης το 2014.

Ένα προφανές πρόβλημα είναι αν οι Έλληνες θα τα επέστρεφαν στο τέλος της περιόδου. Ο Ρίτσαρντ Λάμπερτ, προκάτοχός του Όσμπορν στο Βρετανικό Μουσείο και πρώην συντάκτης των FT, λέει: ‘Υπέθεσα ότι αν δανείζονταν, δεν θα επέστρεφαν’. Πηγή του Βρετανικού Μουσείου παραδέχεται: ‘Η κατοχή είναι τα εννέα δέκατα του νόμου όσον αφορά τα αρκετά μεγάλα μαρμάρινα γλυπτά’. Το σχέδιο Όσμπορν περιλάμβανε ότι σε αντάλλαγμα για μερικά από τα Γλυπτά του Παρθενώνα, η Αθήνα θα δάνειζε ελληνικούς θησαυρούς στο Λονδίνο ως ‘αντιστάθμισμα’.

Οι εντυπωσιακές τοιχογραφίες της Σαντορίνης, που χρονολογούνται από το 1700 π.Χ., έχουν αναφερθεί στην Αθήνα ως μεταξύ των πιθανών υποψηφίων για μια τέτοια ανταλλαγή. Το δεύτερο στοιχείο του σχεδίου Όσμπορν θα ήταν ότι, όταν έληγε το δάνειο, τα Γλυπτά θα επέστρεφαν στο Λονδίνο, αλλά ένα μεγαλύτερο μέρος θα πήγαινε ταυτόχρονα στην Αθήνα ως κίνητρο, καθιστώντας την Ελλάδα μόνιμο σπίτι για τα Γλυπτά ανά πάσα στιγμή.

Υπεύθυνοι του Βρετανικού Μουσείου οραματίζονται μια κατάσταση κατά την οποία τα μισά Γλυπτά του Παρθενώνα θα μπορούσαν να βρίσκονται στο Λονδίνο και τα άλλα μισά στην Αθήνα ανά πάσα στιγμή. Συνομιλίες βρίσκονται επίσης σε εξέλιξη για μια νομική συμφωνία, η οποία θα προβλέπει ότι μια συμφωνία της Ελλάδας με το Βρετανικό Μουσείο δεν θα εξανάγκαζε την Αθήνα να αποδεχθεί κατ’ αρχήν το ιδιοκτησιακό καθεστώς των Γλυπτών»

Διαβάστε επίσης:

Μια τολμηρή Αφροδίτη για το Μουσείο Ακρόπολης – Αφιερωμένη στην Ημέρα της Γυναίκας