Η Αλεξία Αντσακλή Βαρδινογιάννη τίμησε τα δέκα χρόνια του Artflyer: Χάρισε στον υψηλής τέχνης ιστότοπό της έναν φυσικό, εκθεσιακό χώρο. Σε ένα παλιό αρχοντικό, περιτριγυρισμένο από κήπους, δεσπόζει η πιο σύγχρονη τέχνη. Στην καρδιά της Κηφισιάς, υποδέχεται ήδη το κοινό της.

Το Artflyer ξεκίνησε ως ψηφιακή πλατφόρμα τέχνης. Ένα ιδιότυπο ημερολόγιο καταγραφής και δημιουργίας. Αφού η ίδια η Αλεξία ταξίδευε σε κάθε γωνιά της γης για να γνωρίσει τους πιο περιζήτητους καλλιτέχνες του κόσμου. Να γίνει μύστης του σύμπαντός τους.

Πραγματοποιούσε τη συνέντευξη και τους φωτογράφιζε (συχνά εν ώρα δημιουργίας, στο ατελιέ τους). Εξάλλου, δεν τους επισκεπτόταν ως δημοσιογράφος. Παρότι η πένα της είχε ξεχωρίσει όταν, πολύ νεαρή ακόμη, έγραφε περί μόδας στην πρώτη έκδοση της ελληνικής Vogue.

Την υποδέχονταν ως φίλη, καλλιτέχνη φωτογράφο και ως συλλέκτρια. Και κυρίως επειδή αντιλαμβάνονταν ότι συναισθάνεται βαθιά τη διαδικασία της δημιουργικής σύλληψης. Επίπονη όσο και συναρπαστική διαδρομή.

Το κηφισιώτικο, πετρόχτιστο αρχοντικό ανήκε στον ποιητή και δοκιμιογράφο Ζήσιμο Λορεντζάτο. Την επιμέλεια της έκθεσης (επιλογή έργων, υπέροχο στήσιμο) πραγματοποίησε ολομόναχη η Αλεξία. Ανέλαβε ακόμη και τη διαδικασία μεταφοράς των υπερπολύτιμων έργων. Μέσα σε αυτό το φωτεινό κτίριο,  αντανακλούν ακόμη περισσότερη λάμψη.

Στην έκθεση δεν συμμετέχουν μόνο πούροι καλλιτέχνες αλλά και ιδιοφυείς δημιουργοί που κινούνται στο χώρο του ντιζάιν και της υψηλής ραπτικής. Έστειλαν έργα που οι ίδιοι αγαπούν και θεωρούν αντιπροσωπευτικά του ύφους τους. Τα δάνεισαν στο χώρο για τα δέκα χρόνια του Artflyer.

Στο κέντρο της εισαγωγικής αίθουσας ξεχωρίζουν διάφοροι σούπερ σταρ δημιουργοί: Ο Τόνι Κρέγκ (Tony Cragg) απο το Λίβερπουλ που ζει στη Γερμανία. Είχε εμπνευστεί το συγκεκριμένο αέρινο, ευέλικτο γλυπτό του από τους φράχτες γύρω από τα κτήματα της περιοχής του.

Στο βάθος, ο Νίκολας Πάρτι (Nicolas Party) που εκτοξεύτηκε στα υψίπεδα της φήμης (και του χρηματιστηρίου της σύγχρονης τέχνης) εν ριπή οφθαλμού. «Ένας καλλιτέχνης που αγαπώ πολύ», όπως ομολογεί η Αλεξία. Ενώ το συγκεκριμένο πορτρέτο τής θυμίζει «τη μπλε περίοδο του Πικάσο και με συγκινεί ιδιαίτερα».

Παραδίπλα παρουσιάζεται πίνακας του διάσημου γάλλου καλλιτέχνη Ζαν Μισέλ Οθονιέλ (Jean-Michel Othoniel). Από την ίδια περίπου γενιά ο γαλλοαλγερινός Αντέλ Αμπντεσεμέντ (Adel Abdessemed). Έφυγε από την Αλγερία αρκετά νέος και ζει πλέον στη Γαλλία όπου «ξεκίνησε η δεύτερη ζωή του», όπως έχει ο ίδιος δηλώσει.

Από άλλη γειτονιά του τρίτου κόσμου, ξεχωρίζει ο πακιστανός Ιμράν Κουρέσι (Imran Qureshi). Ειδικεύεται στο miniature painting, τη ζωγραφική της μικρογραφίας, της μινιατούρας. «Το εντυπωσιακό με αυτόν τον καλλιτέχνη είναι ότι αλλάζει κλίμακα», επισημαίνει η επιμελήτρια του Artflyer.

Ανάμεσα στα αξιοσημείωτα δημόσια έργα του, αξίζει να μνημονευθεί η τεράστια εγκατάσταση στο Mητροπολιτικό μουσείο σύγχρονης τέχνης της Νέας Υόρκης το 2013. Στην οροφή του κτιρίου, οι μεγάλες πιτσιλιές κόκκινης μπογιάς υπαινίσσονταν άνθη λουλουδιών ή (ειρωνικά ) την απουσία τους. Ενώ επικρεμόταν επίμονα το ερώτημα του τίτλου: How Many Rains Must Fall before the Stains Are Washed Clean? Ο Κουρέσι όμως εξακολουθεί να ζει στο Πακιστάν: «Τον εμπνέει», όπως διευκρινίζει η Αλεξία.

Ξεχωρίζει επίσης η διάσημη πορτογαλίδα δημιουργός Τζοάνα Βασκονσέλος (Joana Vasconcelos). Στο χώρο δεσπόζει ένα από τα γνωστότερα κεραμικά της έργα, το δαντελωτό κεφάλι αλόγου σε πραγματικές διαστάσεις.

Ένα από τα πιο γνωστά έργα της Βασκονσέλος

Συνολική αισθητική αναβάθμιση

Δεν χωράει αμφιβολία ούτε πρόκειται για υπερβολή: Η δημιουργία φυσικού χώρου για το Artflyer αναβαθμίζει συνολικά τον εικαστικό πολιτισμό της χώρας. Θυμίζει (τηρουμένων των αναλογιών) τη δημιουργία στέγης για το Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ στο Ψυχικό από τον Δάκη Ιωάννου πριν από περίπου είκοσι χρόνια.

Εξάλλου και το enfant terrible της σύγχρονης τέχνης συμμετέχει στην έκθεση αυτή. Συνέντευξη του ιδιοφυούς συλλέκτη, μαικήνα και καλλιτέχνη, φιγουράρει στις «σελίδες» του Artflyer. Δάνεισε το περίφημο coca cola bottle του 1964. Ακριβώς δίπλα φιγουράρει το μικρογλυπτό του αυστριακού σούπερ σταρ Ουρς Φίσερ (Urs Fischer), ο οποίος συμπεριλαμβάνεται και στη συλλογή του Δάκη.

Υπάρχει επίσης σπάνια δημιουργία ντιζάιν από τη συλλογή του διακοσμητή και συλλέκτη (κομμάτια της έχει δημορατήσει πρόσφατα ο Sothebys) Ζακ Γκρανζ (Jacques Grange). Πρόκειται για το Purple Rain, η Μοβ βροχή του γάλλου καλλιτέχνη Κριστόφ Γκινιόν. «Είναι πολύ εντυπωσιακό, θεωρώ ότι είναι στολίδι στην έκθεση».

Υπάρχει επίσης έργο από τη συλλογή της κόρης του Ιταλού σχεδιαστή Εμίλιο Πούτσι, Λαουντομία (Laudomia Pucci). Το συγκεκριμένο έχει φιλοτεχνηθεί από τον Γάλλο ομόλογό του Κριστιάν Λακρουά (Christian Lacroix). Επίσης, το γλυπτό (καλής ενέργειας) από πυρίτιο, που δάνεισε ο δημιουργός της υψηλής υποδηματοποιίας Κριστιάν Λουμπουτέν (Christian Louboutin).

Μαίρη Κατράντζου

Ξεχωρίζει επίσης το περίτεχνο, γλυπτό φουστάνι Dixiecult με την εμπνευσμένη ψηλοβελονιά της Μαίρης Κατράντζου.

Φιγουράρουν και άλλοι πρωταγωνιστές: Από την κορυφαία αμερικανίδα Κίκι Σμιθ (Kiki Smith, που έχει εκτεθεί και στα Σφαγεία του ΔΕΣΤΕ) και τον ποπ εγγλέζο Ντέιβιντ Σκρίγλεϊ (David Shrigley) στην ντιζάινερ Μπέθαν Λόρα Γουντ (Bethan Laura Wood).

Πρόκειται λοιπόν για προσωπική, αισθητική πρόταση περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Αποτελεί στέγη πολιτισμού, όχι εμπορικό χώρο ή γκαλερί. Η Αλεξία μοιράζεται το πάθος και την ειδικότητά της. Γεφυρώνει τα ελληνικά με τα διεθνή δρώμενα.

Συμμετέχει, για παράδειγμα, ο Αμερικάνος μελετητής μόδας Χάρι Κόντα (Harold Koda), πρώην επικεφαλής επιμελητής του κέντρου κουστουμιών Άννα Γουίντουρ (Anna Wintour) στο MoMA. Έστειλε βίντατζ περιοδικά από την προσωπική του συλλογή. Στις ανοιχτές σελίδες τους θαυμάζει κανείς την Κλόντια Καρντινάλε από τον Ρίτσαρντ Άβεντον, την Κατρίν Ντενέβ.

Καθώς και το φωτογραφικό δοκίμιο του διάσημου φωτογράφου μόδας Ίρβιν Πεν (Irving Penn), Παπαρούνες στα πρόθυρα κατάρρευσης.

Ο Κόντα συνεπιμελήθηκε blockbuster εκθέσεις στο MoMA. Συνεργάστηκε με τη θρυλική διευθύντρια του Harpers Bazaar Νταϊάνα Βρίλαντ προτού μεταπηδήσει στη Vogue. «Ήταν τεύχη που σε έκαναν να ονειρεύεσαι», παρατηρεί η Αλεξία. «Εκείνη την εποχή που δεν υπήρχε τόσο διαδεδομένη η φωτογραφία».

Στους εξαίσια διαμορφωμένους κήπους παρουσιάζονται τα γλυπτά της έκθεσης. Δεσπόζει το εντυπωσιακό χρυσό γλυπτό Η Χρυσή Πηγή της «αγαπημένης» Μαρίνας Καρέλλας. Υπήρξε μαθήτρια του Γιάννη Τσαρούχη, είχαν συνεργαστεί αρκετές φορές στην Επίδαυρο πάνω στις δημιουργίες κουστουμιών. Το έργο αυτό επομένως «δουλεύει πολύ με τις πτυχώσεις. Έργο πολύ αγαπημένο».

Η αστροποβόλος εξωστρέφειά του έρχεται σε φοβερή αντίθεση με το κατάμαυρο, κλειστοφοβικό Parents House narrow του Έρβιν Γερμ (Ervin Wurm). «Αντικατοπτρίζει την αυστηρή νοοτροπία στη μεταπολεμική Αυστρία». Ο αυστριακός καλλιτέχνης επεξεργάζεται τις λειτουργίες της συρρίκνωσης ή αντιστρόφως της μεγέθυνσης σε συμβολικά αντικείμενα. Ίσως όχι τυχαία τα δύο γλυπτά τοποθετήθηκαν δίπλα δίπλα.

Ο ίδιος έχει δημιουργήσει και την περίφημη σειρά One Minute Sculpture, δείγμα της οποίας παρουσιάζεται στην έκθεση. Είτε με  σκίτσο είτε με χειρόγραφη οδηγία κατευθύνει το κοινό να εκτελέσει τα έργα του. Η Αλεξία ανερυθρίαστα και με πολύ χιούμορ έδωσε το παράδειγμα εν είδει περφόρμανς μπροστά στο κοινό της: Ανέβηκε πάνω στην πλατφόρμα και τοποθέτησε ένα μπουκάλι ανάμεσα στα δύο της πόδια ενώ στεκόταν όρθια!

«Η ιδέα ξεκίνησε όταν ήταν νέος. Δεν είχε τα μέσα να μεταφέρει τα γλυπτά του. Και έτσι άρχισε να φωτογραφίζει ανθρώπους να εκτελούν τις οδηγίες του. Η συλλογή των φωτογραφιών βρίσκεται στην Tate Modern, στο Centre Pompidou. Όλοι είναι καλοδεχούμενοι να δοκιμάσουν να το εκτελέσουν», παρότρυνε η Αλεξία.

Με το έργο αβγό του Ουρς Φίσερ

Στον κήπο έχει επίσης διαμοιράσει στήλες με τυπωμένες επάνω τις φωτογραφίες του Artflyer με τον τόπο και την ημερομηνία της συνέντευξης με κάθε καλλιτέχνη. Ένα hommage στη στενή συναναστροφή της με αυτούς τους δημιουργούς που κατέκτησαν το πάνθεον της αναγνώρισης. Στα δέκα χρόνια της πλατφόρμας διακρίνει κανείς και την πορεία της σύγχρονης τέχνης.

Εξάλλου, η κόρη του καθηγητή στο πανεπιστήμιο Αθηνών και διευθυντή του Αλεξάνδρα Αριστείδη Αντσακλή δεν έκρυψε ποτέ την ευρύτατη παιδεία της. Παντρεύτηκε τον Νίκο Βαρδινογιάννη, που (διόλου τυχαίο) από μικρός είχε δείξει αδυναμία στη φωτογραφική τέχνη. Ερασιτέχνης φωτογράφος εκείνος.

Έτσι ένας κόσμος ολόκληρος ανοίγεται στο ελληνικό κοινό. Θα τον ζήλευε και ο πιο ευαισθητοποιημένος λονδρέζος φιλότεχνος. Η Ελλάδα με το Artflyer, την έκθεση στο Καπνεργοστάσιο του ΝΕΟΝ, τον Ανδρέα Μελά, την Gagosian, εισβάλλει δυναμικά στον επιμελητικό χώρο σύγχρονης τέχνης.

Πληροφορίες:

Artflyer

Αργυροπούλου 15

Κηφισιά

Ακολουθήστε το mononews.gr στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση