Το τσίμπημα του κοριού…

Από εκείνο το «βρωμικό 89» έχουν περάσει 33 χρόνια… Τότε, ενώ γύρω μας όλα άλλαζαν, εμείς για ακόμη μια φορά βουλιάζαμε στο βούρκο των σκανδάλων και του διχασμού.

Η εποχή και πάλι μας ξεπερνούσε. Εμείς όμως «ως παιδιά ενός ανώτερου Θεού» αφήσαμε το καράβι της τύχης να μας συνεπάρει… Μετά ήρθαν οι «μέλισσες»… Μαζί με αυτές όμως καλοανατράφησαν και οι «κηφήνες», οι οποίοι δεν έβαλαν απλώς το δάχτυλο στο μέλι, αλλά πήραν μαζί και το βάζο. Φάγανε, φάγανε, φάγανε… και δεν χορτάσανε… Ακόμη και στα «πέτρινα χρόνια της οικονομικής κρίσης»…

Σε αυτή την ακόρεστη πείνα το βασικό ορεκτικό ήταν η τοξικότητα. Είναι κάτι σαν το ραπανάκι στη σαλάτα ! Η τοξικότητα στην πολιτική ζωή -στις σωστές δόσεις -ανέκαθεν ήταν ένα στοιχείο που δρούσε αναζωογονητικά αλλά και αποπροσανατολιστικά. Και φθάνουμε στο «σήμερα»…

Στην παρούσα περίοδο η κατάσταση ξέφυγε και το πολιτικό σύστημα οδεύει σε κάλπες με «λιωμένα τακάκια». Το δοχείο της τοξικότητας, «αναποδογύρισε» και έχει μολύνει όχι μόνο το πολιτικό αλλά και το κοινωνικό πεδίο. Η υπόθεση των τηλεφωνικών υποκλοπών είναι απλώς το «μουχλιασμένο κερασάκι» σε μια «άνοστη» τούρτα.

Η ανάγνωση που έγινε σε αυτή τη υπόθεση, μέσα από τις μετρήσεις των δημοσκοπήσεων, στην αρχή έδειξαν χαμηλό ενδιαφέρον από την κοινωνία. Στην πραγματική ζωή όμως το εν λόγω δημοσκοπικό μέγεθος, δεν υπονοεί ότι το εν λόγω θέμα δεν ενδιαφέρει τους πολίτες. Απεναντίας!

Το συμπέρασμα που κρύβεται πίσω από τα δημοσκοπικά ποσοστά, είναι ότι, η κοινωνία μας είναι αλλοτριωμένη και οι πολίτες που είναι βυθισμένοι στον καναπέ τους, θεωρούν την τηλεφωνική υποκλοπή ως μια «νόμιμη επισύνδεση». Θεωρούν δεδομένο ότι τα προσωπικά τους δεδομένα μπορούν να βγουν φόρα -παρτίδα.

Από έναν λάθος γκόμενο μέχρι την λανθασμένη επιχειρηματική επιλογή. Η τοξικότητα χτυπά αλύπητα το κοινωνικό «μεδούλι».

Στο δια ταύτα… Υπάρχει σοβαρός άνθρωπος που πιστεύει ότι θα πάμε σε εκλογές μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα; Οι σκιές δημιουργούν εφιάλτες. Οι εφιάλτες φέρνουν «δαίμονες». Οι δαίμονες υπενθυμίζουν τις «κατάρες».

Ο «πολιτικός εξορκισμός» αποτελεί πλέον μονόδρομο…. Όχι για την κομματική επιβίωση της κυβερνώσας παράταξης, αλλά για την ανάταση της χώρας.

Ο Ανδρουλάκης ως πρόεδρος του τρίτου πολιτικού κόμματος οφείλει -δημοσίως-να μάθει γιατί τον παρακολουθούσαν οι «κυβερνητικοί κυπατζήδες».

Το ίδιο και όλοι όσοι έπεσαν στον «λάκκο με τους κοριούς».

Οι 33 της λίστας του Documendo οφείλουν μια ξεκάθαρη και τεκμηριωμένη απάντηση για το ότι οι τηλεφωνικές τους επικοινωνίες δεν είχαν ούτε εγχώριο, ούτε εξωχώριο «κοριό».

Οι Έλληνες πολίτες απαιτούν να γνωρίζουν με βεβαιότητα και με δικλείδες ασφαλείας ότι στο τηλέφωνο τους μπορούν να λένε ότι γουστάρουν. «Στοιχειώδες Γουάτσον;»

Αναρωτιέμαι όμως, ο Πρωθυπουργός μιλάει με άνεση από το τηλέφωνο του; …. Η κλήση σας προωθείται….

Υ.Γ. «Οι κοριοί βρίσκουν την ευκαιρία και πολλαπλασιάζονται χωρίς να τους παίρνουμε είδηση. Όσο νωρίτερα ανιχνεύσετε τους κοριούς, τόσο λιγότερο τραυματική θα είναι η εμπειρία σας για να απαλλαγείτε από αυτούς…»

Διαβάστε επίσης:

Ξαναρχίζει το «σκληρό πόκερ» των πολιτικών συνεργασιών ΝΔ-ΠΑΣΟΚ