Με την πολιτική κυριαρχία που του δίνουν τα ποσοτικά και κυρίως τα ποιοτικά ευρήματα όλων των δημοσκοπήσεων, αλλά και με το θεσμικό κεφάλαιο και την πρωτόγνωρη υπεροχή που αποκτά (όχι μόνο έναντι των σημερινών του αντιπάλων αλλά και ιστορικά απέναντι στους προκατόχους του στον πρωθυπουργικό θώκο) με την απόφασή του να καταφύγει στην λαϊκή ετυμηγορία περί το τέλος της κυβερνητικής θητείας, και μάλιστα με την ίδια κυβερνητική σύνθεση, σύμφωνα με τα όσα εκμυστηρεύεται εσχάτως ο ίδιος σε στενούς του συνεργάτες, «καίγοντας» έτσι και τα σενάρια του ανασχηματισμού, ο Κυριάκος Μητσοτάκης προετοιμάζει τις επόμενες κινήσεις του ενόψει και της Διεθνούς Έκθεσης της Θεσσαλονίκης.

Έχοντας στο συρτάρι του τρεις «αγνώστους Χ»: την απειλή Ερντογάν, τις εξελίξεις στην ενέργεια, τον πληθωρισμό και την ακρίβεια.

1

Ένα «μπαλαντέρ»: την απόκτηση επενδυτικής βαθμίδας.

Αλλά, και δύο «άσσους»: την πολύμηνη προετοιμασία και τη διαχειριστική ωριμότητα αναφορικά με την αξιοποίηση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης, κυρίως όμως τα δημόσια έσοδα, πρωτίστως από τον τουρισμό, τα οποία διαφαίνεται πως θα ξεπεράσουν τα αντίστοιχα του 2019, προσδίδοντας ώθηση στην ανάπτυξη, η οποία, με τη σειρά της, σύμφωνα με τις προβλέψεις, θα κινηθεί γύρω από το 6,5%, δημιουργώντας έναν επιπλέον ασφαλή δημοσιονομικό χώρο για περαιτέρω στήριξη της κοινωνίας και των επιχειρήσεων εφόσον απαιτηθεί, όπως είναι και το πιθανότερο.

Νέα μέτρα στήριξης και μεταρρυθμιστικά νομοσχέδια

Οι πληροφορίες από το κυβερνητικό στρατόπεδο, επιβεβαιώνοντας προηγούμενα ρεπορτάζ του «mononews», κάνουν λόγο για νέες ανακοινώσεις Μητσοτάκη, πιθανότατα στο πλαίσιο της ΔΕΘ, με επιπλέον μειώσεις φόρων και εισφορών, στήριξη νέων απέναντι στο μείζον πρόβλημα των ενοικίων και της στέγης, αλλά και της τρίτης ηλικίας μέσω των συντάξεων, πέρα από τις σχετικές αυξήσεις πιθανόν και με επιστροφή αναδρομικών.

Μιλούν για ενισχυμένο επίδομα θέρμανσης ενόψει των εορτών, διεύρυνση της περιμέτρου των δικαιούχων της επιταγής ακρίβειας και του Fuel Pass, περαιτέρω αύξηση του κατώτατου μισθού και φυσικά, κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης από τις αρχές του 2023.

Χωρίς να αποκλείονται, το αντίθετο, και ανακοινώσεις που θα σχετίζονται και με την αναπτυξιακή διάσταση του μεταρρυθμιστικού προγράμματος της κυβέρνησης, το οποίο, με απόφαση του Πρωθυπουργού, επιταχύνεται και δια της κατάθεσης κρίσιμων νομοσχεδίων στη Βουλή, πριν από τις ολιγοήμερες διακοπές του δεκαπενταύγουστου και αμέσως μετά, με στόχο την υπερψήφιση άνω των σαράντα νομοθετημάτων μέχρι το τέλος του έτους.

Ενδεικτικά, αυτή την εβδομάδα, εισάγονται στο Κοινοβούλιο προς συζήτηση και ψήφιση τα σχέδια νόμου για αναδυόμενες τεχνολογίες πληροφορικής και επικοινωνιών και ενίσχυση της ψηφιακής διακυβέρνησης με πρωτοβουλία Πιερρακάκη. Και το νομοσχέδιο του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας για την απλοποίηση της περιβαλλοντικής αδειοδότησης και την ανάπτυξη των Υπεράκτιων Αιολικών Πάρκων.

Στήριξη …της σταθερότητας

Ο κ. Μητσοτάκης, πάντα σύμφωνα με πληροφορίες από το περιβάλλον του, θεωρεί πως ο ίδιος και η κυβέρνηση ενισχύουν την πολιτική τους υπεραξία μέσα από την έννοια της σταθερότητας και του έργου «δίπλα στους πολίτες», της έμπρακτης αποστασιοποίησης από κάθε έννοια λαϊκισμού και τοξικότητας. Γνωρίζει πως, όταν υπάρχουν μεγάλες κρίσεις, οι πολίτες ενισχύουν αυτούς που δείχνουν ότι μπορούν να εγγυηθούν τη σταθερότητα, τη σοβαρότητα των λύσεων, την προστασία της κοινωνίας και όχι όσους λένε εύκολα λόγια.

Η σταθερότητα, εξάλλου, αποτελεί και το ζητούμενο των πολιτών, κυρίως των αναποφάσιστων και της κρίσιμης πολιτικής μάζας του λεγόμενου «κέντρου», στην οποία εφεξής στοχεύει ο Πρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος, έχοντας εξασφαλίσει παράλληλα την αυξημένη συσπείρωση των ψηφοφόρων της ΝΔ.

Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι, μετά από το «φρένο Μητσοτάκη» στις πρόωρες κάλπες, η διαφορά μεταξύ των πολιτών που βρίσκουν καλύτερη επιλογή τις εκλογές το 2023, έναντι όσων επέλεγαν το 2022, αυξήθηκε ελαφρώς.

Η στρατηγική αυτή επιλογή του Πρωθυπουργού πιθανότατα, να καταστεί και η ειδοποιός διαφορά έναντι του Α. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος προσώρας, επιδιώκει να παίξει με την αγωνία και τις δυσκολίες της κοινωνίας, προτείνοντας «μαγικές λύσεις», με οξύτητα.

Ο στόχος της αυτοδυναμίας

Στο Μέγαρο Μαξίμου, σύμφωνα με πληροφορίες, εκτιμούν πως, υπ’ αυτές τις συνθήκες και με την σταθερή υπηρέτηση αυτής της στρατηγικής, ο στόχος της αυτοδυναμίας μετά τη δεύτερη κάλπη και την ενισχυμένη αναλογική, είναι περισσότερο εφικτός από ποτέ. Με τις απαντήσεις των πολιτών στο ερώτημα ποια κυβέρνηση μπορεί να αντιμετωπίσει καλύτερα τα υπάρχοντα προβλήματα, τα ποσοστά μιας αυτοδύναμης κυβέρνησης ΝΔ να είναι πενταπλάσια από μια αντίστοιχη του  ΣΥΡΙΖΑ.

Πολλώ μάλλον που ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όπως αποτυπώνεται στο σύνολο των δημοσκοπήσεων,  θεωρείται  ο πολιτικός αρχηγός τον οποίο οι πολίτες (ακόμα και οι αναποφάσιστοι και βεβαίως αυτοί που αναπροσδιορίζονται ως «κεντρώοι») εμπιστεύονται περισσότερο για να διαχειριστεί καλύτερα την ενεργειακή κρίση, καθώς και τα ζητήματα οικονομίας και ανάπτυξης, με την διαφορά από τους υπολοίπους να αυξάνεται ραγδαία αναφορικά με τα θέματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας.

Πάντως, το δημοσκοπικό δεδομένο που δίνει «αέρα στα πανιά» του Πρωθυπουργού είναι ότι ένας στους δύο αξιολογεί θετικά ή μάλλον θετικά την κυβέρνηση, παρά το γεγονός ότι βρισκόμαστε στον τρίτο χρόνο της θητείας. Την ώρα που η αρνητική ή μάλλον αρνητική αξιολόγηση για τον ΣΥΡΙΖΑ ανέρχεται σε ποσοστά που αγγίζουν το 75%, επίσης πρωτόγνωρα για αντιπολίτευση στον τρίτο χρόνο διακυβέρνησης.

Ένα ακόμα ποιοτικό εύρημα των κυλιόμενων δημοσκοπήσεων πιστοποιεί ότι ο κ. Τσίπρας δεν φαίνεται το εναπομείναν διάστημα, να μπορεί να ανακτήσει αξιοπιστία κυβερνησιμότητας, γεννώντας προσδοκίες για εναλλακτική λύση απέναντι στα προβλήματα ακόμα μεταξύ των αναποφάσιστων και των κεντρώων.

Πάντως, τον Πρωθυπουργό απασχολούν ιδιαιτέρως και οι δείκτες δυσαρέσκειας που επίσης αποτυπώνονται στις δημοσκοπήσεις, με την ακρίβεια και τις συνεχείς αυξήσεις στις τιμές να αποτελούν την βασική ανησυχία των πολιτών, με αυξανόμενα ποσοστά έναντι των προηγούμενων μετρήσεων και με όλο και περισσότερους πολίτες να δηλώνουν πως περιορίζουν ακόμα και βασικές τους ανάγκες. Ανησυχία στα κυβερνητικά κλιμάκια συνεχίζει να προκαλεί και το σταθερά αυξανόμενο ποσοστό ανησυχίας για τις τιμές στα τρόφιμα, που αγγίζει εξάλλου, και τις πιο ευπαθείς οικονομικά κοινωνικές ομάδες.