Μητσοτάκης – Συνέδριο ΝΔ: Καθοριστικές οι ευρωεκλογές – Δεν έχουμε περιθώρια για πειραματισμούς

Με ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη πέφτει η αυλαία του 15ου Συνεδρίου της ΝΔ, που έγινε 50 χρόνια από την ίδρυση του κόμματος και από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα.

Αναλυτικά η ομιλία του Πρωθυπουργού και Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκου Μητσοτάκη στη λήξη του 15ου Συνεδρίου της Νέας Δημοκρατίας:

 

«Αγαπητή Ursula, αγαπημένε μου Πρόεδρε Νίκο, κ. Αντιπρόεδρε, αγαπητέ Μαργαρίτη, συνάδελφοι στην κυβέρνηση και στη Βουλή, αγωνιστές της παράταξης, Νεοδημοκράτισσες και Νεοδημοκράτες, μέλη του 15ου Συνεδρίου μας,

 

Ανεβαίνοντας ξανά σε αυτό το βήμα, θέλω να σας εξομολογηθώ -όπως και πολλοί από εσάς έχουμε ζήσει πολλά Συνέδρια, πολλές συγκεντρώσεις- ένιωσα όμως μία ιδιαίτερη συγκίνηση αυτό το τριήμερο, εδώ στο Ζάππειο. Ίσως έχει να κάνει με αυτόν τον ιστορικό χώρο, όπως είπε και ο κ. Αντιπρόεδρος, εδώ υπεγράφη η ληξιαρχική πράξη γέννησης της ευρωπαϊκής Ελλάδας από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, πριν από 45 χρόνια.

 

Ένα είναι βέβαιο: το πάθος σας είναι ανεπανάληπτο. Πρωτόγνωρη η συσπείρωση και μοναδικός ο ενθουσιασμός που δείξατε, η ραχοκοκαλιά της παράταξης, γιορτάζοντας τα 50 μας χρόνια.

 

Γι’ αυτό και αυτή η αυλαία του 15ου Συνεδρίου μάς δίνει μια πρόσθετη αισιοδοξία. Μπροστά στις ευρωεκλογές μάλιστα μετατρέπεται σε μία νέα ελπίδα για την Ελλάδα, σε μία νέα ελπίδα για την Ευρώπη.

 

Και πρέπει να σας πω ότι η χαρά μου, αλλά και η χαρά μας, είναι διπλή, καθώς αυτή την αισιοδοξία την συμμερίζονται οι ευρωπαίοι φίλοι μας, αλλά και οι Κύπριοι αδελφοί μας. Τους ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ πράγματι για τα όμορφα λόγια σας, που αφιερώσατε όχι σε μένα, όχι στο κόμμα, αλλά στη χώρα, στην προσπάθεια της πατρίδας μας να αφήσει για τα καλά πίσω μια τόσο επώδυνη, μια τόσο τραυματική δεκαετή κρίση.

 

Και βέβαια, το γεγονός ότι είμαστε όλοι εδώ σήμερα μαζί δηλώνει πως μας ενώνουν οι ίδιες αξίες και οι ίδιες επιλογές. Δηλώνει, ταυτόχρονα, και πόσο δυνατοί είμαστε στο πλαίσιο του μεγαλύτερου ευρωπαϊκού κόμματος, του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, το οποίο θα είναι και πάλι ο μεγάλος νικητής των ευρωεκλογών της 9ης Ιουνίου. Δηλώνει όμως και την ανάγκη να συντονίσουμε τις δράσεις μας το επόμενο διάστημα.

 

Πράγματι, αυτό το 15ο Συνέδριο ανέδειξε πόσο πολύτιμη υπήρξε όλες αυτές τις δεκαετίες η προσφορά της Νέας Δημοκρατίας, του κόμματος που έβαλε την πατρίδα μας στην Ευρώπη. Κόντρα τότε στην κοινή γνώμη και μαχόμενος αυτούς που διαδήλωναν έξω από το Ζάππειο και έλεγαν «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε το θάρρος να πει: όχι, η Ελλάδα θα είναι ασφαλής μόνο μέσα στο αγκυροβόλιο της ευρωπαϊκής οικογένειας. Αυτό σημαίνει ηγεσία.

 

Η παράταξή μας, όμως, ήταν και αυτή που κράτησε την Ελλάδα στην Ευρώπη όταν κινδύνευσε, και η παράταξή μας είναι αυτή που έχει δεσμευτεί να κάνει την Ελλάδα πρωταγωνίστρια στην Ευρώπη.

 

Και βέβαια, ήμασταν αυτοί που σταθήκαμε στο πλευρό της Ευρώπης σε κάθε κρίση. Στην κοινή μας άμυνα κατά του Covid, με πολύ στενή συνεργασία με την Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Θυμίζω το ενιαίο ψηφιακό διαβατήριο, ελληνική πρωτοβουλία η οποία μας επέτρεψε να ξανανοίξουμε τον τουρισμό μας νωρίτερα και με ασφάλεια. Ελληνική πρόταση, υιοθετήθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

 

Ήμασταν μαζί στην αντιμετώπιση της πρωτοφανούς ενεργειακής κρίσης. Ήμασταν μαζί στο μεταναστευτικό, όταν η Πρόεδρος της Επιτροπής ήρθε στον Έβρο μαζί με όλη την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να διατρανώσει ότι τα ελληνικά σύνορα είναι και ευρωπαϊκά σύνορα.

 

Αλλά ήμασταν μαζί με την Επιτροπή και σε όλη αυτή τη δύσκολη προσπάθεια την οποία κάναμε να πείσουμε τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για μια απλή πραγματικότητα -την ανέφερε πριν η αγαπητή Ursula: εμείς πρέπει να είμαστε αυτοί που καθορίζουμε ποιοι μπαίνουν στην Ευρώπη και όχι οι διακινητές. Αυτό το πετύχαμε, και με το Σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου, για το οποίο δούλεψε πολύ και ο κ. Αντιπρόεδρος.

 

Ήμασταν μαζί στο μέτωπο στήριξης της αμυνόμενης Ουκρανίας, στέλνοντας το μήνυμα ότι τα σύνορα δεν γίνεται να αλλάζουν με τη βία και ότι το Διεθνές Δίκαιο παραμένει ο βασικός πυλώνας διαμόρφωσης των διακρατικών σχέσεων.

 

Με άλλα λόγια είμαστε, η Νέα Δημοκρατία, μία υπεύθυνη και συνεπής δύναμη που είναι τώρα έτοιμη να συμβάλει στις νέες ευρωπαϊκές προκλήσεις.

 

Μιλώ για την οικοδόμηση της στρατηγικής αυτονομίας της Ένωσης, με βασικό τομέα την άμυνα -θα επανέλθω σε αυτό σε λίγο. Την οργάνωση μιας ακμαίας οικονομίας εν μέσω των τεράστιων ανταγωνισμών στον πλανήτη, το πώς θα ξανακάνουμε την Ευρώπη πιο ανταγωνιστική. Την ενίσχυση της πολιτικής προστασίας απέναντι στην κλιματική κρίση, που είναι πλέον παρούσα σε όλες τις χώρες. Πρωτοβουλίες όπως το «rescEU», η κοινή αγορά ευρωπαϊκών μέσων από τα κράτη-μέλη, χρηματοδοτούμενα από την Ευρώπη, όπως τα Canadair, τα οποία αποκτά πρώτη η Ελλάδα.

 

Όλες αυτές είναι αποδείξεις του πώς η Ελλάδα και η Ευρώπη μπορούμε να δουλέψουμε μαζί για να αντιμετωπίσουμε ευρωπαϊκές προκλήσεις. Και μιλώ, βέβαια, ακόμα για τη σφυρηλάτηση της συνοχής στις κοινωνίες όλων των ευρωπαϊκών λαών.

 

Και ασφαλώς, μια μεγάλη δημοκρατική πρόκληση για την Ευρώπη είναι η απάντηση στο λαϊκισμό. Παίρνει πολλές εκφάνσεις αλλά πάντα και παντού διαλαλεί εύκολες λύσεις σε δύσκολα προβλήματα. Πρόκειται για έναν από τους μεγάλους κινδύνους που διατρέχουν ήδη όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Μπορεί να έχει διαφορετικά ονόματα, μπορεί να έχει πολιτικά πρόσημα ακροαριστερά ή ακροδεξιά, όμως με τον ίδιο ακριβώς στόχο. Οι δημαγωγοί έχουν ένα σκοπό και μόνο: να κρύψουν την αλήθεια, να αμφισβητήσουν τελικά τους θεσμικούς πυλώνες της δημοκρατίας, τον ίδιο τον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Και πάντα, όλοι οι λαϊκιστές δημαγωγοί θέλουν να υψώνουν τεχνητούς διαχωρισμούς, ανοίγοντας τελικά τον δρόμο σε αυταρχικές λύσεις και σε αυταρχικές ηγεσίες.

 

Όπως είπε και η Ursula, είναι κάτι το οποίο η Ελλάδα το πλήρωσε πολύ ακριβά στο παρελθόν. Ποτέ ξανά δεν θα επιτρέψουμε να συμβούν στην Ελλάδα αυτά τα οποία έγιναν την περασμένη δεκαετία.

 

Και ο λαϊκισμός ήταν αυτός που όχι μόνο έφερε την πατρίδα μας στο χείλος του γκρεμού στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η οικονομική κρίση κράτησε, αγαπητή Ursula, περισσότερο στην Ελλάδα γιατί ακριβώς ο λαϊκισμός ήταν αυτός που την εμπόδισε να αναταχθεί, όταν άλλες ευρωπαϊκές χώρες ήδη ξεπέρασαν την κρίση. Πώς; Με κίβδηλα συνθήματα, με υποσχέσεις, όταν προσπαθούσαμε να ξαναβρούμε τον δρόμο μας.

 

Λίγο παραπέρα είναι η πλατεία Συντάγματος. Θυμόμαστε καλά, δεν έχουμε ξεχάσει τις δύο όψεις του ψέματος να ενώνονται σε αντιευρωπαϊκές, δήθεν αντισυστημικές διαδηλώσεις. Ζήσαμε τις επιθέσεις της ναζιστικής Χρυσής Αυγής. Zήσαμε ένα ολέθριο δημοψήφισμα, για να συμπληρωθεί όλη αυτή η περιπέτεια με μια τετραετία καθήλωσης, με την Ελλάδα με τους χαμηλότερους τότε, από το 2015 ως το 2019, ρυθμούς ανάπτυξης από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.

 

Αν έπρεπε, λοιπόν, να κωδικοποιήσω τα ζητούμενα της επόμενης μέρας για την Ευρώπη, θα έλεγα ότι η πρόκληση είναι ο ρεαλισμός και η αλήθεια που συμπυκνώνονται σε τρεις λέξεις, τρεις λέξεις που ξεκινούν με το γράμμα Α: ανταγωνιστική οικονομία, αυτοδύναμη άμυνα, αλλά και αγροτική πολιτική, με προοπτική και προσαρμοστικότητα.

 

Και η Ursula και ο Manfred μίλησαν για αυτές τις προτεραιότητες, το πώς η Ευρώπη θα ξαναγίνει ανταγωνιστική. Βρέθηκα πριν από λίγες μέρες -θέλω να το μοιραστώ μαζί σας- με τους Διευθύνοντες Συμβούλους κορυφαίων φαρμακοβιομηχανιών του κόσμου. Η συνολική κεφαλαιοποίηση των εταιρειών αυτών ξεπερνάει τα 3 τρισεκατομμύρια ευρώ. Μου είπαν μία απλή πραγματικότητα: «Αυτή τη στιγμή δυσκολευόμαστε να επενδύσουμε στην Ευρώπη και προτιμούμε να επενδύουμε στις Ηνωμένες Πολιτείες ή στην ‘Απω Ανατολή».

 

Αυτό είναι κάτι το οποίο πρέπει να το διορθώσουμε. Πρέπει να ξανακάνουμε την ήπειρό μας ανταγωνιστική, να προσελκύει κεφάλαια για καινοτομία, για έρευνα, να μπορέσουμε με αυτόν τον τρόπο να παίξουμε τον ρόλο που μας αξίζει.

 

Κοινές προκλήσεις, όπως η ευρωπαϊκή άμυνα. Είμαι από τους πρώτους υπερμάχους της έκδοσης ενός ευρωομολόγου για τη χρηματοδότηση αποκλειστικά και μόνο κοινών έργων αμυντικού χαρακτήρα, που θα θωρακίσουν την Ευρώπη συνολικά.

 

Σε αυτούς τους φίλους στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο που μας λένε «αυτά δεν γίνονται», τους απαντώ: αυτά έλεγαν και το 2020, αλλά τελικά τους πείσαμε και δημιουργήσαμε το Ταμείο Ανάκαμψης. Το οποίο είναι μια μεγάλη προίκα, μια μεγάλη παρακαταθήκη για τη δυνατότητα που δίνεται σε χώρες, όπως η Ελλάδα, να κάνουν πράξη την πράσινη μετάβαση, την ψηφιακή μετάβαση.

 

Όλα αυτά είναι στοιχήματα με διάσταση ευρωπαϊκή και με σημασία εθνική. Και γι’ αυτό, φίλες και φίλοι, οι ευρωεκλογές του Ιουνίου είναι τόσο καθοριστικές, απαιτώντας να αναδειχθούν από τις κάλπες ευρωβουλευτές με ευρωπαϊκή λογική, αλλά πάντα με ελληνική φωνή.

 

Πολύ περισσότερο όταν, δυστυχώς, στον τόπο μας η αντιπολίτευση βλέπει αυτές τις ευρωεκλογές ως τι; Ως έναν «πολιορκητικό κριό» για να κλονιστεί η πολιτική σταθερότητα στο εσωτερικό. Και μαζί ελπίζουν -αλλά φυσικά δεν θα τους κάνουμε το χατίρι- να παραμορφωθεί η εντολή που έλαβε αυτή η κυβέρνηση πριν από λίγους μήνες.

 

Και σας ρωτώ: έχουμε περιθώρια ως Ελλάδα, ως Ευρώπη, για πειραματισμούς και νέες περιπέτειες σε αυτή ακριβώς τη συγκυρία; Ο πόλεμος στην Ουκρανία διαρκεί ακόμα. Η φωτιά των συγκρούσεων καίει τη Μέση Ανατολή. Η απειλή του μεταναστευτικού ξαναζωντανεύει από τις πολλαπλές εστίες κρίσεων.

 

Εδώ επιτρέψτε μου να ανοίξω μία παρένθεση που αφορά τη νοτιοανατολική Μεσόγειο. Αγαπητέ μου φίλε Νίκο Χριστοδουλίδη, θα γνωρίζεις πάντα ότι η Ελλάδα στέκεται δίπλα στο πλευρό του κυπριακού λαού για τη δίκαιη και βιώσιμη επίλυση του Κυπριακού προβλήματος, της κυπριακής τραγωδίας. Πρέπει να κλείσει αυτή η τραγωδία, πρέπει να κλείσει. Πενήντα χρόνια. Γιατί, μην ξεχνάμε, υπάρχει και μία ακόμα επέτειος, «μαύρη» επέτειος, το 2024. Αυτή είναι τα 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο.

 

Και να γνωρίζουν, όλες και όλοι, κάτι ακόμα: όσο πιο ισχυρή είναι η Ελλάδα στην Ευρώπη, τόσο πιο ισχυρός είναι ο Ελληνισμός στην Ευρώπη, τόσο πιο ισχυρή είναι η Κύπρος στην Ευρώπη, διότι Ελλάδα και Κύπρος είναι ένα.

Δεν επιτρέπεται συνεπώς ούτε αποχή, ούτε αδράνεια, ούτε παθητικότητα, ούτε αδιαφορία. Τα όποια μηνύματα διαμαρτυρίας πρέπει να μεταφραστούν σε μηνύματα σοβαρής ευθύνης, προοπτικής, σιγουριάς, συνέχειας και δημοκρατίας.

Φίλες και φίλοι, όλοι αναγνωρίζουν -πρέπει να είναι κανείς πολύ κακόπιστος για να μην το ομολογήσει- ότι η Ελλάδα μας σήμερα έχει καταφέρει να πετύχει μια μεταμόρφωση στην οικονομία της. Ήμασταν ουραγοί και είμαστε πρωταγωνιστές στην ανάπτυξη. Αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Αυξάνουμε χρόνο με τον χρόνο τις επενδύσεις, μειώνουμε την ανεργία, περιορίζουμε το δημόσιο χρέος με τους ταχύτερους ρυθμούς από οποιαδήποτε άλλη ανεπτυγμένη χώρα.

 

Στηρίζουμε το εισόδημα, με καλύτερους μισθούς και καλύτερες συντάξεις. Και ναι, θα το ξαναπώ ακόμα μία φορά, το 2027 ο μέσος μισθός θα είναι στα 1.500 ευρώ και ο κατώτατος θα είναι στα 950 ευρώ.

Μειώνουμε, με όσο το δυνατόν πιο γρήγορους ρυθμούς, την απόσταση από την Ευρώπη. Θέλουμε να τη μειώσουμε παντού, όχι μόνο στην οικονομία. Με καλύτερη υγεία και παιδεία, με ένα ψηφιακό κράτος, με ένα πιο αποτελεσματικό Δημόσιο. Μια πορεία που συμπληρώνουν η ισχυρή άμυνα, τα μεγάλα έργα σε ολόκληρη τη χώρα.

Σε αυτή την προσπάθεια έχουμε αρωγό την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πάρτε, για παράδειγμα, τον τομέα της υγείας. Η κα von der Leyen γνωρίζει πάρα πολύ καλά πόσα έργα γίνονται σήμερα σε νοσοκομεία, σε κέντρα υγείας, με τη χρηματοδότηση του Ταμείου Ανάκαμψης. Είναι 36 δισεκατομμύρια ευρώ πρόσθετοι πόροι, οι οποίοι έρχονται στην πατρίδα μας.

 

Και αναρωτιέμαι: ποιοι είναι αυτοί τελικά, οι οποίοι θέλουν να ανακόψουν αυτή την πορεία; Τους ξέρουμε. Ήδη έχουν αυξήσει τα ντεσιμπέλ, θα έλεγα, την ένταση του προεκλογικού τους λόγου.

 

Ο κ. Κασσελάκης, που δεν το κρύβει, έχει στην ψυχή του τον κ. Πολάκη. Γιατί δεν άλλαξε ποτέ ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός ήταν, αυτός είναι και αυτός θα παραμείνει. Και επειδή δεν ξέρει τι να κάνει, κάνει αυτό που ξέρει, που είναι μόνο να ποτίζει τον πολιτικό διάλογο με τοξικότητα.

 

Ο ίδιος που θεωρεί ηθικό του εκπρόσωπο τον καταδικασμένο, 13-0, για παράβαση καθήκοντος, τον κ. Παππά. Ο ίδιος ο οποίος δείχνει βασική άγνοια για πράγματα τα οποία συμβαίνουν στον τόπο μας. Δεν γίνεται ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ να ζητά επιστολική ψήφο και στις εθνικές εκλογές, όταν το κόμμα του την καταψήφισε ακόμα και στις ευρωπαϊκές.

 

Αλλά απάντηση από τους πολίτες είναι αναγκαίο να πάρουν κι άλλοι. Είναι αρκετοί που βάφουν με χρώματα lifestyle τις θέσεις τους. Ο κ. Ανδρουλάκης έχει επιλέξει να «βάψει» το ΠΑΣΟΚ με τα χρώματα του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι δική του επιλογή αυτή.

 

Και βέβαια, από κοντά όσοι εμπορεύονται την πίστη, τον πατριωτισμό, μετατρέποντας την πολιτική σκηνή σε τηλεμάρκετινγκ.

 

Το λέω και το πιστεύω. Δεν πρέπει να αφήσουμε την προπαγάνδα να μαυρίσει τη μεγάλη θετική εικόνα της χώρας, μεγεθύνοντας επιμέρους υπαρκτές αδυναμίες. Εγώ δεν είπα ποτέ ότι η Ελλάδα έγινε παράδεισος. Δεν έκρυψα ποτέ τα προβλήματα. Όποτε υπήρχαν δυσκολίες και προβλήματα στάθηκα πρώτος και ανέλαβα την ευθύνη των πράξεών μας.

 

Η πορεία της χώρας, όμως, είναι μία πορεία διαρκούς προόδου, παρά τις δυσκολίες, παρά τις αντιστάσεις. Και δεν πρέπει να επιτρέψουμε να διεξαχθεί μια προεκλογική εκστρατεία όλο ψέματα και θεωρίες συνωμοσίας, που δηλητηριάζουν την κοινή γνώμη, δημιουργούν σύγχυση στους πολίτες και τελικά δημιουργούν ανοσία στην ανοησία.

Πολύ περισσότερο, δεν έχει θέση σήμερα η εργαλειοποίηση του πόνου, όπως δυστυχώς συμβαίνει διαρκώς με το εθνικό τραύμα των Τεμπών. Λες και υπάρχουν Έλληνες που θλίβονται περισσότερο από άλλους γι’ αυτή την εθνική τραγωδία ή μόνο κάποιοι είναι «ιδιοκτήτες» της ευαισθησίας.

 

Τέλος, στον δρόμο προς τις κάλπες έχουμε όλοι μας ένα χρέος: να γυρίσουμε την πλάτη στο διχασμό. Έναν διχασμό τον οποίον η χώρα μας πλήρωσε ακριβά, μας στοίχισε στο παρελθόν.

 

Γι’ αυτό και επιμένω στον διπλό χαρακτήρα αυτής της μάχης του Ιουνίου και τη διπλή σημασία της για την Ευρώπη και την Ελλάδα. ‘Αλλωστε, οι εθνικές ιδιαιτερότητες κάθε κράτους-μέλους συγκροτούν τελικά την κοινή μας δημόσια ζωή. Και κλειδί ώστε αυτή να αναπτύσσεται στην ίδια ευρωπαϊκή λεωφόρο, αποτελούν μόνο οι μεταρρυθμίσεις, οι μεγάλες αλλαγές.

 

Είναι μια επιλογή την οποία ακολουθεί αυτή η κυβέρνηση, επιδιώκοντας να βελτιώσει την καθημερινότητα του πολίτη σε όλες τις εκφάνσεις. Αυτή την εντολή μας δώσατε στις διπλές εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου και αυτήν υλοποιούμε με ταχύτητα, χωρίς να λογαριάσουμε το όποιο πρόσκαιρο πολιτικό κόστος.

 

Την υλοποιούμε, προσέξτε, όχι χωρίς εμπόδια και αστοχίες, όμως με σχέδιο και επιμονή. Είναι αλήθεια ότι πολλές φορές σε όλους μας αυτός ο πόλεμος μπορεί να μοιάζει άνισος. Ξέρουμε καλά ότι οι παθογένειες που έχουμε απέναντί μας είναι ριζωμένες, εδώ και δεκαετίες. Τα δικά μας αποτελέσματα κρίνονται στον περιορισμένο χρόνο των εκλογικών τόξων.

 

Ξέρουμε καλά ότι υπάρχουν απρόοπτα περιστατικά τα οποία μπορούν να θολώσουν κάθε τόσο την πρόοδο που έχει μεσολαβήσει. Ξέρουμε καλά πως η αντιπολίτευση υπονομεύει διαρκώς τα βήματα που γίνονται. Γιατί βήματα γίνονται, μεγάλα βήματα προόδου γίνονται σε αυτή τη χώρα. Ενώ η αντιπολίτευση το μόνο που ξέρει είναι να βάζει τρικλοποδιές.

 

Ας είναι όμως, διότι αυτό είναι το κόστος της πρωτοπορίας. Αυτό είναι το κόστος το οποίο η πρωτοπόρος δύναμη αλλαγής, αυτού του πολυδιάστατου εκσυγχρονισμού, η Νέα Δημοκρατία, το αναλαμβάνουμε. Ούτε επαναπαυόμαστε, ούτε χαμηλώνουμε τον πήχη των προσδοκιών.

 

Όπως στην πρώτη μας θητεία σταθήκαμε όρθιοι στις κρίσεις, ανατάξαμε την οικονομία, ανακουφίσαμε την κοινωνία από 50 φόρους, και τώρα παραμένουμε συνεπείς στο σύνθημά μας: το είπαμε και το κάνουμε.

 

Ναι, θωρακίζουμε το εισόδημα, με μόνιμες αυξήσεις και έκτακτα μέτρα για την ακρίβεια. Και ξέρουμε καλά -το γνωρίζω εγώ, το οικονομικό επιτελείο- ότι η ακρίβεια πονάει ακόμα το μέσο νοικοκυριό. Θα είμαστε όμως από πάνω από το πρόβλημα. Προσπαθούμε διαρκώς. Κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Βάζουμε πρόστιμα σε όποιον κερδοσκοπεί. Στηρίζουμε την κοινωνία με μόνιμες αυξήσεις στα εισοδήματα. Θα την κερδίσουμε τελικά και αυτή τη μάχη.

 

Θωρακίζουμε την πατρίδα μας. Ασφαλίζουμε τα σύνορά μας. Εξοπλίζουμε τις Ένοπλες Δυνάμεις, όχι μόνο με ένα μεγάλο εξοπλιστικό πρόγραμμα αλλά και με ένα μεγάλο μεταρρυθμιστικό σχέδιο, το οποίο έχουμε ονομάσει «Ένοπλες Δυνάμεις 2030». Για να μπορέσουν οι Ένοπλες Δυνάμεις να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις των καιρών, να ενσωματώσουν τα μαθήματα από τους πολέμους που δυστυχώς διεξάγονται αυτή τη στιγμή στην «καρδιά» της Ευρώπης.

 

Όπως είπα, ανακαινίζουμε τα νοσοκομεία μας. Υποδεχόμαστε νέους γιατρούς. Βελτιώνουμε και την εξυπηρέτηση των νοσοκομείων. Το διαπίστωσε και ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ στην Κρήτη, όταν συνάντησε αυτή την συμπαθή κυρία, η οποία του είπε ότι όλα είναι μια χαρά στο Νοσοκομείο των Χανίων.

 

Αλλά δεν λέω ότι είναι όλα μια χαρά. Εγώ δεν θα πω ποτέ ότι είναι όλα μια χαρά. Ξέρουμε τα προβλήματα. Προσπαθούμε να τα λύσουμε. Αλλά δεν μπορούμε ταυτόχρονα να δεχόμαστε και τον μηδενισμό και τον αφορισμό μιας αντιπολίτευσης που τα βλέπει όλα μαύρα.

 

Αναβαθμίζουμε την εκπαίδευση. Δίνουμε βάρος στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, στην επαγγελματική εκπαίδευση. Και ναι, επιτέλους, θα το ξαναπώ: σύντομα, δίπλα στα ενισχυμένα δημόσια πανεπιστήμια, θα λειτουργούν επιτέλους και μη κρατικά, μη κερδοσκοπικά ιδρύματα. Ένας αγώνας δεκαετιών ο οποίος επιτέλους δικαιώθηκε. Την κερδίζουμε αυτή τη μάχη.

 

Και βέβαια, προσπαθούμε όσο ποτέ για ένα Δημόσιο στην υπηρεσία του πολίτη. Ξέρουμε καλά ότι δεν αρκεί μόνο η ψηφιακή επανάσταση η οποία έχει συντελεστεί. Είναι πολύ σημαντική, όμως πρέπει να αλλάξουμε διαδικασίες, παλιές νοοτροπίες. Πρέπει η αξιοκρατία να αντικαταστήσει τη γραφειοκρατία.

 

Έχω μιλήσει πολλές φορές -και εισπράττω μεγάλο χειροκρότημα- για το γεγονός ότι προσλάβαμε 27.000 καθηγητές και δασκάλους στα σχολεία μας, στο δημοτικό και στο γυμνάσιο. Θέλω -παρακαλώ- όμως να εισπράξω και το ίδιο χειροκρότημα για το γεγονός ότι αυτοί οι 27.000 αξιολογούνται επιτέλους. Γιατί έτσι, με επίμονη προσπάθεια, ο επαγγελματισμός θα νικήσει τελικά τον «ωχαδερφισμό». Είναι μια μάχη η οποία απαιτεί χρόνο και πολλή δουλειά.

 

Αυτή την ιστορική και συνάμα συναρπαστική συγκυρία συζητήσαμε στο Συνέδριό μας. Μάλιστα, όπως είπα και την Παρασκευή, σε μια ιστορική στιγμή: στην επέτειο μισού αιώνα από την αποκατάσταση της δημοκρατίας και τη γέννηση της Νέας Δημοκρατίας.

 

Μας έδωσε αυτό το Συνέδριο την ευκαιρία να αναβαφτιστούμε στις ιδρυτικές μας αρχές. Με τα πόδια γειωμένα στην παράδοση αλλά το βλέμμα στραμμένο στην εξέλιξη. Να αντλήσουμε διδάγματα από την πολύχρονη διαδρομή μας. Μελετώντας τη νέα πορεία, να χαράξουμε την πορεία μας προς το μέλλον.

 

Να συζητήσουμε τι είναι αυτό το οποίο τελικά έκανε τη Νέα Δημοκρατία, παρά τις δυσκολίες, παρά τα προβλήματα, όχι μόνο να επιβιώσει αλλά να είναι σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα, αν όχι το μεγαλύτερο κεντροδεξιό κόμμα στην Ευρώπη.

 

Αυτή η προσαρμοστικότητα την οποία επιδείξαμε, αυτή η ενότητα την οποία μπορέσαμε να επιδείξουμε, είναι μια κατάκτηση για τη Νέα Δημοκρατία. Ναι, αγαπητέ Βαγγέλη, να με προσφωνεί εδώ ο προηγούμενος Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, ο οποίος ήταν και ο εσωκομματικός μου αντίπαλος αλλά σήμερα είναι στενός μου συνεργάτης, αυτό σημαίνει ενότητα στην πράξη.

 

Δεν θα κουραστώ να επαναλαμβάνω τα λόγια του Κωνσταντίνου Καραμανλή από την πρώτη Διακήρυξη της παράταξης. Αυτό το οποίο γράφτηκε το 1974 κοιτάξτε πόσο σημαντικό και πόσο επίκαιρο είναι: «Επιλέγουμε να συντηρούμε από την παράδοση μόνο όσα ο χρόνος απέδειξε σωστά και χρήσιμα. Προχωρούμε με μεγάλα, τολμηρά αλλά και ασφαλή βήματα σε νέες και διαρκώς εξελισσόμενες συνθήκες». Τα αληθινά συμφέροντα του έθνους υπηρετούμε, «πέρα και πάνω από παραπλανητικές ετικέτες δεξιάς, κέντρου και αριστεράς».

 

Αυτό το κείμενο, 50 χρόνια πριν, εξακολουθεί σήμερα, σε αυτές τις συγκυρίες, να είναι τόσο επίκαιρο. Αυτές τις κατευθύνσεις τις επικαλούμαι γιατί τελικά δεν έχουν χρονικό όριο, δεν έχουν επίκαιρη σκοπιμότητα. Αποτελούν, όμως, ένα νήμα, ένα τόξο πάνω στο οποίο κινήθηκε, κινείται και θα κινείται το κόμμα μας. Ένα κόμμα το οποίο απέδειξε ότι μπορεί να ανανεώνεται σε ιδέες και σε στελέχη, με ικανότητα να μεγαλώνει τη δική του επιρροή πέραν των στενών κομματικών «τειχών».

 

Καταφέραμε να γίνουμε ο φορέας, η καρδιά ενός πλειοψηφικού ρεύματος στο οποίο συνενώνονται εθνικοί πολιτικοί στόχοι, προσωπικές προσδοκίες, φιλοδοξίες για τη χώρα μας πολλών πολιτών. Έτσι έγινε και με το κίνημα «Μένουμε Ευρώπη» στα πέτρινα χρόνια της κρίσης, όταν ο κίνδυνος η Ελλάδα να εξοριστεί από την κοίτη της έφερε κοντά μας δυνάμεις της πατριωτικής ευθύνης, του δημοκρατικού εκσυγχρονισμού.

 

Είναι οι ίδιες δυνάμεις και ακόμα περισσότερες που συμπαρατάχθηκαν μαζί μας στη μεγάλη επανεκκίνηση του καλοκαιριού του 2019. Είναι αυτές που δικαίωσαν την πολιτική μιας τετραετίας, τον εκλογικό θρίαμβο το 2023. Γιατί κάτι είδαν αυτοί οι πολίτες στη Νέα Δημοκρατία και μας ψήφισαν. Ειδικά οι πολίτες πιο φτωχών, λαϊκών γειτονιών έδωσαν την απάντησή τους σε όλους όσοι επιμένουν να παρουσιάζουν τη Νέα Δημοκρατία δήθεν ως ένα κόμμα των ελίτ.

 

Όχι, εμείς είμαστε το μεγάλο λαϊκό κόμμα, που αντιπροσωπεύει τους πόθους και τις προσδοκίες όλων των Ελληνίδων και όλων των Ελλήνων. Και αυτή είναι μια βαριά σκυτάλη. Έχουμε καθήκον να την πάμε ακόμα πιο μπροστά -τονίζω, για ακόμα μία φορά- χωρίς καμία αλαζονεία, παρά μόνο με σκληρή δουλειά.

 

Έτσι, άλλωστε, η Νέα Δημοκρατία αποδείχθηκε ο ανθεκτικότερος σχηματισμός της Μεταπολίτευσης. Δεν διστάσαμε μπροστά σε τολμηρές αλλαγές, δεν διστάσαμε όμως να παραδεχθούμε λάθη, που για εμάς πάντα το λάθος είναι ένα κάλεσμα να το διορθώσουμε.

 

Η αλήθεια είναι η δύναμή μας. Η εμπιστοσύνη της κοινωνίας είναι «καύσιμο» της δράσης μας και το συμφέρον της πατρίδας είναι για πάντα η σταθερή πυξίδα μας, με όλους σας συνοδοιπόρους. Είναι ένα ταξίδι συλλογικής ανάπτυξης, το οποίο σε κάθε σταθμό του συναντά την ατομική προκοπή.

 

Στη διάρκεια αυτού του τριήμερου Συνεδρίου -θέλω με την ευκαιρία αυτή να ευχαριστήσω τον Πρόεδρο και την Οργανωτική Επιτροπή για την εξαιρετική δουλειά την οποία πράγματι έκαναν- οι συζητήσεις που οργανώθηκαν, οι παρεμβάσεις που ακούστηκαν νομίζω ότι πλούτισαν τον προβληματισμό μας, αλλά και την πολιτική μας, με προτάσεις ουσίας για όλες τις πτυχές της κυβερνητικής αλλά και της κομματικής λειτουργίας. Από την αντιμετώπιση της ακρίβειας και την ανάπτυξη με επίκεντρο τον άνθρωπο μέχρι την εθνική άμυνα, την καθημερινή ασφάλεια, το μεταναστευτικό. Ακούσαμε όμως και καινοτόμες εισηγήσεις για το πώς πρέπει να δρα ένα σύγχρονο κόμμα στην εποχή μας.

 

Από το 15ο Συνέδριο, ωστόσο, δεν μένουν μόνο τα συμπεράσματά του, οι θέσεις της Νέας Δημοκρατίας για την Ευρώπη του αύριο και η δική της συμβολή στη διαμόρφωσή της. Μένουν και οι διεκδικήσεις που θα έχει στο εξής η Αθήνα από τις Βρυξέλλες. Μένει επίσης η στρατηγική η οποία προέκυψε για την παράταξη μπροστά στη μάχη των ευρωεκλογών.

 

Μια αντιπαράθεση που πρέπει -θα το ξαναπώ- να είναι νικηφόρα, καθώς διεξάγεται -δεν θα κουραστώ να το λέω- σε μία πραγματικά κρίσιμη ιστορική καμπή. Ένα θετικό αποτέλεσμα θα κρατήσει τον τόπο σταθερό μέσα σε ένα ασταθές διεθνές περιβάλλον. Θα μας δώσει ακόμα μεγαλύτερη ώθηση, σε αυτή την τεράστια προσπάθεια την οποία έχουμε υλοποιήσει, ώστε το 2027 η Ελλάδα να δρέψει τους καρπούς που δικαιούται.

 

Κάθε σκιά που θα μπορούσε να προκύψει από τις κάλπες μπορεί να θολώσει και να αμφισβητήσει αυτή την πορεία της χώρας, διαταράσσοντας πολλά από όσα σήμερα θα θεωρούνται δεδομένα, ενώ μπορεί να ανοίξει μια κερκόπορτα σε καινούργιες περιπέτειες. Και αναρωτιέμαι πραγματικά, αν οι Έλληνες οι οποίοι στήριξαν τη Νέα Δημοκρατία με την ψήφο τους μόλις πριν από εννέα μήνες, αν αυτό επιθυμούν.

 

Και σε όσους σπεύδουν να πουν ότι κινδυνολογώ, απαντώ: ναι, μιλώ για κινδύνους. Κόμματα τα οποία δεν μπορούν να εισηγηθούν ούτε μια λύση, το μόνο που εισηγούνται είναι να κοπούν τα ευρωπαϊκά κονδύλια στην πατρίδα μας. Για το μεταναστευτικό, τι λένε ακριβώς; Να συνεχιστεί ο φράχτης στον Έβρο, να συνεχιστεί το εξοπλιστικό πρόγραμμα; Να συνεχιστεί η ευρωπαϊκή πολιτική ασφάλειας, φύλαξης των συνόρων μας; Να σταματήσει ό,τι γίνεται σήμερα στην υγεία; Η παιδεία να επιστρέψει πού; Στον κρατισμό, στις καταλήψεις, στις βαριοπούλες; Όχι, τα αφήσαμε πίσω μας αυτά.

 

Αυτός είναι ο παραμορφωτικός καθρέφτης για τον οποίο μίλησα στην αρχή. Είναι μια προσπάθεια, μια ευρωπαϊκή εκλογική διαδικασία να γίνει ουσιαστικά μια νάρκη, η οποία θα ανατινάξει όσα ζήσαμε και κατακτήσαμε από το 2019 έως τώρα. Αυτό δεν θα το επιτρέψουμε να συμβεί. Θα στείλουμε δυνατό και ηχηρό μήνυμα ενότητας και συσπείρωσης στην κάλπη της 9ης Ιουνίου.

 

Θα το ξαναπώ και σε όσους εντός της Νέας Δημοκρατίας μάς ασκούν καλόπιστη κριτική: καμία επιμέρους διαφωνία δεν νοείται να οδηγεί σε συνολική απόρριψη. Και κανένα μικρό παράπονο, όσο δικαιολογημένο και αν είναι, δεν αξίζει το ίδιο με τη μεγάλη συλλογική πρόοδο. Ας τα ζυγίσουμε, λοιπόν, όλα με το πραγματικό τους βάρος.

 

Μαζί με όλα τα παραπάνω, λοιπόν, το Συνέδριο προσδιορίζει και τα καθήκοντά μας για το άμεσο διάστημα: να απλωθούμε σε όλη την Ελλάδα, σε κάθε πόλη, σε κάθε χωριό, εξηγώντας τη σημασία αυτής της εκλογικής σύγκρουσης. Να μιλήσουμε ειλικρινά για το έργο που γίνεται, γι’ αυτό που έχει δρομολογηθεί, χωρίς να αρνούμαστε αστοχίες.

 

Αφού το ξέρετε, όποιος δρα, πάντα δέχεται και αντίδραση. Και πάντα ο πρώτος γίνεται «αλεξικέραυνο» σε κάθε πρόβλημα. Αυτός είναι ο ρόλος τον οποίο αναλάβαμε. Θα τον υπηρετήσουμε με το κεφάλι χαμηλά αλλά τους στόχους ψηλά. Μιλώντας για τις μεταρρυθμίσεις που αποδίδουν, τις μικρές καθημερινές νίκες που το τεκμηριώνουν. Αρκεί να διαβάζετε τον εβδομαδιαίο απολογισμό τον οποίο στέλνουμε για να δείτε πόσα πολλά γίνονται. Πολλά από τα οποία ουδέποτε βλέπουν το φως της επικαιρότητας, καθώς τα μέσα επιλέγουν, για τους δικούς τους λόγους, να ασχολούνται με άλλα.

 

Θα απαντήσουμε, όμως, με επιχειρήματα και όχι με συνθήματα, αλλά θα απαντήσουμε και σε κάθε ψέμα των αντιπάλων μας. Εμείς, το έχουμε ξαναπεί, δεν έχουμε απέναντί μας την αντιπολίτευση των άλλων κομμάτων. Έχουμε την πιο σκληρή αντιπολίτευση, που είναι η αντιπολίτευση των υπαρκτών προβλημάτων. Αυτά αντιπαλεύουμε, ζητώντας την εμπιστοσύνη των πολιτών ώστε να μπορούμε να το κάνουμε γρηγορότερα, να το κάνουμε αποτελεσματικότερα. Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν πρέπει να κρύψουμε ούτε τις ελπίδες, ούτε τις απειλές που κρύβει αυτή η αναμέτρηση.

 

Γι’ αυτό και πρώτος εγώ θα το πω: ψήφος στη Νέα Δημοκρατία στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου σημαίνει «ναι» στη σιγουριά, τη σταθερότητα και την πρόοδο της πατρίδας. Σημαίνει όμως και κάτι ακόμα: σημαίνει «ναι» σε μια καλύτερη Ευρώπη, η οποία θα βρεθεί δίπλα στην πατρίδα μας, όπως βρέθηκε τα τελευταία πέντε χρόνια.

 

Προσθέτοντας και κάτι ακόμα: πίσω από τον τίτλο και τα ονόματα του ψηφοδελτίου μας, κρύβονται οι δεσμεύσεις μας. Κρύβεται και κάτι ακόμα όμως, κρύβεται και το δικό μου όνομα.

 

Κάθε ψήφος στις ευρωεκλογές μου δίνει νέα δύναμη να διεκδικήσω όσα χρειάζεται η Ελλάδα. Να πάω στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο πιο δυνατός, για να ενισχύσουμε την κοινή μας άμυνα, να διατηρηθούν οι πόροι του Ταμείου Ανάκαμψης, να αυξήσουμε τα ευρωπαϊκά κονδύλια για τους αγρότες μας. Τη χρειάζομαι αυτή τη δύναμη την επόμενη μέρα στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.

 

Μας περιμένουν συνεπώς πολλά να κάνουμε, σε μια προσπάθεια όπου θα είμαι παρών κάθε στιγμή. Γιατί στον κόσμο των μύθων που κάποιοι θέλουν να ζουν, εξακολουθώ να ακούω διάφορα σενάρια. Σενάρια στα οποία απαντώ για ακόμα μια φορά: μένουμε Ευρώπη και θέλουμε Πρόεδρο την Ursula von der Leyen. Αλλά και μένουμε Ελλάδα με Νέα Δημοκρατία και Κυριάκο Μητσοτάκη στην πρώτη γραμμή. Και την Ursula von der Leyen ξανά Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για μία πενταετία ακόμα.

 

Φίλες και φίλοι, το Συνέδριό μας αποτελεί ένα νέο σάλπισμα ενότητας. Την επόμενη Δευτέρα θα ανακοινώσουμε τους 42 υποψήφιους ευρωβουλευτές μας και μετά όλοι μαζί θα πάμε πόρτα-πόρτα -δύο μήνες έμειναν- να δώσουμε και αυτή τη μεγάλη μάχη, όπως ξέρουμε να δίνουμε τις μάχες εμείς οι Νεοδημοκράτες, για να πετύχουμε το βράδυ της 9ης Ιουνίου ακόμα μία μεγάλη εκλογική νίκη.

 

Σας ευχαριστώ για ακόμα μία φορά γι’ αυτό το καταπληκτικό Συνέδριο, για την αγάπη σας, για τον ενθουσιασμό σας. Θα βρεθώ πάλι σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και όλοι μαζί θα εξακολουθούμε να πηγαίνουμε την Ελλάδα σταθερά, τολμηρά και μόνο μπροστά. Σας ευχαριστώ».

Διαβάστε επίσης

Κοντογεώργης: Στις ευρωεκλογές αντιπαρατίθενται η σταθερότητα με την τοξική αντιπολίτευση

Χάρης Θεοχάρης: «Στα 50 της χρόνια, η Νέα Δημοκρατία είναι πιο νέα και δυνατή από οποιοδήποτε άλλο κόμμα στην Ελλάδα»

Κώστας Σκρέκας: Στις Ευρωεκλογές θα προσδιορίσουμε το μέλλον της επόμενης περιόδου