Σε μία νέα εποχή μπαίνει η Αργεντινή μετά τις εκλογές της Κυριακής, που φέρνουν στην εξουσία τον φιλελεύθερο Mauricio Macri, μετά από δώδεκα χρόνια κυριαρχίας των περονιστών στη χώρα.
Οι εκλογές αυτές ήταν κρίσιμες για τη χώρα, καθώς η Cristina Fernandes de Kirchner δεν μπορούσε να διεκδικήσει τρίτη προεδρική θητεία (το όριο είναι οι δύο θητείες), και το γεγονός αυτό έδωσε ελπίδες στους αντιπάλους των περονιστών ότι θα κατάφερναν να ανέλθουν στην εξουσία. Και μολονότι ο διάδοχός της, Daniel Sciolli, φερόταν από την αρχή ως το φαβορί της εκλογικής αναμέτρησης, ο Macri κατάφερε να κάνει την ανατροπή και να κερδίσει τις εκλογές στον δεύτερο γύρο, με διαφορά τριών μονάδων από τον αντίπαλό του, ο οποίος στον πρώτο γύρο είχε αποσπάσει μεγαλύτερο ποσοστό.
Ο δρόμος προς την εξουσία κάθε άλλο παρά εύκολος ήταν για τον 56χρονο Macri, γιο ενός από τους πλουσιότερους ανθρώπους στην Αργεντινή, που έπρεπε να πείσει τους πολίτες ότι δεν είναι ένας νεοφιλελεύθερος που ενδιαφέρεται μόνο για τα συμφέροντα των επιχειρήσεων, όπως τον κατηγορούσαν οι αντίπαλοί του, αλλά «ένας από αυτούς».
Ο Macri έγινε ευρέως γνωστός στην Αργεντινή το 1995, όταν ανέλαβε την προεδρία της θρυλικής ποδοσφαιρικής ομάδας Boca Juniors. Η επιτυχημένη του θητεία στην Boca ήταν το εφαλτήριο για την πολιτική του καριέρα, που ξεκίνησε στο κογκρέσο της χώρας, συνεχίστηκε στη δημαρχία του Μπουένος Άιρες και τώρα τον φέρνει στην προεδρία της Αργεντινής.
Το έργο του αναμφίβολα δύσκολο: σε μία χώρα χρεοκοπημένη, με αναιμική ανάπτυξη και καλπάζοντα πληθωρισμό, αλλά και με περιορισμένα νομισματικά αποθέματα στην κεντρική τράπεζα, ο Macri έχει υποσχεθεί ευρείες οικονομικές μεταρρυθμίσεις, ενώ έχει δεσμευθεί ότι θα διαπραγματευθεί με τα hedge funds στα οποία χρωστά η χώρα, ώστε να ρυθμιστεί το ανεξέλεγκτο χρέος της Αργεντινής.
Διόλου τυχαία, ο Macri ήταν ο «αγαπημένος» των αγορών στην εκλογική αναμέτρηση, καθώς η εκλογή του αναμένεται να ενισχύσει τους εμπορικούς δεσμούς της χώρας με τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη Βραζιλία, καθώς και να βάλει τέλος σε μία δεκαετία κακοδιαχείρισης των οικονομικών της Αργεντινής με σειρά μεταρρυθμίσεων.
Θα γίνει όμως και ο «αγαπημένος» των πολιτών; Ή οι δύσκολες μεταρρυθμίσεις που είναι αποφασισμένος να εφαρμόσει θα προσκρούσουν σε ισχυρές κοινωνικές αντιδράσεις; Ο χρόνος θα δείξει…