Το τρίπτυχο “πεποίθηση, αξίες και αφήγηση” θα φέρει ξανά ψηλά το Brand Name Ελλάδα, αναφέρει ο δικηγόρος κ. Γιώργος Κουντούρης.

Ο κ. Κουντούρης συμμετέχει στην έρευνα του mononews.gr και υποστηρίζει ότι “η ευκαιρία της Ελλάδας είμαστε εμείς οι Έλληνες”. Ταυτόχρονα προτείνει την καθιέρωση ενός “πριμ αποτελεσματικότητας” για εκείνους που αποδεδειγμένα κάνουν ένα βήμα παραπέρα, όπως οι φοιτητές της Νομικής, οι οποίοι διακρίνονται σε διεθνείς διαγωνισμούς, χωρίς όμως να έχουν την επιβράβευση στη χώρα τους.

Με ποιο τρόπο μπορούμε να ξαναχτίσουμε το Brand name Ελλάδα;

Ας παρομοιάσουμε την χώρα μας με ένα φούρνο. Ο παραδοσιακός λοιπόν φούρνος της ιστορίας μας, έχει οικονομικά καταστραφεί. Για να ορθοποδήσει, ο φούρναρης έχει δανειστεί με καταφανώς καταχρηστικούς όρους ενώ η άλλοτε φανταχτερή πολύχρωμη ταμπέλα του, με ζωγραφισμένη καλλιγραφικά την ηρωική ημερομηνία «1821» έχει πλέον μισοξεβάψει. Τα ταψιά του και οι λαμαρίνες του είναι άδεια, οι εισπράξεις δεν φτάνουν και ο γιός του, είδε και αποείδε στο χωριό και έφυγε αφήνοντας τον φούρναρη μονάχο να καταριέται τη μοίρα του και τους άψυχους δανειστές του. Το μόνο που τον κραταει ζωντανό είναι η τέχνη του, να ζυμώνει το ψωμί που ευωδιάζει όταν βγαίνει ζεστό-ζεστό. Τι να το κάνει όμως κι’αυτό, όλοι από τα γύρω χωριά ξέρουν ότι έχει καταστραφεί και του το αγοράζουν στη μισή τιμή.

Μια ημέρα ξυπνάει ο ήρωας μας αποφασισμένος ότι κάτι πρέπει να κάνει. «Καλύτερα να σου βγει το όνομα παρά το μάτι» σκέφτεται. Πρώτα από όλα οφείλω να πιστέψω στον εαυτό μου, στις δυνάμεις μου, στα χέρια μου βρε αδελφέ. Εγώ γονάτισα, εγώ θα σηκωθώ. Βάζει στο μυαλό του τρείς λέξεις. ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ, ΑΞΙΕΣ, ΑΦΗΓΗΣΗ.

Αυτό είναι το τρίπτυχο του Brand και του Branding. Να πιστέψουμε στο προϊόν μας για να πιστέψουν και οι άλλοι σε αυτό, να έχουμε ηθική αξιοπιστία στο χτίσιμό του και τέλος να μιλάμε γι’αυτό με ελκυστικά λόγια και να κάνουμε τους άλλους να μας ακούσουν.

Ποιοι είναι αυτοί που πρέπει να πρωταγωνιστήσουν στη μάχη για να πάρει η Ελλάδα τη θέση που της αξίζει στο Ευρωπαϊκό στερέωμα;

Η ευκαιρία της Ελλάδας είμαστε εμείς οι ίδιοι οι Έλληνες. Η άποψη μου είναι ότι μόνο αν νοιώσουμε όλοι πρωταγωνιστές σ’αυτή τη μάχη, η προσπάθεια ανασύνταξης θα έχει εφικτά θετικά αποτελέσματα. Μια από τις κακοδαιμονίες της χώρας μας είναι ότι θεωρούμε ότι κάποιος άλλος είναι πάντα υπεύθυνος. Ας εγκαινιάσουμε ένα «πριμ αποτελεσματικότητας» σε κάθε πολίτη αυτής της χώρας που αποδεδειγμένα προχώρησε ένα βήμα μπροστά. Θα σας μιλήσω για την επιστήμη μου. Σχεδόν κάθε χρόνο φοιτητές της Νομικής Αθήνας κερδίζουν διεθνή βραβεία σε διαγωνισμούς που παίρνουν μέρος αντίστοιχοι φοιτητές από τα καλύτερα πανεπιστήμια της Ευρώπης. Αναρωτιέμαι, αυτές τις πρωτιές τις έχουν πληροφορηθεί όλοι οι Έλληνες για να νοιώσουν αυτοπεποίθηση και εκτίμηση στη νεολαία αυτής της χώρας, ποια ηθική και υλική ανταμοιβή δόθηκε σ’αυτά τα παιδιά που έγιναν οι καλύτεροι πρεσβευτές της Ελλάδας, την εθνική μας επιτυχία μας την αναπαράγαμε, την κάναμε σημαία, της δώσαμε αξία; Η επίτευξη λοιπόν στόχων αποτελεί και προσωπικό στοίχημα του καθενός. Μόνο αν αισθανθούμε συμμέτοχοι σε μια τέτοια Εθνική προσπάθεια, υπάρχει ελπίδα φυγής προς το μέλλον.

Πως μπορεί η Ελλάδα να πείσει όλους όσοι έχουν μεταναστεύσει τα τελευταία χρόνια να επιστρέψουν στη χώρα τους;

Φοβάμαι ότι έχω μια διαφορετική άποψη από την κοινά εκφρασμένη. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται να πείσει κανέναν. Ζούμε σε μια παγκοσμιοποιημένη αγορά εργασίας. Συνεπώς είναι απολύτως φυσιολογικό Έλληνες να ζουν εκτός Ελλάδας, να παράγουν, να προκόβουν, και να αναγνωρίζονται. Το ζήτημα δεν είναι να φέρεις αυτούς που έφυγαν, διότι έφυγαν για κάποιους λόγους που όταν εκλείψουν θα το σκεφτούν ξανά. Το κρίσιμο είναι να έχεις ως χώρα αναπτύξει και θεμελιώσει ένα κοινωνικό φυτώριο παραγωγικών υγιών δυνάμεων που να σχεδιάζουν το μέλλον τους στη χώρα τους. Για παράδειγμα, οι σημερινοί μαθητές του γυμνασίου , γνωρίζουν με απόλυτη ακρίβεια τον τρόπο εισαγωγής τους στα ΑΕΙ της χώρας; Δυστυχώς όχι! Αντίθετα, πιστεύουν ακράδαντα ότι δεν θα τον γνωρίζουν ακόμα και όταν φοιτούν στη γ’ λυκείου. Αυτά λοιπόν τα παιδιά και οι οικογένειες τους, ήδη δρομολογούν την φοιτητική τους μετανάστευση και μάλιστα κάποιοι σε Πανεπιστήμια χαμηλότερου επιπέδου εκπαίδευσης από τα Ελληνικά.

Πως μπορεί να σπάσει ο κύκλος της απαισιοδοξίας και της απογοήτευσης;

Με την συλλογική ανάληψη πρωτοβουλιών. Με την κήρυξη ανακωχής μεταξύ κράτους-πολίτη. Με την αποκατάσταση του ελλείμματος ειλικρίνειας μεταξύ μας. Με την διαμόρφωση της εικόνας μιας σύγχρονης Ελλάδας με επιτυχίες και με εμμονή στην εξωστρέφεια και στη καινοτομία. Ας προσπαθήσουμε να αλλάξουμε. Η απαισιοδοξία είναι θέμα διάθεσης ενώ η αισιοδοξία είναι θέμα θέλησης!

Γιώργος Π. Κουντούρης

Δικηγόρος στον ΄Αρειο Πάγο

www.koudourislaw.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: Αντώνης Ζαΐρης: «Να εφαρμόσουμε στη χώρα μας τον κανόνα των ίσων ευκαιριών»

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ένας φοιτητής ο Mιχαήλ Ματθαιάκης γράφει ένα κείμενο που σοκάρει: Ενεργοποιήστε τα λαμπρά μυαλά της χώρας

ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ: Κωνσταντίνος Μίχαλος πρόεδρος ΕΒΕΑ: «Δημιουργώντας ένα νέο brand name για την Ελλάδα»