Δεν είναι ο «Ρασπούτιν» ο ισχυρός υπουργός που «στήνει» διώξεις δίχως στοιχεία σε βάρος πολιτικών αντιπάλων, απαντά ο αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Δημήτρης Παπαγγελόπουλος.

Μετά την αναφορά του ονόματος του από τον Αντώνη Σαμαρά -για πρώτη φορά μετά το προσωνύμιο «Ρασπούτιν»  που πρωτοακούστηκε από την πρώην εισαγγελέα Διαφθοράς Ελένη Ράικου δύο χρόνια πριν- ο κ. Παπαγγελόπουλος απαντά ότι δεν «υπάρχει σήμερα Ρασπούτιν στη Δικαιοσύνη».

Στην απάντηση του, η οποία δεν αφορά μόνο τον κ. Σαμαρά, αλλα και όσους τον «φωτογράφισαν» το τελευταίο διάστημα (εισαγγελέας Αγγελής) μιλα για παρανοϊκούς συκοφάντες και «προσπάθεια κάποιων να αποπροσανατολίσουν το λαό και να συγκαλύψουν τις δικές τους μεγάλες ευθύνες».

Όπως αφήνει να εννοηθεί, περίμενε να περάσουν οι εκλογές για να μιλήσει, όμως τώρα «θα με αναγκάσουν να προσφύγω στη Δικαιοσύνη, για να αποκαλύψω και να αντιμετωπίσω θεσμικά τους πραγματικούς σκευωρούς, τους παρανοϊκούς κακοήθεις συκοφάντες, τις μεθόδους και τα όργανα του παρακράτους που χρησιμοποιούν».

Αναλυτικά η δήλωση του Δημήτρη Παπαγγελόπουλου

«Έξεστι Κλαζομενίοις ασχημονείν και σε ελεύθερη μετάφραση κάποιοι συνηθίζουν διαρκώς να ασχημονούν.

Ρασπούτιν στο χώρο της Δικαιοσύνης δεν υπάρχει σήμερα. Στο παρελθόν δεν ξέρω.

Ενδεχομένως να υπήρξε και Ρασπούτιν και Μεσσαλίνα και δεν ξέρω τι άλλο.

Υπάρχει μόνο προσπάθεια κάποιων να αποπροσανατολίσουν το λαό και να συγκαλύψουν τις δικές τους μεγάλες ευθύνες.

Μέχρι σήμερα ομολογώ με μεγάλη προσπάθεια σιωπούσα.

Θεωρώ ότι ειδικά αυτή την περίοδο η Ελλάδα έχει μεγάλη ανάγκη για ήπιο πολιτικό κλίμα μέχρι τις εκλογές και για μέγιστη πολιτική συναίνεση μετά τις εκλογές.

Όσοι παρερμήνευσαν τη σιωπή μου θα «απολαύσουν» τώρα τα λόγια μου και τα γραπτά μου.Τελικά θα με αναγκάσουν να προσφύγω στη Δικαιοσύνη, για να αποκαλύψω και να αντιμετωπίσω θεσμικά τους πραγματικούς σκευωρούς, τους παρανοϊκούς κακοήθεις συκοφάντες, τις μεθόδους και τα όργανα του παρακράτους που χρησιμοποιούν.

Υπενθυμίζω ότι του τέλους προηγείται η αρχή και η ενδιάμεση πορεία. Πριν φτάσει λοιπόν κανείς μέχρι το τέλος για να υπάρξει πλήρης εικόνα εύλογο είναι να ξεκινήσει από την αρχή. Αυτό προτίθεμαι να κάνω.

Θα πιάσω το νήμα από την αρχή. Για όλους, για όλες και για όλα. Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια, όπως λέει ο λαός μας και γι’ αυτό δεν μπορεί να πάει μακριά. Έτσι λοιπόν εγώ μπορώ να αντέξω τα ψέματά τους. Οι παρανοϊκοί, ραδιούργοι συκοφάντες τι θα κάνουν με την αλήθεια; Μπορούν να την αντέξουν;».