Η δημόσια εικόνα ενός πολιτικού προσώπου, όπως είναι ο Παναγιώτης Κουρουμπλής, είναι μια πολυδιάστατη υπόθεση. Δεν κλείνεται μόνο στα όρια της νομιμότητας, γιατί στην πολιτική, το νόμιμο δεν είναι πάντα και ηθικό. Κι αν είναι, δεν εκλαμβάνεται από το εκλογικό σώμα πάντα έτσι. Δεν κλείνεται πάντα στα όρια της πολιτικής συνέπειας. Μπορεί να είσαι συνεπής, αλλά να μην μπορείς να σταθείς, γιατί άλλες παράμετροι υπερισχύουν στη συνείδηση της κοινωνίας. Και στο τέλος, είναι η κοινωνία που κρίνει τελεσίδικα ένα πολιτικό πρόσωπο, όχι η Δικαιοσύνη, όχι η Αστυνομία, όχι κάποια άλλη Αρχή.
Να θυμηθούμε μερικά περιστατικά; Ο Κώστας Σημίτης ως πρωθυπουργός απέπεμψε τον στενότερο, ίσως συνεργάτη του, Γιώργο Πανταγιά, επειδή η κοινή γνώμη εξέλαβε την έντονη δραστηριότητα του τελευταίου στον Πειραιά –ενόψει υποψηφιότητάς του- ως προνομιακή έναντι των άλλων υποψηφίων, αφού ήταν σημαίνον στέλεχος του πρωθυπουργικού γραφείου. Ο υπουργός του Κώστα Καραμανλή Σάββας Τσιτουρίδης, υποχρεώθηκε σε παραίτηση διότι το παιδί του, που σπούδαζε στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, πήρε μετεγγραφή για άλλη πόλη, σε μια περίοδο που οι μετεγγραφές οργίαζαν, κυριολεκτικά. Κι ο (τότε) βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Αλέκος Χρυσανθακόπουλος, αποπέμφθηκε από το ΠΑΣΟΚ επειδή «συνελήφθη» να παίζει τα γνωστά «φρουτάκια».
Επί δυο εβδομάδες παρακολουθούμε τις βολές «κατά ριπάς» εναντίον του υπουργού Ναυτιλίας Παναγιώτη Κουρουμπλή, εξ αιτίας της γνωστής υπόθεσης που ρύπανε τον Σαρωνικό και δημιούργησε τεράστια ανησυχία στους πολίτες όλου του Λεκανοπεδίου. Ο υπουργός επιχείρησε να δικαιολογήσει ακόμα και το ότι αναχώρησε για το Λονδίνο, γιατί αν ήταν εδώ, ασφαλώς δεν θα μπορούσε να βουτήξει στη θάλασσα και να κλείσει τις τρύπες από όπου διαχύθηκε το πετρέλαιο!
Αναμφίβολα δεν θα μπορούσε. Αλλά αυτό δεν περιορίσει την καθοριστική επιδείνωση της δημόσιας εικόνας του, που συμπαρασύρει και την εικόνα της κυβέρνησης. Κοντολογίς, σημασία σε τέτοιες περιπτώσεις δεν έχει εάν ένας υπουργός, οι συνεργάτες ή οι πιστοί οπαδοί του θεωρούν ότι «έχει δίκιο». Σημασία στη Δημοκρατία έχει τι εικόνα σχηματίζεται στην κοινή γνώμη. Στο επίπεδο των μελών της κυβέρνησης, πολλές φορές η παραίτηση υποβάλλεται μόνο και μόνον για να εκτονωθεί η πίεση.
Ο Παναγιώτης Κουρουμπλής, είναι ένας έμπειρος πολιτικός. Δεν μπορεί παρά να αντιλαμβάνεται ότι η τεράστια πίεση που ασκείται στο πρόσωπό του δεν θα έχει απλώς δυσμενείς επιπτώσεις στη συνολική εικόνα της κυβέρνησης, αλλά πολύ πιθανό να βρει όλη αυτή την ατμόσφαιρα μπροστά του, στην προσπάθεια που θα κάνει για επανεκλογή στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές.
Δεν είναι θέμα, επαναλαμβάνω, ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Η πολιτική δεν είναι αίθουσα δικαστηρίου. Γι αυτό ούτε οι αποφάσεις λαμβάνονται, ούτε οι εξελίξεις προσδιορίζονται με το γράμμα του νόμου. Η πολιτική θέλει να «μυρίζεις» πού πάει το πράγμα και να διαμορφώνεις τις συνθήκες που θα σε ευνοήσουν όταν πάει εκεί που «μύρισες» εγκαίρως.
Με άλλα λόγια, το δέντρο για τον Παναγιώτη Κουρουμπλή είναι να αντιπαλέψει το τεράστιο κύμα επίθεσης που υφίσταται. Το δάσος, όμως, είναι να διαβλέψει τον καταλληλότερο πολιτικό δρόμο για τη διασφάλιση της δικής του παρουσίας και επιρροής σε κόμμα, κυβέρνηση και κοινωνία. Κι αυτά τα δυο, προφανώς δεν ταυτίζονται… Κι αν ο ίδιος δεν λάβει τώρα, αποφάσεις που τον αφορούν, ίσως τις λάβει ο πρωθυπουργός στον επόμενο ανασχηματισμό. Ή οι εκλογείς, στις επόμενες εκλογές. Τι νομίζει ότι είναι προτιμότερο για τον ίδιο;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Αγία Ζώνη: Ουδεμία σχέση έχουμε με τον Κουρουμπλή
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ: Π. Χρηστίδης: Θα διώξει επιτέλους ο Τσίπρας τον Κουρουμπλή από την Κυβέρνηση;
ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ: Κικίλιας: Ο κ. Τσίπρας είναι όμηρος του κ. Καμμένου και του κ. Κουρουμπλή