Ο Χρήστος Λεοντής θα αναλάβει τη θέση του μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΡΤ. Ο γνωστός συνθέτης κατά πάσα πιθανότητα θα αναλάβει την ευθύνη των μουσικών συνόλων.
Η απόφαση ελήφθη λίγες ώρες μετά τη συνάντηση του Διονύση Τσακνή με τον Αλέξη Τσίπρα, αλλά και μετά το μπάχαλο που επικράτησε με τα «fake news» περί τοποθέτησης στο ΔΣ του κωμικού Χάρυ Κλυνν.
Στη συνάντηση Τσακνή-Τσίπρα χθες, ο πρόεδρος της ΕΡΤ έθεσε ζήτημα αρμοδιοτήτων. Παράλληλα, σύμφωνα με την Καθημερινή, έθεσε στη διάθεση του πρωθυπουργού την παραίτησή του.
Σύμφωνα με πληροφορίες, στη σύσκεψη αποφασίστηκε να πέσουν οι τόνοι, με τον κ. Τσακνή να παραμένει μέχρι νεωτέρας, χωρίς πάντως να εξασφαλίσει τις αρμοδιότητες που ζητούσε.
Όπως έχεί γίνει γνωστό οι σχέσεις Τσακνή με τον νέο διευθύνοντα σύμβουλο της ΕΡΤ κ. Βασίλη Κωστόπουλο είναι το λιγότερο ψυχρές. Χαρακτηριστικό είναι πως όταν ο κ. Κωστόπουλος μετέβη για πρώτη φορά στην ΕΡΤ την περασμένη Τετάρτη, τού απαγορεύθηκε η πρόσβαση, με απόφαση της διοίκησης.
Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση έχει κάνει τις επιλογές της για το νέο διοικητικό σχήμα στα πρόσωπα των Β. Κωστόπουλου και Γ. Θαλασσινού ο οποίος θα αναλάβει καθήκοντα αναπληρωτή διευθύνοντος συμβούλου, έχοντας χρηματίσει διευθυντής στους ραδιοφωνικούς σταθμούς Planet και Μελωδία, ενώ ήταν διευθυντής προγράμματος στον 902 Αριστερά στα FM.
Λίγα λόγια για τον Χρ. Λεοντή
Ο Χρήστος Λεοντής (11 Μαΐου 1940) είναι Έλληνας συνθέτης. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες μουσικοσυνθέτες. Δημιουργός μιας πλούσιας δισκογραφίας, έχει επίσης γράψει μουσική για τον κινηματογράφο, την τηλεόραση και κυρίως για το θέατρο.
Γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης στις 11 Μαΐου 1940. Ενώ παρακολουθούσε τις πρώτες ακόμη τάξεις του σχολείου, άρχισε να ψέλνει στην εκκλησία. Εκεί επηρεάστηκε άμεσα από τη Βυζαντινή μουσική που, μαζί με το κρητικό τραγούδι, άρχισαν να διαμορφώνουν τη μουσική του προσωπικότητα. Έμαθε μαντολίνο και πιο μετά βιολί. Οι πρώτες συνθετικές προσπάθειες του Χρήστου Λεοντή έγιναν το 1952, πάνω σε κείμενα μεγάλων εορτών τις Εκκλησίας. Αφού το 1957 τελείωσε το γυμνάσιο, ήρθε στην Αθήνα για να φοιτήσει στο Ωδείο Αθηνών, στην τάξη των θεωρητικών μαθημάτων. Καθηγητές του ήταν ο Μενέλαος Παλλάντιος και ο Γιάννης Α. Παπαϊωάννου. Τις σπουδές του συνέχισε αργότερα στο Conservatoire National de Musique στο Παρίσι όπου διδάχτηκε Αρμονία, Αντίστιξη και Φούγκα με καθηγητή του τον Allen Weber. Ο ίδιος σε διάφορες συνεντεύξεις του έχει χαρακτηρίσει τον εαυτό του ως αριστερό, ιδεολογικά αδογμάτιστο όμως, κριτικάροντας και την αριστερά και τη δεξιά όταν χρειάζεται.
Η μουσική του δραστηριότητα καλύπτει πολλούς χώρους, όπως το τραγούδι, το θέατρο, τον κινηματογράφο, την τηλεόραση.
Το 1962 ξεκίνησε και επίσημα η συνθετική δραστηριότητα του Χρήστου Λεοντή με μουσικές για τον «Ιππόλυτο» του Ευριπίδη και τους «Επτά επί Θήβας» του Αισχύλου.
Το 1963 κυκλοφόρησε, σε δισκάκια των 45 στροφών, η πρώτη δισκογραφική δουλειά του συνθέτη με τραγούδια σε στίχους του ποιητή Νικηφόρου Βρεττάκου (Φέρτε τη θάλασσα), του Μάνου Ελευθερίου (Το σπίτι γέμισε με λύπη) κ.ά. Στις 20 Ιουνίου τις ίδιας χρονιάς στο θέατρο “Παρκ” της Λεωφόρου Αλεξάνδρας στην Αθήνα, κάνει πρεμιέρα η «Μαγική πόλις». Ήταν η περίφημη μουσικοθεατρική παράσταση του Μάνου Χατζιδάκι και του Μίκη Θεοδωράκη όπου ο Λεοντής με τον Μάνο Λοΐζο συμμετείχαν με τα πρώτα τους τραγούδια διευθύνοντάς τα στο ιντερμέτζο, μεταξύ των δυο μερών της παράστασης.
Το 1964 ηχογραφήθηκε η Καταχνιά, ο πρώτος μεγάλος δίσκος του Λεοντή. Οι στίχοι ήταν του Κώστα Βίρβου και τα κείμενα του Νικηφόρου Βρεττάκου. Τα τραγούδια ερμήνευσαν ο Στέλιος Καζαντζίδης και η Μαρινέλλα. Ο δίσκος κυκλοφόρησε τον Μάιο του 1965.
Από το 1973 μέχρι το 1982 συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν. Μετά την αποδημία του Κουν, συνεχίστηκε η συνεργασία με τους επιγόνους και μαθητές του, Γιώργο Λαζάνη, Μίμη Κουγιουμτζή και συνεχίζει μέχρι σήμερα –τέσσερις δεκαετίες- τη συνεργασία με το Θέατρο Τέχνης. Από το 1972, η μουσική του Χρήστου Λεοντή ακούγεται σε όλα σχεδόν τα φεστιβάλ της Ελλάδας, με κυριότερα το φεστιβάλ της Επιδαύρου και το φεστιβάλ των Αθηνών.
Του έχουν απονεμηθεί τέσσερα βραβεία. Το πρώτο για Τραγούδι (1963), το δεύτερο για Κινηματογράφο (1966)- Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στην ταινία του Πάνου Γλυκοφρύδη «Με τη λάμψη στα μάτια»),το τρίτο για Θέατρο (2004)- βραβείο «Δημήτρης Μητρόπουλος», για τη μουσική στη ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ (Εθνικό Θέατρο, καλοκαίρι 2004) και το τέταρτο για την εν γένει καλλιτεχνική προσφορά του – Βραβείο «Νίκος Καζαντζάκης» (Μεγάλο Βραβείο του Δήμου Ηρακλείου Κρήτης – 2009 «Κύκλος δημιουργικής μουσικής»), καλύπτοντας έτσι όλους τους χώρους της μουσικής του δραστηριότητας. Σε πολλές δεκάδες ανέρχονται οι με κάθε τρόπο βραβεύσεις του, σε εκδηλώσεις που οργανώνονται από διάφορους φορείς, όπως Πανεπιστήμια, σχολεία, χορωδίες, θέατρα, συλλόγους, δήμους κλπ.
Έχει αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές από τις μεγαλύτερες εφημερίδες του Ευρωπαϊκού τύπου για τις εργασίες του στο αρχαίο δράμα (ΑΧΑΡΝΗΣ,ΕΙΡΗΝΗ, ΒΑΚΧΕΣ) με το θέατρο Τέχνης.
Το καλοκαίρι του 2005, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών, διηύθυνε στο Θέατρο Ηρώδου του Αττικού τη μουσικοχορευτική παράστασή “Χελιδών ηδομένη…και τραγούδια ευφρόσυνα”, βασισμένη στην ανασύνθεση της μουσικής του για πέντε κωμωδίες τού Αριστοφάνη, σκηνοθετημένες από τον Κάρολο Κουν, το Εθνικό Θέατρο και το θεατρικό τμήμα τού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Μαζί με άλλους μουσικούς και καλλιτέχνες, (Παλλάντιος, Χατζιδάκις, Αντωνίου, Κουνάδης, Κουρουπός, Χριστοδουλίδης, Χουβαρδάς Μιχαλακόπουλος κ.ά.) Ίδρυσε την εταιρεία «ΚΟΜΜΟΣ», με σκοπό την ανεύρεση, τη διάσωση, την έρευνα και την έκδοση της μουσικής που γράφτηκε από όλους τους Έλληνες συνθέτες για το Αρχαίο Ελληνικό Δράμα.
Από το 2001, ύστερα από πρόσκληση του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, δίδαξε σε σεμινάρια μεταπτυχιακούς φοιτητές της θεατρολογίας, Ελληνικών και ξένων πανεπιστημίων, με αντικείμενο τη μουσική στο θέατρο και ιδιαίτερα στο Αρχαίο Ελληνικό δράμα
Από τις 16 Απριλίου του 2007 και με ομόφωνη απόφαση της Γενικής Συνέλευσης, είναι Επίτιμος Πρόεδρος της Ένωσης Μουσικοσυνθετών – Στιχουργών Ελλάδος (ΕΜΣΕ).
Το 2008 ανακηρύχθηκε επίτιμος Δημότης της πόλεως των Χανίων και το 2011 επίτιμος Δημότης της πόλεως της Κάτω Αχαΐας.