Κυριάκος Μητσοτάκης: «Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήξερε πως απαιτείται να πηγαίνεις και κόντρα στο ρεύμα»

Τον τελευταίο δημόσιο “αποχαιρετισμό”, τον πολιτικό αυτή τη φορά, απήυθυνε ο Κυριάκος Μητσοτάκης για τον εκλιπόντα πατέρα του, στην Ολομέλεια της Βουλής, που έλαβε χώρα για να τιμηθεί η μνήμη του επίτιμου προέδρου της ΝΔ:

«Αυτό που τον χαρακτήρισε ήταν η ευγένεια και η αποστροφή οποιασδήποτε πολιτικής χυδαιότητας από όπου και αν προερχόταν. Πολλοί τον θεωρούσαν κυνικό. Ένα σύγχρονο Τειρεσία που μόνο δεινά προέβλεπε για την χώρα. Οι εξελίξεις τον δικαίωσαν αλλά δεν τον ενδιέφερε. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης όμως δεν ήταν κυνικός. Ήταν αθεράπευτα ρομαντικός και αισιόδοξος, είχε πάντα εμπιστοσύνη στον λαό. Τόνιζε τις αδυναμίες αλλά υπηρετούσε τις αρετές του. Δεν φοβόταν τον Έλληνα στο πεδίο της ΕΕ, αρκεί όπως έλεγε να το πάρουμε απόφαση και να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα. Θύμιζε πως όσο γρήγορα χαλάει η χώρα τόσο γρήγορα φτιάχνει. Προϋπόθεση για την φυγή προς τα εμπρός ήταν η αλήθεια. Ατομική και συλλογική. Αυτή υπηρέτησε».

«Ζώντας σε έντονες ιστορικές στιγμές απευθυνόταν στην λογική, όχι στο θυμικό. Ηξερε πώς το να κολακεύεις την κοινή γνώμη δεν σημαίνει ότι ηγείσαι.  Ηξερε πως απαιτείται να πηγαίνεις και κόντρα στο ρεύμα. Το επιχείρησε πολλές φορές στην πολυτάραχη πολιτική του σταδιοδρομία με αφοπλιστική συνέπεια στις αξίες του. “Ξεκίνησα φιλελεύθερος και τερματίζω φιλελεύθερος” είπε σε μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις για να συνεχίσει, “δεν εξαπάτησα και δεν κορόιδεψα ποτέ μου”. Αυτά ήταν και ο καθρέφτης που τον αποχαιρέτησε η κοινωνία που μπορεί να στάθηκε με σκληρή κριτική απέναντί του όμως στο τέλος αναγνώρισε την ειλικρίνεια και την σταθερότητά του».

«Το 1990, πέτυχε ποσοστό 47% χωρίς να λαϊκίσει και να υποσχεθεί πράγματα που δεν μπορούσε να υλοποιήσει. Υπέστη την πολιτική δυσφήμιση του Αυριανισμού που πλαστογραφώντας την ιστορία τον εμφάνισε περίπου ως συνεργάτη των ναζί. Η πόλωση και τα πάθη της εποχής βγήκαν με ευθύνη όλων εκτός ελέγχου».

«Το 1990, επίσης, βρέθηκε στην Βουλή με 151 βουλευτές και προς στιγμήν σκέφτηκε να παει την χώρα 4η φορά σε εκλογές με άλλο σύστημα. Δεν το έκανε προτάσσοντας το συμφέρον της χώρας. Διακρίθηκε για την αποκατάσταση της δημοσιονομικής ισορροπίας, την προώθηση των μεταρρυθμίσεων και την βελτίωση της διεθνούς εικόνας της χώρας».

«Η κορυφαία στιγμή του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη  ήταν ομιλία ενός λεπτού. Τότε που συγκράτησε τα δάκρυά του και ζήτησε από αυτό το έδρανο αυτοσυγκράτηση και τήρηση των δημοκρατικών αρχών της χώρας στην δολοφονία Μπακογιάννη».

«Με σφιχτή πολιτική βελτίωσε τις επιδόσεις της οικονομίας και έφερε για πρώτη φορά πρωτογενή πλεονάσματα. Το έκανε χωρίς να βουλιάξει η χώρα στην ύφεση. Για πρώτη φορά εκλέχθηκε κυβέρνηση που πίστευε στην ιδιωτική οικονομία και στον τερματισμό του σφιχτού εναγκαλισμού οικονομίας και κράτους. Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής η Ελλάδα ισορρόπησε σε ασταθές περιβάλλον. Αναγνώρισε το Ισραήλ χωρίς να διαταράξει τις σχέσεις με τον αραβικό κόσμο. Η Ελλάδα ήταν παράγοντας περιφερειακής σταθερότητας σε περίοδο που τα Βαλκάνια φλέγονταν. Συνέβαλε στην προώθηση της ελληνοτουρκικής φιλίας. Αγωνίστηκε για βιώσιμη και δίκαιη λύση Κυπριακού. Επέδειξε εθνική αυτοπεποίθηση και γνώριζε ότι η εξωτερική πολιτική δεν ασκείτε προς τέρψιν των εσωτερικών μικροπολιτικών επιδιώξεων».

«Όταν τον ρώτησα γιατί παραιτήθηκε εκείνο το βράδυ και γιατί δεν παρέμεινε στην ηγεσία της ΝΔ μου απάντησε ότι το είχε πει και είχε δεσμευτεί».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: Η νέα στρατηγική Τσίπρα: Γιατί θα αναγνωρίσει την προσφορά του Κ. Μητσοτάκη στον τόπο

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Πολιτικό μνημόσυνο για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη

ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ: Τσίπρας: «Ο Μητσοτάκης ήταν άνθρωπος ανοιχτόμυαλος και ανοιχτός στο διάλογο»