Guardian: «Η Τουρκία μπήκε σε ένα νέο και τρομακτικό κεφάλαιο για την ιστορία της»

Το δικό του σχόλιο για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Τουρκία έκανε ο Guardian. Ένα σχόλιο αρκετά καυστικό, το οποίο μιλάει για μια νέα σελίδα στην ιστορία της Τουρκίας, το οποίο αναμένεται σκοτεινό και τρομακτικό.

Συνεχίζει, λέγοντας ότι αναμένονται σαρωτικές αλλαγές, οι οποίες θα δώσουν στον σουλτάνο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν «πρωτοφανείς και διευρυμένες εξουσίες».

Αν αυτές επιτευχθούν, τι πρόκειται να γίνει; «Αν υλοποιηθούν αυτές οι μεταρρυθμίσεις δεν θα αναδημιουργήσουν παρά ένα σουλτανάτο, σχεδόν έναν αιώνα αφού ο Ατατούρκ ίδρυσε τη δημοκρατία στα ερείπια της οθωμανικής αυτοκρατορίας».

Όσον αφορά το προσφυγικό ζήτημα και το ζήτημα της θανατικής ποινής, η βρετανική εφημερίδα σχολιάζει τα εξής: «Για την Ευρώπη, καθώς και για τους δυτικούς συμμάχους της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, ο μετασχηματισμός είναι πιθανό να έχει σημαντικές συνέπειες. Οι σχέσεις, ήδη τεταμένες, είναι βέβαιο ότι θα επιδεινωθούν περαιτέρω, σε μία στιγμή που η συνεργασία της Τουρκίας στο προσφυγικό ζήτημα συγκεκριμένα εξακολουθεί να είναι κρίσιμη». Μεταξύ άλλων, ο Ερντογάν έχει ήδη ενημερωθεί πως αν εφαρμόσει την απειλή της θανατικής ποινής, αυτόματα κόβεται κάθε δίαυλος επικοινωνίας με την ΕΕ.

Πάντως, ο πρόεδρος της Τουρκίας συνεχίζει ακάθεκτος, αφού όυτε η πολύ μικρή διαφορά με την οποία επικράτησε αλλά ούτε οι κατηγορίες από τους αντιπάλους για “νοθεία” δεν τον εμπόδισαν, όπως και τους υποστηρικτές του κόμματός του, να βάλει μπρος για μία νέα εποχή που θα τον κάνει ακόμα πιο ισχυρό, δυναμώνοντας φυσικά και τη χώρα του, αντιμετωπίζοντας τόσο εσωτερικές όσο και εξωτερικές απειλές.

«Η στροφή της Τουρκίας στην απολυταρχία έχει πλέον ολοκληρωθεί. Το δημοκρατικό σύστημα ελέγχων και ισορροπιών πρόκειται να συνθλιβεί. Ωστόσο, παραμένει μία βαθιά διχασμένη χώρα, στην οποία η σύγκρουση ανάμεσα σε αυτούς εκείνους που υποστηρίζουν την κληρονομιά του Ατατούρκ και εκείνων που θέλουν να την ανατρέψουν, ανάμεσα στους υποστηρικτές ενός κοσμικού συστήματος και τους υποστηρικτές των συντηρητικών ισλαμικών αξιών, ανάμεσα στους Κούρδους και Τούρκους εθνικιστές, ανάμεσα στο κάποτε κυρίαρχες στρατιωτικές δομές και τις νέες ελίτ του AKP, αναμένεται να τροφοδοτήσει ακόμα περισσότερες εντάσεις»,  είναι η άποψη της εφημερίδας περί αυτού.

Στο τέλος, ο Guardian, αφού μιλάει για τις συνθήκες διεξαγωγής του δημοψηφίσματος, το οποίο έλαβε μέρος «εν μέσω μίας πολιτικής καταστολής που έφτασε σε θεαματικά επίπεδα μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του περασμένου χρόνου» και με διάσπαρτο τον τρόμο λόγω προσπάθειας καταδίωξης των αντιφρονούντων και του πολέμου εναντίον των Κούρδων αλλά φυσικά και των “χειμάρρων” που εξαπολύει εναντίον της Ευρώπης, αναφέρεται και στον ίδιο τον Ερντογάν:

«Η πολιτική διολίσθηση της Τουρκίας είναι τόσο βαρυσήμαντη όσο δύσκολο ήταν να προβλεφθεί στα πρώτα χρόνια του ΑΚP, της πρώτης ισλαμιστικής κυβέρνησης. Οι δημοκρατικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις χειροκροτήθηκαν από τη Δύση. Σύντομα η ΕΕ ήταν έτοιμη να ξεκινήσει δειλά τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις. Μετά την πολιτική αστάθεια και διαφθορά του 1990, αυτή ήταν μία νέα Τουρκία που η ισλαμιστική της ηγεσία φάνηκε όχι περισσότερο ριζοσπαστική θρησκευτικά από τους Χριστιανοδημοκράτες της Ευρώπης, και η εκσυγχρονισμός της θα επέκτεινε, ήταν η ελπίδα, την ευημερία και τα θεμελιώδη δικαιώματα. Ο κ. Ερντογάν είχε πει κάποτε “τα τζαμιά είναι οι στρατώνες μας, οι τρούλοι τα κράνη μας, οι μιναρέδες οι ξιφολόγχες μας, και οι πιστοί οι στρατιώτες μας”, ταυτόχρονα όμως υποσχέθηκε μία “φιλοευρωπαϊκή” πορεία και για ένα διάστημα έμεινε σε αυτή».

«Το σκληρό παιδί της εργατικής τάξης από την Κωνσταντινούπολη έγινε η φωνή της ανερχόμενης μεσαίας τάξης της επαρχίας της Τουρκίας, ιδιαίτερα στην Ανατολία, με τον ευσεβή κοινωνικό συντηρητισμό του. Κληρονόμησε ταυτόχρονα ένα αυταρχικό χαρακτηριστικό από τον πατέρα του, καπετάνιο πλοίου ο οποίος κάποτε τον κρέμασε από τα χέρια στο ταβάνι επειδή έβρισε. Η δίψα για την εξουσία σε συνδυασμό με την παράνοια και τη συρρίκνωση του κύκλου των συμβούλων του έπαιξε κάποιο ρόλο. Οι εντάσεις και το χάος στη Μέση Ανατολή, όπου η Τουρκία κάποτε πίστευε (μετά την Αραβική άνοιξη το 2011) ότι θα μπορούσε να γίνει ένα πρότυπο για τους άλλους, μπορεί να συνέβαλε στο να ξετυλιχθεί. Η κοινωνία των πολιτών της Τουρκίας σίγουρα αγωνίστηκε ενάντια στον υφέρποντα δεσποτισμό, συμπεριλαμβανομένης της εξέγερσης στο πάρκο Gezi το 2013. Αυτή είναι μία πολύπλοκη χώρα στην οποία ένα άνθρωπος μόνος του, όσο φιλόδοξος και αμείλικτος και αν είναι, δεν μπορεί να ενσωματωθεί εξ’ ολοκλήρου. Η αντίσταση μπορεί να εγερθεί ξανά. Αλλά προς το παρόν, όσο ο κ. Ερντογάν ανελέητα ανατρέπει τους θεσμούς της χώρας, είναι οι δημοκράτες της Τουρκίας -εκείνοι που αγωνίζονται γενναία για τις αξίες και που πιστεύουν ότι δεν υπάρχει τίποτα αναπόφευκτο στο να αναγκάζονται να υπακούσουν εκατομμύρια πολίτες- που αξίζουν και πρέπει να πάρουν όλη τη στήριξη που η Ευρώπη μπορεί να προσφέρει».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: Ντόναλντ Τραμπ: Συνεργαζόμαστε με την Κίνα για τη λύση στο πρόβλημα της Β. Κορέας

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Βόρεια Κορέα: Ο Κιμ Γιονγκ Ουν αψηφά τον Ντοναλντ Τραμπ – Εκτόξευσε και νέο πύραυλο

ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ: Ένταση στις σχέσεις της Πιονγκγιάνγκ με το Πεκίνο: Πού το πάει ο Κιμ Γιονγκ Ουν;