Μητσοτάκης στα 50ά γενέθλια της ΟΝΝΕΔ: «Το brain drain σε μεγάλο βαθμό έχει αναστραφεί»

Ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης συμμετείχε σε συζήτηση με τίτλο «Η ΟΝΝΕΔ των κερδισμένων ιδεολογικών μαχών, στο δρόμο του μέλλοντος», στο πλαίσιο του φεστιβάλ για την επέτειο των 50 χρόνων από την ίδρυση της ΟΝΝΕΔ. Ακολουθεί η εισαγωγική τοποθέτηση του πρωθυπουργού:

«Καταρχάς, δεν ξέρετε πόσο χαίρομαι για την ευκαιρία που δώσατε σε όλους μας να ξαναθυμηθούμε τον ρόλο τον οποίον έπαιξε η ΟΝΝΕΔ και η Νέα Δημοκρατία στην προσωπική μας εξέλιξη, τις αναμνήσεις οι οποίες πιστεύω ότι περνάνε από το μυαλό όλων μας όταν θυμόμαστε την πολιτική μας διαδρομή και τον τρόπο με τον οποίον τελικά η ένταξη σε μία πολιτική νεολαία διαμόρφωσε είτε τη σταδιοδρομία μας, πολιτική, επαγγελματική, αλλά κυρίως τον τρόπο σκέψης και το πλαίσιο των ιδεών και των αξιών που πιστεύω ότι διέπει όλους μας σήμερα.

Και νομίζω ότι είναι πράγματι μια στιγμή μεγάλης χαράς και για τα νέα μέλη της ΟΝΝΕΔ, αλλά και για τους παλαιότερους, να ξαναβρεθούμε με παλιούς συναγωνιστές και φίλους, να αναπολήσουμε τις όμορφες στιγμές που μας χάρισε η πολιτική δράση, τις δυσκολίες τις οποίες κληθήκαμε να ξεπεράσουμε. Και να αναλογιστούμε τελικά ότι μία πολιτική οργάνωση, ένα κόμμα δεν μπορεί να είναι ισχυρό εάν δεν συνομιλεί με τη νεολαία και αν δεν βρίσκει τρόπο να δώσει στη νέα γενιά τον πρώτο ρόλο στη διαμόρφωση των πολιτικών.

Αυτό έκανε η ΟΝΝΕΔ ιστορικά, ευρισκόμενη πάντα στην πρώτη γραμμή των πολιτικών εξελίξεων, με ιδέες και προτάσεις οι οποίες μπορεί να ήταν και μπροστά από την εποχή της, όπως, καλή ώρα, οι προτάσεις για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, ο κοινωνικός ρόλος μιας πολιτικής οργάνωσης, οι μεγάλες ιδεολογικές μάχες, η ανάδειξη της κλιματικής κρίσης ως μιας μεγάλης πρόκλησης, τα θέματα που τώρα μας απασχολούν, τα θέματα της τεχνητής νοημοσύνης.

Είναι πολιτικές οι οποίες απευθύνονται πρωτίστως στη νέα γενιά και αν η νέα γενιά δεν είναι στην πρώτη γραμμή της συνδιαμόρφωσής τους, τότε οι πολιτικές αυτές δεν πρόκειται τελικά να έχουν πραγματική αντανάκλαση στις ηλικίες που μας ενδιαφέρουν πάντα περισσότερο να απευθυνθούμε.

Και δεν θέλω να πω πολλά στην εισαγωγή, αλλά αναλογιζόμουν καθώς ερχόμασταν εδώ τον τρόπο με τον οποίον σήμερα ένας νέος άνθρωπος 17, 18, 19, 20 βλέπει τον κόσμο, σε σχέση με το πώς τον βλέπαμε εμείς όταν ήμασταν στη δική σας ηλικία.

Θυμόμουν ότι εγώ 22 χρονών, το 1990, όταν η Νέα Δημοκρατία κέρδισε την εξουσία με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, σε μια τριπλή εκλογική μάχη που μας έδωσε τόσο μεγάλη χαρά. Έβλεπα, όμως, τότε έναν κόσμο γύρω μου, με το Τείχος να έχει καταρρεύσει, τον κομμουνισμό ουσιαστικά να αποτελεί παρελθόν και όλα φαινόντουσαν αισιόδοξα. Και θεωρούσαμε τότε ότι πράγματι δεν υπάρχει όριο στις φιλοδοξίες μας.

Και αναλογιζόμουν πόσο πιο δύσκολος είναι ο κόσμος σήμερα για ένα παιδί 22 ετών το οποίο μπορεί να τελειώνει το πανεπιστήμιο, με πολλές αβεβαιότητες: την κλιματική κρίση, την τεχνητή νοημοσύνη, την εκπαίδευση, η οποία πρέπει διαρκώς να αλλάζει, αυτή την αίσθηση ότι χάνουμε τις σταθερές μας, οι οποίες προσδιόρισαν σε μεγάλο βαθμό και τη δική μας σταδιοδρομία. Και πόσο σημαντικό είναι τελικά ο νέος ή η νέα, μέσα και από την ένταξή τους σε έναν πολιτικό οργανισμό, να μην αντιμετωπίζουν αυτή τη δύσκολη πραγματικότητα με έναν φαταλισμό ότι δεν μπορώ να αλλάξω τίποτα, τα πράγματα είναι εκτός ελέγχου. Είναι λάθος αυτό.

Γι’ αυτό και νομίζω ότι σήμερα περισσότερο παρά ποτέ η ανάμειξη με τα κοινά και η πολιτικοποίηση μέσα από έναν πολιτικό οργανισμό έχει πολύ μεγάλη σημασία. Διότι σε ένα περιβάλλον το οποίο είναι τόσο αβέβαιο και τόσο ασταθές, αυτή η αίσθηση ότι υπάρχουν πολλά πράγματα τα οποία τελικά είναι στο δικό μας έλεγχο, ότι μπορούμε να διαμορφώσουμε σε ένα βαθμό το δικό μας μέλλον, το ατομικό, το ομαδικό, το μέλλον μας ως χώρα, αυτή η αντίληψη είναι σήμερα περισσότερο παρά ποτέ επίκαιρη, ακριβώς γιατί αντιμετωπίζουμε ένα κόσμο ο οποίος είναι τόσο σύνθετος.

Και αν δεν ακούσουμε εμείς την επόμενη γενιά να μας μιλήσει για το πώς αντιλαμβάνεται τις προκλήσεις και τις ευκαιρίες της τεχνητής νοημοσύνης, τι σημαίνει τελικά η προσαρμογή στην κλιματική κρίση, τι σημαίνουν σήμερα οι σπουδές, τα πτυχία με αντίκρισμα αλλά και η διαρκής μάχη να αποκτούμε δεξιότητες καθ΄ όλη τη διάρκεια της ζωής μας.

Αυτές είναι οι πολιτικές που πρέπει να συνδιαμορφωθούν με τη νέα γενιά, με τους σημερινούς ΟΝΝΕΔίτες και ΟΝΝΕΔίτισσες, διότι ακριβώς εσείς θα διαμορφώσετε τελικά το μέλλον των επόμενων γενεών. Γι’ αυτό και η ανάμειξη σε έναν πολιτικό οργανισμό, ο οποίος μπορεί να είναι “μήτρα” υγιούς προβληματισμού και πολιτικής δράσης, διότι τίποτα δεν αλλάζει χωρίς δράση, έχει σήμερα τόσο μεγάλη σημασία.

Επομένως, άλλες εποχές σε σχέση με τις προκλήσεις της χώρας όταν γεννήθηκε η ΟΝΝΕΔ ή άλλες οι προκλήσεις όταν εμείς περνούσαμε από τη φάση να ήμασταν ΟΝΝΕΔίτισσες και ΟΝΝΕΔίτες, ίδια η σημασία, όμως, μιας ενεργούς οργάνωσης νέων, η οποία μας επιτρέπει να μπορούμε να ισχυριζόμαστε ότι ναι, εμείς είμαστε το κόμμα, παρά τα όσα έλεγαν κάποιοι, η Νέα Δημοκρατία ήταν πρώτη στις εθνικές εκλογές και στις ηλικίες 17-24. Εμείς συνομιλούμε με τη νέα γενιά και η νέα γενιά μάς βοηθά να συνδιαμορφώσουμε τις πολιτικές εξελίξεις».

Σχετικά με τις πολιτικές της κυβέρνησης για τη νέα γενιά όσον αφορά στην αγορά εργασίας, την εκπαίδευση και τη στέγαση, καθώς και για την ανάσχεση του brain drain, ο Κυριάκος Μητσοτάκης τόνισε:

«Πιστεύω ότι πολλές από τις πολιτικές μας τελικά αφορούν πρωτίστως τη νέα γενιά και τις ευκαιρίες που θέλουμε να δώσουμε σε νέους ανθρώπους.

Είδατε τα στοιχεία της ανεργίας. Ήμαστε στο 17,2% όταν ήρθαμε στα πράγματα το 2019 και σήμερα η ανεργία είναι στο 9,3% και η ανεργία των νέων έχει πέσει για τα καλά κάτω από το 20%, όταν τη βρήκαμε κοντά στο 40%.

Το πρώτο μέλημα, νομίζω, οποιουδήποτε νέου ανθρώπου -θα έρθω στη συνέχεια στα θέματα της παιδείας- είναι αν θα μπορέσει να βρει μία καλή δουλειά για να μπορέσει να χτίσει την καριέρα του και αύριο να αισθάνεται ότι είναι σε μία ισχυρή θέση να μπορεί ο ίδιος, η ίδια να κάνουν οικογένεια. Γι’ αυτό και οι πολιτικές που αφορούν στην εργασία έχουν τόσο μεγάλη σημασία και αφορούν πρωτίστως τις νέες και τους νέους.

Ναι, το brain drain σε μεγάλο βαθμό έχει αναστραφεί. Γιατί έχει αναστραφεί, όμως; Δεν γυρίζουν, όπως διάβασα κάπου, από νοσταλγία στην Ελλάδα οι νέοι. Γιατί και με νοσταλγία έφυγαν. Νοσταλγία είχαν πάντα, αλλά έφυγαν για ένα λόγο: δεν υπήρχαν δουλειές. Γυρίζουν γιατί υπάρχουν δουλειές, ευκαιρίες, και κυρίως η αίσθηση ότι παρά τις δυσκολίες η χώρα πηγαίνει στη σωστή κατεύθυνση.

Οι μεγάλες παρεμβάσεις που κάνουμε στην εκπαίδευση, η σύνδεση της εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας, η ανεξαρτησία που δίνουμε πια στα πανεπιστήμια να μπορούν να συνεργαστούν με ιδρύματα του εξωτερικού, να ανοίξουν τις πόρτες τους σε νέες παραστάσεις. Όλα αυτά, πρωτίστως, αφορούν τη νέα γενιά και τις δεξιότητες και τις γνώσεις που πρέπει να αποκτήσει για να μπορέσει να είναι ανταγωνιστική.

Οι πολιτικές για την οικογένεια. Ξέρουμε ότι αλλάζει και ο τρόπος με τον οποίο οι νέοι άνθρωποι αντιλαμβάνονται την οικογένεια, τα ζευγάρια, οι γυναίκες κάνουν παιδιά σε μεγαλύτερη ηλικία. Τι σημαίνει αυτό για τις πολιτικές της στέγης, ας πούμε; Τι σημαίνει για ένα νέο παιδί να μπορεί να φύγει από το σπίτι του και είτε να νοικιάσει ένα σπίτι μόνος του ή μόνη του ή αύριο να αποκτήσει ένα σπίτι, κάτι το οποίο αποτελεί διακαή πόθο οποιουδήποτε αισθάνεται ότι πια μπορεί να υποστηρίξει μια τέτοια επιλογή.

Όλες οι πολιτικές, λοιπόν, για το “Σπίτι μου”, το Ι, το ΙΙ, η υποστήριξη που δίνουμε στα ζητήματα στέγης αφορούν πρωτίστως τους νέους ανθρώπους. Αυτά είναι τα μεγάλα μέχρι και τα μικρά.

Θα διαπιστώσατε ότι παρατείναμε το ωράριο λειτουργίας του Mετρό μέχρι τις 2:00 το πρωί, την Παρασκευή και το Σάββατο, ακριβώς γιατί αναγνωρίζουμε ότι οι νέοι άνθρωποι, οι οποίοι βγαίνουν και διασκεδάζουν, θέλουν ένα γρήγορο, ασφαλή και φτηνό τρόπο με τα μέσα μαζικής μεταφοράς για να γυρίσουν στο σπίτι τους όταν θα βγουν να διασκεδάσουν.

Όλες αυτές, λοιπόν, είναι πολιτικές που τελικά με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, αφορούν τη νεολαία. Και αναγνωρίζω απόλυτα -και να επιστρέψω σε αυτό που είπα στην αρχή- ότι σε αυτόν τον δύσκολο κόσμο, τον σύνθετο κόσμο, με όλα αυτά τα προβλήματα, αυτή η αίσθηση ότι τελικά μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα από τους γονείς μας, που σε μεγάλο βαθμό δεν υπάρχει στη νεολαία σήμερα, πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να την αντιστρέψουμε.

Αλλά αυτό θα γίνει μόνο όταν θα πάρουμε την τύχη, τη δική μας τύχη και την τύχη της χώρας μας στα χέρια μας».

Για τα πανεπιστήμια στην Ελλάδα, τη στήριξη των δημόσιων πανεπιστημίων και τα μη κρατικά, μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια, ο Πρωθυπουργός σημείωσε:

«Τον αγώνα για τα μη κρατικά, μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια τον είχαμε ξεκινήσει από την δεκαετία του ’80. Και πράγματι, αυτή η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας για πρώτη φορά έδωσε την δυνατότητα σε τέτοια πανεπιστήμια, ως παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων, να ιδρυθούν και στην Ελλάδα.

Αλλά το μείζον δεν είναι αυτό, το μείζον είναι η στήριξη του δημόσιου πανεπιστημίου. Και η στήριξη του δημόσιου πανεπιστημίου πρώτα και πάνω από όλα σημαίνει ότι το νέο παιδί, ο νέος ή η νέα που θα πάνε σε ένα δημόσιο πανεπιστήμιο, θα γνωρίζουν τελικά ότι θα πάρουν ένα πτυχίο το οποίο θα έχει πραγματικό αντίκρισμα στην αγορά εργασίας.

Και αν επιλέξουν, προσοχή, να μην πάνε σε πανεπιστήμιο και να πάνε σε κάποιο ΙΕΚ, σε κάποια μεταλυκειακή εκπαίδευση, και αυτή είναι μια επιλογή η οποία θα μπορέσει να τους δώσει την δυνατότητα να ακολουθήσουν ένα δρόμο με μια πολύ καλή επαγγελματική αποκατάσταση.

Πτυχία με αξία, λοιπόν. Επιλογές, οι οποίες δεν θα είναι απλά μια διαχείριση χρόνου σε ένα πανεπιστήμιο, σε ένα τμήμα το οποίο δεν το θέλω, σε ένα αντικείμενο το οποίο τελικά δεν το αγαπώ, για να καταλήξω είτε να μην πάρω ποτέ πτυχίο είτε να το πάρω μετά από 10 χρόνια, έχοντας διαπιστώσει τότε ότι μπορεί να έχασα τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου σε αναζήτηση μιας καλύτερης πορείας.

Και βέβαια, και αυτή η βεβαιότητα πια την οποία έχουμε, ότι σε έναν κόσμο ο οποίος αλλάζει συνέχεια, δεν τελειώνει η εκπαίδευσή μας μόνο με το πτυχίο -η εκπαίδευση είναι διαρκής, η επιμόρφωση είναι διαρκής, η κατάρτιση είναι διαρκής- και ότι αυτή η σταθερότητα που μπορεί να είχαμε εμείς στη δική μας γενιά, θα σπουδάσεις ένα αντικείμενο, θα έχεις μια δουλειά για όλη σου τη ζωή και μετά θα βγεις στη σύνταξη, ότι στο σύνθετο κόσμο πια τον οποίο καλούμαστε να διαχειριστούμε, τα πράγματα δεν διαμορφώνονται ακριβώς έτσι.

Νομίζω ότι η μεγαλύτερη αρετή που πρέπει να εμφυσήσουμε στα νέα παιδιά, σε αυτή τη γενιά που καλείται να αντιμετωπίσει τόσες προκλήσεις, είναι ακριβώς η ανθεκτικότητα. Μιλάμε για ανθεκτικότητα στην κλιματική κρίση των υποδομών. Εγώ θα μιλήσω για την ανθεκτικότητα στις δυσκολίες της ζωής και στα πολλά απρόοπτα τα οποία η ίδια η ζωή φέρνει και το πώς μπορούμε να προσαρμοζόμαστε και να ξεπερνάμε δυσκολίες και το τι εφόδια θα έχουμε για να μπορούμε τελικά να το κάνουμε αυτό.

Άρα, για εμένα η παιδεία είναι κάτι πολύ περισσότερο από την τυπική εκπαίδευση που μπορεί να δώσει ένα καλό δημόσιο πανεπιστήμιο. Είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό και σίγουρα είναι μία διαρκής διαδικασία επιμόρφωσης.

Και η ανάμειξη σε μία πολιτική νεολαία έχει τέτοια χαρακτηριστικά διότι από εκεί θα αποκομίσουμε την παιδεία του τι σημαίνει να είμαστε σε μία συντεταγμένη κοινωνία, να κάνουμε πολιτικές αντιπαραθέσεις πολιτισμένες, ενίοτε και έντονες, στα αμφιθέατρα ή στα podcast ή στο χώρο του διαδικτύου, αλλά να το κάνουμε επώνυμα, με ευπρέπεια και πάντα αναγνωρίζοντας στον άλλον το δικαίωμα της γνώμης του και πάντα επιχειρηματολογώντας για την πειθώ των δικών μας αξιών και των δικών μας επιχειρημάτων. Και αυτή είναι μια μορφή εκπαίδευσης την οποία δεν πρέπει να παραμελήσουμε και αυτά είναι πράγματα τα οποία η ανάμειξη σε μια πολιτική νεολαία μπορεί να μας τα μάθει».

Σχετικά με τις προκλήσεις της νέας γενιάς και τον ρόλο της ΟΝΝΕΔ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέφερε:

«Ένας οργανισμός, μία οργάνωση νέων ενός δυνατού πολιτικού κόμματος δεν είναι απλά ένα διαμορφωτής πολιτικών προτάσεων. Είναι, ταυτόχρονα, και ένα φυτώριο ανθρώπων που ενδεχομένως κάποια στιγμή να θελήσουν να ασχοληθούν ενεργά με την πολιτική. Και βέβαια, στατιστικά η μεγαλύτερη πλειοψηφία όσων ασχολούνται με μία οργάνωση νέων, καταλήγουν να κάνουν άλλα πράγματα στη ζωή τους.

Όμως, αυτή η εμπειρία τους έχει επηρεάσει με καλό τρόπο, ώστε να είναι χρήσιμοι και ενεργοί πολίτες σε ό,τι κάνουν. Κάποιοι, όμως -και εδώ απευθύνομαι όχι στα υφιστάμενα στελέχη της παράταξής μας, αλλά στους εικοσάρηδες οι οποίοι βρίσκονται σήμερα εδώ, σε αυτή την αίθουσα-, κοιτάξτε γύρω σας και αναλογιστείτε ότι ανάμεσα σε αυτούς μπορεί να κρύβεται ο/η Πρωθυπουργός της χώρας το 2050.

Διότι το μεγαλύτερο πρόβλημα το οποίο καλούμαστε σήμερα να διαχειριστούμε όταν σκεφτόμαστε την ανάμειξη με τα κοινά, είναι να πείσουμε ικανούς νέους ανθρώπους ότι η ανάμειξη με τα κοινά είναι μία επιλογή η οποία αξίζει τον κόπο.

Η προηγούμενη γενιά έκανε αυτή την επιλογή, και αναφέρθηκε ο Ορφέας, κοιτάξτε γύρω σας τα κορυφαία στελέχη, πόσοι πρωτοκλασάτοι Υπουργοί υπήρξαν Πρόεδροι της ΟΝΝΕΔ, στελέχη της ΟΝΝΕΔ.

Η πρόκληση για τη γενιά τη δική σου, Κωνσταντίνα, και λίγο μεγαλύτερη, είναι να υπάρχει πάντα η επιλογή της ενασχόλησης με τα κοινά. Διότι αν ικανοί, καταρτισμένοι άνθρωποι με αξίες, με διάθεση προσφοράς, δεν επιλέξουν την ενασχόληση με τα κοινά, θα αφήσουν το κενό σε κάποιους άλλους.

Κάποιος θα την κάνει τη δουλειά, μην έχετε καμία αμφιβολία γι΄ αυτό, το ερώτημα είναι αν θα υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι με τις σωστές “προδιαγραφές”, την εκπαίδευση, την εργασιακή εμπειρία, τις αξίες κυρίως που θα αντιληφθούν αυτή την ανάμειξη με την πολιτική ως μία πραγματική διάθεση προσφοράς και βελτίωσης της καθημερινότητας και της εικόνας της χώρας συνολικά.

Αυτό, λοιπόν, το οποίο η δική μας η γενιά κατάφερε και το έκανε, είναι η πρόκληση της ΟΝΝΕΔ σήμερα, της ΟΝΝΕΔ του αύριο να μπορέσει να το κάνει.

Και η δική μας δουλειά, βέβαια, είναι να δίνουμε ευκαιρίες, να δίνουμε δυνατότητες ανάμειξης με την πολιτική και νομίζω ότι είναι κάτι το οποίο έχουμε αποδείξει ότι το έχουμε κάνει, κι αυτό μας κάνει αισιόδοξους ότι στην επόμενη γενιά υπάρχει πλούσιο στελεχιακό δυναμικό.

Αλλά η μεγάλη πρόκληση είναι για τη δική σου τη γενιά να σπάσουμε αυτή την αντίληψη ότι δεν αξίζει να ασχολείται κανείς με τα κοινά για πολλούς και διαφορετικούς λόγους και αυτή είναι η πρόκληση κυρίως των παιδιών που τώρα είναι στο πανεπιστήμιο ή τώρα θα μπουν στο πανεπιστήμιο, το πώς αντιλαμβάνονται τη δική τους ζωή και τη δική τους ενεργό ανάμειξη με τα κοινά».

Ολοκληρώνοντας τις τοποθετήσεις του ο Κυριάκος Μητσοτάκης επισήμανε:

«Πριν κλείσουμε, θέλω να πω κάτι το οποίο νομίζω ότι είναι σημαντικό για τον τρόπο με τον οποίο εμείς αντιλαμβανόμαστε την ευθύνη μας απέναντι στη νέα γενιά.

Υπάρχουν αποφάσεις που μπορεί να πάρουμε σήμερα, οι οποίες μπορεί να επηρεάσουν τη ζωή ενός νέου αύριο. Να δώσω ένα παράδειγμα μικρό: η δήθεν φορολόγηση των φιλοδωρημάτων. Αφορά κατ΄ εξοχήν ανθρώπους, νέα παιδιά που μπορεί να δουλεύουν στην εστίαση.

Με σταμάτησε κάποια στιγμή ένας νέος στο δρόμο και μου λέει: “γιατί μας φορολογείτε τα φιλοδωρήματα;”. Λέω, μα το ανάποδο κάνουμε. Υπήρχε φορολόγηση στα φιλοδωρήματα τα οποία καταβάλλονται ψηφιακά και εμείς θεσπίζουμε αφορολόγητο 300 ευρώ. Και αν το πάρεις το φιλοδώρημα με μετρητά, δεν υπάρχει ούτως ή αλλιώς καμία φορολόγηση.

Αυτή είναι μια απόφαση που επηρεάζει τη ζωή του νέου σήμερα. Πιο δύσκολες αποφάσεις, όμως, που καλούμαστε να πάρουμε είναι οι αποφάσεις διαγενεακής αλληλεγγύης. Εμείς θα παραδώσουμε στην επόμενη γενιά ένα δημόσιο χρέος πολύ χαμηλότερο από αυτό που παραλάβαμε. Γιατί το χρέος αυτό βαραίνει εσάς, τις δικές σας πλάτες θα βαρύνει αύριο.

Και όταν, είναι εύκολο παράδειγμα διαγενεακής αλληλεγγύης, εμείς σήμερα δημιουργούμε -και οι πιο πολλοί νέοι δεν το ξέρουν καν- έναν λογαριασμό υποχρεωτικής κοινωνικής ασφάλισης στην επικουρική ασφάλιση, κεφαλαιοποιητικού χαρακτήρα, όλοι οι νέοι 18 ετών στο ΤΕΚΑ έχουν το δικό τους αποταμιευτικό κουμπαρά, τι κάνουμε ουσιαστικά;

Εξασφαλίζουμε σήμερα ότι κάτι το οποίο για εσένα μπορεί να φαντάζει πάρα πολύ μακρινό -“πότε θα πάρω σύνταξη;”, “θα πάρω ποτέ σύνταξη;”- ήρθε μια κυβέρνηση και λέει: “αυτό το κομμάτι των εισφορών σου που αφορά την επικουρική σύνταξη, στο προστατεύω, στο βάζω σε έναν ξεχωριστό κουμπαρά. Αυτός θα μεγαλώνει χρόνο με τον χρόνο και εσύ είσαι υπεύθυνος ή υπεύθυνη να τον διαχειριστείς”.

Ή όταν παίρνουμε αποφάσεις για την κλιματική κρίση, πρέπει να ζυγίσουμε: ανάπτυξη σήμερα πάση θυσία ή πρόνοια για ένα περιβάλλον το οποίο σε 20-30 χρόνια θα είναι ήδη πολύ πιο επιβαρυμένο;

Και αν πρέπει κάπου να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις σήμερα, ώστε να μην ζημιώσουμε τη γενιά αύριο, με κόστος ενίοτε για τη δική μας τη γενιά, αυτές είναι οι πιο δύσκολες αποφάσεις.

Αυτές είναι αποφάσεις, όμως, τις οποίες οφείλουμε να παίρνουμε γιατί μόνο έτσι θα βάλουμε κάποια θεμέλια, ώστε όταν με το καλό εσείς έρθετε στα πράγματα, να βρείτε μία Ελλάδα πολύ καλύτερη από αυτή που τουλάχιστον εμείς παραλάβαμε».

Διαβάστε επίσης

Σωκράτης Φάμελλος από Καβάλα: Διεκδικώ να αποκαταστήσουμε την περηφάνεια για το κόμμα μας

Κύκλοι ΣΥΡΙΖΑ: Η προσπάθεια ρευστοποίησης και απαξίωσης του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ από τον Στέφανο Κασσελάκη δεν θα περάσει

Βορίδης: Έκανε εξαιρετικά και αποχώρησε από την ομιλία Τσίπρα η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου